บทที่ 21: ความโกลาหลในสนามรบ
บทที่ 21: ความโกลาหลในสนามรบ
ด้วยการเพิ่มของลุงหัวขาดและน้องสาวหัวขาด กระแสแห่งการต่อสู้ก็พลิกผันอย่างรวดเร็ว
ชายและหญิงคู่หนึ่ง ศีรษะของพวกเขาหมุนอย่างดุเดือดท่ามกลางฝูงชน ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตจำนวนมากในขณะที่ศีรษะถูกบดขยี้ นำไปสู่ความตายอันน่าสลดใจอย่างยิ่ง
จำนวนศพที่นอนอยู่บนพื้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เลือดเปื้อนพื้นสีแดง และสนามรบก็ปกคลุมไปด้วยกลิ่นเลือดที่เข้มข้น
ราวกับถูกดึงดูดด้วยกลิ่นเลือด ซอมบี้กลุ่มใหญ่ก็รีบวิ่งออกมาจากทางแยกทางด้านซ้ายของถนน
ซอมบี้เข้าร่วมสนามรบทันทีโดยไม่พูดอะไรสักคำ ทำให้ฉากที่โหดร้ายอยู่แล้วดูน่ากลัวยิ่งขึ้นไปอีก
ชั่วครู่หนึ่ง ทั่วทั้งสนามรบก็เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย
การเสียชีวิตอย่างต่อเนื่องและเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังก้องไปทั่วอากาศ
การต่อสู้ระยะประชิดสามด้านทำให้ทุกที่ย้อมไปด้วยสีแดง โดยไม่ใส่ใจสิ่งใดนอกจากใช้อาวุธของตนต่อสู้กับศัตรูที่อยู่ใกล้ๆ
"หนี!"
ทันใดนั้นมีคนรู้ว่าสถานการณ์เลวร้ายจึงตะโกนเสียงดัง
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ผู้รอดชีวิตก็รู้สึกตัวขึ้นมาทันที
เมื่อมองดูศพที่นอนอยู่แทบเท้า พวกเขาก็สร่างเมาทันที
จากทีมเป็นสิบตอนนี้ มีเพียง 8 คนที่ยังมีชีวิตอยู่
ผู้รอดชีวิตที่เสียชีวิตส่วนใหญ่ต้องเผชิญกับจุดจบอันน่าสยดสยองด้วยน้ำมือทีมของ จางเซิง
เมื่อผู้รอดชีวิตพยายามหลบหนี พวกเขาพบว่าตัวเองถูกรายล้อมไปด้วยซอมบี้และกลุ่มสัตว์ประหลาด
“อย่าฆ่าฉันเลย ฉันขอร้อง!” ผู้หญิงที่สวมเสื้อผ้ารัดรูปคุกเข่าลง อ้อนวอนอย่างสิ้นหวังไปในทิศทางของจางเซิง
"ฉับ!"
คำวิงวอนของเธอได้รับคำตอบด้วยมีดกระดูกเปื้อนเลือด
มีดกระดูกเฉือนคอของเธออย่างรวดเร็ว
ศีรษะของเธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ล้มลงกับพื้นขณะที่เลือดกระเซ็นไปทั่ว
ฉากนี้ปลูกฝังความกลัวอย่างไม่มีใครเทียบได้ในหัวใจของผู้รอดชีวิต 7 คนสุดท้าย
เมื่อมองดูผู้รอดชีวิต เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความกลัว พี่หัวจาด ลุงหัวขาด และน้องสาวหัวขาด ต่างพากันเหวี่ยงหัวออกไปอย่างดุเดือด
"ปัง ปัง ปัง!"
หัวของผู้รอดชีวิตทั้งเจ็ดแตกออกเหมือนแตงโม กระจายวัตถุสีแดง เหลือง และเทาไปทั่วพื้นดิน
ด้วยเหตุนี้ ผู้รอดชีวิตทุกคนที่เข้ามาปิดล้อมจางเซิงก็พบกับจุดจบอันน่าสยดสยอง
หมายเลข 1 หยิบศพหนึ่งขึ้นมาและเริ่มยัดมันเข้าไปในปาก จากนั้นก็เริ่มเคี้ยวอย่างเมามัน
เลือดไหลออกมาจากปากของมัน
หลังจากกลืนเนื้อศพไปแล้ว บาดแผลบนร่างกายของหมายเลข 1 ก็หายอย่างรวดเร็วอย่างเห็นได้ชัด
สมาชิกที่เหลือของทีมลูกสมุนรีบกำจัดซอมบี้ที่เพิ่งมาถึงอย่างรวดเร็ว
สำหรับพวกเขาแล้ว ซอมบี้เหล่านี้ไม่ใช่สิ่งท้าทายและถูกจัดการอย่างรวดเร็ว
อืม? เก็บศพมนุษย์ไม่ได้เหรอ?
จางเซิงขยับมือออกจากร่างของชายหนุ่มผมแดงและพยายามต่อไปกับศพอีกศพหนึ่ง แต่กลับพบว่ายังคงไม่สามารถเก็บรวบรวมศพได้
เขาเอามือออกจากร่าง เกาหัว จมอยู่กับความคิด
เขารู้สึกว่าสามารถเก็บศพทั้งหมดได้เพราะเขาสามารถเก็บศพของซอมบี้และผีกูลได้ และเขายังเคยเก็บศพของมนุษย์ตั้งแต่การเริ่มต้นของเกมวันสิ้นโลก
แต่นี่ไม่ใช่
หรือว่า มีสิ่งของภายในร่างกายของพวกเขา?
เมื่อมองดูศพที่อยู่บนพื้น จางเซิงก็รู้สึกลำบากใจ
สินค้าคงคลังของบุคคลเหล่านี้ต้องมีทรัพยากรที่มีคุณค่า
หลังจากตรวจสอบคริสตัลความคืบหน้าบนข้อมือของคนผมแดงอย่างระมัดระวัง เขาก็ค้นพบบางสิ่งที่ผิดปกติจริงๆ
"เก็บรวบรวม!"
หน้าต่างสินค้าคงคลังสองบานปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา หน้าต่างหนึ่งสำหรับบุคคลผมสีแดงและอีกบานสำหรับตัวเขาเอง
เขาสามารถเลือกที่จะโอนสิ่งของที่มีประโยชน์จากช่องเก็บของของคนผมแดงไปยังของเขาเอง โดยมีตัวเลือกในการโอนทุกอย่าง
เมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิด จางเซิง สังเกตเห็นว่าบุคคลผมแดงมีสิ่งของมีค่าค่อนข้างน้อย
หนังสือทักษะหลายเล่มนั่งอยู่ในคลังของเขาอย่างเงียบ ๆ โดยมีเล่มหนึ่งที่เรียกว่า "เฉือนเปลวไฟมรณะ" โดดเด่นเป็นพิเศษ
หนังสือทักษะอื่นๆ ถูกล้อมรอบด้วยกรอบสีเทา ในขณะที่ "เฉือนเปลวไฟมรณะ" ถูกล้อมรอบด้วยกรอบสีน้ำเงิน
หลังจากนำหนังสือทักษะ "เฉือนเปลวไฟมรณะ" ออกมา เขาพบว่ามันเป็นทรงกลมแสงสีน้ำเงิน แตกต่างอย่างชัดเจนจากทรงกลมแสงสีเทาที่เขาเคยพบมาก่อน
"หนังสือทักษะเฉือนเปลวไฟมรณะ"ต้องใช้อาชีพของเนโครแมนเซอร์, นักรบวิญญาณ, จอมเวทมืด หรือนักรบแห่งความตายจึงจะเรียนรู้ได้
"เรียนรู้!"
เมื่อต้องเผชิญกับหนังสือทักษะที่มีเอกลักษณ์เช่นนี้ จางเซิง จึงไม่ลังเลที่จะเลือกเรียนรู้มัน
“เรียนรู้ทักษะ เฉือนเปลวไฟมรณะ!”
**เฉือนเปลวไฟมรณะ**: ใช้พลังงาน 20 แต้มเพื่อปล่อยเปลวไฟสีดำฟาดฟันใส่ศัตรู โดยต้องใช้อาวุธประเภทดาบ
หลังจากนั้น เขาไม่ตรวจสอบรายการที่เหลืออีกต่อไป และเลือกที่จะถ่ายโอนทุกอย่าง
การโอนสิ่งของทั้งหมดจากสินค้าคงคลังของผู้รอดชีวิตไปเป็นของเขาเอง สินค้าคงคลังของเขาซึ่งแต่เดิมมี 40 ช่องนั้นไม่เพียงพอในทันที
เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทิ้งสิ่งของไร้ประโยชน์บางอย่างไป
ตัวอย่างเช่น ชุดชั้นในสตรี ชุดชั้นในชาย แส้ รองเท้าส้นสูง ชุดกระต่ายสาว และเครื่องประดับเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไร้ประโยชน์อื่น ๆ ถูกโยนทิ้งไป
เขาวางหนังสือทักษะทั้งหมดที่ไม่เหมาะสมกับการเรียนรู้ของเขาบนแพลตฟอร์มการซื้อขายเพื่อขาย โดยมีราคาตั้งแต่ 50 ถึง 200 แกนคริสตัล
ตัวอย่างเช่น ทักษะ "หมัดพยัคฆ์อันยิ่งใหญ่" ที่ได้รับจากหีบสมบัติทองแดงถูกระบุไว้บนแพลตฟอร์มการซื้อขายสำหรับแกนคริสตัล 90 อัน
"หนังสือทักษะ 'หมัดเจ็ดดาว' ของคุณถูกซื้อโดย หลี่XX คุณได้รับแกนคริสตัล 70 แกนคริสตัล!"
"หนังสือทักษะ 'เทคนิคดาบตีสุนัข' ของคุณถูกซื้อโดย จางXX คุณจะได้รับแกนคริสตัล 100 อัน!"
"หนังสือทักษะ 'เทคนิคดาบโดดเดี่ยว' ของคุณถูกซื้อโดย จินXX คุณจะได้รับแกนคริสตัล 120 อัน!"
"หนังสือทักษะ 'หมัดพยัคฆ์อันยิ่งใหญ่' ของคุณได้ถูกซื้อโดย ซุนXX แล้ว คุณจะได้รับแกนคริสตัล 90 อัน!"
...
ก่อนที่เขาจะปิดแพลตฟอร์มการซื้อขาย ข้อความแจ้งเตือนหลายข้อความก็ปรากฏขึ้นติดต่อกัน
เอ๊ะ... คนเหล่านี้เฝ้าดูแพลตฟอร์มการซื้อขายอยู่ตลอดเวลาหรือเปล่า?
ทันใดนั้น เขานึกถึงในอดีตที่ผู้ที่ชื่นชอบเกมบางคนจะจ้างคนมาติดตามแพลตฟอร์มการซื้อขายทั้งกลางวันและกลางคืน และพร้อมที่จะซื้ออุปกรณ์ที่เหมาะสมทันที
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็เดาได้ว่าจะต้องมีคนทำเช่นเดียวกัน
เมื่อเปรียบเทียบกับสินค้าที่มีราคาสูงเกินไป หนังสือทักษะของ จางเซิง มีราคาไม่แพงมากและขายหมดอย่างรวดเร็ว
หนังสือทักษะทั้งหมด 12 เล่มถูกแย่งชิงไปในทันที ทำให้เขามีแกนคริสตัลถึง 1,080 แกน
"อัพเกรดคริสตัลวิวัฒนาการ!"
เนื่องจากจำนวนแกนคริสตัลเพียงพอสำหรับการอัพเกรด จึงไม่มีเหตุผลที่จะไม่ดำเนินการต่อ
แสงสีทองปกคลุมทั่วร่างกายของเขาชั่วขณะ
หลังจากที่แสงสีทองจางลง คริสตัลวิวัฒนาการก็อัปเกรดเป็นระดับ 6 ได้สำเร็จ
คริสตัลวิวัฒนาการ: ระดับ 6 ความคืบหน้าในการอัพเกรด: 808/600
ช่องสินค้าคงคลัง: 48
ด้วยแกนคริสตัลที่เหลืออยู่ 808 แกน เขาจึงเลือกที่จะอัพเกรดอีกครั้ง
คริสตัลวิวัฒนาการ: ระดับ 7 ความคืบหน้าในการอัพเกรด: 208/1200
ช่องสินค้าคงคลัง: 54
หลังจากอัปเกรดสองครั้งติดต่อกัน จางเซิง ซึ่งรู้สึกหิวนิดหน่อยก่อนหน้านี้ จู่ๆ ก็ไม่รู้สึกหิวอีกต่อไป
เมื่อมองดูศพที่อยู่บนพื้น เขารู้สึกว่าการทิ้งพวกมันไปก็เปล่าประโยชน์
เนื่องจากไม่สามารถรวบรวมศพของผู้รอดชีวิตได้ เขาจึงสั่งให้หัวหน้าผีกูลทั้งสามกินศพทั้งหมด
"กรี๊ด~"
เมื่อได้รับคำสั่ง หัวหน้าผีกูลทั้งสามก็เริ่มร่วมงานเลี้ยงอย่างมีความสุข
หมายเลข 2 หิวแล้วคว้าต้นขาที่เปื้อนเลือดแล้วยัดเข้าปากเพื่อเคี้ยว
พี่ชายหัวขาด น้องสาวหัวขาด และลุงหัวขาดน้ำลายไหลขณะที่พวกเขาดูผีกูลทั้งสามกิน
จางเซิงรู้สึกสับสนจึงถามว่า "พวกคุณอยากกินเหมือนกันเหรอ?"
“เจ้านาย นี่แหละสิ่งที่ฉันชอบ!” ก่อนที่คนอื่นจะพูดได้ พี่ชายหัวขาดก็โพล่งออกมาทันที
“เอ่อ...กินสิ ของอร่อย!”
“ใช่แล้ว เจ้านายเก่งที่สุด!”
“เจ้านายเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลก!”
“เจ้านายใจดีมาก!”
“รีบไปกินได้แล้ว!” เมื่อเผชิญกับคำชมของพวกเขา จางเฉิงจึงเตะพี่ชายหัวขาดและส่งเขากระเด็นไปหาศพ
