ตอนที่ 4 มหายุทธ์นพดารา

ตอนที่ 4 มหายุทธ์นพดารา

 

เย่เฉินกลับไปที่กระท่อมของตัวเองหลังจากออกจากบ้านพ่อ มันเป็นห้องเรียบง่าย มีเพียงเตียงและตู้เสื้อผ้าซึ่งทั้งสองอย่างทำจากไม้

มีดบินดูเหมือนจะมีส่วนเชื่อมโยงที่คลุมเครือกับเขาในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งราวกับว่ามันกำลังส่งข้อความที่เข้ารหัส สิ่งนี้ทำให้เย่เฉินหวาดกลัวเล็กน้อย เพราะเขาไม่ได้คาดหวังว่ามีดบินจะทำท่าคล้ายกับสิ่งมีชีวิตที่เคลื่อนไหวได้หรือแม้แต่ครอบครองบางสิ่งบางอย่าง หรือมีจิตสำนึกในตัวเอง

อย่างไรก็ตาม เย่เฉินไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวอีกต่อไป เขามาถึงจุดตกต่ำที่สุดในชีวิตแล้ว ยังมีอะไรจะเลวร้ายที่สุดอีกเล่า?

เขานั่งขัดสมาธิบนเตียง และในไม่ช้าจิตใจของเขาก็เข้าสู่สภาวะเป็นสมาธิอย่างรวดเร็ว อีกครั้งที่เขาพยายามเอื้อมออกไปหามีดบินด้วยใจของเขา...

มีรัศมีสีแดงเข้มโคจรรอบมีดบินขณะที่มันลอยตัวอยู่เหนือทะเลแห่งจิตสำนึกของเย่เฉินอย่างเงียบงัน ราวกับดวงอาทิตย์ที่ส่องสว่างเปล่งรังสีไปทั่วทุกมุม

เวลาดูเหมือนจะเร็วขึ้น – หนึ่งชั่วโมงผ่านไป จากนั้นสองและสามชั่วโมง ปฏิกิริยาของมีดบินเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่ง

ปัง!

กระแสพลังที่ไร้การควบคุมพุ่งออกมาจากมีดบิน พลังปราณยุทธ์นับไม่ถ้วนดั้งเดิมจากร่างของเย่เฉินนั้นหมองลงเมื่อเปรียบเทียบกับมัน ราวกับว่าอย่างแรกเป็นคลื่นจากทะเลและอย่างหลังเป็นเพียงลำธารในแม่น้ำ

กระแสแห่งพลังมาจากมีดบินไหลบ่าเข้าสู่เส้นปราณที่เสียหายของเย่เฉิน มันกระจายออกไปอย่างรวดเร็วพุ่งไปยังอะไรก็ตามที่ขวางทางพวกมัน น่าประหลาดใจ แม้ว่าพลังบางส่วนจะรั่วไหลออกจากร่างกายของเขาโดยไม่คาดคิดผ่านช่องปราณที่เสียหายของเขา เศษที่เหลือยังคงมองเห็นได้ชัดเจนขณะที่มันยังโคจรผ่านเส้นลมปราณของเขา

ราวกับว่ามีใครบางคนโจมตีหัวใจเนื้อของเขา เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะกระอักโลหิตขณะที่มือของเขาจับไปที่ขอบเตียงของเขา เขาหายใจไม่ออกและหอบหายใจเข้าลึกๆ

'พลังอะไรช่างน่าสะพรึงกลัว!'

ความคิดที่แล่นผ่านจิตใจที่สับสนว้าวุ่นของเขา แม้แต่พลังปราณยุทธ์ในปริมาณที่น่าเกรงขามที่สุดที่เขารวบรวมได้เมื่อตอนที่เขาถึงจุดสูงสุดเมื่อสามปีที่แล้วก็เทียบไม่ได้กับกระแสพลังที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเขาตอนนี้ ในความเป็นจริงพลังพิเศษนี้บริสุทธิ์มากสมบูรณ์ยิ่งกว่าพลังปราณยุทธ์เก่าเสียอีก

'นี่อาจเป็นรูปแบบที่เป็นเอกลักษณ์ของพลังปราณฟ้าหรือไม่!'

สิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่าคือการเปลี่ยนแปลงได้แผ่ขยายลามไปทั่วร่างกายของเย่เฉินหลังจากเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์นั้น สะเก็ดผิวหนังชั้นแล้วชั้นเล่าที่ลอกออกจากร่างกายของเขาต่างจากสัตว์ที่ต้องลอกคราบ จนกระทั่งมันหยุดและตกลงบนชั้นผิวหนังที่กระจ่างใส ร่างกายของเขาดูเหมือนจะได้รับประกายใหม่แห่งชีวิต

เส้นปราณที่เสียหายของเขายังไม่ฟื้นฟู แต่เย่เฉินก็เข้าใจว่าร่างกายของเขาได้รับการเติมเต็มด้วยความสามารถใหม่ในการฟื้นฟูตัวเองแล้ว

เขาอยู่ในอาการงุนงง เย่เฉินรู้สึกว่าตัวเองกำลังเข้าใกล้พื้นที่แห่งการดำรงอยู่อื่นโดยสิ้นเชิง

เขาลอยอยู่บนท้องฟ้าเหนือมหาสมุทรอันกว้างใหญ่จนมองไม่เห็นจุดที่ท้องฟ้าและน้ำตัดแยกจากกัน ได้ยินเสียงร้องเรียกเขามาแต่ไกลแต่ไม่อาจรู้ได้ว่าเสียงนั้นพูดอะไร

กระแสพลังปราณฟ้าที่บริสุทธิ์พุ่งไปที่เท้าของเขาจากด้านล่างและแยกออกจากกันเมื่อมีลมพัดผ่านเท่านั้น ด้วยความตกใจ เย่เฉินตระหนักว่ามหาสมุทรนี้ถูกสร้างขึ้นจากพลังปราณที่แปลกแต่ควบแน่นเหมือนกันทั้งหมด!

พลังปราณจะต้องบริสุทธิ์แค่ไหนก่อนที่มันจะควบแน่นเป็นของเหลวจากสถานะก๊าซ?'

'ปริมาตรดั้งเดิมจะมากขนาดไหนถึงจุดที่พลังปราณที่เป็นของเหลวสามารถรวมเข้ากับมหาสมุทรอันไม่มีที่สิ้นสุดได้?'

ด้วยพลังปราณมากมาย แม้แต่ผู้ฝึกปรือนับล้านหรือหลายสิบล้านคนก็ยังไม่สามารถใช้มันจนหมดไปภายในหมื่นปีได้!

ในขณะเดียวกัน เสียงไร้ร่างที่เรียกหาเขาดูเหมือนจะล่องลอยไปไกลขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งจางหายไปในอากาศ

'สถานที่นี้คืออะไร ข้ากำลังฝันอยู่ แต่นี่ไม่รู้สึกเหมือนฝันเลย...' ความตระหนักรู้เกิดขึ้นกับเขา 'เป็นไปได้ไหมว่าสถานที่แปลกประหลาดแห่งนี้เชื่อมโยงกับมีดบินในหัวของข้า' ความรู้สึก รู้สึกว่าทุกตารางนิ้วของร่างกายเขาน่าเชื่อเกินกว่าจะเป็นเพียงความฝัน!

'เป็นไปได้ไหม' ความคิดอีกประการหนึ่งผุดขึ้นในใจเขา 'ว่ามหาสมุทรอันกว้างใหญ่นี้เป็นเพียงโลกที่ซ่อนอยู่ภายในมีดบิน'

เย่เฉินเต็มไปด้วยความประหลาดใจที่ไม่สามารถควบคุมได้ต่อความลึกลับที่ซ่อนอยู่ในมีดบิน เขาจำได้ว่าเคยได้ยินตำนานของมีดว่ามันเป็นสมบัติของบรรพบุรุษของตระกูลของเขา แต่โดยส่วนตัวแล้ว มันเป็นมีดบินนี้ที่นำเขามาสู่โลกนี้

ตอนนี้ขณะที่เขาครึ่งหลับครึ่งตื่น มีดบินยังคงหลั่งพลังออกมาอย่างไม่สิ้นสุดและกระแสพลังไหลผ่านทุกส่วนของร่างกายโดยไม่ถูกรบกวน แม้แต่เส้นลมปราณที่ได้รับความเสียหายก็ยังค่อย ๆ เริ่มรักษาตัวเอง ปราณฟ้านี้อาบย้อมและดูแลบาดแผลของเขา

จิตใจของเย่เฉินล่องลอยอยู่ในอากาศ ราวกับว่าเขาหลับอยู่ แต่ยังตื่นอยู่ด้วย

เขาลืมเวลาไปจนกระทั่งได้ยินเสียงกรอบแกรบด้านนอกกระท่อมเล็กๆ ของเขา ซึ่งทำให้เขาลุกขึ้นจากเตียง

“มันเป็นความฝันหรืออะไร?”

เย่เฉินคิดออกมาดังๆ ตัวเขาเปียกโชกด้วยเหงื่อเย็น แต่ไม่นานก็ตระหนักว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไป ก่อนหน้านี้เขาตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสราวกับว่าร่างกายของเขาถูกฉีกเป็นชิ้น แต่วันนี้ความเจ็บปวดหายไป

เขาพยายามโคจรพลังปราณภายในร่างกายของเขา และทำให้เขาประหลาดใจ ช่องปราณทั้งหมดของเขาเต็มไปด้วยพลังปราณฟ้าที่คุ้นเคยและลึกลับ!

'ช่องเดินปราณของข้า!'

'พวกมันหายดีแล้วเหรอ? ช่องเส้นลมปราณของข้าหายดีแล้ว!'

เย่เฉินไม่สามารถหยุดสั่นได้ เขาเพิ่งตื่นขึ้นมาและพบว่าช่องเส้นลมปราณที่เสียหายของเขาได้รับการเชื่อมโยงและเชื่อมต่อกันอย่างลึกลับอีกครั้งในขณะที่คลื่นของพลังปราณฟ้าเคลื่อนตัวอยู่ในช่องที่ได้รับการฟื้นฟูใหม่ของเขาทั้งหมด มุ่งสู่ตันเถียนของเขา!

เขาไม่อาจนิ่งเฉยต่อการเปลี่ยนแปลงนี้ได้ จริงๆ แล้ว เขาเต็มไปด้วยความอิ่มอกอิ่มใจ สามปีเป็นเวลาสามปีแล้วที่เส้นลมปราณของเขาถูกเจาะทะลวงอย่างไร้ประโยชน์ บังคับให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานทุกรูปแบบในชีวิต...

ในที่สุดวันนี้เป็นวันที่เขาได้โผล่ออกมาจากความมืดที่เขายอมจำนนมาเป็นเวลาสามปี!

อย่างไรก็ตาม ในช่วงสามปีที่ผ่านมาได้กำหนดทัศนคติทางจิตใจของเย่เฉิน ดังนั้น แม้ว่าเขาจะหายดีแล้ว แต่เขาก็ไม่ละสายตาจากสิ่งที่ต้องทำ เขาเริ่มตรวจสอบร่างกายของเขาอย่างอดทนและพิถีพิถัน

ทุกส่วนของร่างกายของเขา เช่นเดียวกับอวัยวะภายในของเขา ดูเหมือนจะได้รับชีวิตใหม่เมื่อมีพลังงานหยางบริสุทธิ์ไหลผ่าน

มีคำหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวของชายหนุ่ม พลังหยางบริสุทธิ์!

ว่ากันว่าเมื่อทารกเกิดมา ร่างกายของพวกเขาในตอนแรกเต็มไปด้วยพลังงานหยางบริสุทธิ์ ร่างกายของพวกเขาใสราวกับหยกโดยไม่มีสิ่งเจือปนแม้แต่น้อย แต่เมื่อโตขึ้น จำนวนสารพิษที่สะสมทำให้ร่างกายฝึกฝนได้ยากขึ้น มีข่าวลือว่าเมื่อถึงขั้นที่ 10 แล้วเท่านั้นที่พวกเขาจะปลดสลักความสามารถในการฝึกปรือพลังปราณฟ้าที่บริสุทธิ์พอที่จะชำระล้างร่างกายได้ จนกว่ามันจะกลับสู่สถานะหยางบริสุทธิ์เหมือนกับทารกแรกเกิด ความกล้าหาญและอายุขัยจะดีขึ้นอย่างมาก

ตระกูลขุนนางบางตระกูลถึงขั้นใช้ทารกแรกเกิดช่วยในการฝึกฝนร่างกายของพวกเขา ในขณะที่พลังหยางของพวกเขายังคงอยู่ในจุดสูงสุดด้วยการมอบยาเล่นแร่แปรธาตุหายากให้พวกเขาเพื่อรักษาสถานะหยางบริสุทธิ์ในขณะที่พวกเขามีอายุมากขึ้น

พลังปราณของบุคคลนั้นอาจไม่น่ากลัวอย่างไม่น่าเชื่อเมื่อพวกเขาไปถึงสถานะหยางบริสุทธิ์ แต่มันจะปรับปรุงพัฒนาความสามารถของบุคคลในการดูดซับปราณฟ้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปรียบเทียบกับร่างกายของคนทั่วไป แม้แต่ความเร็วในการฝึกฝนของพวกเขาก็ยังเพิ่มขึ้นสิบเท่าหรือสูงกว่าค่าเฉลี่ยใดๆ นี่คือสาเหตุที่ตระกูลขุนนางมักผลิตอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้มากมาย

เย่เฉินไม่เคยคิดเลยว่าสักวันหนึ่งเขาจะบรรลุสถานะหยางบริสุทธิ์ด้วยวิธีนี้ เขาแอบมอง มีดบินในใจและคิดถึงเสียงอันห่างไกลที่กระซิบในหูของเขา มีดบินนี้เป็นเพียงปริศนาที่แก้ไม่ได้ เช่นเดียวกับความลึกลับอันยิ่งใหญ่ตามจุดประสงค์ของมัน

เมื่อเย่เฉินตื่นขึ้นจากภวังค์นั้น เขาก็ตระหนักว่าพลังปราณของเขาอยู่ในขั้นแรกแล้ว

เขาเริ่มโคจรพลังภายในปราณฟ้าภายในร่างกายของเขาและค้นพบว่าความเร็วในการโคจรของมันเร็วขึ้นอย่างมากเมื่อเปรียบเทียบกับที่เคยเป็นในอดีต รวมถึงตอนที่เขาอยู่ในช่วงสำคัญของขั้นที่หกด้วย

ตอนนี้เมื่อใดก็ตามที่เขาต้องการ มีดบินจะเทคลื่นของปราณฟ้าเข้าสู่ร่างกายของเขาโดยอัตโนมัติ ขณะที่เขาคิดย้อนกลับไปที่มองเห็นมหาสมุทรปราณฟ้าอันกว้างใหญ่ เย่เฉินก็สงสัยว่าเขามีมหาสมุทรปราณฟ้า ที่คล้ายกันนอนอยู่ในมีดบินที่กวักมือเรียกเขาแม้ว่าจะเป็นส่วนตัวหรือไม่

เขาดูดซับกระแสแห่งปราณฟ้าด้วยความกระหายและรู้สึกว่ามันขยายตัวภายในร่างกายของเขา แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ในไม่ช้า เย่เฉินก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังเข้าใกล้อุปสรรคระดับที่แยกระดับ 1 และ 2 เขาอาจมีเพียงความกล้าหาญที่แท้จริงของนักสู้ระดับ 1 เท่านั้น แต่ด้วยการหลั่งไหลของปราณฟ้าอย่างไม่มีข้อจำกัด อุปสรรคของระดับก็พังทลายลงต่อหน้าเขา

'ข้าได้ก้าวผ่านระดับหนึ่งแล้ว - ระดับที่สอง!'

ครั้งสุดท้ายที่เย่เฉินเคยรู้สึกมีความสุขในการบรรลุด่านพลังใหม่คือเมื่อใดแม้ว่าเขาจะทะลุผ่านระดับหกไปแล้วก็ตามความสุขของเขาตอนนี้ไม่สามารถเทียบได้กับเมื่อก่อนเมื่อเขาเข้าสู่ระดับสอง

'โชคชะตามักจะให้รางวัลแก่ผู้ที่ก้าวไปข้างหน้าด้วยความแน่วแน่ไม่ย่อท้อ'

สุภาษิตนี้พิสูจน์ตัวเองแล้วว่าเป็นจริง เย่เฉินกำมือของเขาเป็นหมัดขณะที่ความสิ้นหวังที่รบกวนจิตใจเขามาสามปีแล้วได้ถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกเชื่อมั่นอันแรงกล้า . เขาไม่ใช่คนพิการอีกต่อไป!

นับตั้งแต่ความก้าวหน้าระดับแรกของเขา เย่เฉินเริ่มรวมปราณฟ้าของเขาอีกครั้งเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการพัฒนาครั้งใหม่

ทันใดนั้นเสียงกระซิบเกี่ยวกับเคล็ดวิชาบางรูปแบบก็ค่อยๆ ผุดขึ้นมาในใจของเย่เฉิน

ประกาศนามของตนว่า 'มหายุทธ์นพดารา' ซึ่งเป็นคำลึกลับเกี่ยวกับเคล็ดวิชาการฝึกปรือ ประกอบด้วยบทต่างๆ เก้าบทที่ตั้งชื่อตามองค์ประกอบธาตุที่แตกต่างกันเก้าองค์ประกอบ ได้แก่ โลหะ ไม้ น้ำ ไฟ ดิน น้ำแข็ง ลม อัสนีคำรณ และอัสนีบาต เนื้อหาที่ระบุไว้ในคำทั้งหมดมีความซับซ้อน แต่เย่เฉิน ตระหนักว่าทุกรายละเอียดและเนื้อหาของมหายุทธ์นพดารา ดูเหมือนจะถูกแกะสลักไว้ในใจของเขา ทุกๆ คำนั้นชัดเจน

มหายุทธ์นพดารา - ต่อสู้เพื่อความตายเก้าครั้ง เกิดเก้าครา หนึ่งการอยู่เหนือสวรรค์'

เขาไม่แน่ใจว่าจะเป็นอย่างไรสำหรับใครก็ตามที่จะ 'อยู่เหนือสวรรค์' แต่เขายิ่งสับสนกับ 'การตายเก้าครั้ง เกิดเก้าครา' มันอาจไม่ได้หมายความว่าคนๆ หนึ่งจะต้องตายและเกิดใหม่สิบแปดครั้ง  เพื่อที่จะไปถึงระดับสูงสุดที่มหายุทธ์นพดาราอธิบายไว้ใช่ไหม

'ข้าหมายถึงเมื่อมีคนตายก็เหมือนกับว่าพวกเขาถึงจุดสิ้นสุดของเทียนแล้วมีใครกลับมาจากความตายได้อย่างไร'

นี่ไม่ใช่การค้นพบที่แปลกประหลาดเพียงอย่างเดียวที่เย่เฉินได้ค้นพบ ในบรรดาเคล็ดวิชาฝึกปรือยุทธ์ทั้งเก้าที่อธิบายไว้ มีเคล็ดวิชาที่เรียกว่า คัมภีร์จักรพรรดิสายฟ้า ภายใต้บทสายฟ้าซึ่งมีรายละเอียดวิธีการและขั้นตอนที่น่าสงสัยคล้ายกับพลังภายในอัสนีบาต วิชาที่ตระกูลเย่ฝึกฝนมาโดยตลอด อย่างไรก็ตาม ยังคงมีความแตกต่างบางอย่างระหว่างทั้งสองเนื่องจากคำบอกเล่าของจักรพรรดิสายฟ้ามีความสำคัญและความลึกซึ้งมากกว่า

มีสามระดับในการฝึกปรือพลังอัสนีบาต  และระดับสูงสุดที่พ่อของเขาเท่านั้นที่รู้จัก มีข่าวลือว่าเย่จ้านเทียนสามารถยกระดับนักสู้ได้ตรงไปยังระดับสิบหากฝึกฝน ในทางกลับกัน เคล็ดวิชาจักรพรรดิสายฟ้า แบ่งออกเป็นหกระดับโดยมีการฝึกฝนที่ยอดเยี่ยมมากโดยมอบรางวัลให้กับผู้ฝึกปรือเพื่อฝึกฝนความสามารถในการควบคุมสายฟ้าและพลังที่แข่งขันกับธรรมชาติ เย่เฉินนึกไม่ออกด้วยซ้ำว่ามันจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน

หลังจากการเปรียบเทียบกันแล้ว พบว่าความแข็งแกร่งภายในพลังอัสนีบาตเป็นเพียงเศษเสี้ยวของคำสอนของจักรพรรดิสายฟ้าซึ่งน้อยกว่าหนึ่งในสิบของคำสอนจักรพรรดิสายฟ้า

อะไรคือความเชื่อมโยงของมีดบินกับตระกูลเย่?

เคล็ดวิชาการต่อสู้ทุกแบบสามารถจัดอันดับได้เก้าระดับ เคล็ดการฝึกปรือพลังอัสนีบาต ได้รับการพิจารณาว่าเป็นเคล็ดวิชาขั้นสูงที่อยู่ในระดับที่สามและสูงกว่า ซึ่งครองตำแหน่งอันทรงเกียรติในบรรดาเคล็ดวิชาการต่อสู้ทั้งหมดที่ฝึกฝนโดยข้อเท็จจริงภายในเขตตงหลิน ดังนั้น มีอะไรอีกเกี่ยวกับคัมภีร์จักรพรรดิสายฟ้าขั้นสูง?

อาจเป็นความคิดที่ไม่ดีที่จะลองให้คะแนนคัมภีร์จักรพรรดิสายฟ้า ดังนั้น เย่เฉินจึงละทิ้งความคิดนั้น แต่เขากลับคิดที่จะทำตามคัมภีร์นั้นแทน นี่เป็นเพราะเขาเป็นผู้ฝึกฝนพลังสายฟ้าภายในมาเป็นเวลานาน และได้สะสมเคล็ดพื้นฐานแบบสายฟ้า ประการที่สอง นี่เป็นวิทยายุทธ์ต่อสู้ที่ลึกซึ้งมากกว่าการฝึกฝนพลังงานสายฟ้าภายใน

เย่เฉินพบว่าตัวเองจมอยู่ในความลึกลับที่มาจากคัมภีร์จักรพรรดิสายฟ้าระดับ 1 เขาอาจมีความเข้าใจอย่างผิวเผินเกี่ยวกับความลับของเคล็ดวิชานี้แต่มันก็มากเกินพอที่จะทำให้ชายหนุ่มมีความสุขมาก

ความเงียบปกคลุมทั่วทั้งห้องจนกระทั่งดวงอาทิตย์ส่องลอดผ่านเมฆ

หมอกยามเช้าปกคลุมรอบๆ กระท่อมไม้ และเนื่องจากมันตั้งอยู่ในพื้นที่ที่ไกลที่สุด พวกเขาจึงไม่มีผู้มาเยี่ยมชมบริเวณปราสาทตระกูลเย่ในส่วนของเขามากนัก ผลก็คือความเงียบสงบปกคลุมไปทั่วภายใต้ฉากหลังของต้นไม้เขียวชอุ่มและ ลำห้วยอันเงียบสงบไหลรินอยู่ใต้สะพานเล็กๆ บริเวณโดยรอบคล้ายป่าเนื่องจากขาดการดูแลแต่ภายในถิ่นทุรกันดารกลับเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา

เย่เฉินก้าวออกจากกระท่อมของเขาและสูดอากาศบริสุทธิ์ยามเช้าเข้าลึกๆ ตั้งแต่รุ่งสาง เขารู้สึกว่าโลกได้เปลี่ยนผืนผ้าใบใหม่เสียจนกลิ่นของดอกไม้หอมสดชื่นมากขึ้น ที่สำคัญที่สุด เขารู้สึกได้ ความรู้สึกสงบอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

หลังจากศึกษาคัมภีร์จักรพรรดิ์สายฟ้ามาทั้งคืน เย่เฉินก็พบข้อบกพร่องมากมายภายในการฝึกปรือพลังสายฟ้าภายในและตั้งแต่นั้นมาก็ได้ทำการแก้ไขบางอย่างเพื่อส่งเสริมความเร็วของการฝึกฝนของผู้ฝึกตนหลายเท่า เย่เฉินรู้จักคำบอกเล่าของมหายุทธ์นพดาราและตระหนักว่าความเข้าใจโดยกำเนิดของเขาเกี่ยวกับวิทยายุทธ์มีเพิ่มมากขึ้น

การจัดหาปราณฟ้าของมีดบินไม่เคยหยุดนิ่งซึ่งเสริมความแข็งแกร่งให้กับแอ่งเก็บปราณฟ้าส่วนตัวของเย่เฉินมากขึ้นจนกระทั่งเขากลับมาอีกครั้งใกล้จะก้าวข้ามขั้นที่สองแล้ว

ปัง!

เสียงอึกทึกดังมาจากตันเถียนของเขา ขณะที่อุปสรรคพังทลายลงทันทีต่อหน้าพลังปราณของเขา

'ตอนนี้ข้าอยู่ในระดับสามแล้ว!'

คนทั่วไปจะใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งหรือสองปีในการเลื่อนจากระดับหนึ่งไปยังระดับสาม แต่ด้วยความเร็วที่น่าฉงน เย่เฉินได้ฟื้นฟูพลังปราณฟ้าได้มากในคืนเดียว!

'ข้าควรบอกพ่อเกี่ยวกับคัมภีร์ของจักรพรรดิสายฟ้า หรือไม่'

เย่เฉินคิด

'ด้วยความช่วยเหลือนี้ พ่อจะสามารถปรับปรุงพลังของเขาแบบทวีคูณและพุ่งผ่านระดับที่แปดหรือเก้าได้ จากนั้น ด้วยผู้อาวุโสที่เรามี เราจะมีมหาอำนาจระดับเก้าสองคนในตระกูล พลังของเราจะแตกต่างจากปัจจุบันอย่างมาก ในที่สุดป้อมตระกูลเย่ก็จะเป็นอิสระจากสถานะที่เต็มไปด้วยอันตรายของเรา

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากระดับขั้นสูงสามระดับสุดท้ายของคัมภีร์จักรพรรดิสายฟ้าอาจทำให้ต้องตกตะลึงได้ เย่เฉินจึงคิดว่าเป็นการดีที่สุดที่จะแบ่งปันเพียงสามระดับแรกกับผู้เฒ่าของเขาเท่านั้น แน่นอนว่าเขาจะต้องคิดเรื่องโกหกต้นกำเนิดของความรู้ใหม่ของเขา

พ่อของเขาใช้ทรัพยากรทุกอย่างในครอบครัวจนหมดเพื่อรวบรวมยาเม็ดรวบรวมพลังปราณให้เพียงพอสำหรับการบำรุงเส้นลมปราณของเขาซึ่งทำให้ตระกูลมีอิทธิพลตกต่ำลงและมีอำนาจน้อยลงเมื่อเวลาผ่านไป แต่พ่อของเขาไม่เคยบ่นแม้แต่ครั้งเดียวในขณะที่ส่วนใหญ่ ท่านอาของเขามีเพียงความรักและความห่วงใยที่จะมอบให้หลานชายผู้โชคร้ายเท่านั้น

'การกระทำที่ใหญ่โตขนาดนี้ไม่สามารถตอบแทนได้เพียงพอแค่แบ่งปันคัมภีร์จักรพรรดิสายฟ้า'

แสงอันเยือกเย็นส่องเข้ามาในดวงตาของเขา ใครก็ตามที่สร้างความเจ็บปวดให้กับเขาตั้งแต่แรกจะต้องได้รับการชดใช้สองเท่า!

เย่เฉินหายใจเข้าและหายใจออก ระงับความโกรธในตัวเขา นับตั้งแต่เขาบรรลุสภาวะหยางบริสุทธิ์ เขาพบว่าประสาทสัมผัสของเขาเฉียบคมขึ้น ปฏิกิริยาตอบสนองทางจิตของเขาดีขึ้น

หลังจากนั่งสมาธิเป็นเวลาหลายชั่วโมง เขาก็ลุกขึ้นเพื่อทำความคุ้นเคยกับเคล็ดวิชาต่อสู้ของครอบครัวเขา เช่นหมัดสายฟ้าฟาด และหมัดฟ้าคำรณ

ในบรรดาวิทยายุทธ์ทั้งหมด เคล็ดวิชาสายฟ้าเป็นอันตรายถึงตายได้มากที่สุด ตัวอย่างเช่น ในการทำการระเบิดพลังสายฟ้าฟาด นักรบจะต้องรวบรวมปราณฟ้าชนิดสายฟ้า ไปที่กึ่งกลางฝ่ามือก่อนที่จะเหวี่ยงมันไปที่คู่ต่อสู้ พลังงานจะระเบิดเข้าสู่ร่างกายของพวกเขาดังนั้นจึงขยายผลกระทบของการโจมตีทางกายภาพเพียงอย่างเดียวหลายๆ เท่าในขณะเดียวกันเพื่อดำเนินการสายฟ้าคำรามก่อนนั้นเราจะต้องโจมตีอย่างรวดเร็วและเต็มกำลังเสมอราวกับว่าเป้าหมายคือการทำให้คู่ต่อสู้ตาย

เย่เฉินได้ฝึกฝนเคล็ดวิชาทั้งสองนี้มาแล้วตอนที่เขาอยู่ในช่วงรุ่งโรจน์ของนักสู้ระดับหก หลังจากเลิกใช้มาหลายปี ในตอนแรกเขาค่อนข้างจะสับสนกับวิชาเหล่านี้เล็กน้อยแต่เขาก็เชี่ยวชาญมันได้ในไม่ช้า

ลึกลงไปในแก่นของเย่เฉิน การตระหนักว่าเขาสามารถฝึกฝนวิทยายุทธ์ได้อีกครั้งได้กระตุ้นให้เกิดการผสมผสานของความรู้สึกนึกคิดที่อธิบายไม่ได้