บทที่ 297 บุคคลหนึ่งแห่งเส้นทางอมตะ (1)

บทที่ 297 บุคคลหนึ่งแห่งเส้นทางอมตะ (1)

บทที่ 297 บุคคลหนึ่งแห่งเส้นทางอมตะ (1) หลู่ว่านซงหรี่ตาลงและจ้องมองไปที่ถ้ำที่ปกคลุมไปด้วยแสงสีทองซึ่งอยู่ไม่ไกล ดวงตาของเขาสั่นไหว ออร่าของเหมียวโหย่วอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ เขาได้ขอให้หยูโหยวฉวนและคนอื่นๆ ค้นหาป่าอย่างระมัดระวังภายในรัศมี 5 กม. แต่พวกเขาไม่พบร่องรอยของเหมียวโหย่ว ถ้ำนี้เป็นสถานที่เดี...