จอมปราชญ์นิรันดร์ บทที่ 79 การรับรู้จิตวิญญาณของปรมาจารย์ปรับแต่งอาวุธ

การโต้แย้งนั้นโดยผู้เฒ่าที่ไม่เรียบร้อยเกือบทำให้เฟิงห่าวอวี้สำลักจนสิ้นชีวิต

เห็นได้ชัดว่าคนผู้นี้ไม่มีเหตุผลและไม่ซื่อสัตย์เกี่ยวกับเรื่องนี้!

อย่างไรก็ตาม ด้วยสถานะของมัน ในฐานะเจ้าขุนเขาของยอดเขาสรรพาวุธ เฟิงห่าวอวี้ไม่สามารถพูดอะไรได้กับความขุ่นเคืองของตนทำได้เพียงกล้ำกลืนเท่านั้น

ในขณะที่ศิษย์ทั้งหมดเฝ้าดูอย่างอิจฉา ผู้เฒ่าที่ไม่เรียบร้อยก็นำซูสือโม่วและเฟิงห่าวอวี้เข้าไปในห้องโถงด้านใน

ห้องโถงด้านในไม่ใหญ่นักเพียงสิบกว่าตารางเมตร ผนังเรียงรายหนาแน่นไปด้วยคัมภีร์หยกมากกว่าหนึ่งพันม้วน

เกือบทั้งหมดมีสีสลัวยกเว้นประมาณ100ชิ้นหรือประมาณนั้นที่ส่องสว่างอย่างน่าหลงใหล

ผู้เฒ่าที่ไม่เรียบร้อยชี้ไปที่ม้วนหยกที่อยู่บนผนัง "นี่เป็นภาพฉายที่เหลือจากปรมาจารย์ปรับแต่งอาวุธตั้งแต่เริ่มต้นของสำนักไร้ตัวตน ชิ้นที่ส่องสว่างเหล่านั้นเป็นภาพฉายของการปรับแต่งอาวุธวิญญาณที่ประสบความสำเร็จ แม้ว่าชิ้นที่เหลือจะเป็นภาพฉายถึงความล้มเหลว สิ่งเหล่านี้ก็ยังเป็นของปรมาจารย์ปรับแต่งอาวุธด้วยเช่นกัน เจ้าแต่ละคนสามารถเลือกสังเกตได้10รายการ"

แม้ว่านี่ดูเหมือนว่าจะมีคัมภีร์หยกมากมายก็ตาม เราต้องเข้าใจว่าสำนักไร้ตัวตนก่อตั้งขึ้นเมื่อหลายพันปีก่อน อย่างไรก็ตาม มีเพียงคัมภีร์หยกเหล่านี้เท่านั้นที่ยังคงอยู่โดยที่สิ่งเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นเพียงภาพฉายของความล้มเหลว

โดยปราศจากคิดซ้ำ เฟิงห่าวอวี้ไปหาม้วนหยกที่ส่องสว่างสดใส10ม้วน

สิ่งเหล่านี้เป็นภาพฉายของความสำเร็จในการปรับแต่งอาวุธวิญญาณ

ซูสือโม่วครุ่นคิดในช่วงเวลาสั้นๆ ก่อนจะเลือกห้าม้วนสว่างและห้าม้วนสลัว

มันเข้าใจว่าในขณะที่มีหลายสิ่งที่ต้องเรียนรู้จากความสำเร็จ มันก็ยังสามารถเรียนรู้วิธีป้องกันข้อผิดพลาดที่คล้ายกันไม่ให้เกิดขึ้นโดยพิจารณาจากความล้มเหลว

เมื่อผู้เฒ่าที่ไม่เรียบร้อยเห็นเช่นนั้น มันก็พยักหน้ากับตนเอง

สำหรับปรมาจารย์ปรับแต่งอาวุธ เป็นเรื่องยากที่จะทำซ้ำความสำเร็จของผู้อื่น อย่างไรก็ตาม พวกเขาสามารถป้องกันข้อผิดพลาดที่คล้ายกันได้–นั่นเป็นรูปแบบหนึ่งของภูมิปัญญาด้วยเช่นกัน

ซูสือโม่วนำม้วนหยก10ม้วนมาพร้อมกับนั่งขัดสมาธิดอกบัว ฉีดปราณวิญญาณเข้าไปในม้วนหนังสือ ลวดลายบนม้วนนั้นก็ส่องสว่างขณะที่ภาพที่ชัดเจนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้ามัน

มันแช่อยู่ในสถานการณ์นี้ทำให้ข้อมูลเชิงลึกของของมันลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับการปรับแต่งอาวุธในขณะเดียวกันก็ขจัดข้อสงสัยของมากมายที่ได้สะสมไว้

เพียงชั่วพริบตา หนึ่งวันและหนึ่งคืนก็ผ่านไป

เฟิงห่าวอวี้ลุกขึ้นยืนคืนม้วนหยก10ม้วน มองดูซูสือโม่วอย่างสบายๆ ซึ่งยังคงหมกมุ่นอยู่กับการเรียนรู้พร้อมกับออกจากห้องปรับแต่งอาวุธ

ไม่นาน ซูสือโม่วก็ยืนขึ้นพร้อมกับส่งคืนคัมภีร์หยกด้วย

"เป็นอย่างไรบ้าง? เจ้าได้เรียนรู้มากมาย ใช่ไหม?" ผู้เฒ่าที่ไม่เรียบร้อยถาม ยิ้ม

ซูสือโม่วพยักหน้าพร้อมกับถามหลังจากไตร่ตรองว่า "แน่นอน ข้าพเจ้าได้เรียนรู้บางอย่างจากขั้นตอนแรกของการปรับแต่งอาวุธ อย่างไรก็ตาม ข้าพเจ้ายังคงไม่รู้เรื่องการรวบรวมวิญญาณ"

"ความยากลำบากในการรวบรวมวิญญาณอยู่ที่ข้อเท็จจริงที่ว่าปราณวิญญาณปรากฎอยู่ในสถานะที่มั่นคงภายในวัสดุ อย่างไรก็ตาม หลังจากกระบวนการถลุงและผสมแล้ว มีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของกระบี่บินอย่างสิ้นเชิง ด้วยเหตุนี้ จึงเป็นเรื่องยากมากที่จะบรรจุปราณวิญญาณกลับเข้าไปในกระบี่บิน ประกอบกับข้อเท็จจริงที่ว่ากระบี่บินจะถูกทำให้ร้อนจนอยู่ในสถานะแดงเข้ม การทำงานร่วมกันที่ไม่เที่ยงตรงจะส่งผลให้เกิดการระเบิดทันที"

จากนั้นผู้เฒ่าที่ไม่เรียบร้อยก็ถอนหายใจเบาๆ "ไม่ใช่เพียงแค่เจ้า แม้แต่ปรมาจารย์ปรับแต่งอาวุธขั้นสูงก็ไม่กล้าที่จะประกาศอัตราความสำเร็จในการรวบรวมจิตวิญญาณ100เปอร์เซ็นต์ เกือบทั้งหมดพัฒนาความรู้สึกของการรับรู้ทางจิตวิญญาณหลังจากผ่านไปหลายปีของการขัดเกลาอาวุธ"

การกล่าวถึงสิ่งนั้นทำให้หัวใจของซูสือโม่วกระโดดข้ามจังหวะไป

การรับรู้จิตวิญญาณหรือ?

จากประสบการณ์ของความเป็นความตายเช่นเดียวกับคัมภีร์ลับ12ราชันอสูรมหาแดนทุรกันดาร ซูสือโม่วได้พัฒนาความรู้สึกของการรับรู้ทางจิตวิญญาณแล้ว

อย่างไรก็ตาม มันจะสามารถใช้การรับรู้ทางจิตวิญญาณแบบเดียวกันกับการรวบรวมวิญญาณได้หรือไม่?

จิตใจเริ่มฟุ้งซ่าน สงสัยว่ามันสามารถทำงานได้ในทิศทางนั้นหรือไม่

"กลับไปก่อน หากเจ้ามีข้อสงสัยใดๆ อย่าลังเลที่จะมองหาข้าพเจ้าที่นี่ได้ตลอดเวลา" ขณะที่มันพูดเช่นนั้น ผู้เฒ่าที่ไม่เรียบร้อยก็ชี้ไปที่ม้วนหนังสือหยกบนผนังแล้วขยิบตาไปที่ซูสือโม่ว

"หือ?"

ฉับพลันนั้นเอง ซูสือโม่วตระหนักว่าผู้เฒ่าที่ไม่เรียบร้อยหมายถึงอะไร

คนผู้นี้บอกเป็นนัยถึงซูสือโม่วว่าการเข้ามาหามันจะทำให้สามารถคว้าโอกาสที่จะมองผ่านม้วนหยกบนผนังได้

"ขอบคุณท่าน อาจารย์" ซูสือโม่วโค้งคำนับด้วยความรู้สึกขอบคุณอันอบอุ่นซึมซาบเข้าสู่หัวใจ

ขณะที่มันก้าวเท้าออกจากห้องปรับแต่งอาวุธ ก็เห็นใครบางคนที่ทางเข้า

เฟิงห่าวอวี้

คนผู้นี้ดูเหมือนจะรอมานานแล้ว

ซูสือโม่วขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะที่กำลังจะเรียกกระบี่บินเพื่อกลับไปที่ถ้ำพำนัก เฟิงห่าวอวี้ก็หันตัวกลับแล้วถอยกลับเล็กน้อย ปิดกั้นเส้นทางของซูสือโม่วด้วยมือของ

"มีอะไรหรือ?" ซูสือโม่วพบว่าตนเองรู้สึกเคืองกับสีหน้าหยิ่งผยองของคนผู้นี้

เฟิงห่าวอวี้ตอบอย่างเฉยเมย "ในช่วงปลายปีนี้ ข้าพเจ้าต้องการสร้างประวัติศาสตร์ในสำนักไร้ตัวตนและเป็นอันดับหนึ่งในสามยอดเขาโดยที่ยอดเขาสรรพาวุธเป็นหนึ่งในนั้น ศิษย์น้องซู เจ้าเป็นคนฉลาด ข้าพเจ้าแน่ใจว่าเจ้ารู้ว่าต้องทำอะไร"

"ข้าพเจ้าไม่" ซูสือโม่วส่ายหน้าอย่างไร้อารมณ์

"เจ้ากำลังท้าทายข้าพเจ้าหรือ?" เฟิงห่าวอวี้หรี่ตาพร้อมกับแผ่พลังขอบเขตสกัดปราณระดับ7ออกมา ทันใดนั้น ก็มีลมวายุกระโชกแรงปกคลุมรอบๆ มัน

"เจ้าช่างบ้า!"

ด้วยการเยาะเย้ยอย่างเย็นชา ซูสือโม่วขี่กระบี่บินออกจากห้องปรับแต่งอาวุธในพริบตา หายไปจากสายตาของเฟิงห่าวอวี้

กลับไปที่ถ้ำพำนัก ซูสือโม่วนั่งบนเตียงและคิดเกี่ยวกับเนื้อหาของคัมภีร์หยก10ม้วน

ไม่นาน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

"พี่ชาย เป็นข้าพเจ้า!"

นี่เป็นเสียงของอ้วนน้อย

พวกมันไม่เห็นกันกว่าหนึ่งเดือนและอ้วนน้อยก็อยู่ที่ขอบเขตสกัดปราณระดับ6ด้วยเช่นกัน

ความเร็วในการฝึกเทพยุทธ์ของผู้ที่มีรากวิญญาณสวรรค์นั้นน่ากลัวอย่างแท้จริง มีความเป็นไปได้สูงที่เฟิงห่าวอวี้ เหลิ่งโหรวและอ้วนน้อยจะอยู่ที่ระดับ9หรือขอบเขตสกัดปราณขั้นสมบูรณ์แบบก่อนสิ้นปีนี้!

"พี่ชาย ข้าพเจ้าได้ยินมาว่าท่านสร้างศัตรูกับเฟิงห่าวอวี้หรือ?" นั่นเป็นคำถามแรกของอ้วนน้อย

ซูสือโม่วถาม "เจ้าถึงกับรู้เกี่ยวกับอะไรแบบนั้น?"

"ไม่ใช่แค่ข้าพเจ้า! ข่าวนี้แพร่กระจายไปทั้งห้ายอดเขาแล้วและศิษย์มากมายกำลังพูดถึงเกี่ยวกับเรื่องนี้!" อ้วนน้อยก็ถอนหายใจ "พี่ชาย นั่นมันไม่มีเหตุผลเล็กน้อย"

"แต่ละคนสามารถฝึกเทพยุทธ์ด้วยตัวเราเอง มันจะเกี่ยวอะไรกับเรื่องนั้น?" ซูสือโม่วหัวเราะเบาๆ เฉยเมยถึงที่สุด ไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย

"สิ่งต่างๆ ไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น”

เจ้าอ้วนน้อยกล่าวต่อ "สำนักห้ามมิให้ศิษย์สังหารกันภายในดังนั้นท่านสามารถปฏิเสธได้แม้ว่าคนผู้นี้จะมาท้าทายท่านก็ตาม อย่างไรก็ตาม สิ่งต่างๆ แตกต่างออกไปข้างนอกสำนัก พี่ชาย ภารกิจส่วนใหญ่ของสำนักต้องการให้ท่านเดินทางออกไป เฟิงห่าวอวี้ได้รวบรวมศิษย์จำนวนมากไว้ข้างตัวแล้ว"

ซูสือโม่วเลิกคิ้วโดยไม่กล่าวอะไร

อ้วนน้อยกล่าวต่อไปว่า "จริงแล้ว จากการเผยของเฟิงห่าวอวี้ มันจะอยู่ที่ขอบเขตก่อตั้งรากฐานหลังจากการเผชิญหน้าห้ายอดเขาพร้อมกับเลื่อนขั้นเป็นศิษย์ในอย่างแน่นอน พี่ชาย ท่านสามารถเพียงหลีกเลี่ยงอีกฝ่ายได้ในครั้งนี้เท่านั้นและต้องเข้าร่วมในการเผชิญหน้าในปีหน้า ด้วยวิธีนี้ คนผู้นี้จะเป็นหนี้ท่านด้วยเช่นกัน"

"เราหารือเรื่องนี้กันอีกครั้ง" ซูสือโม่วปฏิเสธที่จะแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติม

อ้วนน้อยพยักหน้า "ไม่ว่าอย่างไร ข้าพเจ้าจะอยู่ฝ่ายท่านตลอดไป พี่ชาย! หากท่านต้องการอะไรจากข้าพเจ้า แค่บอกสักคำ!"

"ตกลง" ซูสือโม่วยิ้ม

ทั้งคู่สนทนาต่อไปแบบสบายๆ ก่อนที่อ้วนน้อยจะจากไป

ซูสือโม่วครุ่นคิดอย่างเงียบๆ ภายในถ้ำพำนัก ตัดสินใจออกจากสำนักชั่วขณะ

มันเริ่มกังวลเล็กน้อยแล้วเนื่องจากไม่มีความคืบหน้าสำหรับส่วนการชำระล้างไขกระดูกตลอดทั้งเดือน

เมื่อมันเริ่มฝึกเทพยุทธ์ดาบลิ้นกาสรเป็นครั้งแรก มันเข้าใจจุดสำคัญของสิ่งนี้โดยการสังเกตวัวกินหญ้า

ในเวลานี้ ซูสือโม่วตัดสินใจจับพยัคฆ์และพยัคฆ์ดาราที่ป่าใกล้กับสำนักเพื่อที่จะได้มองสิ่งต่างๆ ให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น