บทที่ 545: ที่เคยให้ไม่ใช่สิ่งที่ต้องให้

แม้ว่าตรีศูลโพไซดอนนี้จะไม่ได้เปิดใช้งาน แต่การที่มันได้มาอยู่ในสถานที่ที่อยู่ลึกลงไปในมหาสมุทรเช่น วังมังกรทะเลหนานไฮ่แบบนี้ พลังงานธาตุน้ำที่ผันผวนนอกวังมังกรหนานไฮ่ยังคงทำให้มันเปล่งประกายเจิดจ้า

แสงสีฟ้าน้ำทะเลส่องสว่างทั่วทั้งโถงพระราชวังมังกรหนานไฮ่ ดึงดูดความสนใจของทุกคน!

“สิ่งประดิษฐ์โบราณ?! นี่...นี่สำหรับข้าเหรอ?!”

เมื่อมองไปที่ตรีศูลโพไซดอนที่ส่องแสงอยู่ตรงหน้าเธอ อ่าวชิงโหรวก็อ้าปากพูดออกมาด้วยท่าทางไม่อยากจะเชื่อและชี้ไปที่ตัวเอง

ซูเฉินยิ้มและพยักหน้า: "ใช่ สิ่งประดิษฐ์โบราณนี้เรียกว่าตรีศูลโพไซดอน!"

ด้วยเหตุนี้ ซูเฉินจึงบอกกับอ่าวชิงโหรวถึงคุณลักษณะของตรีศูลโพไซดอนผ่านการส่งเสียงผ่านจิตวิญญาณ

หลังจากที่รู้ว่าตรีศูลโพไซดอนสามารถใช้เป็นอาวุธและไม้เท้าได้ในเวลาเดียวกัน อ่าวชิงโหรวก็พบว่ามันแปลกใหม่มาก และเธอก็ถือตรีศูลโพไซดอนไว้ในอ้อมแขนของเธอ

ตรีศูลโพไซดอนและอ่าวชิงโหรวนี้ดูเหมือนจะมีต้นกำเนิดที่ไม่เหมือนใคร เมื่ออ่าวชิงโหรวกอดตรีศูลโพไซดอน ตรีศูลโพไซดอนก็ยิงรังสีออกมาจริงๆ

รังสีนี้ผสานเข้ากับหน้าผากของอ่าวชิงโหรว และทิ้งเครื่องหมายตรีศูลไว้บนหน้าผากของอ่าวชิงโหรว

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเครื่องหมายนี้จะไม่มีมาเป็นเวลานาน ดังที่ อ่าวชิงโหรว คิด เครื่องหมายนั้น ก็หายไปทันที

“เสด็จพี่เฉินเพคะ ดูเหมือนว่าข้าจะได้รับมรดกของตรีศูลโพไซดอน รวมถึงเทคนิคง้าวสิบสามกระบวนท่าที่เป็นเอกลักษณ์ของตรีศูลโพไซดอน และเทคนิคเวทมนตร์ต้องห้ามสิบสามชนิดที่มีอยู่ในตรีศูลโพไซดอน!”

อ่าวชิงโหรวพูดออกมากับซูเฉินด้วยความดีใจ

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ซูเฉินจึงถามว่า: "สิ่งนี้ได้รับการสืบทอดมาแล้วมันยังไงล่ะ ไม่ใช่ว่าเจ้าที่ได้รับการยอมรับว่ามันเป็นเจ้านายของมันแล้วย่อมต้องได้รับมาอยู่แล้วไม่ใช่รึ"

อ่าวชิงโหรวกล่าวออกมา: "กระบวนการที่ตรีศูลโพไซดอนประทับบนหน้าผากของข้าดูเหมือนจะเป็นวิธีในการจดจำเจ้าของของมัน! ข้าสัมผัสได้ถึงความเชื่อมโยงระหว่างตรีศูลโพไซดอนกับข้า และข้าสามารถรับมันได้ตลอดเวลา ในห้วงความคิดของข้า!"

เมื่อกล่าวเช่นนั้น ตรีศูลโพไซดอนในมือของอ่าวชิงโหรวก็หายไปและกลายเป็นแสงสีฟ้าที่ผสานเข้ากับเครื่องหมายตรีศูลบนหน้าผากของเธอ

เมื่อเห็นฉากนี้ ซูเฉินก็พยักหน้าเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าตรีศูลโพไซดอนคนนี้จะเสร็จสิ้นพิธีสืบทอดกับอ่าวชิงโหรวสำเร็จแล้ว

วิธีการระบุตัวเจ้าของวัตถุโบราณนั้น ไม่ได้เหมือนกับเสียทุกชิ้น แต่วัตถุส่วนใหญ่ระบุตัวเจ้าของโดยการหยดเลือดหรือระบุตัวเจ้าของด้วยวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ วิธีการระบุเจ้าของตรีศูลโพไซดอนคือการประทับเครื่องหมายตรีศูลซึ่งดูเรียบง่ายอย่างมาก

“ขอบคุณเพคะ เสด็จพี่เฉิน!”

ทันใดนั้น อ่าวชิงโหรวก็พูดออกมาด้วยใบหน้าอันอ่อนหวาน

ซูเฉินยิ้มและพูดออกมาว่า "ทำไมเจ้าถึงขอบคุณข้าล่ะ อย่าลืมว่าเราแต่งงานกันแล้ว!"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ อ่าวชิงโหรวก็พยักหน้าด้วยหน้าแดงเล็กน้อยและหยุดพูดออกมา

แม้ว่าอ่าวชิงโหรวจะเก็บตรีศูลโพไซดอนไปแล้ว แต่ปรากฏการณ์ประหลาดที่เกิดจากตรีศูลโพไซดอนยังคงดึงดูดคำถามของผู้คนจำนวนมาก

ซูเฉินไม่มีทางเลือกนอกจากต้องก้าวไปข้างหน้าและอธิบาย

หลังจากนั้น ไม่นาน งานเลี้ยงแต่งงานก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ

เพื่อเฉลิมฉลองวันราชาภิเษกของลูกสาวคนเดียวของเขา อ่าวฉิน ไม่ได้ตระหนี่เลยกับน้ำหวานและน้ำหยกใน วังมังกร ของทะเลจีนใต้ จิบเครื่องดื่มเหล่านี้เพียงครั้งเดียวซึ่งสามารถทำให้ผู้บ่มเพาะทะลวงข้ามขั้นได้ ถูกบรรจุอยู่ในปากของผู้คนมากกว่า 50,000 คนของอาณาจักรเทพยุทธ์ ต่อหน้าพวกเขา พวกเขาทั้งหมดมีความสุขมาก

แน่นอนว่าหลังจากงานเลี้ยงแต่งงานนี้ อาณาจักรเทพยุทธ์จะมีคนที่แข็งแกร่งมากขึ้นนับหมื่นคน!

เมื่อเวลาผ่านไป งานเลี้ยงแต่งงานกำลังจะสิ้นสุดลง

แม้ว่าจะไม่มีความแตกต่างระหว่างกลางวันและกลางคืนในวังมังกรหนานไฮ่ซึ่งประจำอยู่ลึกลงไปในมหาสมุทร แต่ผู้คนส่วนใหญ่ของอาณาจักรเทพยุทธ์ที่มีนาฬิกาชีวิตของตนต่างได้นอนในสถานที่พักผ่อนที่อ่าวฉินจัดไว้ให้พวกเขาภายในวังมังกรหลังจากผ่านงานเลี้ยงที่สนุกสนานมา

ผู้คนจากอาณาจักรเทพยุทธ์เหล่านี้จะถูกส่งกลับไปยังชายฝั่งทางใต้ทางตอนใต้ของทวีป หลังจากที่พวกเขาตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น

“ชิงโหรว ถึงเวลาที่เราจะพักผ่อนแล้ว!”

ซูเฉินลูบผมยาวที่สวยงามของ อ่าวชิงโหรว และพูดออกมาเบา ๆ

ไม่มีท้องฟ้ายามค่ำคืนในวังมังกรหนานไฮ่ ดังนั้น เป็นธรรมดาแล้วพวกเขาจึงไม่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ที่สวยงามของดอกไม้ไฟที่เต็มท้องฟ้าและแสงไฟหลายพันดวงทุกที่ต่อไป ซึ่งทำให้ซูเฉินรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม ยังมีความงามอันเป็นเอกลักษณ์ในวังมังกรหนานไฮ่ด้วย

ไม่ว่าจะเป็นพระราชวังที่อยู่รอบๆ ที่ทำจากมรกต หรือการตกแต่งที่ฝังด้วยอัญมณีนับไม่ถ้วน ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นถึงความสง่างามและความงดงามของพระราชวังมังกรหนานไฮ่ให้ทุกคนได้เห็น

“เสด็จพี่เฉินเพคะ ที่นี่ข้าเคยอยู่เจ้าค่ะ!”

อ่าวชิงโหรวพาซูเฉินไปที่วังคริสตัล ผนังทุกด้านของวังคริสตัลนี้ทำจากคริสตัล และโคมไฟระย้าบนเพดานทำจากอัญมณีที่สามารถถือครองความสว่างได้โดยอัตโนมัติโดยการตรวจสอบความแรงของความผันผวนของพลังงานใน พระราชวัง

มีเตียงขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางของวังคริสตัล เตียงนี้ไม่เล็กไปกว่าเตียงของ ซูเฉินใน หอตำรา เตียงนี้ทำจากคริสตัลสีน้ำเงินยังคงมีพลังงานธาตุน้ำผันผวนเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่าแม้แต่เตียงในวังคริสตัล ก็มีบทบาทบางอย่างในการส่งเสริมระดับฝึกฝนบ่มเพาะของ อ่าวชิงโหรว

เห็นได้ชัดว่า อ่าวฉิน ให้ความสำคัญกับลูกสาวคนเดียวของเขา อ่าวชิงโหรว!

ท้ายที่สุดแล้ว แม้แต่วังของ อ่าวจี้ยี่ และลูกชายคนอื่นๆของเขาก็ไม่ได้มีโครงสร้างที่ดีเช่นนี้!

“เป็นไงบ้าง ไม่แย่ใช่ไหมล่า...?”

อ่าวชิงโหรวมองไปที่ซูเฉินที่ดูประหลาดใจและหรี่ตาลงด้วยรอยยิ้ม ดวงตาเล็กๆ น่ารักเหล่านั้น ราวกับพระจันทร์เสี้ยว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซูเฉินก็พูดออกมาไม่ออก

ชิงโหรว เจ้าคิดว่ามันโอเคไหมที่จะเรียกวังคริสตัลแห่งนี้ว่าห้องน่ะ? !

แม้แต่วังที่เหล่านางฟ้าอาศัยอยู่บนท้องฟ้าก็คงไม่ได้ดีไปมากไปกว่านี้่เลยนะนั่น? !

ซูเฉินมองดูผนังคริสตัลที่อยู่รอบๆ แม้ว่าผนังนี้ทำจากคริสตัลที่บริสุทธิ์ที่สุด แต่ก็ไม่โปร่งใส ผนังนี้เป็นเหมือนแผ่นโลหะทึบแสงที่แทรกอยู่ระหว่างคริสตัลทั้งสอง ทำให้คริสตัลพาเลซ ฉากภายในไม่สามารถมองเห็นได้ คนนอก

นอกจากนี้ อ่าวฉิน ยังได้ติดตั้งรูปแบบการรวบรวมวิญญาณและรูปแบบการแยกเสียงในวังคริสตัล เพื่อให้ผู้คนในวังคริสตัล สามารถทำสิ่งที่พวกเขาต้องการได้โดยไม่ถูกรบกวน

สำหรับเรื่องนี้ อาจเป็นการบ่มเพาะหรืออาจเป็นสิ่งอื่นเป็นธรรมดาก็ได้

ซูเฉินไม่สามารถอธิบายความมุ่งหมายของ อ่าวฉิน ที่มีต่อ อ่าวชิงโหรว ได้หมดสิ้น

“วังคริสตัลที่ชิงโหรวสามารถอาศัยอยู่ได้นั้น เป็นสถานที่ที่ดีมากเป็นธรรมดา”

ซูเฉินพูดออกมาด้วยรอยยิ้มและนั่งอยู่ข้างเตียง

อ่าวชิงโหรวนั่งลงด้านหนึ่งของเตียง เธอเหวี่ยงขาเบา ๆ และไม่พูดอะไร

ทั้งสองยังคงรักษาความเงียบนี้ไว้

หลังจากนั้น ไม่นาน ซูเฉินก็กระซิบ: "ชิงโหรว ถึงเวลาที่เราจะพักผ่อนแล้ว!"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หน้าแดงก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ อ่าวชิงโหรว และลามไปจนถึงโคนหูของเธอ

เธอพยักหน้าเบา ๆ หันกลับมาและกอดร่างของซูเฉิน

เมื่อมองดูบุคคลที่เอาศีรษะซุกอยู่ในอ้อมแขน มือของซูเฉินก็สัมผัสร่างกายของเธออย่างอ่อนโยน

เมื่อแสงสีทองแวบวับ พลังงานที่เก็บไว้ในโคมไฟอัญมณีก็ถูกดึงออกมาทันที โคมไฟอัญมณีที่สูญเสียพลังงานจะกะพริบเล็กน้อยแล้วดับลง

…