Chapter 1008 เจ้านิกายยอดมาก

หนึ่งวันเที่ยวน้ำพุเหลืองก็คือการแกล้งตาย ทำให้จุนซ่างเซียวรู้สึกเศร้าใจไม่น้อย ต้องไม่ลืมว่ามีชีวิตก็ดีกว่าไม่ใช่รึ? แล้วใครอยากจะมีประสบการณ์เป็นคนตายกัน?

กล่าวให้ถูกต้อง เรื่องประสบการณ์ความตายนั้น โกวเซิ่งมีประสบการณ์มาแล้วครังหนึ่งจริง ๆ ......หากแต่ลืมไปแล้ว.

ระบบเอ่ย “เม็ดยานี้ถือว่าเป็นเม็ดยาไม้ตายเพื่อรักษาชีวิตเลยนะ.”

“เจ้าหมายความว่าหากไปเจอศัตรูที่ทรงพลัง ก็ใช้เม็ดยาแกล้งตาย? เพื่อหลีกเลี่ยงภัยพิบัติอย่างงั้นรึ?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.

“ไม่ผิด.”ระบบเอ่ย.

จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา “แล้วมันจะรักษาชีวิตอย่างไร จะต้องอยู่ในสถานะแกล้งตาย 24 ชั่วโมง ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าหากเป็นศัตรูที่อำมหิตชอบทำลายกระทั่งศพ หรือ แกล้งตายในป่าคงถูกสัตว์คาบไปกินไม่เหลือแม้แต่กระดูกด้วยซ้ำ.”

ระบบเอ่ย “มันต้องมีสถานการณ์ที่เหมาะสมให้ใช้อยู่แล้วล่ะน่า.”

จุนซ่างเซียวที่เพ่งพิศวัตถุดิบในการปรุง พบว่าไม่เพียงแค่มี ทว่าสามารถหลอมขึ้นมาได้หลายสิบเม็ด ดังนั้นจึงได้ลองหลอมขึ้นมาดูทันที.

“ติ๊ง!”

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ก็เสร็จสิ้นเม็ดหนึ่ง.

“เร็วขนาดนี้เลย?”จุนซ่างเซียวที่ตื่นตะลึงไปในทันที.

เม็ดยาหนึ่งวันเที่ยมน้ำพุเหลืองมีขนาดเท่ากับเม็ดยารวมวิญญาณ ทว่าสีของมันดูมืดครึ้มหน่อย คล้ายกับเม็ดยาที่หลอมผิดพลาด.

จุนซ่างเซียวที่นำออกมาดมกลิ่นเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะไม่มีกลิ่นพิเศษอะไร ขณะที่เขากล่าวในใจ“สิ่งเล็ก ๆ นี้ กินแล้วจะทำให้สามารถแกล้งตายได้ในทันทีอย่างงั้นรึ?”

“โฮสน์สามารถลองดูได้.”

“ไปให้พ้น.”

เขาต้องลองแน่นอน ทว่าก็ต้องลองกับคนอื่น ๆ ดู.

ยกตัวอย่างถางจู่จื่อ เย่ซิงเฉิน เหออู๋ตี้ และอีกหลายคน!

เขาที่เป็นเจ้านิกาย เวลาคือเงินคือทอง ตายไปตั้ง 24 ชั่วโมง แน่นอนว่าย่อมเป็นอะไรที่เสียเปล่า!

“ติ๊ง! ภารกิจสนับสนุนเปิด!”

“มีภารกิจอย่างงั้นรึ?”

จุนซ่างเซียวที่เปิดคอนโซนระบบขึ้นมา เนื้อหา-ให้โฮสน์ทดสอบเม็ดยาภายในสองนาที【นับเวลาถอยหลัง : 1 : 56 วินาที】.

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

ระบบที่หัวเราะอย่างสะใจ!

จุนซ่างเซียวที่ถือเม็ดยาหนึ่งวันเที่ยวน้ำพุเหลือง มุมปากกระตุกหงึก ๆ.

คาดไม่ถึงจะมีภารกิจให้แกล้งตาย สถานการณ์ตอนนี้แย่แล้ว!

“เจ้านิกายจุน.”

ซีจิงเสวียนที่เอ่ยสอบถามด้วยความสงสัย “นั่นคือเม็ดยาอะไรอย่างงั้นรึ?”

“เอิ่ม.”

เห็นภารกิจแล้ว หัวใจของจุนซ่างเซียวสั่นไหว ก่อนที่จะหย่อนเม็ดยาลงคออย่างไม่ลังเล.

“บิดาเคยตายมาแล้วครั้งหนึ่ง ยังต้องกลัวครั้งที่สอง....”

“พรึด โครม!”

สติของจุนซ่างเซียวหมดลง พร้อมกับล้มไปด้านหน้า ซุกเข้าไปที่หว่างขาของซีจิงเสวียนทันที.

ร่างของเขาที่ซบเข้ามาอย่างรวดเร็ว น่าเสียดายที่ไม่ได้กลิ่นอะไร เพราะว่าเขาตายแล้ว!

การแกล้งตายของเขา.

ที่เกิดขึ้นทันทีทันใด.

จุนซ่างเซียวที่ล้มซุกหว่างขา ทำให้ซีจิงเสวียนราวกับถูกกระแสไฟฟ้าช๊อต ร่างกายที่ขยับไปเองโดยไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ควบคุมพลัง...ผลักเขากระเด็นออกไปทันที!

“ฟิ้ว ----”

ร่างของเขาที่ลอยละล่องบนอากาศ.

“หืม?”

เซียวโม่เซียนที่บินอยู่เผยท่าทางสงสัย“จูเหรินกระโดดออกไปทำอะไร?”

ราชาสัตว์จื่อหลิน เหล่าติงและคนอื่น ๆ ที่ตามมา ทว่าไม่ได้ใส่ใจนัก ต้องไม่ลืมว่าด้วยพลังบ่มเพาะเช่นเจ้านิกาย ถูกจะล่วงกระแทกพื้นก็หาได้เป็นอะไร.

“โครมมม-”

ท้ายที่สุด จุนซ่างเซียวล่วงกระแทกพื้นเสียงดังสนั่นเป็นหลุมใหญ่ที่อยู่ภายใต้สายตาของทุกคน.

“นี่......”

ราชาสัตว์จื่อหลิน เหล่าติงและคนอื่น ๆ กลายเป็นงงงวยไปในทันที.

เจ้านิกายกำลังเล่นอะไร จู่ ๆ ก็กระโดดออกมาจากหลังสัตว์พันธสัญญา หรือว่าจงใจเอาหัวกระแทกพื้นกัน?

“เดี๋ยวนะ!”

สายตาของทุกคนที่จับจ้อง เจียงเซี่ยที่ขมวดคิ้วเอ่ยด้วยความตกใจ“เจ้านิกายไม่มีกลิ่นอายชีวิต!”

ราชาสัตว์จื่อหลินและเหล่าติงที่ตระหนักได้เช่นกัน ใบหน้าเปลี่ยนสีไปในทันที ก่อนที่จะบินออกไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับประคองจุนซ่างเซียวขึ้น.

“ฟิ้ว!”

ติงซิงหวังที่ยื่นมือจับชีพจรเจ้านิกาย และยื่นมืออังจมูก ก่อนที่ภายในใจจะร้องตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ“เจ้านิกายสิ้นลมแล้ว!”

......

นิกายนิรันดร ยอดเขายา.

หลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อและศิษย์ไม่น้อยที่วิ่งกันวุ่นมายังหอยา.

“กึก ซี่.”

ในเวลานั้น ประตูที่เปิดขึ้น.

เหล่าเหว่ยที่ก้าวออกมาดวงตาที่มีสีแดง กล่าวเสียงสั่น“เจ้า...เจ้านิกาย...เขา....ไม่มีกลิ่นอาชีวิต.....วิญญาณได้จากไปสู่สวรรค์แล้ว.”

“เป็นไปไม่ได้!”

“เป็นไปไม่ได้!”

เซียวจุ้ยจื่อที่พุ่งเข้ามา คุกเข่าลงบนเตียง จ้องมองจุนซ่างเซียวที่ไม่มีกลิ่นอายชีวิต คุกเข่าบนพื้น ร้องไห้โหยหวน “เจ้านิกาย!”

“ฮือ ฮือ!”

หลิวหว่านซีเองก็เช่นกัน.

สาวน้อยที่ร้องไห้สะอื้นไปมา เสียงดัง“เจ้านิกายน่าอนาถ ตายไปแล้ว!”

นอกหอยา.

หลี่ชิงหยางแทบทรุดลงบนพื้น ราวกับดวงวิญญาณออกจากร่าง กล่าวออกมาว่า“จะ...เป็นไปได้อย่างไร....ไม่จริง....ไม่จริงแน่นอน.....”

“ตายแล้วรึ?”

เย่ซิงเฉินที่กลายเป็นงงงวยด้วยเช่นกัน.

ท้องฟ้านิกายนิรันดร ที่เวลานี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายความโศกเศร้า.

......

ในวันนั้น.

ในห้องโถงที่ทำความสะอาดเกลี้ยง ที่ใจกลางมีโลงศพตั้งอยู่ จุนซ่างเซียวที่นอนในโลงอย่างสงบ ดูไม่ต่างจากคนตาย.

หลี่ชิงหยางและเซียวจุ้ยจื่อตลอดจนคนอื่น ๆ ที่สวมชุดไว้ทุกข์คุกเข่าอยู่ด้านนอก สะอื้นน้ำตาตกเป็นระยะ ๆ.

เหล่าเหว่ย เหล่าติงและคนอื่น ๆ แม้นว่าจะเศร้า ทว่าเมื่อคนตายไปแล้ว แน่นอนว่าคงทำอะไรไม่ได้นอกจากพูดคุยปรึกษาเกี่ยวกับงานศพแทน.

“ตายจริง ๆ รึ?”

นอกห้องโถง ลู่เชียนเชียนที่ยืนอยู่กับที่ นางยังไม่เปลี่ยนชุดไว้ทุกข์ ไม่ได้คุกเข่าต่อหน้าโลง.

เพราะว่าเสียงร้องไห้โหยหวนที่ดังท่วม ทุกคนต่างก็เชื่อว่าจุนซ่างเซียวตายแล้ว หากแต่คนดี ๆ ปรกติ จะตายทันทีได้อย่างไร?

“เจ้าวังซี.”

ในเวลานั้นนางที่ไปเรือนรับรองแขก สอบถามทันที “ในเวลานั้น เกิดอะไรขึ้น?”

ซีจิงเสวียนที่ร้องไห้น้ำตาตก.

แม้นว่าเวลานั้นนางจะผลักจุนซ่างเซียวลอยออกไป หากแต่แรงเพียงเท่านั้นไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาตายได้.

ทว่านางที่ได้แต่โทษตัวเอง ว่าเป็นเพราะนางทำให้เขาตกตาย.

“จุน...เจ้านิกายจุนกินเม็ดยาลงไป เวลานั้นก็ล้มมาหาข้า...ข้า ข้าตกใจ เลยผลักเขาลอยออกไป...ฮือฮือ จากนั้นเขาก็ตาย!”

“เม็ดยา?”

ลู่เชียนเชียนที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย.

กินยาพิษเข้าไปรึ? หลังจากกินก็ตายทันที?

อย่างไรก็ตามถึงจะเป็นยาพิษ เจ้านิกายไม่ควรจะตายอย่างสงบขนาดนี้.

ลู่เชียนเชียนที่รู้จักจุนซ่างเซียวดี เป็นไปไม่ได้ที่อีกฝ่ายจะฆ่าตัวตาย เม็ดยานั่นจะต้องมีอะไรไม่ชอบกลอยู่แน่.

“เมียวไซเฟิงที่ถูกขังในคุก นางน่าจะรู้ว่าเจ้านิกายถูกพิษอะไรตาย!”

คนทั้งนิกายที่เต็มไปด้วยความเศร้า ทว่าศิษย์พี่หญิงใหญ่กับยังสงบ จิตใจของนางช่างแข็งแกร่งจริง ๆ.

......

ในห้องโถง.

เมียวไซเฟิงที่ตรวจชีพจรจุนซ่างเซียว เอ่ยออกมาเล็กน้อย“เขาถูกพิษ.”

นางที่ศึกษาวิถีพิษมา สามารถบอกได้ในทันทีว่าจุนซ่างเซียวถูกพิษ.

อย่างไรก็ตาม.

สิ่งที่เมียวไซเฟิงสงสัยที่สุด.

พิษที่อยู่ในร่างกายนี้ ไม่เพียงไม่ทำร้ายอะไรเขา ผลของมันเพียงแค่......

“เขายังไม่ตาย.”

“ทว่าพิษกำลังสะกดกลิ่นอายชีวิตของเขาเอาไว้ชั่วคราว.”

หลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อและคนอื่น ๆ ที่ได้ยินคำพูดดังกล่าว ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.

“เก็บกระบี่ได้หรือยัง?”

“ไม่.”

ลู่เชียนเชียนที่ถือกระบี่จ่อคอของเมียวไซเฟิงอยู่.

......

ภายในสภาพแวดล้อมที่มืดมิด จุนซ่างเซียวที่นอนอยู่สงบ จู่ ๆ ก็ลืมตาขึ้นมา ได้ยินเสียงของระบบแจ้งเตือน.

“ติ๊ง! ภารกิจสนับสนุนสำเร็จ โฮสน์ได้รับ 10,000 แต้ม.”

“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุนนิกาย : 57650 / 70000.”

ความทรงจำที่ไหลบ่าเข้ามาในจิตสำนึก ทำให้เขานึกขึ้นมาได้ มีภารกิจให้เขาทดสอบเม็ดยาหนึ่งวันเที่ยวน้ำพุเหลืองนั่นเอง เวลานี้เขาถึงกับพูดไม่ออก “เป็นภารกิจที่บัดซบจริง ๆ.”

เดี๋ยวนะ!

แล้วเขาอยู่ที่ใหน?

จุนซ่างเซียวที่ยกมือขึ้น ผลักแผ่นไม้ออกไป แทบทรุดไปเหมือนกัน“นี่มันโลงศพรึ?”

สัด!

นี่ข้าถูกฝังทั้งเป็นเลยอย่างงั้นรึ?

“ตูมมมมม!”

พลังวิญญาณที่ปะทุขึ้นมา โลงศพที่ระเบิดออกมา.

ภายในห้องโถง เหล่าเหว่ยและคนอื่น ๆ เห็นจุนซ่างเซียวยังมีชีวิต ที่เผยความตื่นเต้นดีใจออกมา“เจ้านิกายยังไม่ตาย เจ้านิกายยังไม่ตายจริง ๆ!”

“เจ้านิกาย!”

หลิวหว่านซีที่ยังคงร้องไห้โฮ “ฮือฮือ.....ท่านทำให้ตู้ตู้กลัวแทบตายแล้ว!”

“ยังจะมองอีก.”

ลี่ลั่วฉิวสั่งลี่ซ่างเทียนและคนอื่น ๆ “รีบนำป้ายวิญญาณ กระดาษเงินกระดาษทองออกไปซะ.”

ในเวลาต่อมา ภายในห้องโถงที่ถูกทำความสะอาด.

หลังจากซีจิงเสวียนได้ยินข้าว ก็เร่งรีบเข้ามาหาทันที เห็นจุนซ่างเซียวปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน ก็พุ่งเข้ามาหาน้ำตาไหลนองหน้า.

“แคก ๆ.”

เหล่าเหว่ยที่ไอออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จะถอยหลังก้าวออกมา.

ในห้องโถงมีเพียงจุนซ่างเซียวและนางอยู่ด้วยกัน.

“ขอโทษด้วย สถานการณ์มันเร่งด่วนเล็กน้อย ดังนั้นจึงไม่มีเวลาอธิบาย....”

กึก.

ยังกล่าวไม่จบเลยด้วยซ้ำ ซีจิงเสวียนที่พุ่งเข้ามา อยู่ในอ้อมกอดของจุนซ่างเซียว พลางร้องไห้ “หากท่านตาย ข้า... ข้าคงรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต.”

“เอิ่ม....”จุนซ่างเซียวที่ยืนงงเป็นไก่ไม้ ก่อนที่จะยกมือขึ้นตบหลังของนาง เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน“เด็กโง่ ข้าจะตายได้อย่างไร.”

“ซ่า!”(กระเซ็น)

ในเวลานั้น ถังน้ำเย็นที่สาดเข้ามา.

จุนซ่างเซียวที่อยู่ในโลงศพหนาวสั่นขึ้นมา จากนั้นก็ลืมตาขึ้น ในครรลองสายตาปรากฏหลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อ ลี่เฟยและคนอื่น ๆ ที่กำลังชะโงกใบหน้าจ้องมองดูอยู่.

“เจ้านิกายฟื้นแล้ว!”

“เจ้านิกายยังไม่ตายจริง ๆ!”