ตอนที่แล้วบทที่ 1627 : หอการค้าโม่ปัง! น้ำตาแห่งความโชคดี! (2) (ตอนฟรี)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 1629 : หอการค้าโม่ปัง! น้ำตาแห่งความโชคดี! (4)

บทที่ 1628 : หอการค้าโม่ปัง! น้ำตาแห่งความโชคดี! (3) (ตอนฟรี)


บทที่ 1628 : หอการค้าโม่ปัง! น้ำตาแห่งความโชคดี! (3)

คลาร่ายิ้มและอธิบายว่า “ห้องพันสมบัติของเรานั้นแบ่งออกเป็นสามชั้น ในบรรดาทั้งาสามชั้น สมบัติในชั้นที่สามก็เหมาะสมกับสถานะของคุณมากที่สุด”

กลุ่มคนสามคนเดินไปที่ส่วนเครื่องประดับ หญิงสาวแนะนำสิ่งของในขณะที่สนทนากับหลินซัวหาน

บรรยากาศแปลกๆ ระหว่างพวกเธอค่อยๆ หายไป หลังจากนั้นบรรยากาศก็ดูเป็นกันเองมากขึ้น

หวังเต็งไม่สามารถหาทางเข้าร่วมในวงสนทนาได้เลย

ไม่เลว… ผู้หญิงคนนั้นกำลังสร้างสายสัมพันธ์อันดีกับคู่หมั้นของเขา ต่อหน้าต่อตาเขา!

เขารู้ว่าผู้จัดการสาวยังไม่ยอมแพ้ที่จะขอให้เขาช่วยปรุงยา

เธอพยายามโน้มน้าวโดยใช้ภรรยาของเขา!

“เธอมีสมบัติพิเศษที่นี่บ้างไหม? เอาพวกมันออกมาได้เลย” หวังเต็งพูดขณะที่เขาสอดตัวเข้าไปในวงสนทนา พวกเธอกลายเป็นเหมือนพี่น้องกันในเวลาไม่นาน

“แน่นอน เรามีคริสตัลนิรันดร์ที่เข้ากับออร่าของซัวหาน อย่างไรก็ตาม มันก็แพงนิดหน่อย” คลาร่ากล่าว เธอเดินไปที่เคาน์เตอร์ที่อยู่ด้านในสุดและหยิบคริสตัลอันแวววาวออกมา

“คริสตัลนิรันดร์?” สีหน้าของซัวหานเปลี่ยนไป เธอดูแปลกใจมาก

“มีอะไรรึเปล่า? คุณไม่ชอบมันหรอ?” ผู้จัดการสาวคิดว่าลูกค้าของเธอกังวลเกี่ยวกับราคา แต่เธอก็ไม่ได้เปิดเผยหรือแสดงปฏิกิริยาใดๆ ออกมา เธอคุ้นเคยกับราคาของคริสตัลเป็นอย่างดี มันไม่ใช่ของที่คนธรรมดาจะสามารถซื้อได้

“ไม่ใช่แบบนั้น แต่ฉันมีคริสตัลนิรันดร์ที่ใหญ่กว่านี้อยู่แล้ว” หลินซัวหานกล่าว เธอมองดูเอิร์ลหนุ่มอย่างอ่อนหวาน

หวังเต็งได้เตรียมแหวนที่มีคริสตัลนิรันดร์ในตอนที่พวกเขาหมั้นหมายกัน นั่นทำให้ผู้หญิงหลายคนอิจฉาและเติมเต็มความฝันเรื่องความรักของเธอ

เธอไม่ต้องการแหวนราคาแพงขนาดนั้น แต่ผู้หญิงคนไหนจะปฏิเสธได้?

สิ่งเดียวที่น่าเสียใจก็คืออัญมณีเม็ดนั้นสะดุดตาเกินไป ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถสวมใส่มันไว้ตลอดเวลาได้

คลาร่าตกตะลึง เธอเห็นสายตาของหญิงสาวอีกคนแล้วเข้าใจได้ทันที

หวังเต็งมอบคริสตัลนิรันดร์ให้กับเธอ!

แถมเธอบอกว่าคริสตัลของเธอใหญ่กว่านี้อีกหรอ?

คลาร่ารู้สึกประหลาดใจ ต้องทราบว่าราคาของคริสตัลนิรันดร์ที่เธอมีอยู่นั้นเทียบเท่ากับราคาของดาวเคราะห์ทั้งดวง ดังนั้นถ้าอันที่เธอมีใหญ่กว่านี้ งั้นมันจะราคาเท่าไหร่กัน?

ความคิดมากมายแล่นเข้ามาในหัวของเธอ และทันใดนั้นเธอก็รู้สึกอิจฉาเล็กน้อย

ไม่มีผู้หญิงคนใดจะสามารถต้านทานคริสตัลนิรันดร์ได้!

เธอเองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น!

เธอจับตาดูคริสตัลนี้มานานแล้ว แต่เธอก็ไม่สามารถซื้อได้ ถึงกระนั้นเธอก็จะดูมันทุกครั้งที่เธอมาที่ร้าน

จากเงินเดือนในปัจจุบันของเธอ เธอก็จะต้องทำงานอีกสามร้อยปีเพื่อซื้อมัน

นั่นจึงทำให้เธอรู้สึกสิ้นหวังเพียงแค่คิดถึงมัน

ถึงอย่างนั้น คู่หมั้นของท่านเอิร์ลก็กลับมีคริสตัลที่ใหญ่กว่าโดยไม่ต้องทำอะไรเลย การเปรียบเทียบนี้ทำให้เธอโมโหมาก

“คุณยังมีสมบัติอื่นๆ อีกไหม?” หวังเต็งถามอย่างใจเย็น

คลาร่ารู้สึกอิจฉามากยิ่งขึ้นเมื่อเธอได้ยินน้ำเสียงที่เมินเฉยของหวังเต็ง

อิจฉาคนรวยโว้ย!

เธอบ่นในใจขณะที่ยังคงยิ้มอยู่บนใบหน้า

“แน่นอน คุณมาได้ถูกเวลาพอดี เราเพิ่งได้รับอัญมณีหายากมาเมื่อวานนี้”

“จริงหรอ? มันคืออะไร?” หวังเต็งถาม

“มันยังไม่ได้เอามาจัดแสดง ฉะนั้นขอเวลาฉันสักครู่” ผู้จัดการสาววางคริสตัลนิรันดร์กลับเข้าไปในตู้โชว์

จากนั้นเธอก็ไปที่มุมหนึ่ง เปิดประตูแล้วเข้าไปข้างใน

“หวังเต็ง ทุกอย่างที่นี่มีราคาแพงมาก เราลองไปดูที่อื่นกันดีกว่าไหม?” หลินซัวหานพูดขณะที่คลาร่าไม่อยู่

“ไม่ต้องห่วง ฉันมีเงิน แค่บอกว่าเธออยากได้อะไรมาก็พอ” หวังเต็งตบหน้าอกของเขา

“ถึงแม้เราจะมีเงิน แต่เราก็ไม่ควรใช้มันแบบนี้นะ แค่นึกถึงคริสตัลนิรันดร์ที่เธอแสดงให้เราเห็นก่อนหน้านี้ มันก็แพงมากแล้ว ครั้งนั้นฉันไม่สามารถปฏิเสธนายได้เพราะนายให้แหวนแก่ฉันในระหว่างงานเลี้ยงหมั้นของเรา แต่ครั้งนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้นายซื้อของแพงขนาดนั้นให้ฉันแน่” หญิงสาวกล่าว

“เธอคิดจะจัดการเงินของฉันตั้งแต่ก่อนที่เราจะแต่งงานกันเลยอย่างงั้นหรอ?” หวังเต็งยิ้ม

“พูดอะไรของนาย” เธอกลอกตาของเธอ

ขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน คลาร่าก็กลับมาพร้อมกับกล่องสีม่วงสวยงามในมือของเธอ

ชายหนุ่มรู้สึกประหลาดใจ ตัวกล่องนั้นทำมาจากแร่ล้ำค่าและแกะสลักด้วยอักษรรูนที่สลับซับซ้อน มูลค่าของมันเพียงอย่างเดียวก็สามารถซื้อของต่างๆ ที่จัดแสดงอยู่ที่ชั้นหนึ่งได้แล้ว

แบบนี้แล้วของที่อยู่ในกล่องจะมีมูลค่าขนาดไหนกัน?

จู่ๆ เขาก็เกิดความอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย

คลาร่าเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มลึกลับ เธอวางกล่องไว้บนโต๊ะแล้วเชิญพวกเขาให้นั่งลง “พวกคุณต้องสนใจสิ่งนี้แน่ ฉันวางแผนที่จะส่งมันไปยังดาวเคราะห์ต้าเฉียนเนื่องจากฉันไม่คิดว่าจะมีใครในดาวดวงนี้ที่สามารถซื้อมันได้”

“อย่าปล่อยให้เราสงสัย เปิดมันออกมาเลย” หวังเต็งกล่าว

แม้แต่หลินซัวหานก็ยังสงสัย เธอมองดูกล่องสีม่วงอย่างกระตือรือร้น

ผู้จัดการยิ้ม จากนั้นเธอก็ค่อยๆ ปลดล็อคกล่องและเปิดฝาออกอย่างระมัดระวัง มีบางอย่างสีม่วงและเป็นประกายปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา

" นี่คืออะไร?" ชายหนุ่มตกใจมาก เขาแทบจะกระโดดลุกออกจากที่นั่ง

กล่องบรรจุอัญมณีรูปหยดน้ำสีม่วงโปร่งแสงเอาไว้ มันเปล่งประกายสีม่วงอันแปลกประหลาด...

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด