บทที่ 531: พูดออกมาได้ไหมว่าข้าตกหลุมรักผู้มีพระคุณของข้า? !

ขณะที่ซูเฉินกำลังคิด อันชิงหยางก็ก้าวไปข้างหน้าและเขียนคำทำนายทั้งหมดออกมา ยกเว้นคำทำนายที่ยึดตามอักษรคำทำนายที่ถอดรหัสไว้

จนถึงขณะนี้ มีบันทึกเกี่ยวกับประวัติศาสตร์สงครามเมื่อหมื่นปีก่อน บันทึกเกี่ยวกับลักษณะของเทพเจ้า อาณาจักรบ่มเพาะเทพเซียนอมตะและอาณาจักรบ่มเพาะของเทพเจ้าที่แท้จริง คำทำนายเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อน และคำทำนายเกี่ยวกับ การมาถึงของเหล่าทวยเทพในหนึ่งปีต่อมา ทั้งหมดนี้อยู่ในมือของซูเฉินและคนอื่นๆ อย่างมั่นคง

“นี่คือเนื้อหาของคำทำนาย สำหรับประโยคสุดท้าย มันไม่ควรจะเกี่ยวข้องอะไรมากนักไม่ว่าท่านจะรู้หรือไม่!”

อันชิงหยางสลักสำเนาคำทำนายที่บันทึกไว้ในมือของเขาด้วยพลังภายในและพลังสายเลือด และมอบให้ซูเฉิน

ซูเฉินรับคำทำนาย พยักหน้า และกล่าวว่า "ขอบคุณ"

หลังจากได้รับเนื้อหาของคำทำนายนี้ ซูเฉินก็ไม่ได้อยู่นานและกลับไปยังเมืองหลวงทันที

อันชิงหยาง, อันเต๋า และสาวกหลักทั้งสิบห้าคนของนิกายเจี้ยนซึ่งอยู่ในระดับอาณาจักรบ่มเพาะเทพแห่งการต่อสู้ อยู่ที่ทางเข้านิกายนิกายเจี้ยนในภูเขาคุนหลุน เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการมาถึงของเหล่าทวยเทพในเวลาหนึ่งปี

ในเวลานี้ หลังจากที่ซูเฉินกลับมาที่พระราชวัง เขาก็พบกับอ่าวชิงโหรวที่กำลังเดินมาหาเขา

“ผู้มีพระคุณ ข้าได้ยินมาว่าท่านถอดรหัสคำทำนายได้แล้ว?”

ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของ อ่าวชิงโหรว เธอมาหา ซูเฉินและพูดออกมาเบา ๆ

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา อ่าวชิงโหรว ต้องพึ่งพา ซูเฉินมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่สามารถบอกได้ว่าความรู้สึกพึ่งพานี้มาจากไหน

ในระยะสั้น เธออดไม่ได้ที่จะอยากเข้าใกล้ซูเฉิน

บางทีอาจเป็นเพราะมังกรทองห้ากรงเล็บในจุดตันเถียนของซูเฉินนั้น เหนือกว่าเธอ หรือเพราะเสน่ห์บุคลิกของซูเฉินเอง อ่าวชิงโหรวจึงรู้สึกว่าเธอไม่สามารถทิ้งซูเฉินได้ต่อไป

ราวกับว่าหลังจากเสร็จสิ้นการฝึก เธอไม่เต็มใจที่จะกลับไปที่วังมังกรทะเลจีนใต้ แต่ต้องการอยู่เคียงข้างซูเฉิน

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ซูเฉินพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า "ใช่ ยกเว้นคำทำนายเดียว คำทำนายอื่น ๆ ทั้งหมดได้รับการถอดรหัสแล้ว!"

ขณะที่ซูเฉินพูดออกมาสิ่งนี้ เขาก็ยื่นคำทำนายในมือให้อ่าวชิงโหรว

“ข้าเข้าใจแล้ว เหลือเวลาเพียงหนึ่งปีก่อนที่เหล่าทวยเทพจะมาถึง และข้าไม่รู้ว่ายังสายเกินไปหรือเปล่า…”

อ่าวชิงโหรวกล่าวอย่างกังวล

ซูเฉินถอดถอนลมหายใจเบา ๆ และพูดออกมาว่า: "มันเป็นธรรมชาติที่ตรงจากสะพานไปจนถึงหัวเรือ หากเผ่าพันธุ์เทพเจ้ามีคนที่แข็งแกร่งจริงๆ ซึ่งข้าไม่สามารถเทียบได้ ข้าก็คงทำได้แค่ทำให้สหพันธรัฐภาคกลางต้องเสียใจและรวมอาณาเขตของศูนย์กลางไว้ด้วย ที่ราบบนแผ่นดินใหญ่สู่เทพแห่งการต่อสู้" จักรวรรดิ หากข้าสามารถมีพลังแห่งโชคชะตานำโดยดินแดนในที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่ ระดับพลังยุทธ์ของข้าสามารถพัฒนาได้อย่างน้อยสามหรือสี่อาณาจักรเล็ก ๆ!"

อ่าวชิงโหรว กล่าวว่า: "ยังไงก็ตาม ข้าจำได้ว่านอกเหนือจากนิกายเจี้ยน แล้ว ดูเหมือนว่าจะมีสามนิกายในที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่: นิกายวุ่ย,นิกายชี่และ นิกายถัน? ในความเป็นจริงหากผู้มีพระคุณ สามารถพิชิตทั้งสามนิกายได้ ถ้าพวกเขากลายเป็นพลังภายใต้อาณาจักรเทพยุทธ์ บางทีผู้มีพระคุณอาจได้รับพรจากพลังแห่งโชคชะตาชะตาด้วย!”

เมื่อได้ยินคำพูดออกมาของ อ่าวชิงโหรว ดวงตาของ ซูเฉินก็สว่างขึ้น

เดิมทีเขาคิดว่าเพื่อที่จะได้รับพลังแห่งโชคชะตาจำนวนมาก นอกเหนือจากการพัฒนาความแข็งแกร่งของอาณาจักรเทพยุทธ์แล้ว สิ่งเดียวที่เหลือคือการขยายออกไปด้านนอกและขยายอาณาเขตของมัน

แต่คำพูดออกมาของอ่าวชิงโหรวทำให้เขามีทิศทางใหม่ ซึ่งก็คือการรับกองกำลัง!

ต้องรู้กันก่อนว่าในที่ราบภาคกลางของแผ่นดินใหญ่ ไม่เพียงแต่มีผู้ปกครองของสหพันธรัฐภาคกลางเท่านั้น แต่ยังมีนิกายใหญ่และเล็กหลายร้อยนิกายที่ประจำอยู่ในที่ราบภาคกลางของแผ่นดินใหญ่

แม้ว่านิกายเหล่านี้จะอ่อนแอที่สุด แต่ก็ยังมีคนที่แข็งแกร่งอย่างน้อยหนึ่งคนในอาณาจักรบ่มเพาะระดับที่สี่

และหากนิกายเหล่านี้สามารถนำไปอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของมันได้ จำนวนผู้บ่มเพาะที่ทรงพลังในอาณาจักรบ่มเพาะระดับที่สี่ ที่อาณาจักรเทพยุทธ์สามารถรับได้จะเป็นสามหลัก!

ด้วยผู้เชี่ยวชาญระดับสูงจำนวนมากที่เข้าร่วมอาณาจักรเทพยุทธ์ ซูเฉินจะยังคงกังวลเกี่ยวกับการไม่มีพลังแห่งโชคชะตาในการพัฒนาระดับฝึกฝนบ่มเพาะของเขาหรือไม่? !

คำตอบคือไม่ต้องสงสัยเลย

“ใช่แล้ว การพิชิตนิกายเหล่านั้น สามารถนำพลังแห่งโชคชะตามาให้ข้าด้วย! ชิงโหรว ข้ารักท่านมากจริงๆ!”

ซูเฉินดูตื่นเต้นเล็กน้อย

อ่าวชิงโหรวไม่เพียงแต่แก้ปัญหาการพัฒนาระดับฝึกฝนบ่มเพาะของเขาให้กับเขาในครั้งนี้ แต่อ่าวชิงโหรวยังให้คำแนะนำแก่เขาในการรับกึ่งสิ่งประดิษฐ์โบราณจากสภาสหพันธรัฐภาคกลางเมื่อครั้งที่แล้ว

อ่าวชิงโหรวคือดาวนำโชคของเขาจริงๆ!

ซูเฉินคิดเช่นนั้น

ในเวลานี้ หลังจากที่ได้ยินคำพูดออกมาของซูเฉิน อ่าวชิงโหรวก็รู้ว่าคำพูดออกมาของเขาที่พูดออกมาว่า "ข้ารักท่านมาก" เป็นเพียงคำพูดออกมาที่ตื่นเต้น แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง

ฮิส...มีอะไรผิดปกติกับข้า? !

อ่าวชิงโหรวตบหน้าอันอบอุ่นของเธอ เธอดูงุนงงเล็กน้อย

เช่นเดียวกับนั้น อ่าวชิงโหรวก็ยังคงอยู่ที่เดิม และซูเฉินก็ไม่ได้พูดออกมาต่อ

ด้วยเหตุผลบางอย่าง อ่าวชิงโหรวรู้สึกว่าบรรยากาศในปัจจุบันค่อนข้างอึดอัด ดังนั้น เธอจึงพยายามเปลี่ยนเรื่อง: "ยังไงก็ตาม ผู้มีพระคุณของข้า ท่านวางแผนที่จะเริ่มต้นด้วยนิกายไหน?"

ซูเฉินคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดออกมาว่า: "ข้าวางแผนที่จะเริ่มต้นด้วยนิกายที่แข็งแกร่งสามนิกายในที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่: นิกายวุ่ย นีกายชี่ และนิกายถัน เมื่อนิกายทั้งเจ็ดประกาศสงครามกับสหพันธรัฐภาคกลาง เป็นหนิงเอ๋อ ผู้ที่ใช้ กู่จิ้งของฝูซี ได้กำจัดไฟวิญญาณที่ฝังอยู่ในวิญญาณของผู้นำนิกายของทั้งสามนิกายนี้ ทำให้พวกเขาไม่สามารถถือครองได้ ดังนั้น ผู้นำนิกายของทั้งสามนิกายนี้จึงได้รับการสนับสนุนจากอาณาจักรเทพยุทธ์ และข้าสามารถพิชิตพวกเขาได้อย่างง่ายดาย "

ขณะนี้เหลือเวลาไม่ถึงหนึ่งปีก่อนที่เหล่าทวยเทพจะมาถึง ในฐานะผู้ถือพลังแห่งโชคชะตาชะตา ซูเฉิน จะต้องมีระดับฝึกฝนบ่มเพาะเพียงพอที่จะนำมนุษย์บนแผ่นดินใหญ่เพื่อเอาชนะเหล่าทวยเทพครั้ง

ดังนั้น เขาจะต้องปราบกองกำลังนิกายเหล่านี้เพื่อพัฒนาระดับฝึกฝนบ่มเพาะของเขาให้มากพอที่จะต้านทานกองทัพของเทพเจ้า

สำหรับการพิชิตนิกายเหล่านี้นั้น ขึ้นอยู่กับว่าผู้นำนิกายของนิกายเหล่านี้เต็มใจที่จะร่วมมือหรือไม่ อย่างไรก็ตาม แผนปัจจุบันของซูเฉินคือการใช้อารมณ์และเหตุผลในการบอกนิกายเหล่านี้เกี่ยวกับอันตรายของเทพเจ้า ผู้นำของ นิกายโน้มน้าวผู้คนด้วยเหตุผลและได้รับการสนับสนุนจากพวกเขา

แน่นอนว่า หากผู้นำนิกายของนิกายเหล่านี้ดื้อรั้นและกระสับกระส่าย ซูเฉินก็คงไม่รังเกียจที่จะใช้ "หลักการ" ของฟิสิกส์เพื่อโน้มน้าวผู้อื่นด้วยหลักการ!

“ชิงโหร ข้าวางแผนที่จะไปที่เมืองเฉียนจี ทางเข้านิกายวุ่ย ท่านอยากไปกับข้าไหม”

ซูเฉินกล่าวชวนอ่าวชิงโหรว

แม้แต่คำแนะนำในการพิชิตนิกายหลัก ๆ ก็ถูกเสนอโดย อ่าวชิงโหรว ดังนั้น ซูเฉินจึงไม่รังเกียจที่จะพา อ่าวชิงโหรว ไปกับเขา และเขาก็ไม่กังวลว่า อ่าวชิงโหรว จะปฏิเสธ ท้ายที่สุด อ่าวชิงโหรว ได้ทำมากที่สุดในช่วงสองปีที่ผ่านมาก็คือชอบติดตามเขาอยู่เสมอ

ตามที่คาดไว้ ดวงตาของ อ่าวชิงโหรว สว่างขึ้นทันทีหลังจากได้รับเชิญจาก ซูเฉินและเธอก็ตอบตกลงอย่างไม่ติดขัด: "ไปกันเลย!"

แม้ว่าเธอจะไม่สามารถมีบทบาทสำคัญในการติดตามซูเฉินได้ และอย่างมากที่สุดเธอก็สามารถแสดงระดับฝึกฝนบ่มเพาะของเธอเพื่อข่มขู่ฝ่ายได้ แต่ตราบใดที่เธอสามารถช่วยซูเฉินได้ อ่าวชิงโหรวก็จะรู้สึกพึงพอใจมาก

“จะพูดออกมาได้ไหมว่าข้าหลงรักผู้มีพระคุณของข้า...”

อ่าวชิงโหรว บินไปด้านหลัง ซูเฉินอย่างรวดเร็ว เมื่อมองดูร่างสูงตรงหน้าเธอก็อดไม่ได้ที่จะคิดเช่นนั้