บทที่ 528: คำร้องขอความช่วยเหลือจากสหพันธรัฐภาคกลาง เหล่าเทพผู้สังหารเมือง

หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากคนอื่นๆ แม่ทัพเทพเจ้าก็ไม่มีพลังที่จะต่อสู้กลับเมื่ออยู่ต่อหน้าอักขระวงเวทย์กระบี่เทพสังหาร

เทพเจ้าคนนี้ไม่มีที่ว่างสำหรับการต้านทานภายใต้การโจมตีของคลื่นพลังกระบี่เทพสังหารของ ซูเฉินดังนั้น หัวใจของเขาจึงถูกแทงด้วย คลื่นพลังกระบี่เทพสังหารจำนวนนับไม่ถ้วน และเขาก็เสียชีวิตอย่างอนาถในจุดนั้น !

ในเวลานี้ เทพเจ้าเห็นว่ากลุ่มของเขาตายไปแล้ว และซูเฉินก็มีผู้ช่วยสองคน คือ กูหนิงเอ๋อ และอันเต๋าปัน และรู้ว่าไม่มีทางที่จะชนะได้

ดังนั้น เทพเจ้าตัวนี้จึงไม่อยากต่อสู้ต่อไป แต่ในขณะที่หันหลังกลับเพื่อหลบหนี เขาได้สั่งให้เทพเจ้าทั้งสิบในอาณาจักรบ่มเพาะเทพแห่งสงครามจับซูเฉินและคนอื่นๆ

หลังจากได้รับคำสั่ง เทพเจ้าทั้ง 10 ก็ไม่ลังเลที่จะยืนต่อหน้าซูเฉินที่ไปถึงระดับบ่มเพาะก้าวที่สามสู่ความเป็นอมตะ อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะมีเวลาตั้งท่าป้องกันนั้นเอง!

“กระบี่กักขังอมตะ!”

เมื่อเห็นว่าเทพเจ้ากำลังวางแผนที่จะหลบหนี ซูเฉินก็ตะโกนเสียงทุ้มต่ำอย่างไม่ติดขัดและปล่อยให้กระบี่กักขังอมตะครอบงำรูปแบบอักขระวงเวทย์กระบี่เทพสังหาร

แสงสีแดงเหมือนโคมไฟสีแดงบานสะพรั่งในมุมต่างๆ ภายในรัศมีหนึ่งร้อยไมล์ และแสงสีแดงดวงหนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนเส้นทางที่เทพเจ้าจะต้องผ่าน

เทพเจ้าตัวนี้ไม่ทันได้ระวังก็ชนเข้ากับแสงสีแดงนี้

มันอยากจะหลุดออกไปโดยไม่รู้ตัวแต่ก็น่าตกใจเมื่อพบว่าแสงสีแดงนั้น เปรียบเสมือนหลุมดำดึงตัวเองเข้าหาศูนย์กลางของแสงสีแดงอย่างต่อเนื่องด้วยแรงฉุดอันแรงกล้าไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการของแสงสีแดงได้ !

ซูเฉินยกมือขึ้นเล็กน้อย และแสงสีแดงก็เบ่งบานบนท้องฟ้าครั้ง และบินไปอย่างรวดเร็วไปยังทิศทางของเทพเจ้านี้

ในไม่ช้า ไฟสีแดงหลายสิบดวงก็ติดอยู่บนร่างของเทพเจ้าตัวนี้ และไฟสีแดงเหล่านี้ก็ยังคงดึงเทพเจ้าเข้าหาภายในของเขา

แสงที่ดูอบอุ่นราวกับโคมสีแดงนี้ทำให้เทพเจ้าตัวนี้หวาดกลัว

เทพเจ้าคนนี้มองดูพลังงานที่มองไม่เห็นที่อยู่ใจกลางแสงสีแดง เขาเข้าใจว่าหากเขาถูกดึงเข้าไปตรงกลางแสงสีแดง เขาจะตายอย่างแน่นอน!

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเทพเจ้านี้จะรู้ชะตากรรมของการถูกดึงเข้าไปในเหวแห่งแสงสีแดง แต่มันก็ไม่มีทางที่จะกำจัดแสงสีแดงนี้ได้ ทำได้เพียงเฝ้าดูขณะที่มันยังคงถูกดึงเข้าสู่เหวแห่งแสงสีแดงเท่านั้น !

ไม่นานหลังจากนั้น เทพเจ้านี้ก็ถูกดึงเข้าสู่ใจกลางของแสงสีแดงจนหมด และลมหายใจของมันก็หายไประหว่างสวรรค์และโลก

ไม่ไกลนัก อันเต๋า ก็อดไม่ได้ที่จะนิ่งอึ้งในขณะที่เขามองไปที่ฉากที่เทพเจ้านี้หายไปอย่างประหลาด

เทพเจ้านี้หายไปในแสงสีแดงที่ปล่อยออกมาจากกระบี่กักขังอมตะราวกับว่ามันไม่เคยมีอยู่จริง ไม่มีร่องรอย วิธีการฆ่าศัตรูแบบนี้น่ากลัวจริงๆ

ในความเป็นจริง นี่เป็นครั้งแรกที่ซูเฉินใช้กระบี่กักขังอมตะเพื่อฆ่าศัตรู

ในความคิดดั้งเดิมของ ซูเฉิน กระบี่กักขังอมตะ เป็นเพียงสิ่งประดิษฐ์โบราณที่ใช้ในการพันศัตรูและป้องกันไม่ให้พวกเขาหลบหนี ในขณะที่ กระบี่สังหารอมตะและกระบี่อมตะสังหารป็นสิ่งประดิษฐ์โบราณที่ใช้ในการสังหารศัตรู

แต่ตอนนี้ความคิดของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก

เมื่อพิจารณาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าข้า พลังของ กระบี่กักขังอมตะ ดูเหมือนจะไม่อ่อนแอไปกว่า กระบี่สังหารอมตะและกระบี่อมตะสังหาร หากศัตรูติดอยู่ด้วยแสงสีแดงของ กระบี่กักขังอมตะแล้ว ศัตรูจะหนีไม่พ้น ถ้าจะสู้กลับ ก็หนีไม่พ้น ขยับตัวไม่ได้ ทำได้เพียงมองดูตอนที่ตกลงไปในเหวเท่านั้น

กระบวนการเฝ้าดูตัวเองตายอย่างช่วยไม่ได้ แม้จะรู้ว่าตัวเองต้องตายแต่ทำอะไรไม่ได้นี้ ทำให้กระบี่กักขังอมตะน่ากลัวยิ่งกว่าสิ่งประดิษฐ์โบราณสองชิ้นแรกเสียอีก!

“เทพเจ้าเหล่านี้ที่หลับใหลบนแผ่นดินใหญ่ได้มาถึงระดับฝึกฝนบ่มเพาะก้าวที่สามสู่ความเป็นอมตะ! แล้วกองทัพของเทพเจ้าที่จะมายังแผ่นดินใหญ่ในวันจุติจะเป็นอย่างไร! เป็นไปได้จริง ๆ สำหรับมนุษย์อย่างเราที่จะเอาชนะได้งั้นหรือ? !”

เมื่อมองไปที่ศพสีขาวเงินบนพื้น อันเต๋า ก็อดไม่ได้ที่จะมองเป็นกังวล

แม้ว่าเขาจะระมัดระวังมากเกี่ยวกับการมาถึงของเหล่าทวยเทพมาก่อน แต่เขาไม่เคยสงสัยถึงความเป็นไปได้ที่เผ่าพันธุ์มนุษย์จะชนะ แต่ตอนนี้ เขารู้สึกจริงๆ ว่าความหวังของเขานั้น ไม่มีตัวตนเล็กน้อย

ซูเฉินมาที่ด้านข้างของอันเต๋า และเขาพูดออกมาเบา ๆ : "อย่าลืมลักษณะของเทคนิคของข้า บางทีก่อนที่เผ่าพันธุ์เทพเจ้าจะมา ข้าจะสามารถทะลวงข้ามขั้นไปสู่ก้าวที่เก้าสู่ความเป็นอมตะได้?! ในกรณีนั้น เผ่าพันธุ์มนุษย์อาจจะสามารถครอบครองความหวังอันริบหรี่ได้เช่นกัน!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ อันเต๋าก็ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดออกมาว่า "อาจจะสินะ!"

ซูเฉินถามว่า: "ยังไงก็ตาม มีร่องรอยของเทพเจ้าในที่ราบภาคกลางของแผ่นดินใหญ่บ้างไหม?"

อันเต๋า ส่ายหัวและพูดออกมาว่า: "ทุกวันนี้เราทุกคนอาศัยอยู่ในเมืองหลวง ไม่ใช่หรือ? ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่ แต่เราก็ไม่ได้รับการร้องขอความช่วยเหลือจากสหพันธรัฐภาคกลางเหมือนกัน"

ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวว่า: "เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว เรากลับไปที่เมืองหลวงก่อน แม้แต่เทพเจ้าที่ก้าวที่สามสู่ความเป็นอมตะก็ยังสูญหายไปในภูมิภาคตะวันตกของแผ่นดินใหญ่ ข้าคิดว่าเทพเจ้าที่เหลือไม่กล้าเข้าไปในนั้น บางทีภูมิภาคตะวันตกของแผ่นดินใหญอาจจะปลอดภัยชั่วคราว พวกเขาอาจจะคิดว่าที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่เป็นลูกพลับที่อ่อนนุ่มและโจมตีที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่แทน!"

ซูเฉินไม่รู้ว่าในเวลานี้ว่าเทพเจ้าทั้งสองที่ถามสามก้าวที่เป็นอมตะที่เขาฆ่านั้น เป็นชนชั้นสูงที่แข็งแกร่งที่สุดของเทพเจ้าที่เดิมหลับใหลอยู่ในทะเลต้องห้ามและป่าเงา

ไม่เพียงแต่ชายที่แข็งแกร่งที่สุดสองคนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงชายที่แข็งแกร่งทุกคนที่มาถึงอาณาจักรบ่มเพาะเทพสงครามท่ามกลางชนชั้นสูงของเผ่าพันธุ์เทพเจ้าก็มอบหัวให้กับซูเฉินแล้วด้วย

หากไม่มีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น เทพชั้นสูงที่เหลือเกือบ 20,000 คนอาจจะไม่มาที่ทวีปที่มนุษย์อาศัยอยู่ก่อนการมาถึงของเหล่าทวยเทพ

ส่วนการต้อนรับการมาถึงของทัพก็ลงนรกกันได้เลย!

ก็แม้แต่นายพลของพวกเขาก็ยังตายบนแผ่นดินใหญ่ ไม่ต้องพูดออกมาถึงมินเนี่ยนตัวน้อยเหล่านี้จะรอดไปได้ยังไงกัน? !

ทั้งอันเต๋า และ กู่หนิงเอ๋อ ต่างก็ไม่คัดค้านเรื่องนี้ และพวกเขาก็กลับไปยังเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว

ไม่นานหลังจากที่พวกเขามาถึง เมืองหลวง ก็ได้รับการร้องขอความช่วยเหลือจากรัฐสภาสหพันธรัฐภาคกลาง

คนที่มาที่ เมืองหลวง เพื่อขอความช่วยเหลือยังคงเป็น อวี้หยวนเจียง ซึ่งเป็นผู้อาวุโสจาก สภาสหพันธรัฐภาคกลาง หลังจากมาถึง เมืองหลวง แล้ว อวี้หยวนเจียง ก็รีบเข้าหา ซูเฉิน

"ถึงจักรพรรดิแห่งอาณาจักรเทพยุทธ์ เทพเจ้าชั้นยอดซึ่งประกอบด้วยเทพเจ้าประมาณ 250 ตัวได้ปรากฏตัวในสหพันธรัฐภาคกลางของเรา พวกเขากำลังสังหารผู้คนในเมืองในดินแดนสหพันธรัฐภาคกลาง! โปรดขอให้จักรพรรดิผู้เป็นที่เคารพของอาณาจักรเทพยุทธ์ช่วยสหพันธรัฐภาคกลางด้วย ฆ่าเทพเจ้าเหล่านี้ด้วย ไม่งั้นเมืองนั้นจะถูกเทพล้างบาง!"

อวี้หยวนเจียง พูดออกมาอย่างกังวลมาก

เนื่องจากระดับการบ่มเพาะของ อวี้หยวนเจียง ไม่สูง เวลาผ่านไปสองหรือสามชั่วโมงนับตั้งแต่เขาออกจากเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์และมาถึง เมืองหลวง หากการคาดการณ์ของ อวี้หยวนเจียง ถูกต้อง เมืองอาจจะเสร็จสิ้นแล้วในตอนนี้!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของซูเฉินก็เย็นชา

เขาไม่ลืมการสังหารหมู่ทั้งสองครั้งในเมืองซีหยาง หลังจากการตายของอดีตเพื่อนของเขา ลี่ไจ๋หยาง ซูเฉินรู้สึกรังเกียจมากกับสิ่งเหล่านี้

ตอนนี้ หลังจากที่เขารู้ว่าเหล่าทวยเทพวางแผนที่จะสังหารหมู่เมืองต่างๆ ในสหพันธรัฐภาคกลาง ความโกรธในใจของเขาก็จุดประกายขึ้นมาทันที

"ที่ใดกัน?"

ซูเฉินพูดออกมาอย่างเย็นชา

อวี้หยวนเจียง รายงานพิกัดของเมืองให้ ซูเฉินทราบอย่างรวดเร็ว

ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย และครู่ต่อมา ร่างของเขาก็หายไปจากจุดที่เขาอยู่

เพียงสองหรือสามลมหายใจ ซูเฉินก็ปรากฏตัวขึ้นเหนือเมืองสหพันธรัฐภาคกลางที่ อวี้หยวนเจียง กล่าวถึงแล้ว

ตอนนี้เมืองด้านล่างซูเฉินเป็นเพียงความยุ่งเหยิง ศพของผู้อยู่อาศัยในสหพันธรัฐภาคกลางจำนวนนับไม่ถ้วนนอนอยู่บนถนน เมืองนี้กลายเป็นนรกบนดินภายใต้การสังหารของเทพเจ้า ฉากภูเขาศพและทะเล เลือดปรากฏอยู่ในเมืองนี้ทุกมุม

ในเวลานี้ ยังมีเทพมากกว่าสองร้อยตนในเมืองนี้ที่กำลังสังหารผู้อยู่อาศัยในสหพันธรัฐภาคกลางที่รอดชีวิตอยู่ตลอดเวลา!