บทที่ 19

ภายในคฤหาสน์โอ่อ่าของเจ้าเมือง บรรยากาศอึดอัดปกคลุมไปทั่ว เย่เฟิ่งเหว่ย แววตาของเขาว่างเปล่า ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ ใบหน้าของเขาซีดขาว ราวกับปราศจากชีวิตชีวา มือของเขาจับตำราเก่าแก่ไว้แน่น พลิกผ่านหน้ากระดาษอย่างช้าๆ ราวกับกำลังจมดิ่งอยู่ในโลกของตัวอักษร

ทันใดนั้น ร่างเงาดำก็ปรากฏตัวขึ้นจากมุมมืด ชายร่างสูงโปร่งในชุดดำสนิท ใบหน้าของเขาถูกปกคลุมด้วยเงามืด เหลือเพียงดวงตาสีดำสนิทที่จ้องมองเย่เฟิ่งเหว่ยด้วยความกังวล ชายผู้นี้คือ หลินหลง

หลินหลงถอนหายใจ เอ่ยคำพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

"ท่านเจ้าเมือง ข้ามีข่าวร้ายมาแจ้ง"

เย่เฟิ่งเหว่ย ไม่ได้เงยหน้าขึ้น ยังคงอ่านตำราเก่าเเก่ในมือต่อไป

หลินหลงลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยต่อ "พวกนักฆ่าที่ท่านว่าจ้างไว้เพื่อกำจัดเฉินฮั่น พวกเขา... พวกเขาตายหมดแล้ว"

ได้ยินคำพูดนั้น มือของเย่เฟิ่งเหว่ยก็หยุดชะงัก ใบหน้าของเขายังคงไร้อารมณ์ แต่ดวงตาของเขากลับฉายแววความเย็นยะเยือก

"ตายหมดแล้ว?" เย่เฟิ่งเหว่ยเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ราวกับไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก

รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏบนใบหน้าของเย่เฟิ่งเหว่ย

"แล้วไง ใครใช้ให้พวกมันตายไว ตายไปแล้ว ก็ไม่ต้องจ่ายเงินส่วนที่เหลือ ถือว่าข้าได้กำไร"

หลินหลงมองเย่เฟิ่งเหว่ยด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ไอ้สุนัขแก่ตัวนี้ ช่างโหดเหี้ยมและไร้ความปราณี ยิ่งกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก

"แล้วท่านจะจัดการกับเฉินฮั่นอย่างไร ด้วยอายุเพียงเท่านี้ ก็ก้าวเข้าสู่แดนเทพบังเกิดได้เเล้ว อนาคตมันต้องกลายเป็นภัยพิบัติใหญ่หลวงแน่"

หลินหลงพูดด้วยความกังวล ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชายใหญ่กำลังปิดตัวอยู่ในวัง เขาคงไม่มาขอความช่วยเหลือจากคฤหาสน์เจ้าเมือง

แต่ใครจะไปคาดคิด พวกนักฆ่าที่เย่เฟิ่งเหว่ยว่าจ้างมา แม้แต่จะแตะต้องตัวเฉินฮั่นยังไม่ได้เลย เเถมยังตายหมดทั้งก๊วน ช่างเป็นพวกไร้ประโยชน์จริงๆ!

เย่เฟิ่งเหว่ยวางตำราเก่าเเก่ลงบนโต๊ะ สายตาของเขาจับจ้องไปที่หลินหลง น้ำเสียงของเขาเย็นชา

"บอกที่อยู่ของร่างกายธาตุยินสุดขั้วมา เเล้วข้าจะมอบศพของเฉินฮั่นให้กับเจ้า"

สีหน้าของหลินหลงลังเล เดิมพันของเขามีเพียงร่างกายธาตุยินสุดขั้วเท่านั้น หากบอกไปเเล้ว เขาจะมั่นใจได้อย่างไรว่า เย่เฟิ่งเหว่ยจะไม่ผิดสัญญา

เมื่อเห็นว่าหลินหลงยังคงลังเลอยู่ รอยยิ้มเย็นชาก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเย่เฟิ่งเหว่ย

"ไม่ว่าเจ้าจะบอกที่อยู่ของร่างกายธาตุยินสุดขั้วหรือไม่ เฉินฮั่นก็ต้องตายอยู่ดี ข้อเสนอนี้ ถือว่าเจ้าไม่ได้สูญเสียอะไรเลย"

หลินหลงถอนหายใจเบาๆ เดินเข้าไปหาเย่เฟิ่งเหว่ย แล้วกระซิบชื่อหนึ่ง

ดวงตาของเย่เฟิ่งเหว่ยเป็นประกาย รอยยิ้มที่มุมปากกว้างขึ้นเล็กน้อย

...............

เฉินฮั่นเดินกลับมาถึงบ้านสกุลเสี่ยว ยื่นขวดยาหลายขวดให้เสี่ยวหยูหยาน

จำนวนยาที่มากมายขนาดนี้ ทำให้เสี่ยวหยูหยานตกใจ เฉินฮั่นไปที่ศาลาสวรรค์หลิงตัน หรือว่าเขาไปปล้นมันมากันเเน่?

หลังจากเกลี้ยกล่อมให้เสี่ยวหยูหยานออกไปได้ เฉินฮั่นก็อยู่คนเดียวในห้อง เขาหยิบขวดยาออกมาหลายขวด ยาทั้งหมดนี้ ล้วนมีระดับสูงกว่าระดับ 3 ทั้งสิ้น!

"ยาน่าจะเพียงพอแล้ว" เฉินฮั่นสูดหายใจเข้าลึก หยิบยาขึ้นมากินสองสามเม็ด ลมปราณในร่างกายของเขา ก็เริ่มปั่นป่วน!

ฤทธิ์ยาอันทรงพลังไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเขา เฉินฮั่น รู้สึกเหมือนร่างกายของเขา กำลังถูกฉีกเป็นชิ้นๆ

เขาอดทนต่อความเจ็บปวด พยายามควบคุมพลัง

เวลาผ่านไปทีละน้อย พลังในร่างกายของเขา ค่อยๆ สงบลง

เฉินฮั่น ลืมตาขึ้น ดวงตาของเขา ฉายแววความมุ่งมั่น

"ในที่สุด ข้าก็ก้าวเข้าสู่แดนเทพบังเกิดขั้นที่ 4!"

แม้ว่าเฉินฮั่นจะยกระดับการฝึกฝนของเขาเพียงแค่สี่ขั้น แต่สำหรับเขา พลังระดับนี้ก็เพียงพอที่จะจัดการกับเหล่ากองกำลังสำคัญในเมืองจีหนานได้แล้ว!

เสียงเคาะประตูดังขึ้น "ก๊อก ก๊อก ก๊อก..."

เฉินฮั่นรีบลุกขึ้นจากเตียง มุ่งหน้าไปยังประตู ทันทีที่เขาเปิดประตู เขาก็เห็นเสี่ยวหมวยอิงยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

"เกิดอะไรขึ้น?" เฉินฮั่นถามด้วยความประหลาดใจ

"พี่เขย !" เสี่ยวหมวยอิงพูดอย่างร้อนรน

"คนจากตระกูลป๋าย บุกไปที่โรงฝึกสกัดแร่สวรรค์ของตระกูลเสี่ยวเราแล้ว!"

ดวงตาของเฉินฮั่นหรี่ลง เพียงแค่คืนเดียว ตระกูลป๋ายก็เคลื่อนไหวโจมตีตระกูลเสี่ยว แสดงให้เห็นว่าป๋ายอี๋ แค้นตระกูลเสี่ยวมากแค่ไหน

"พาข้าไปที่นั่น!

"ข้าอยากรู้ว่าตระกูลป๋ายพวกมันมีสิทธิ์อะไรมาบังอาจปิดกิจการของเรา!" เฉินฮั่นตะโกนเสียงดัง ขณะพุ่งตัวออกจากประตูไป เสี่ยวหมวยอิง รีบพาเฉินฮั่นไปทันที กิจการของตระกูลเสี่ยวในเมืองจีหนานไม่ได้มีมากมาย

โรงฝึกสกัดแร่สวรรค์ถือเป็นแหล่งรายได้ที่สำคัญที่สุด ถ้าหากสูญเสียไปเพราะฝีมือตระกูลป๋าย รายได้ของตระกูลเสี่ยวก็จะลดลงไปอย่างมาก! แร่สวรรค์เหล่านี้สามารถนำไปสกัดเป็นผลึกวิญญาณ ซึ่งผลึกวิญญาณเป็นวัตถุดิบหลักในการสร้างอาวุธ ผลึกวิญญาณคุณภาพดี จะส่งผลต่อคุณภาพของอาวุธนั้นๆ! หากสามารถเปิดผลึกวิญญาณคุณภาพเลิศ ก็สามารถนำไปสร้างเป็นอาวุธระดับเขียว หรือแม้กระทั่งระดับน้ำเงินได้เลย!

"แร่สวรรค์คุณภาพต่ำต้อยขนาดนี้ ตระกูลเสี่ยวพวกเจ้ายังกล้าเอามาขายอีกหรือ!" ป๋ายอี๋ปาแร่สวรรค์ในมือลงพื้น พูดด้วยน้ำเสียงดูถูก

"ท่านชายป๋ายอี๋ อย่าว่าแต่ตระกูลเสี่ยวเลย แม้แต่โรงฝึกสกัดแร่สวรรค์ทั่วไป ก็แทบจะไม่มีโอกาสเปิดผลึกวิญญาณระดับสามได้ แค่พวกมันสามารถเปิดผลึกวิญญาณระดับหนึ่งได้ ก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว โรงฝึกสกัดแร่สวรรค์ของพวกมันเล็กนิดเดียว แร่สวรรค์ที่มีก็คงมีไม่มากนัก" ชายหนุ่มตระกูลป๋าย ที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดเสริมด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

ป๋ายอี๋ยิ้มและพยักหน้า เห็นได้ชัดว่า เมื่อเทียบกับโรงฝึกสกัดแร่สวรรค์ของตระกูลป๋ายแล้ว โรงฝึกสกัดแร่สวรรค์ของตระกูลเสี่ยว นับว่าเล็กน้อยมาก!

ขณะที่คนตระกูลป๋ายกำลังเยาะเย้ย เสี่ยวหมวยอิงก็พาเฉินฮั่นเดินเข้ามาในโรงฝึกสกัดแร่สวรรค์

เฉินฮั่นมองไปที่คนตระกูลป๋าย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงไร้ความปราณี

"พวกสุนัขจรจัดมาจากไหน กล้ามาเห่าที่หน้าประตูบ้านข้า!" เฉินฮั่นตะโกนเสียงดัง ดวงตาของเขาฉายแววความโกรธเกรี้ยว

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าตระกูลป๋ายพวกนี้จะกล้ามาอาละวาดที่โรงฝึกสกัดแร่สวรรค์ของตระกูลเสี่ยวนี่เป็นการดูถูกเขาและดูถูกตระกูลเสี่ยว!