บทที่ 129: ดอกบัวขาวดวงใจพิสุทธิ์เก้ากลีบ
บทที่ 129: ดอกบัวขาวดวงใจพิสุทธิ์เก้ากลีบ “ ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร!” เฉินหยาเว่ยลูบหลังน้องสาวของเธอและปลอบเธอด้วยเสียงอันแผ่วเบา แม้ว่าใบหน้าของเธอจะซีดลงจากความกลัวก็ตาม ภายใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันกว้างใหญ่ แสงดาวส่องระยิบระยับ และแสงอันศักดิ์สิทธิ์ของดอกบัวสีขาวที่บานสะพรั่งพันกันก็ส่องแสง...
