Chapter 890 สร้างบารมี
“เจ้าต้องการจัดการถางจู่นิกายข้า ดังนั้น....ถือว่าเป็นศัตรู.”
ขณะที่จุนซ่างเซียวเอ่ยเช่นนั้นออกไป ใบหน้าของเหล่ายอดฝีมือที่เผยความเหยียดหยันออกมา.
มียอดฝีมือบางคนที่แค่นเสียงเย็นชา “เจ้าหนู พิภพชิงหยุนที่ข้าได้ยินนั้น ถือว่าถูกจัดระดับอยู่อันดับเก้า ต่อหน้าทวีปจิวเทียนอันดับหนึ่ง เจ้ามีคุณสมบัติใดเป็นศัตรู?”
กล่าวตามปรกติทั่วไป ก็เป็นความจริงเช่นนั้น.
ต่อหน้าความแข็งแกร่งที่เหนือกว่ามาก มดปลวก มีคุณสมบัติดใดที่จะเป็นศัตรู.
ยกตัวอย่างฉินเห่าหราน เขาที่เคยเป็นผู้นำพันธมิตรร้อยสำนัก แม้นว่าจะเหนือล้ำกว่าจุนซ่างเซียวตอนต้น ทว่าในเวลานี้ ไม่คู่ควรจะเป็นศัตรูด้วยซ้ำ มีสถานะต่ำกว่ามดปลวก ไม่มีค่าให้ก้มหน้ามองลงไปดูด้วยซ้ำ.
“เพิ่งเข้ามาในพิภพสงคราม ยังไม่แม้แต่พัฒนาฐานที่มั่นของตัวเอง ก็ประกาศเป็นศัตรูกับพิภพระดับหนึ่งแล้ว นี่สมองมี......”
“แก๊ก!”
ยอดฝีมือคนดังกล่าวยังเอ่ยไม่จบด้วยซ้ำ ติงซิงหวังก็มุดผ่านห้วงมิติเข้ามาใกล้ มือที่คว้าไปที่ลำคอ เอ่ยกล่าวอย่างไม่แยแส “เลิกพล่ามไร้สาระได้แล้ว.”
“ไม่......”
“ตูมมมม ----”
กลิ่นอายปิศาจที่ไหลอาบไปทั่วร่างของเขา ร่างกายที่กลายเป็นสีดำลามไปทั่ว จากนั้นก็ระเบิดไปในทันที.
คิ้วเมตตาซานเหรินและคิ้วปิศาจเอ้อเหรินที่ขมวดคิ้วไปมา.
กล้าสังหารคนต่อหน้าพวกเขา คนของทวีปชิงหยุน ช่างโอหังจริง ๆ.
“ทั้งสอง.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ทวีปจิวเทียน หากจะเข้าร่วม เปิ่นจั้วก็หาได้สนใจ ที่จะใช้พวกเจ้าเพิ่มชื่อเสียงให้กับตัวเอง.”
“ใช้สร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองอย่างงั้นรึ?”
คิ้วเมตตาซานเหรินและคิ้วปิศาจเอ้อเหรินที่โกรธเกรี้ยวขึ้นมาทันที.
เขาที่สังหารผู้คนมากมายในพิภพสงคราม พบกับคนที่โอหังอยู่ไม่น้อย หากแต่ไม่คิดว่าจะมีคนที่โอหังลามปามเขาได้มากขนาดนี้.
“หาเรื่องตายแล้ว!”
“กล้ายุแหย่ทวีปจิวเทียน เกรงว่าอนาคตคงดับสิ้นแล้ว!”
“พิภพระดับเก้าท้าทายพิภพระดับหนึ่ง นี่พวกเขาได้พกสมองเข้ามาในพิภพสงครามด้วยหรือไม่?”
ผู้คนรอบ ๆ ที่เอ่ยกล่าวเสียงเบา.
คิ้วเมตตาซานเหรินเอ่ย“สหายน้อยมีชื่อเสียงเรียงนามอะไร?”
จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวเสียงดัง“เจ้านิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล มนทลชิงหยาง ทวีปชิงหยุน จุนซ่างเซียว.”
“แท้จริงแล้วก็คือเจ้านิกายจุนนี่เอง เสียมารยาทแล้ว.”คิ้วเมตตาซานเหรินที่ใบหน้าเผยยิ้ม หากแต่เป็นรอยยิ้มที่เหยียดหยันเป็นอย่างมาก.
เหล่ายอดฝีมือที่คุ้นเคย เร่งรีบถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็ว ลอบคิดในใจ“ยอดฝีมือทวีปจิวเทียนเตรียมจะลงมือแล้ว!”
คิ้วปิศาจเอ้อเหรินที่จ้องมองเขม็ง จ้องมองไปยังราชาสัตว์จื่อหลิน เจ้านี้ที่ดูขวางหูขวางตา เขาที่หวังจะตบอีกฝ่ายให้ตายไปในทันที.
ราชาสัตว์จื่อหลินเอ่ยออกมาเล็กน้อย “จ้องอยู่นั่นล่ะ เชื่อไหม ราชาผู้นี้จะล้วงลูกตาเจ้าออกมาแน่?”
“ฟู่ ฟู่!”
สิ้นเสียง คิ้วปิศาจเอ้อเหรินที่ร่างกายปะทุพลังที่รุนแรง ก่อรูปเป็นหมอกกดทับลงไปในทันที.
ในเวลานั้น.
กลุ่มหมอกที่เต็มไปด้วยพลังที่น่าพรั่นพรึงกดทับทุกอย่างเอาไว้
“ซูมมม ฟู่!”
กลุ่มหมอกที่ราวกับมีชีวิต พุ่งลงไป!
“ชิ.”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่แค่นเสียง พลังสีม่วงที่พวยพุ่งออกไป กลายเป็นหมัดกระแทกไปยังหมอกที่พุ่งมาทันทีเช่นกัน.
“แส่หาความตาย!”
คิ้วปิศาจเอ้อเหรินที่แค่นเสียงเย็นชา กล่าวจบพลังที่พวยพุ่ง ร่างกายของเขาที่ทวีเพิ่มหมอกขึ้น ราวกับว่าได้ผสานร่างเข้าไปกับกลุ่มหมอกแล้ว.
ควรค่าที่มีระดับปฐพี.
กระบวนท่าดังกล่าว ที่ราวกับทำให้สวรรค์และปฐพีไร้สีสัน!
“ตูมมม!”
“ตูมมม!”
“ตูมมม!”
ราชาสัตว์จื่อหลินหาได้หวั่นเกรง หมัดของเขาที่ต่อยออกไปนั้น ราวกับแท่งเหล็กที่แหวกกระแสน้ำ พุ่งเข้าหากลุ่มหมอกด้วยพลังอำนาจเช่นกัน.
พลังที่รุนแรงพลุ่งพล่านราวกับมีดเฉือนกระดาษ.
“ฟู่ ฟู่ !”
หลังจากแหวกกลุ่มหมอก ราชาสัตว์จื่อหลินก็พุ่ง ตรงไปหาคิ้วปิศาจเอ้อเหริน ทักษะของเขาที่ราวกับว่าไม่ส่งผลกับอีกฝ่ายเลย.
ไม่มีเวลาให้เขาได้ครุ่นคิด เพราะว่าศัตรูนั้นโจมตีออกมาแล้วนั่นเอง.
“ปมปริศนาแห่งความโกรธเกรี้ยว!”
“วูซซซซซ!”
คิ้วปิศาจเอ้อเหรินที่เหวี่ยงฝ่ามือออกไป สร้างม่านพลังขึ้นมาด้านหน้า ด้วยพลังที่แข็งแกร่งหนาแน่น!
“ตูมมมมม---”
กล่าวตามตรง หมัดของราชาสัตว์จื่อหลินที่ดูหยาบ ๆหากแต่เปี่ยมไปด้วยพลัง ทำให้ห้วงมิติสั่นไปมาเป็นระลอกคลื่น.
“หวึ่ง หวึ่ง วูซซซซ!”
ห้วงมิติที่สั่นไหวบิดเบี้ยว แม้แต่แตกกระจายลามออกไปเป็นสายใยแมงมุม.
เหล่ายอดฝีมือที่อยู่รอบ ๆ ที่จ้องมองด้วยความตื่นตะลึง.
หมัดที่ทรงพลังทำให้ห้วงมิติแตกร้าว ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายไม่ใช่แค่ระดับปฐพีทั่วไปแน่นอน!
คิ้วปิศาจเอ้อเหรินที่ตระหนักได้เช่นกัน ทว่าไม่มีเวลาให้เขาได้คิดแล้ว ทำได้แค่เพิ่มความแข็งแกร่งของม่านพลัง เข้าไปอีก.
“ทะลวงซะ!”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่ตะโกนเสียงดัง ยกหมัดขึ้นและต่อยลงไปซ้ำเข้าไปอีก.
“ตูมมมม---”
ท้ายที่สุด ภายใต้หมัดที่หนักหน่วงรุนแรง ม่านพลังด้านหน้าของคิ้วปิศาจเอ้อเหรินก็พังทลายลงทันที แหลกเป็นเสี่ยง ๆ สลายหายไป.
“ไปให้พ้น!”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่สร้างพลังหมัดสีม่วงต่อยซ้ำไปอีก.
“ตูมมมม!”
ม่านพลังที่พังทลาย ไม่มีเวลาให้หลบเลี่ยง หมัดของราชาสัตว์จื่อหลิงที่กระแทกร่างกายอีกฝ่ายเต็ม ๆ ส่งร่างของเขาลอยกระเด็นออกไป!
ตูมมมม ตูมมมม ตูมมมม!
ตูมมมม ตูมมมม ตูมมมม!
ร่างของคิ้วปิศาจเอ้อเหรินที่กระเด็นไปไกล ครูดไปกับพื้น สร้างคลองลากยาวหลายร้อยจั้ง.
“บัดซบ!”
จุนซ่างเซียวที่ตกใจ“ร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?”
ความแข็งแกร่งของราชาสัตว์จื่อหลินก่อนถูกผนึกเขาได้ยินมาบ้าง ทว่าไม่คาดคิดเลยว่า ในเวลานี้แม้แต่ยอดฝีมือระดับปฐพีก็ไม่สามารถต้านได้.
เหล่ายอดฝีมือจากพิภพอื่น ๆ ที่เวลานี้หวาดผวาไปตาม ๆ กัน.
พวกเขาคิดว่ายอดฝีมือทวีปจิวเทียนปรากฏ เป้าหมายร่างแดงคงโชคร้ายแล้ว ทว่าต่อสู้กันไม่กี่กระบวนก็ถูกทุบจมพื้นดินไปสะแล้ว!
“ชิ.”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่ลอยอยู่บนอากาศ ร่างกายที่ปกคลุมด้วยแสงสีม่วง แค่นเสียง“ขยะ.”
คำพูดที่เหมือนกับอดีตราชันย์รัตติกาลชอบพูด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเต็มไปด้วยความเหยียดหยันดูแคลน.
“ตูมมมม ----”
ในเวลาต่อมา เกิดเสียงระเบิดดังกึกก้อง ที่ด้านหลังของราชาสัตว์จื่อหลินที่ถูกลอบโจมตีออกมา.
เป็นหมัดที่แข็งแกร่งทรงพลังมาก จนทำให้ห้วงมิติรอบ ๆสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง!
ราชาสัตว์จื่อหลินที่ถูกลอบโจมตีก็ยังคงนิ่งอยู่กับที่ ไม่ขยับ ราวกับว่าไม่ส่งผลใด ๆ กับเขาเลย.
“นี่มัน......”
คิ้วเมตตาซานเหรินที่เวลานี้ชะงักงัน คิ้วขมวดแน่น แววตาเผยท่าทางไม่อยากเชื่อออกมา.
เขาที่ฉวยโอกาสลอบโจมตีอีกฝ่าย ด้วยทักษะที่แข็งแกร่ง แต่อีกฝ่ายกับไร้ซึ่งรอยขีดข่วน.
ราวกับว่าเขาได้ต่อยไปยังเทือกเขาไท่ซาน!
“.”
จุนซ่างเซียวกล่าวหยัน “แท้จริงแล้วคิ้วเมตตาอะไรนั่นก็แค่ชื่อ แท้จริงแล้วกับมีหัวใจทรามนัก!”
“เจ้าคนน่ารังเกียจ ตายให้ราชาผู้นี้ซะ!”ราชาสัตว์จื่อหลินที่หันหลังกลับ ก่อนที่จะรวมพลังสีม่วงพร้อมกับโจมตีออกไป!
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
พลังสีม่วงที่ระเบิดกระจุยกระจายบนท้องฟ้า หมัดอากาศที่มากมายนับไม่ถ้วนปรากฏบนอากาศ คิ้วเมตตาซานเหรินที่อยู่ในสภาพเสียเปรียบอย่างหนัก ไม่มีสถานที่ให้เขาได้หลบเลยแม้แต่น้อย.
“......”
ยอดฝีมือของพิภพอื่น ๆ ที่กลายเป็นโง่งมจ้องมองด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ.
คาดไม่ถึงเลยว่ายอดฝีมือระดับปฐพี ทวีปจิวเทียน ไม่แม้แต่สามารถต่อกรกับอีกฝ่ายได้!
