Chapter 853 ระเบิด
ลึกเข้าไปในเทือกเขาไป่ชิว เหล่ามนุษย์ที่กำลังไล่ล่าเหล่าสัตว์ นอกจากนี้ยังเป็นการต่อสู้หนักหน่วงระดับกษัตริย์และมีแม้แต่จักรพรรดิยุทธ์ด้วย.
น่าเสียดายที่เฉียนปูโตวและผู้เชี่ยวชาญตระกูลเฉียนไม่มีโอกาสได้เห็น พวกเขาเร่งรีบถอยออกมาด้านนอกอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ได้ยินเพียงเสียงที่ดังกึกก้อง หากแต่ไม่สามารถจับสัมผัสได้.
“ฟู่ ฟู่!”
“ฮือ ๆ ฟู่ ฟู่!”
คนของตระกูลเฉียนแต่ละคนที่คุกเข่าลงสูดหายลึกอย่างเหนื่อยหอบ ลอบดีใจขึ้นมาอย่างท่วมท้นที่หนีออกมาได้!
แน่นอน.
พวกเขารู้ดีที่หนีออกมาได้นั้น เพราะนิกายนิรันดร รั้งท้าย ดังนั้นจึงรู้สึกขอบคุณยิ่ง.
“น้องเล็ก!”
เฉียนปู่โตวที่ยืนขึ้นจ้องมองไปด้านใน กล่าวด้วยความเศร้า “ขอให้เจ้าและศิษย์กลับออกมาอย่างปลอดภัย ถึงจะได้รับบาดเจ็บก็ไม่เป็นไร ข้าจะหาหมอที่ดีที่สุด ไม่ว่าจะใช้จ่ายเท่าไหร่ก็จะช่วยรักษา!”
ด้วยการถูกรุมล้อมด้วยสัตว์วิญญาณที่ทรงพลังหลายร้อยตน ไม่มีใครคิดว่าจุนซ่างเซียวจะออกมาได้อย่างปลอดภัย.
ในความเป็นจริง.
ภายในป่าลึก ศิษย์นิกายนิรันดรราวกับหลุดมาจากขุมอเวจี พุ่งไล่ล่าสังหารสัตว์วิญญาณเทือเขากไป่ชิวที่มีพลังเทียบเท่ากษัตริย์ยุทธ์อย่างบ้าคลั่ง.
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
ในเวลานี้เหล่าสัตว์วิญญาณระดับกษัตริย์ยุทธ์ที่นอนเกลือนชิ้นส่วนไม่สมประกอบ โลหิตที่ไหลอาบพื้นกระจายไปทั่วทิศ ราวกับอยู่ในนรกภูมิ.
เหล่าสัตว์วิญญาณเทียบเท่าระดับกษัตริย์ถูกเหล่าศิษย์จัดการ.
ส่วนสัตว์วิญญาณระดับจักรพรรดินั้นเป็นเจียงเซี่ยและเหล่าอาวุโสที่มีระดับเดียวกันรับมือ.
ส่วนเหล่าสัตว์วิญญาณที่แข็งแกร่งระดับกลาง ก็จะมีติงซิงหวังและกงซุนเห่าไห่รับมือ.
เหล่าศิษย์ที่นำออกมาของนิกายนิรันดร นั้นแข็งแกร่งไม่ธรรมดา!
ในเวลานี้ นอกเสียจากว่า เทือกเขาไป่ชิวมีสัตว์วิญญาณหลายพันเท่านั้น ไม่เช่นนั้นไม่มีทางที่จะกดดันพวกเขาได้.
“โฮกกกก!”
“โฮกกกก!”
เพียงเวลาไม่นาน ภายในป่าลึกที่ได้ยินเสียงร้องคำราม ผืนปฐพีที่สั่นส่ายไปมา สัตว์ร้ายหลากหลายพันธ์จำนวนนับไม่ถ้วนที่ได้รับคำสั่ง.
ดูเหมือนว่าราชาไป่ชิวจะตระหนักได้ว่า มนุษย์กลุ่มนี้แข็งแกร่งมาก ยากที่จะจัดการด้วยสัตว์วิญญาณระดับสูง คงต้องสั่งการให้สัตว์ร้ายทุกตนเข้าโจมตีพร้อมกันเอาจำนวนเข้าสู้.
“ตั้งขบวน!”
เสวี๋ยเหรินกุยที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
กองกำลังหอสัตว์ขี่สงคราม 5000 ที่ตั้งขบวนรบทันที.
“โฮกกก! โฮกกกก!”
ในเวลานั้น เหล่าสัตว์ร้ายมืดฟ้ามัวดินที่พุ่งเข้ามา ดวงตาที่กลายเป็นสีแดง ราวกับอยู่ในภาวะบ้าคลั่ง.
จงอี้ที่ตะโกนออกไปเสียงดัง“เตรียมข้าวผัด!”
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
เหล่าสมาชิกสัตว์ขี่สงคราม ที่นำข้าวผัดเพิ่มพลังออกมาจากแหวนมิติ แล้วกลืนลงไปในทันที.
หลังจากนั้นบางคนก็นำสุราขึ้นมากลั้วคอด้วย.
“เครั้ง!”
จงอี้นำดาบทะลวงเมฆาออกมา ตะโกนดังกึกก้อง“อย่าให้ศัตรูผ่านมาได้ อย่าให้เหลือ ฆ่า----”
“ฆ่า!”
“ฆ่า!”
สมาชิกสัตว์ขี่สงครามที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว ปะทุพลังที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา ขณะเข้าปะทะเหล่าฝูงสัตว์หลายหมื่นตนที่พุ่งมา.
หากจากบนท้องฟ้า จะเห็นได้ว่าต้นไม้ใหญ่ที่เปิดออกพังทลายเป็นที่โล่ง กลายเป็นสนามรบแห่งการไล่ล่าสังหารไปแล้ว.
กลุ่มของคน ปะทะฝูงสัตว์.
ความยุ่งเหริงรุนแรงที่ปะทุขึ้นในทันที.
แม้นว่าสมาชิกสัตว์ขี่สงครามจะไม่ได้มีระดับกษัตริย์ยุทธ์ทุกคน ทว่าเกือบทั้งหมดก็อยู่ในระดับบรรพชนยุทธ์ขั้นปลาย ตลอดจนอุปกรณ์และอาวุธ แม้แต่พลังของข้าวผัด ก็ทำให้พลังของพวกเขาน่าเกรงขามไม่น้อย!
ทว่าการต่อสู้ที่เกิดขึ้นเพียงไม่นาน ทว่ากับหนักหน่วงรุนแรง สัตว์ร้ายหลายพันที่ตกตายไป แม้แต่ไม่สามารถต้านทานเอาไว้ได้เลย!
“ฆ่า!”
“ฆ่า!”
“พรึด ซี่! พรึด ซี่!”
เงาดาบที่เคลื่อนที่เป็นริ้วแสง พลังวิญญาณที่ปะทุกวาดม้วนไปรอบ ๆ.
กลุ่มสัตว์ร้ายที่แทบพังทลายลง ทันทีที่บุกเข้ามา เป็นการเข้ามาตกตายโดยแท้ พริบตาเดียวก็ตายไปหลายหมื่นแล้ว.
ราชาสัตว์จื่อหลินที่มุมปากกระตุก.
เขาที่จำได้ครั้งก่อนผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาที่เคยบุกมาช่วยเขาก่อนนั้นสู้กับหอสัตว์ขี่ ตอนนี้เห็นอีกครั้ง ก็ตระหนักได้ว่าพวกเขาทรงพลังแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก.
หากพบกันอีกครา เกรงว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาคง ตกตายอยู่ในสภาพอนาถอย่างแน่นอน!
สมาชิกสัตว์หอสัตว์ขี่สงครามทรงพลังน่าเกรงขาม จุนซ่างเซียวไม่ได้ประหลาดใจ แม้แต่ลอบคิดในใจ“หากพวกเขาก้าวไปถึงระดับจักรพรรดิยุทธ์ เข้าสู่พิภพสงคราม การขยายดินแดนไปถึงขั้นระดับเมือง มันจะราบรื่นขนาดใหน?”
......
เวลาที่เดินไป การล่าสังหารยังคงดำเนินไปเช่นกัน.
ในเวลานั้นสัตว์ร้ายมากมายจู่ ๆ ก็วิ่งหาที่ซ่อน ด้วยร่างกายที่อาบด้วยโลหิตอย่างแตกตื่น.
“ฟู่ ฟู่!”
เวลาต่อมา กระแสลมที่พัดโบกจากพื้นที่ป่าลึกเข้าไป ปรากฏหมอกสีแดงชาดที่กำลังพวยพุ่งแพร่กระจายลามออกมา.
“ไม่ได้การแล้ว!”
จงอี้อุทานออกมาด้วยความตกใจ“พิษ!”
หมอกสีแดงชาติที่พัดมาด้วยสายลมที่รุนแรงพริบตาเดียวก็ปกคลุมไปทั่วบริเวณ สมาชิกสัตว์ขี่ส่งครามเวลานั้นใบหน้าเปลี่ยนสีในทันที.
“ใช้วิธีการที่น่าละอายไม่เปลี่ยน!”ราชาสัตว์จื่อหลินที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
ในอดีตที่เข้าต่อสู้กับราชาไป่ฉิว เพราะว่าตัวเองถูกพิษจนอยู่ในสภาพอ่อนแอ จึงได้ตัดสินใจถอยหนีไปในครั้งนั้นนั่นเอง.
“โฮกกกก!”
“โฮกกกก!”
เหล่าสัตว์ร้ายฝั่งตรงข้ามที่โผล่กลับมาหลังจากหมอกพิษสลายไป.
ในเวลาเดียวกัน ฝั่งนิกายนิรันดรที่ติดพิษ ก็นำเม็ดยาแก้พิษออกมากลืนลงไปทันที จากนั้นก็ยกอาวุธขึ้นเตรียมเข้ารับมือทันที.
ไม่ติดพิษอย่างงั้นรึ?
“ฆ่า!”
“ฆ่า!”
สมาชิกสัตว์ขี่สงครามที่เงื้ออาวุธเข้าห้ำหั่นเหล่าสัตว์ร้ายอย่างหนักหน่วงเช่นเดิม.
พิษของเหล่าสัตว์ร้ายนั้น ไม่สามารถนำไปเปรียบกับพิษของตำหนักเก้าพิษได้เลย ดังนั้นเม็ดยาล้างพิษแน่นอนว่าย่อมได้ผล.
อย่างไรก็ตาม จุนซ่างเซียวที่แววตากลายเป็นดุร้ายเย็นชาเป็นอย่างมาก.
ถึงกับใช้พิษ ช่างเป็นวิธีการที่ชั่วร้ายเป็นอย่างมาก.
หากเป็นเช่นนั้น ก็อย่ามาโทษเปิ่นจั้วที่ใช้วิธีโหดร้ายเช่นกัน.
“จุ้ยจื่อ.”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ตั้งปืนใหญ่.”
“รับทราบ!”
เซียวจุ้ยจื่อที่กระแทกร่างสัตว์วิญญาณตนหนึ่งลอยกระเด็น ก่อนที่จะโดดขึ้นไปยังเนิน นำปืนใหญ่สนามออกมา ขณะที่เตะปลายกระบอกปืน ชี้ไปยังทิศทางของเหล่าฝูงสัตว์ที่กำลังหลั่งไหลมา.
“ถอย!”
จงอี้ออกคำสั่งเสียงดังทันที.
“ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
สมาชิกสัตว์ขี่สงครามทั้ง 5,000 ที่เร่งรีบถอยอย่างรวดเร็วและเป็นขบวน.
ราชาสัตว์จื่อหลินที่ราวกับยินดีกับความโชคร้ายของผู้อื่น“ผู้บังคับบัญชาของเจ้าหนูไป่ชิวเกรงว่าคงเสียหายอย่างหนักแน่!”
“ยิง!”จุนซ่างเซียวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
“ตูมมมมมมมมม!”
ปืนใหญ่สนามที่ระเบิดพลัง พุ่งออกไปเป็นลำแสงทรงโค้งรูปจันทร์เสี้ยวที่ล่วงหล่นที่ทิศทางฝูงสัตว์.
ทันใดนั้นพวกมันที่ตระหนักได้ถึงอันตราย ทว่าก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว สายตาของมันที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง.
“ตูมมมมม ----”
......
เหล่าผู้เชี่ยวชาญตระกูลเฉียนที่เวลานี้กำลังรอคอยอยู่ด้านนอกอย่างกังวล ต่างก็ภาวนาให้นิกายนิรันดรกลับมาอย่างปลอดภัย ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงระเบิดดังกึกก้อง จนทำให้พวกเขาตกใจล้มทั้งยืน.
“ดูนั่นเร็วเข้า!”ใครบางคนที่อุทานร้องเสียงดัง.
เฉียนปูโตวและผู้เชี่ยวชาญตระกูลเฉียน ที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต ดวงตาแทบแทบหลุดออกจากเบ้า.
ในครรลองสายตา กลุ่มควันรูปดอกเห็ดขนาดใหญ่ที่ทะลวงผ่านชั้นฟ้าผลักหมู่มวลเมฆาจนลอยออกไป.
“ครืนนนนนน!”
ในเวลานั้น เสียงระเบิดที่ดังผ่านมาทำให้พวกเขาหูดับ เวลานี้ได้ยินเสียงวิ้งวิ้งอยู่ไม่หาย.
จากนั้นกลุ่มควันดอกเห็ดที่สองก็ปรากฏห่างกันไม่นาน สายลมที่รุนแรงพัดกวาดออกมาจนถึงพื้นที่ ที่พวกเขาอยู่ ราวกับพายุใหญ่ที่ซัดใส่หน้าพวกเขาแทบพยุงร่างยืนไม่อยู่!
“นี่มัน......”
เฉียนปูโตวที่ยกมือขึ้นสีตาไปมา เต็มไปด้วยความงุนงง“นี่มันเกิดอะไรขึ้น!”
......
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมม-”
พื้นที่ป่าลึก สายลมที่หนักหน่วงยังคงพัดโบกอย่างรุนแรง สั่นคลอนจนห้วงมิติสั่นเป็นระลอก ๆ.
ผ่านไปนานเหมือนกันกว่าที่ทุกอย่างจะสงบลง ต้นไม้ใบหญ้าในรัศมีร้อยจั้งสองจุดที่กลายเป็นหลุมลึก ชิ้นส่วนร่างของสัตว์ร้ายที่เกลื่อนไปหมด แม้แต่บนพื้นดินยังอาบไปด้วยโลหิตสีแดงฉาน.
ที่ด้านข้างปืนใหญ่สนาม.
เซียวจุ้ยจื่อที่ควบคุมปืนใหญ่สองกระบอก เอ่ยกล่าวออกมาว่า“เจ้านิกาย จะให้ยิงต่อไปหรือไม่?”
จุนซ่างเซียวที่ยกมือเป็นสัญญาณว่าไม่จำเป็น ที่มุมปากเผยยิ้ม“รุนแรงไม่น้อย.”
จากในป่าลึกปรากฏร่างในชุดคลุมยาว ร่างกายที่ เดินค้ำไม้เท้าโก่งโค้งเหมือนกับชายชรา ดวงตาที่แหลมคมดุร้าย แม้แต่เผยความอมหิตออกมา.
แน่นอนว่าชายชราผู้นี้คือคือราชาไป่ชิวผู้ครอบครองเทือกเขาไป่ชิวนั่นเอง.
“เจ้าหนู.”
เขาที่มาหยุดที่ด้านหน้าหลุมยักษ์ ใบหน้ามืดครึ้มจ้องมองไปยังปืนใหญ่สนาม “นี่มันคืออะไรกัน!”
“จะอะไรก็ไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือเจ้าล่วงเกินเปิ่นจั้ว”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
“วูซซซ!”
ในเวลาต่อมา ห้วงมิติที่สั่นไหวเป็นระลอก!
ชายชราที่อยู่ห่างออกไปร้อยกว่าจั้งก็มาปรากฏที่ด้านหน้า จิตสังหารที่รุนแรง ฝ่ามือที่แห้งเหี่ยวที่สะบัดฟาดออกมา พร้อมกับน้ำเสียงเย็นชา“เจ้าก็ล่วงเกินราชาผู้นี้เช่นกัน!”
