บทที่ 82: ข้าจะช่วยเจ้าเอง
ซือคงหรูหลางเฝ้ามองเงาสตรีในชุดสีแดงที่เดินห่างไกลออกไปด้วยความรู้สึกแทบคลั่ง เขารู้สึกว่าตนกำลังหลงใหลในสตรีนางนั้นมากราวกับว่ามันฝังลึกลงไปในกระดูกจนมันถูกสลักเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ เมื่อแขกคนอื่นเห็นเฟิ่งมู่ชิงจากไปแล้ว พวกนางก็ทยอยกลับไปทีละคน พร้อมกับมีสีหน้ามึนงงเนื่องจากพวกเขาไม่รู้...
