บทที่ 145 – คนทรยศ(1)

บทที่ 145 – คนทรยศ(1)

บทที่ 145 – คนทรยศ(1) แล้วก็เริ่มมืดลง พวกเราตั้งค่ายใกล้กับซากปรักหักพังที่อยู่ไม่ห่างนัก กองไฟดีดสะเก็ดไฟออกมา แสงจากไฟนั้นส่องให้เห็นถึงซากปราสาท เงามืดไหวตัวอย่างเงียบๆบนกำแพงปราสาท พวกเราเหมือนเป็นนักแสดงฝึกหัดซ้อมบทก่อนการแสดงที่ไม่มีทางได้ขึ้นเวทีหลังจากทิ้งไปนาน “ผู้จ้างวานของพวกเรา……ท่านไพม...