ตอนที่ 93 พันธมิตรอมตะชิงโจว (ฟรี)
ตอนที่ 93 พันธมิตรอมตะชิงโจว
จวนตระกูลไป๋
ขณะที่ทหารของกองเจิ้นหวู่กำลังจับกุมสมาชิกตระกูลไป๋ทั้งหมด หมอกสีน้ำเงินจำนวนหนึ่งก็พวยพุ่งออกมาจากส่วนลึกของจวน
นี่คือทักษะธาตุน้ำของผู้ฝึกฝนวิถีอมตะ!
พลังวิญญาณสีน้ำเงินหลอมรวมกันต่อหน้าทุกคน และกลายเป็นผู้ฝึกฝนสามคนที่สวมชุดคลุมสีน้ำเงิน
ระดับ 26 ระดับ 26 ระดับ 27
พวกเขาทั้งสามเป็นสมาชิกของตระกูลไป๋อย่างไม่ต้องสงสัย
“จูโส่วหวู่ เจ้าบ้าไปแล้วงั้นเรอะ?”
ตัวตนของจูโส่วหวู่เป็นที่รู้จักสำหรับทุกคนในมณฑลชิงที่มีความแข็งแกร่งถึงระดับหนึ่ง ในฐานะผู้อาวุโสของตระกูลไป๋ พวกเขาย่อมรู้จักอีกฝ่ายโดยธรรมชาติ
ไป๋จุนอี้ขมวดคิ้ว ไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในเวลานี้อย่างยิ่ง
น่าเสียดายที่จูโส่วหวู่ไม่ได้ให้ความสนใจกับพวกเขาเลย
ซูหยางบอกก่อนหน้าว่าไม่ต้องสนใจว่าศัตรูจะแข็งแกร่งแค่ไหน เขาแค่ต้องรับผิดชอบในการจับกุมผู้กระทำผิดเท่านั้น
จับกุมทุกคนที่สมควรถูกจับ!
ก่อนที่ทั้งสามจะโกรธ เจตจำนงดาบสามสายก็พุ่งตัดอากาศ และเจาะเข้าไปในตันเถียนของพวกเขาในพริบตา
แม้จะเป็นผู้ฝึกฝนวิถีอมตะก็ยังคงต้องการตันเถียนเพื่อกักเก็บพลังวิญญาณ
ด้วยความแข็งแกร่งของซูหยางในตอนนี้ ศัตรูระดับนี้ไม่คู่ควรต่อความสนใจ แค่ไม่กี่วินาทีก็เพียงพอแล้ว
ตันเถียนถูกทำลาย และทั้งสามก็ตกลงมาจากกลางอากาศโดยตรง
พวกเขากำลังตกลงกระแทกพื้น และหนึ่งในนั้นได้เอาหน้าลงก่อนด้วยซ้ำ
ช่างน่าสมเพช และน่าสังเวชเสียจริง
ไม่ว่าจะเป็นผู้ฝึกฝน หรืออมตะ
ถ้าไม่แข็งแกร่งพอก็ต้องคุกเข่าลง!
ขณะที่ทั้งสามคนตกลงมาจากอากาศ ทหารสามคนจากกองเจิ้นหวู่ก็ก้าวไปข้างหน้า และจับกุมพวกเขาเอาไว้
แล้วลากออกไปโดยไม่ลังเล
ทหารทั้งสามคนนี้ไม่ธรรมดา พวกเขาโผบินบนท้องฟ้าได้ ซึ่งแสดงว่าอย่างน้อยก็ต้องเป็นปรมาจารย์
ตอนนี้ตันเถียนของไป๋จุนอี้ และอีกสองคนถูกทำลาย พวกเขาไม่มีพลังในการต่อต้าน และถูกลากออกไปด้วยความมึนงง?
ไป๋จุนอี้ และอีกสองคนต่างสับสน
แต่เมื่อถูกทหารทั้งสามดูถูกราวกับว่าพวกตนเป็นนักโทษ พวกเขาก็โกรธขึ้นมาในทันที "พวกเจ้ากำลังรนหาที่ตาย!"
เมื่อได้ยิน ทหารทั้งสามก็หยุดลง
พวกเขาไม่พอใจกับตระกูลไป๋มานานแล้ว
คนพวกนั้นมีกินแต่ก็ยังโลภมาก ขัดขวางเสบียงอาหารที่ถูกส่งมาจากราชสำนัก
แต่เนื่องจากตระกูลไป๋ทรงพลังอย่างยิ่ง พวกเขาจึงทำอะไรไม่ได้
แม้แต่หัวหน้าของพวกเขา จูโส่วหวู่ก็ไม่สามารถควบคุมคนเหล่านี้ได้
หลายคนล้วนมีญาติ ไม่ต้องพูดถึงว่าในยุคนี้หลายคนเป็นส่วนหนึ่งของตระกูล และโครงสร้างครอบครัว
การขาดแคลนอาหารในมณฑลชิงส่งผลกระทบต่อผู้คนจำนวนมาก แม้ว่าพวกเขาจะทำงานในกองเจิ้นหวู่ พวกเขาก็ยังคงได้รับผลกระทบ
ใบหน้าของเยว่เหอเฟิงดูกรุ่นโกรธ ชายคนนี้จะต้องอดตายในไม่ช้ายังกล้าปากดีอีก
จากนั้นเขาก็ตบหน้าไป๋จุนอี้อย่างแรง
“รนหาที่ตายเหรอ? ข้าไม่รู้ว่าจะต้องตายหรือไม่ แต่เจ้าจะต้องตายเป็นรายต่อไปอย่างแน่นอน!”
หลังจากตบหน้าอีกฝ่าย เยว่เหอเฟิงก็ลากไป๋จุนอี้ออกไป
หากยังกล้าต่อต้าน เจ้าจะต้องได้รับหมัดเหล็กแห่งความยุติธรรม
แม้จะถูกโหดร้าย แต่ก็ไม่สำคัญ ทำไมเขาต้องสุภาพกับชายคนนี้ที่มองว่าชีวิตมนุษย์ไม่มีค่าอะไรด้วย?
ปฏิบัติการจับกุมยังคงดำเนินต่อไป
โดยมีจูโส่วหวู่เป็นผู้นำ ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น
ซูหยางก็เดินอยู่ท่ามกลางพวกเขาอย่างสบายๆ โดยมีกวางอัสนีอยู่ข้างๆ และมีกู่ซิ่วอยู่ข้างหลังเขา
เหมือนกับอมตะกำลังเดินเล่นอยู่ในโลกมนุษย์
มีเสียงร้องตระโกน ความปั่นป่วน การต่อสู้อยู่รอบตัว แต่เขายังคงสงบอยู่ใจกลางพายุ เสื้อผ้าของเขาไม่เปื้อนฝุ่นแม้แต่น้อย เสียงตะโกน และเสียงกรีดร้องใดๆ ก็ไม่อาจรบกวนเขาได้
ซูหยางเดินไปทีละก้าว เข้าไปในส่วนลึกของตระกูลไป่ ใครก็ตามที่บินบนฟ้าจะล้มลงกับพื้น ราวกับว่าพวกเขาถูกไฟฟ้าช็อต
ในความเป็นจริง เป็นซูหยางที่ใช้เจตจำนงดาบเพื่อทำลายตันเถียนของคนเหล่านั้น
สมาชิกอาวุโสของตระกูลไป๋ที่ล้มลงกับพื้นจะถูกทหารพาตัวออกไปในทันที
ในสถานการณ์ที่วุ่นวายเช่นนี้ บรรพบุรุษของตระกูลไป๋ที่ถูกซ่อนลึกอยู่ในจวนก็ปรากฏตัวตรงหน้าซูหยาง
มีอีกคนหนึ่งปรากฏตัวพร้อมกับบรรพบุรุษตระกูลไป๋ ซึ่งดูเหมือนจะมีเอกลักษณ์พิเศษบางอย่าง
ทั้งสองอยู่ที่ระดับ 29
ระดับ 30 คือจ้าวยุทธขั้นสูงสุด การทะลวงผ่านระดับ 31 คือเซียนยุทธขั้นต้น
ตอนนี้ความแข็งแกร่งของสองคนนี้ถือว่าแข็งแกร่งมากในหมู่จ้าวยุทธ
“ไป๋ต้าซวน ดูเหมือนว่าตระกูลไป๋ของเจ้าจะมีชีวิตชีวามากในวันนี้ หากเจ้าต้องการเข้าร่วม พันธมิตรอมตะชิงโจวก็จัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย ข้าขอตัวก่อน” จี้ซิงมองภาพที่วุ่นวายด้วยรอยยิ้ม
เขาไม่รังเกียจเรื่องสนุกเช่นนี้
"สหายจี้ โปรดรอสักครู่ เรื่องนี้จะถูกคลี่คลายในเวลาอันสั้น" ในเวลานี้ ใบหน้าของไป๋ต้าซวนมืดมน เขาไม่รู้ว่ากองเจิ้นหวู่เป็นบ้าอะไรถึงกล้าบุกเข้ามา
ในความเป็นจริง เป็นอย่างที่เขาพูดเรื่องนี้คลี่คลายอย่างรวดเร็ว
เพราะในวินาทีถัดมา ชะตากรรมของทั้งสองคนก็ไม่ต่างจากสมาชิกอาวุโสของตระกูลไป๋ที่ปรากฏตัวก่อนหน้านี้
ตันเถียนของพวกเขาถูกซูหยางทำลายในพริบตา และพลังวิญญาณที่ถูกกักเก็บไว้ก็ล่องลอยออกไปกลับคืนสู่โลก
ทั้งสองคนก็ตกลงมาจากกลางอากาศ และปะทะกับอิฐปูพื้นอย่างแรง
คลี่คลายสับสน
จี้ซิงก็สับสนเช่นกัน
แม้ว่าการตกลงมาจากฟากฟ้า และกระแทกพื้นทำให้เกิดความเจ็บปวดอย่างมากต่อร่างกาย พวกเขายังเหมือนไม่ตื่นจากฝัน
ตันเถียนของพวกเขาถูกทำลายเหรอ?
เมื่อรู้สึกได้ถึงพลังวิญญาณที่ล่องลอยออกไป พวกเขาก็ต้องยอมรับความจริงข้อนี้
แต่พวกเขาจะยอมรับมันได้อย่างไร?
"ไม่!" จี้ซิงตะโกน มองซูหยางอย่างกับคนบ้า "ข้าเป็นผู้อาวุโสของพันธมิตรอมตะชิงโจว เจ้ากล้าทำลายตันเถียนของข้างั้นรึ เจ้าต้องตายอย่างแน่นอน!"
“พันธมิตรอมตะชิงโจว?”
“เจ้าช่วยบอกข้าหรือไม่ว่าพันธมิตรอมตะชิงโจวตั้งอยู่ที่ไหน”
ซูหยางตระหนักได้ถึงเบาะแสสำคัญ ดูเหมือนว่านี่ไม่ใช่คนของตระกูลไป๋
สิ่งที่เรียกว่าพันธมิตรอมตะชิงโจวนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นที่รวมตัวของมารอมตะ
ด้วยสถานการณ์ที่เลวร้ายในมณฑลชิง มันย่อมเกิดจากมารอมตะอย่างแน่นอน?
จี้ซิงขมวดคิ้ว คนที่ตรงหน้าเขาดูเหมือนจะไม่กลัวคำขู่ แต่อีกฝ่ายอาจไม่รู้ว่าเซียนยุทธจะปรากฏตัวในพันธมิตรอมตะของเขาในไม่ช้า และพวกเขาได้รับการสนับสนุนจากนิกายอมตะไท่ซาง
ไม่ว่าคนๆ นี้จะเป็นใคร อีกฝ่ายก็จบสิ้นแล้ว!
“ข้าจะตายงั้นรึ ใครล่ะที่จะมาฆ่าข้า?” ซูหยางหัวเราะเบาๆ
“รอก่อนเถอะ เดี๋ยวจะมีคนมาหาเจ้าอย่างแน่นอน”
จี้ซิงไม่ได้พูดอะไรอีก ไม่ว่าซูหยางจะวางแผนอะไรอยู่ เขาก็ไม่สามารถเปิดเผยตำแหน่งที่ตั้งของพันธมิตรอมตะชิงโจวได้
การฟื้นฟูตันเถียนที่ถูกทำลายไม่ใช่เรื่องเป็นไปไม่ได้ เขายังมีโอกาสอยู่
แต่ถ้าเขาทรยศ เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
เมื่อได้ยิน ซูหยางก็หมดความสนใจในตัวอีกฝ่าย
ไม่ว่ายังไง มารอมตะก็ต้องตาย ใครจะตายก่อนหรือตายหลังนั้นไม่สำคัญ
เขาโบกมือแล้วสั่งให้ทหารพาจี้ซิงออกไป
อมตะ? น่าขัน
คนเหล่านี้เป็นเพียงผู้ฝึกฝนวิถีอมตะที่เพิ่งเริ่มฝึกฝนเท่านั้น และไม่สามารถถือเป็นอมตะได้
เขาจะรอดูว่าคนเช่นนี้จะตายเพราะความอดยากได้หรือไม่
เจ้าไม่ได้มองโลกด้วยสายตาที่เหยีดหยามราวกับตัวเองสูงส่งงั้นรึ?
เจ้าไม่ได้ถือว่าชีวิตมนุษย์ไม่มีค่าอะไรเลยงั้นเหรอ?
มาดูกันว่ามารอมตะอย่างเจ้าจะอดตายได้หรือไม่!
เหล่าผู้เชี่ยวชาญของตระกูลไป๋ถูกปราบปรามโดยซูหยางอย่างสิ้นเชิง
ภายใต้สถานการณ์นี้ หากกองเจิ่นหวู่ไม่สามารถเอาชนะได้ พวกเขาคงเลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ
โชคดีที่กองเจิ้นหวู่ไม่ทำให้ซูหยางผิดหวัง
ภายใต้การปราบปรามที่แข็งแกร่งเช่นนี้ คนจำนวนมากถูกจับกุมอย่างรวดเร็ว
คุกในเมืองชิงก็เต็มไปด้วยนักโทษอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
นอกจากนี้ยังค้นพบเสบียงอาหารจำนวนมากในตระกูลไป๋
มันถูกตรวจนับโดยกองเจิ้นหวู่
สิ่งที่เกิดขึ้นกับตระกูลไป๋แพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปทั่วเมือง
ชั่วขณะหนึ่ง ชาวเมืองต่างปรบมือ
ในมณฑลชิง ตระกูลไป๋คือเจ้าเหนือหัว แม้ว่าจะไม่มีการยักยอกเสบียงอาหาร แต่ตระกูลไป๋ก็ไม่ใช่คนดี
ในเวลาเดียวกัน กองเจิ้นหวู่ในเมืองอื่นๆ ทั้งหมดก็ลงมือในเวลาเดียวกัน ไม่ใช่แค่ในเมืองชิงเท่านั้น
ปรมาจารย์ของกองเจิ้นหวู่จำนวนมากถูกส่งไปยังสิบสามจังหวัด และเมืองต่างๆ ที่อยู่ในมณฑลชิง
เมื่อปรมาจารย์ลงไปจัดการด้วยตัวเอง ก็ไม่มีปัญหาในการปราบปรามการทุจริตในเมืองเหล่านั้น
สิ่งเดียวที่จำเป็นตอนนี้คือ รอ
เสบียงอาหารที่ค้นพบในตระกูลไป๋ถูกส่งไปยังพื้นที่ต่างๆ อย่างรวดเร็วภายใต้การแบ่งส่วนที่สมเหตุสมผล
แต่ถ้าจะให้เพียงพอสำหรับผู้คนทั้งมณฑล มันยังไม่เพียงพอ
อย่างไรก็ตาม เซี่ยซวนได้ปลูกธัญพืชหลายชนิดไว้ที่ชายแดนของหลายมณฑลที่ติดกับมณฑลชิง
ในโลกเช่นนี้ มีหลายวิธีในการเร่งการเจริญเติบโตของธัญพืช
ตามที่เซี่ยซวนกล่าว การจัดส่งเสบียงชุดใหม่เกือบจะพร้อมแล้ว และเสบียงที่รวบรวมมาจากตระกูล ไป๋จะช่วยเติมเต็มช่องว่างในช่วงเวลานี้
ตราบเท่าที่ผืนดินยังอุดมสมบูรณ์ การเร่งให้พืชเจริญเติบโตเร็วขึ้นก็ไม่ใช่ปัญหา แม้จะมีราคาที่ต้องจ่ายอยู่บ้าง
เหตุผลที่พวกเขาไม่ได้เร่งการเจริญเติบโตของพืชในมณฑลชิงก็เพราะผืนดินที่นั่นมีปัญหา มันขาดพลังชีวิตทำให้ไม่สามารถเพาะปลูกได้ ไม่ต้องพูดถึงการเร่งการเจริญเติบโตเลย