บทที่ 11

ปางหยวนเต๋อ ชายผู้กุมบังเหียนกองทัพในนามแม่ทัพคนแรกแห่งเมืองจีหนาน เมืองของแคว้นชิงเทียน

พลังปราณของเขาช่างเกรียงไกร ไร้เทียมทาน ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของแดนเทพขั้นที่ 10!

แม้จะถอดทิ้งยศศักดิ์ ทิ้งจวนเจ้าเมืองไป เขาก็ยังคงเป็นดั่งยอดฝีมือที่ยากจะหาใครเทียบได้ในเมืองจีหนาน

"ตระกูลเสี่ยว...เหลือเพียงซากปรักหักพัง ไร้สิ่งใดล้ำค่า รังแต่จะสร้างความยุ่งยากให้กับตระกูลหลิน"

เจ้าเมืองช่างให้ความสำคัญกับตระกูลหลินเล็กๆ นี้เสียจริง

ปางหยวนเต๋อมองดูสภาพอันน่าเวทนาของตระกูลเสี่ยว สีหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวัง

"คิดว่าจะมาฉวยโอกาสจากตระกูลเสี่ยว แต่ไม่คาดคิดว่าตระกูลเสี่ยวจะสิ้นสภาพขนาดนี้"

"แม่ทัพ โปรดอย่ารอช้า ตระกูลหลินถูกทำลาย เจ้าเมืองย่อมอยู่ในอารมณ์ไม่ดี" รองแม่ทัพที่ยืนอยู่ข้างๆ รีบเอ่ยเตือน

ปางหยวนเต๋อกล่าวเสียงเย็น "ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้แม่ทัพเลว พวกเราสองคนคงไม่ต้องมาเป็นแค่แม่ทัพกระจอกแบบนี้ ด้วยความสามารถของข้า ทำไมถึงจะมีชีวิตที่สุขสบายกว่านี้ไม่ได้!"

รองแม่ทัพรีบพยักหน้า ไม่กล้าเอ่ยอะไรต่อ

ปางหยวนเต๋อขึ้นชื่อเรื่องอารมณ์ร้อนฉุนเฉียว แม้แต่ตระกูลใหญ่ๆ ในเมืองจีหนานก็ยังต้องเกรงกลัว ไม่กล้าต่อกรกับแม่ทัพใหญ่แห่งจวนเจ้าเมืองผู้นี้

เสียงอึกทึกครึกโครมดังขึ้น บ่งบอกถึงการมาถึงของเหล่าสมาชิกตระกูลเสี่ยว รองแม่ทัพเห็นเช่นนั้น รีบเอ่ยบอกท่านเเม่ทัพ

"ท่านเเม่ทัพ คนผู้นั้นคือหัวหน้าตระกูลเสี่ยว"

ชายผู้เปี่ยมไปด้วยอำนาจและความเย่อหยิ่ง ย่างกรายเข้าหาพวกเขาอย่างไม่รีบร้อน สายตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

เสี่ยวไต้เทียน ประมุขตระกูลเสี่ยว ก้มตัวลง

เขารู้ดีว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่เอื้ออำนวยต่อการเผชิญหน้ากับจวนเจ้าเมือง

"ข้าคือเสี่ยวไต้เทียน ขอคารวะท่านแม่ทัพพัง"

ปางหยวนเต๋อมองไปที่เสี่ยวไต้เทียนอย่างเย็นชา ไร้ซึ่งความสนใจ สายตาของเขาจับจ้องไปที่เสี่ยวหยูเหยี่ยน หญิงสาวผู้เลอโฉมที่ยืนอยู่ด้านหลัง

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าของเขา "ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไอ้หนุ่มหลินเหยียนมันจะหลงรักลูกสาวเจ้า ช่างงดงาม น่าทะนุถนอมเสียจริง"

ทันใดนั้น เฉินฮั่น ชายหนุ่มผู้เปี่ยมไปด้วยความกล้าหาญ ก้าวเข้ามาขวางหน้าเสี่ยวหยูเหยี่ยน

ปางหยวนเต๋อตกตะลึงไปชั่วครู่

"เจ้าเป็นใคร?" เขาคำรามด้วยความโกรธ

"ข้าคือเฉินฮั่น คู่หมั้นของเสี่ยวหยูหยาน" เฉินฮั่นตอบอย่างมั่นคง

ปางหยวนเต๋อแค่นเสียง "เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร ถึงกล้ามาขวางข้า?"

"ข้าไม่สนว่าเจ้าเป็นใคร แต่ข้าจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเสี่ยวหยูเหยี่ยน" เฉินฮั่นประกาศเสียงดัง

"เจ้าคิดว่าเจ้าจะต้านทานข้าได้หรือ?" ปางหยวนเต๋อถามด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

"ข้าไม่รู้ แต่ข้าจะสู้จนตัวตายเพื่อปกป้องเสี่ยวหยูเหยี่ยน" เฉินฮั่นตอบอย่างเด็ดเดี่ยว

ปางหยวนเต๋อจ้องมองเสี่ยวไต้เทียนด้วยสายตาเย็นยะเยือก น้ำเสียงของเขาแข็งกร้าว "เรื่องแค่นี้ข้าไม่อาจตัดสินใจเองได้ เจ้าเมืองท่านมีคำสั่งให้ข้าควบคุมตัวพวกเจ้ากลับไปที่จวน อย่าคิดหนีไปไหน ไม่เช่นนั้น อย่าหาว่าข้าไม่เตือน!"

เขามิได้ตั้งใจฟังคำอธิบายใดๆ จากตระกูลเสี่ยว เป้าหมายเดียวของเขาคือควบคุมตัวพวกมันกลับไปจวนเจ้าเมือง เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลเสี่ยวก็ไม่ต่างอะไรกับเนื้อบนเขียง ชะตากรรมของพวกมันจะขึ้นอยู่กับความเมตตาของเขา

เช่นนั้น เขาก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจอีกฝ่าย เฉินฮั่นยิ้มอย่างมีเลศนัย เป็นเเค่สุนัขรับใช้  ของจวนเจ้าเมือง

"เจ้าด่าข้าว่าสุนัขรึ?" ปางหยวนเต๋อมองเฉินฮั่นอย่างเย็นชา ไม่มีใครในเมืองจีหนานแห่งนี้กล้าด่าทอเขาอย่างนี้มาก่อน

เสี่ยวไต้เทียนรีบถอยห่าง เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะจัดการได้อีกต่อไป เขาทำได้เพียงเฝ้าดูว่าเฉินฮั่นจะวางแผนอย่างไร

เฉินฮั่นก้าวเท้าเดินเข้ามา ยืนประจันหน้ากับปางหยวนเต๋อโดยตรง

"ไม่ใช่รึ? เจ้าปางหยวนเต๋อ เลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์ป่าเสียอีก!"

ใบหน้าของปางหยวนเต๋อแดงก่ำ เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่า ตระกูลเสี่ยวเล็กๆ จะมีใครกล้าด่าเขาว่าเป็นสัตว์ป่า!

"ดีนัก! กล้าด่าข้า วันนี้ข้าจะทำให้ตระกูลเสี่ยวของเจ้าสูญสิ้นไปจากเมืองจีหนานนี้เอง!" ปางหยวนเต๋อตะโกนด้วยความโกรธ พลังวิญญาณอันทรงพลังพวยพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา

บรรยากาศตึงเครียดขึ้นทุกขณะ สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่พวกเขา

กลั่นเทพขั้นที่ 10 ! ห่างจากแดนเทพบังเกิดเพียงแค่ก้าวเดียวเท่านั้น!

ถูกคนอย่างเฉินฮั่นดูถูกเย้ยหยันเช่นนี้ ปางหยวนเต๋อจะอดทนได้อย่างไร!

สายตาของปางหยวนเต๋อมองมาอย่างโกรธเกรี้ยว เฉินฮั่นกลับยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน ในขณะเดียวกัน เสียงอันคุ้นเคยก็ดังขึ้นในห้วงคิดของเขา

"การจำลองสำเร็จ พรสวรรค์โลหิตเขียว ครองความเป็นใหญ่แห่งเทียนเหยา

เสียงนี้ ช่างเปี่ยมไปด้วยพลังอำนาจ มันทำให้เรี่ยวแรงกลับคืนสู่ร่างกายของเฉินฮั่น และยังจุดประกายความมั่นใจขึ้นอย่างมหาศาล!

พลังปราณสีเขียวมรกตอันบริสุทธิ์ พุ่งทะลักออกมาจากร่างกายของเฉินฮั่น ในชั่วพริบตา ร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยพลังอำนาจมหาศาล ราวกับเทพเจ้าจุติ!

ปางหยวนเต๋อมองเห็นการเปลี่ยนแปลงของเฉินฮั่น เบื้องหน้ารอยยิ้มเย้ยหยันก่อนหน้านี้ กลับปรากฏแววแห่งความหวั่นเกรง

"เจ้า...เจ้าเป็นใคร?" พลังอำนาจอันน่าสะพรึงกลัวของเฉินฮั่น ทำให้แม้แต่ผู้แกร่งกล้าแห่งแดนเทพขั้นที่ 10 อย่างปางหยวนเต๋อยังต้องหวั่นไหว