บทที่ 50: หลอมสิ่งประดิษฐ์หาเงิน

บทที่ 50: หลอมสิ่งประดิษฐ์หาเงิน

ที่ทางเข้าโรงหลอมสิ่งประดิษฐ์ ซูฟ่านได้แขวนป้ายโฆษณาซ่อมแซมและขายสิ่งประดิษฐ์ที่ทำขึ้นเอง

ในเมืองเจิ้นไห่ มีถนนการค้า และโรงหลอมสิ่งประดิษฐ์ตั้งอยู่ในส่วนที่พลุกพล่านที่สุด โดยมีค่าเช่าอยู่ที่หินวิญญาณ 200 ก้อนต่อวัน

ในโรงหลอมสิ่งประดิษฐ์ ซูฟ่านและคู่หูของเขากำลังดื่มชาและพูดคุยกัน พวกเขาหัวเราะอย่างเต็มที่เมื่อพวกเขาพูดถึงหัวข้อที่น่าสนใจ

“ศิษย์น้องซู เราน่าจะพบกันให้เร็วกว่านี้ ข้าสร้างสิ่งประดิษฐ์มานานกว่าสิบปีแล้ว และในที่สุดข้าก็ได้พบกับมิตรแท้สักที” คู่หูของเขาพูดด้วยความจริงใจ เขามีความสามารถพิเศษในการสร้างสิ่งประดิษฐ์ตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก ซึ่งต่อมาก็ทำให้เขาถูกรับเป็นศิษย์โดยผู้อาวุโสของนิกายชั้นใน ตั้งแต่นั้นมา ทักษะของเขาก็ไม่มีใครเทียบได้

เขาพบว่าในบรรดาคนรุ่นใหม่ในนิกาย ไม่มีผู้มีพรสวรรค์คนใดที่จะแข่งขันกับเขาได้แม้แต่คนเดียว

“พี่ชาย ข้าชื่นชมพรสวรรค์ในการสร้างสิ่งประดิษฐ์ของท่านอย่างแท้จริง” ซูฟ่านชมเชยอย่างจริงใจ และแสดงความชื่นชมแม้จะมีทักษะที่ต่างกันก็ตาม

ในขณะนี้ ผู้ฝึกตนขอบเขตแก่นแท้ทองคำก็เข้ามาในร้าน

“เจ้าช่วยสร้างสิ่งประดิษฐ์เหมือนอวนให้ข้าหน่อยได้ไหม จะดีที่สุดถ้ามันเป็นสิ่งประดิษฐ์ระดับสอง” เขาพูดทันทีที่เข้ามา

“เจ้ามีวัตถุดิบไหม?” ซาตี้ถามอย่างเฉยเมย

“ข้าได้เตรียมพวกมันมาแล้ว พันเหล็กอ่อน ผ้าไหมของแมงมุมนรก ผ้าไหมทอง ผลึกแรดวิญญาณ……”

ผู้ฝึกฝนขอบเขตแก่นแท้ทองคำแสดงรายการวัสดุจำนวนหนึ่งออกมา

“วัสดุค่อนข้างสมบูรณ์เลย ศิษย์น้องซู เจ้าคิดว่าไง?”

“อืม ข้าว่าเราสามารถทำได้นะ” ซูฟ่านคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูด สิ่งเหล่านี้เพียงพอแล้วสำหรับการทำอวน

“เจ้าทิ้งของไว้ที่นี่แล้วมารับมันพรุ่งนี้ได้เลย ค่าธรรมเนียมการสร้างมีค่าใช้จ่ายทั้งหมดอยู่ที่ 50,000 หินวิญญาณ และเจ้าจะต้องจ่ายเงินมัดจำมาก่อน 10,000 หินวิญญาณ” คู่หูของเขาบอกกับผู้ฝึกตนขอบเขตแก่นแท้ทองคำ สิ่งประดิษฐ์ระดับสองเป็นระดับทักษะโดยเฉลี่ยของเขาอยู่แล้ว

“เข้าใจแล้ว แล้วพรุ่งนี้ข้าจะมารับ”

ผู้ฝึกตนขอบเขตแก่นแท้ทองคำจ่ายเงินมัดจำทันทีก่อนจะจากไป

“เขายังไม่ได้บอกเลยว่าความต้องการพิเศษของเขาคืออะไร” ซูฟ่านตั้งข้อสังเกตโดยมองไปที่กองวัสดุบนโต๊ะ

“ของพวกนี้เป็นสิ่งประดิษฐ์ฉุกเฉิน ตราบใดที่มันไม่ได้คุณภาพแย่จนเกินไป เจ้าก็ไม่ต้องคิดอะไรมากหรอก” คู่หูของเขาพูดอย่างไม่ใส่ใจ วัสดุเหล่านี้ไม่ได้รับประกันอะไรมากไปกว่าความสามารถในการสร้างสิ่งประดิษฐ์ระดับสอง

“หรือเจ้าอยากจะเพิ่มวัสดุแล้วเรียกเก็บเพิ่มอีก 20,000 หินวิญญาณต่ออันล่ะ?” คู่หูของเขายิ้ม

ซูฟ่านตกตะลึงเมื่อมองดูคู่หูของเขาแล้วถามว่า “เท่าไหร่นะ? นี่คือราคาตลาดหรอ?”

เขาไม่เคยคิดเลยว่าการสร้างสิ่งประดิษฐ์ธรรมดาๆ แบบนี้จะสร้างรายได้ได้มากขนาดนี้

“ไม่แปลกที่มันจะแพงกว่าในนิกายเล็กน้อย ผู้ฝึกตนบนเรือเหาะลอยล่องล้วนร่ำรวย หากเราไม่ขูดรีดพวกเขาสักหน่อย ฝ่ายเสียเปรียบก็จะกลายมาเป็นเราซะเอง”

“เอาล่ะ”

เมื่อมองไปที่กองวัสดุ ซูฟ่านก็กล่าวว่า “พี่ชาย เราจะสร้างมันยังไงดี”

“ง่ายมาก ข้าจะจัดการหลอมวัสดุเอง ส่วนเจ้าก็เพียงแค่ต้องแกะสลักค่ายกลบนสิ่งประดิษฐ์”

“ข้าไม่เก่งในการสร้างวงเวทย์รูน เพราะงั้นเราสามารถใช้ความเชี่ยวชาญพิเศษของกันและกันได้อย่างมีประสิทธิภาพ และสิ่งประดิษฐ์นี้ก็จะแล้วเสร็จภายในครึ่งวัน”

เมื่อพูดจบ ซาตี้ก็รวบรวมกองวัสดุและมุ่งหน้าไปยังลานด้านหลังของโรงหลอม

“ศิษย์น้องซู ตอนนี้เจ้าเฝ้าหน้าร้านไว้ก็พอ แล้วข้าจะเรียกเจ้าเมื่อการหลอมเสร็จสิ้นแล้ว”

ซูฟ่านมองออกไปที่ถนนที่พลุกพล่าน มันเต็มไปด้วยผู้ฝึกตนที่เข้าออก และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกราวกับว่าเขากำลังดำเนินธุรกิจอยู่ที่ต่างโลก

“สำหรับสิ่งประดิษฐ์ประเภทอวนตาข่าย มันก็สามารถสร้างเป็นตาข่ายไฟฟ้าได้โดยตรง ไม่จำเป็นต้องเพิ่มสิ่งที่ฉูดฉาดอะไรนัก” ซูฟ่านกล่าวอย่างครุ่นคิด การตรวจจับกระแสน้ำในมหาสมุทร การจับพลังวิญญาณ สิ่งเหล่านี้ไม่จำเป็นเลย ยกเว้นถ้ามันเป็นของใช้ส่วนตัวของเขาเอง เขาถึงจะยอมทุ่มทุนใช้มันด้วย

ขณะที่ซูฟ่านกำลังคิดเกี่ยวกับวิธีการแกะสลักรูน ร่างเพรียวบางก็เดินเข้ามา

“ขอโทษนะ เป็นไปได้ไหมที่จะซ่อมเตาหลอมยาที่นี่?” เสียงหวานแผ่วเบาดังขึ้น

เมื่อได้ยินเสียงดังกล่าว ซูฟ่านก็เงยหน้าขึ้นมองและเห็นหญิงสาวผู้มีเสน่ห์

ทำไมนักปรุงยาถึงมีผู้หญิงสวยมากมายนักนะ?

“ท่านเป็นนักปรุงยาหรอ?” ซูฟ่านยิ้มและกล่าว เมื่อต้องรับมือกับผู้หญิงสวย ตราบใดที่ไม่มีการสื่อสารเชิงลึกเข้ามาเกี่ยวข้อง ผู้ชายก็มักจะโต้ตอบกับพวกเธอเป็นอย่างดี

“ใช่แล้ว ในตอนที่ข้าขึ้นเรือมา ข้าได้นำเตาสำรองมาด้วย แต่เมื่อวานข้าก็ทำมันระเบิดไป ดังนั้นข้าจึงต้องการหาที่ซ่อมด่วนน่ะ”

“ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถช่วยข้าซ่อมแซมมันได้นะ” สาวงามมองดูซูฟ่านด้วยสายตาที่มีความหวัง หากเตาหลอมยานี้พัง เธอก็จะไม่สามารถทำงานบนเรือให้สำเร็จได้

ซูฟ่านหรี่ตาลง บางครั้งการฟังเสียงก็เป็นความสุขอย่างหนึ่ง โดยเฉพาะเสียงที่นุ่มนวลและไพเราะเช่นนี้

“ขอข้าดูมันก่อน”

หลังจากตรวจสอบสิ่งประดิษฐ์แล้ว ซูฟ่านก็ตระหนักได้ว่าสาวงามที่อยู่ตรงหน้าเขายังคงเป็นนักปรุงยาฝึกหัด แม้ว่าเตาหลอมยาของเธอจะดีกว่าเตาที่เขาซื้อมาในตอนแรกเล็กน้อยก็ตาม

“50 หินวิญญาณ แล้วข้าจะซ่อมมันให้ท่าน” ซูฟ่านกล่าว ธุรกิจก็คือธุรกิจ แม้ว่าลูกค้าจะเป็นผู้หญิงสวยก็ตาม

ดวงตาของสาวงามเป็นประกาย เธอจ่ายเงินทันทีโดยไม่ลังเล

ซูฟ่านฟื้นฟูสิ่งประดิษฐ์โดยตรงกลางอากาศ เมื่อหินวิญญาณไฟถูกบดกลายเป็นผง เปลวเพลิงก็ผุดขึ้นกลางอากาศโดยทันที

เปลวเพลิงปรากฏขึ้นใต้เตาหลอมยา ขณะเดียวกัน ซูฟ่านก็หยิบแร่วิญญาณหลายประเภทออกมาจากกองเศษโดยไม่ได้ตั้งใจและโยนพวกมันลงในเพลิงวิญญาณ

จากนั้นค้อนพลังวิญญาณก็ปรากฏขึ้นและเริ่มทุบลงบนเตา

เขาทำสิ่งเหล่านี้อย่างง่ายดาย เช่นเดียวกับที่นักศึกษาวิทยาลัยทำโจทย์ปัญหาชั้นประถม

ท่าทีชื่นชมของสาวงามที่อยู่ข้างๆ เขาทำให้ซูฟ่านรู้สึกดี ดังนั้นเขาจึงพิจารณาที่จะเสริมความแข็งแกร่งให้กับเตาหลอมยาเป็นพิเศษ

เตาหลอมยาเริ่มหลอมละลายเล็กน้อย ซูฟ่านลบอักษรรูนภายในเตาหลอม และภายใต้การควบคุมของเขา เตาหลอมและแร่วิญญาณก็หลอมรวมเข้าด้วยกัน

ซูฟ่านดึงอักษรรูน 36 ตัวขึ้นไปในอากาศและรวมมันเข้ากับเตาหลอมยาอีกที

ไม่นาน เตาหลอมยาก็ราวกับได้เกิดใหม่ มันได้รับการเสริมแกร่งและดูดีกว่าเดิมมาก

หลังจากการปรับเปลี่ยนนี้ มูลค่าของเตาหลอมยาก็จะเพิ่มขึ้นมาอย่างน้อยสองเท่า

“ข้าเดาว่าท่านคงไม่เสียดาย 50 หินวิญญาณแล้วใช่ไหม?” ซูฟ่านมอบเตาหลอมยาสีชมพูในฝ่ามือของเขาให้กับสาวงาม เขาพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ

เมื่อได้รับเตาหลอมคืน ใบหน้าของหญิงสาวก็แดงก่ำขึ้นมาทันที จากนั้นเธอก็ขอบคุณเขาก่อนจะรีบจากไป

ในขณะนี้ ซูฟ่านมองกระจกแก้วน้ำค้างข้างๆ และตรวจดูใบหน้าธรรมดาของเขา

“ข้าน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ?”