Chapter 680 ทำลายนิกายของข้า จะต้องตายไร้ที่ฝัง.
จุนซ่างเซียวที่มอบปืนใหญ่สนามให้กับเซียวจุ้ยจื่อ เป็นหนึ่งในอาวุธที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
แม้นว่าจะเป็นการยิงออกไปทั่ว ๆ ไป.
ทว่ากลับทรงพลังและรวดเร็ว ยากจะมีใครต้าน.
พลังจากแกนผลึกระดับสูง ที่เคยทำลายม่านพลังของตำหนักจื่อเซียวมาแล้ว!
หลี่ชิงหยาง ซูเซียวโม่และเหยาเมิ่งหยิงทั้งสาม ที่ปิดหูเอาไว้ จึงไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ.
ส่วนเหออู๋ตี้ที่ไม่ได้ปิด ทำให้หูของเขาได้ยินเพียงเสียง วิ๊ง วิ้งไม่หยุด.
ขณะที่เขาจ้องมองลำแสงจากกระบอกพื้นพุ่งออกมา ห้วงมิติที่สั่นเป็นระลอก ทำให้ดวงตาของเขาเบิกกว้างออกมาทันที!
นี่มัน...ของวิเศษ สามารถปล่อยพลังระเบิดพลังที่น่าเกรงขามออกมาได้.
แม้นว่าเขาจะมีประสบการณ์มากมาย ทว่ากับไม่เคยเห็นอาวุธปุถุชนที่มีพลังมากมายขนาดนี้มาก่อน.
ตูมมมมมมม ----
ม่านพลังที่งอโค้ง บนท้องฟ้า ห้วงมิติที่สั่นไหวไปมา จนกระทั่งแตกสลายหายไปในที่สุด.
ค่ายกลนิกายจื่อหานระดับสี่ยังไม่สามารถทนได้ มีเหรอที่นิกายปิศาจระดับห้าจะทนได้.
อย่างไรก็ตาม การโจมตีครั้งนี้เพียงแค่ทำลายม่านพลังค่ายกล แต่ไม่ได้ส่งผลไปถึงนิกายปิศาจมังกรทมิฬ.
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
ในเวลานั้น ริ้วแสงสีดำ ห้ากษัตริย์ยุทธ์ก็โผล่ออกมาจากนิกายปิศาจมังกรทมิฬ!
ค่ายกลที่แข็งแกร่งพังทลาย พวกเขาไม่สามารถนิ่งเฉยอยู่ได้อย่างแน่นอน!
“กลิ่นอายปิศาจรุนแรงมาก.”
เหยาเมิ่งหยิงที่ดวงตาเป็นประกาย จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ลุกโชน.
ผ่านมาหลายวันแล้ว นางที่ศึกษาเคล็ดวิชาเมฆโลหิตทะลายสวรรค์ เพราะว่านางคือผู้ฝึกตนมารแท้ จึงสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายดังกล่าวได้ดีกว่าคนอื่น ๆ.
ตามทฤษฎี ผู้ฝึกตนปิศาจถือเป็นสาขาหนึ่งผู้ฝึกฝึกตนมารได้ ทว่าเส้นทางในการฝึกฝนนั้นแตกต่างกัน ทำให้โชคดีรอดพ้นมีชีวิตรอดได้ในทวีปชิงหยุนมากกว่า.
หลี่ชิงหยางที่เห็นเหยาเมิ่งหยิงที่จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ลุกโชน จึงได้กล่าวเตือน “ศิษย์น้องหญิง เจ้ารอคอยสนับสนุน ปล่อยให้ศิษย์พี่ลองเชิงก่อน.”
“อืม.”
เหยาเมิ่งหยิงพยักหน้ารับ.
ถึงแม้นว่านางต้องการสู้ ทว่านางก็เชื่อฟังศิษย์พี่ ไม่คิดที่จะขัดคำสั่งแต่อย่างใด.
“ไป!”
หลี่ชิงหยางที่เพิ่งเอ่ย เหออู๋ตี้ที่หูดังวิ๊ง ๆ พุ่งออกไปคนแรก.
เขาที่บ่มเพาะอยู่ในนิกายนิรันดรตลอด น้อยครั้งจะได้มีโอกาสได้แสดงฝีมือ วันนี้จะต้องทำผลงานให้ดี!
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
หลี่ชิงหยาง ซูเซียวโม่ที่พุ่งตามไป พร้อมกับนำกระบี่หานมั่งออกมา.
เจ้านิกายปิศาจมังกรทมิฬพร้อมกับอาวุโสทั้งสี่ เห็นคนทั้งสามที่พุ่งเข้ามา แววตาที่เปี่ยมล้นด้วยจิตสังหารทันที.
ในป่าไม่มีคนอื่นแล้ว ค่ายกลคุ้มนิกายที่พังทลายลงย่อมเกี่ยวกับพวกเขาแน่!
“ฆ่า!”
เจ้านิกายปิศาจมังกรทมิฬแค่นเสียงเย็นชา.
“ฟู่ ฟู่-”
ในเวลานั้น เหออู๋ตี้ที่พุ่งมาก่อน ต่อยหมัดออกไป หมัดถล่มปฐพี.
ทั้งพลังและความแข็งแกร่ง.
ทำให้หลี่ชิงหยางและซูเซียวโม่ตะลึงงันไปเหมือนกัน.
“แย่แล้ว......”
เจ้านิกายปิศาจมังกรทมิฬใบหน้าเปลี่ยนสี สร้างม่านพลังป้องกันทันที ทว่าช้าไปแล้ว หมัดดังกล่าวกระแทกไปยังใบหน้าของเขาเสียงดังสนั่น.
เร็วและรุนแรง!
ตูมมมมมมม ------
เจ้านิกายปิศาจมังกรทมิฬที่ถูกต่อยกระเด็นออกไป กระแทกต้นไม้ใหญ่ต้นแล้วต้นเล่า ก่อนที่จะล่วงหล่นลงที่ทางเข้านิกาย.
“ตาย!”
ในเวลานั้น อาวุโสกุยเหม่ย(ผี-ปิศาจ) ที่สะบัดแขนเสื้อส่งปราณทมิฬ รวมเป็นหนามพลังสีดำพุ่งออกไป.
ฟิ้ว!
เหออู๋ตี้ที่เปลี่ยนข้างยกหมัดซ้ายต่อยออกไปทันที.
หมัดที่ทรงพลังบดขยี้หนามพลัง แตกละเอียดไปในทันที!
“อะไรนะ?”
อาวุโสคนดังกล่าวที่เผยความประหลาดใจออกมา.
หนามพลังที่เกิดจากวิชาปิศาจนั้น แหลมคมเป็นอย่างมาก ทว่ากับถูกทำลายด้วยหมัดของอีกฝ่าย นี่ร่างของเขาแข็งแกร่งขนาดใหนกัน!
“ตูมมมม ---”
กล่ามตามจริง หมัดของเหออู๋ตี้ที่โจมตีออกไปนั้น มีพลังหลายล้านจิน ทำลายหนามปิศาจแล้วยังทะลุเลยไปกระแทกฝ่ายตรงข้ามกระเด็นออกไปหลายร้อยจั้งทันที.
สองการโจมตีกระแทกสองกษัตริย์ยุทธ์ลอยออกไป.
แข็งแกร่งมาก!
หลี่ชิงหยางและซูเซียวโม่ที่มุมปากกระตุก.
ไม่คาดคิดเลยว่า ศิษย์ปิดประตูคนนี้ จะมีพลังไม่ได้ด้อยกว่าศิษย์น้องเย่เลย!
ตูมมมมมม -------
ปืนใหญ่ลูกที่สองที่ถูกยิงออกไป เสียงที่ดังกึกก้อง ริ้วแสงที่พุ่งออกไป ล่วงหล่นที่ลานด้านนอกของนิกายปิศาจมังกรทมิฬ.
ศิษย์นิกายปิศาจมังกรทมิฬ ขณะเตรียมตัวบุกออกมา เห็นริ้วแสงที่พุ่งมา แววตาของพวกเขาที่ได้แต่หวาดผวา.
พริบตานั้น พวกเขาก็ตระหนักได้ทันที พวกเขากำลังตาย......
ตูมมมม---
ริ้วแสงที่ร่วงหล่น เกิดระเบิดออกมาในทันที.
ในเวลานี้ หากเจิ้นเต๋อจวินได้เห็น จะต้องมีความสุขมากแน่ เพราะว่าเขาชอบศิลปะการระเบิดเป็นอย่างมาก!
“ฟู่ ฟู่!”
แรงระเบิดที่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหว แสงสว่างเจิดจ้าบาดตา พื้นที่รอบ ๆ ที่มืดมิด พริบตานั้นก็สว่างวาบขึ้นมาในทันที.
ก่อนที่ทุกอย่างจะกลับเป็นปรกติ ก็ปรากฏหลุมที่ใหญ่ยักษ์ ชิ้นส่วนร่างกายที่ลอยกระเด็นไปทั่ว โลหิตที่ไหลย้อมพื้นดิน กลายเป็นภาพสุดสยองไปในทันที.
ก่อนหน้านี้หากไม่มีค่ายกลคุ้มนิกาย เกรงว่าคงพลังทลายไปตั้งแต่แรกแล้ว ศิษย์หลายพันคนตกตายไปทันที.
เหล่าศิษย์ที่อยู่ลานด้านในที่รอด เวลานี้ทรุดลงนั่งอยู่กับพื้นด้วยความหวาดกลัว.
เป็นพลังทำลายที่รุนแรงมาก สร้างความเสียหายอย่างหนัก!
“ไม่!”
เจ้านิกายและอาวุโสนิกายปิศาจมังกรทมิฬที่คำรามลั่น ดวงตาแดงกล่ำ.
พวกเขาไม่ได้สนใจว่าศิษย์ตกตายไปมากมายเท่าไหร่ สิ่งที่พวกเขาเป็นห่วงที่สุดก็คือห้องโถงหลักของนิกายที่พังทลายลงไปด้วย!
“ทำลายนิกายของข้า จะต้องตายไร้ที่ฝัง.”
เจ้านิกายปิศาจมังกรทมิฬที่คำรามด้วยความโกรธ ร่างกายของเขาที่จู่ ๆ กระดูกทั่วร่างก็ส่งเสียงดังลั่น ก่อนที่ผิวหนังแห้งเหี่ยวจะกลายเป็นสีดำไปทั้งหมด!
“หืม?”
เหออู๋ตี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
ฟิ้ว -----
เจ้านิกายปิศาจมังกรทมิฬที่หายตัวมาปรากฏด้านหน้าเขา ดวงตาที่มืดครึ้ม ก่อนที่ฝ่ามือจะกระแทกไปยังด้านหน้า.
ความเร็วที่มากมายเกินจะกล่าว!
เหออู๋ตี้ที่คาดไม่ถึง ลอยกระเด็นออกไปทันที.
“ศิษย์น้องเหอ!”
หลี่ชิงหยางและซูเซียวโม่ที่อุทานเสียงดัง.
“ฟู่ ฟู่ ------”
ในเวลาเดียวกัน สี่อาวุโสนิกายปิศาจมังกรทมิฬ ก็เป็นเหมือนกัน ผิวหนังที่แห้งเหี่ยวและกลายเป็นสีดำ ดวงตาที่เผยแสงสีดำมืดออกมา ราวกับอสุรกายที่หลุดขึ้นมาจากนรก!
“แย่แล้ว......”
หลี่ชิงหยางและซูเซียวโม่ที่รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี ไม่ลังเลเลยสร้างเกราะพลังวิญญาณ คลุมทั่วร่างทันที.
ตูมมมม!
ตูมมมม!
ในเวลานั้น อาวุโสทั้งสี่รวมพลัง ก่อนที่จะต่อยออกมายังพวกเขา.
ฟิ้ว! ฟิ้ว!
เซียวจุ้ยจื่อที่ใช้ท่าเท้าเหยียบเมฆา พุ่งเข้ามา แขนทั้งสองข้างที่ยกขึ้น ปลดปล่อยพลัง สร้างมือยักษ์อากาศสองข้างขึ้น คว้าร่างของศิษย์พี่ทั้งสองเอาไว้ไม่ให้หล่นกระแทกพื้น.
“ตาย!”
สี่อาวุโสที่พุ่งเข้ามา ฝ่ามือสี่ดำ ที่ผลักออกไปด้านหน้า เวลานั้น ปราณสีดำก็รวมตัวเป็นฝ่ามือบนอากาศดูน่าขนลุกและน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
“กึก!”
เซียวจุ้ยจื่อที่ยืนตั้งมั่นบนพื้น มือทั้งสองข้างที่ยื่นไปด้านหน้า.
พลังธาตุปฐพีที่หลั่งไหล รวมตัวเป็นกำแพงยักษ์ขึ้นด้านหน้า ไม่เพียงปกป้องตัวเอง ยังปกป้องหลี่ชิงหยางและเซียวจุ้ยจื่อด้วย.
