Chapter 652 หาได้มีอะไร
ศิษย์นิกายนิรันดร แม้นว่าจะไม่ได้ปะทุพลัง ทว่าก็เป็นกษัตริย์ยุทธ์ที่แท้จริง ดังนั้นจึงสามารถเอาชนะศิษย์นิกายอื่น ๆ ของจังหวัดตงเห่าได้เป็นเรื่องธรรมดา.
อย่างไรก็ตาม.
เซียวจุ้ยจื่อและมู่หรงซินที่มีพลังบ่มเพาะเท่ากัน การปะทะกันสองสามกระบวนท่า กับสามารถมองเห็นความแตกต่างกันได้ทันที.
การพบกันคราวนี้ การเตรียมพร้อมตลอดสามปี.
หากชนะได้ง่ายดายขนาดนี้ ย่อมทำให้จุนซ่างเซียวผิดหวังแน่นอน.
“ชิ.”
เฉิงฮุยซินแค่นเสียงเย็นชา “การต่อสู้เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น รีบดีใจไปสะ ก่อนที่จะไม่มีโอกาส.”
คำพูดเช่นนี้ หมายความว่ามู่หรงซินยังสามารถพลิกกลับมาได้อย่างงั้นรึ?
ใช่แล้ว.
ศิษย์สายตรงนิกายระดับสอง ไม่มีไพ่ตายในมือ คงไม่มีใครเชื่อ.
“ฟู่ ฟู่----”
ในเวลานั้น มือทั้งสองของนางที่ยื่นไปด้านหน้า ดวงตาของนางที่ปล่อยแสงเรื่อ ๆ เผ้าผมของนางที่ยังคงนิ่งสงบอย่างไม่น่าเชื่อ.
“ติ๊ง-ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง”
ฝนจากท้องฟ้าที่ล่วงหล่นลงมา ทำให้ทุกคนตกใจ.
ท้องฟ้าที่ใสกระจ่าง.
แล้วฝนจะปรากฏขึ้นได้อย่างไรกัน?
“ระวัง!”
ในเวลานั้น จุนซ่างเซียวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
สายตาของทุกคนที่มองซ้ายขวา ก่อนที่จะรู้สึกว่า “เสื้อผ้าเริ่มเปียก!”
“......”
พวกเขาที่กวาดตามอง.
“วีด โครม ครืนนนน!”
สายฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างหนักหน่วงรุนแรง หลากหลายคนที่ใช้พลังวิญญาณปกป้องเอาไว้.
อย่างไรก็ตาม คนที่มีพลังบ่มเพาะต่ำ พลังวิญญาณที่ไม่พอ ทำให้พวกเขาเปียกม่อลอกม่อแลก.
ในเวลานี้หลาย ๆ คนที่เป็นเหมือนกับไก่เปียกน้ำ.
“นี่คือน้ำวารีวิญญาณพิศวง!”ยอดฝีมือคนหนึ่งเอ่ย.
ธาตุเพลิงที่มีมากมายหลายชนิด ธาตุน้ำเองก็เช่นกัน วารีวิญญาณพิศวงก็เป็นหนึ่งในนั้น นี่คือธาตุน้ำที่มีระดับศักดิ์สิทธิ์!
วารีวิญญาณพิศวงนั้นมีพลังในการทะลุทะลวง.
เหล่าผู้ฝึกตนระดับต่ำ ถึงแม้นว่าจะใช้พลังวิญญาณป้องกัน แต่ก็ไม่สามารถที่จะต้านเอาไว้ได้เลย.
“ฮึ ฮึ.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ดูเหมือนว่า จะมีความสามารถเหมือนกัน.”
วารีวิญญาณพิศวงแม้นว่าจะทรงพลังไม่น้อย ทว่ากับไม่ส่งผลกับเซียวจุ้ยจื่อแม้แต่น้อย เพราะว่าเพียงแค่เข้าใกล้เซียวจุ้ยจื่อ มันก็ระเหยหายไปอย่างรวดเร็ว.
“นี่คือไม้ตายของเจ้าอย่างงั้นรึ?”เขาที่กล่าวอย่างอหังการ.
มู่หรงซินที่ไม่เอ่ย นางที่วาดสัญลักษณ์บางอย่างบนอากาศ.
ก่อนที่จะเห็นสายน้ำที่ร่วงหล่นจากท้องฟ้า รวมตัวกันเป็นแท่งน้ำขนาดใหญ่ เหมือนกับมังกรวารี!
ยังไม่จบ!
ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!
มือของนางที่ขยับไปมา สร้างแท่งน้ำบนอากาศไม่หยุด..
ในเวลานั้นมันได้กลายเป็นมังกรวารีเก้าตนที่กำลังแหวกว่ายขยับไปมาบนอากาศ.
ในเวลานี้.
พลังธาตุน้ำที่อยู่ในระดับสูง เหมือนว่าเปลวเพลิงจะถูกกำราบ อุณหภูมิที่ลดลงเรื่อย ๆ.
ฟู่ ฟู่ -----
มังกรวารีเก้าตนที่ขยับเลื้อยไปมาส่งเสียงดังกึกก้องเป็นระยะ ๆ เหล่าชาวยุทธ์รอบ ๆ ที่จ้องมองพลางสะดุ้งตกใจ.
วิชาธาตุน้ำดูเหมือนว่าจะมีระดับสูงมาก!
เฉิงฮุยซินที่แค่นเสียง.
วิชาที่ศิษย์นางใช้นั้นคือวิชาระดับศักดิ์สิทธิ์ที่ฝึกฝนได้ยากเย็นนัก และยังมีพลังโจมตีที่หนักหน่วงรุนแรงเป็นอย่างมาก!
อย่างไรก็ตาม.
เพียงแค่นี้ก็ทำให้ชาวยุทธ์รอบ ๆ ตื่นตะลึงแล้ว.
ขณะที่มังกรวารีเก้าตนโจมตีเข้ามา เซียวจุ้ยจื่อก็เก็บเปลวเพลิงอย่างคาดไม่ถึง ก่อนที่จะยืนอยู่กับที่ แววตาของเขาที่เผยความเหยียดหยันออกมา.
นี่หมายความว่าอย่างไร?
รู้ว่าไม่สามารถต้านวารีวิญญาณพิศวง เลยคิดจะยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
“กึก!”
ในเวลานั้น เซียวจุ้ยจื่อที่ก้าวไปด้านหน้า กล้ามเนื้อที่ปูดโปนออกมา เผยให้เห็นท่าทางเตรียมป้องกัน!
ยอดฝีมือคนหนึ่งที่เผยความประหลาดใจ “ไม่เพียงไม่ใช้เปลวเพลิงป้องกัน แต่กับจะใช้กายเนื้อป้องกันอย่างเดียวเลยรึ?”
“ใจกล้าเกินไปแล้ว!”
“แม้นว่าทักษะยุทธ์ธาตุน้ำของศิษย์นิกายไป่เหอเซิ่งจะทรงพลัง ทว่าความเข้าใจในธาตุเพลิงของเขาเหนือกว่า น่าจะพอต้านได้ ตอนนี้กับไม่ใช้ต้าน คิดจะรับตรง ๆ เลยอย่างงั้นรึ?!”
เห็นท่างทางอาจหาญของเซียวจุ้ยจื่อ ทำให้ผู้ฝึกยุทธ์หลายคน ลอบที่กล่าวชื่นชมความกล้าของอีกฝ่าย แต่ก็มีบางคนที่คิดว่าอีกฝ่ายเสียสติไปแล้วหรือไม่?
มู่หรงซินที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย.
แขนทั้งสองขางที่เหวี่ยงสะบัดลงทันที ความคุมมังกรวารีทั้งเก้าตนให้โจมตีด้วยพลังสูงสุด.
จุนซ่างเซียวและศิษย์นิกายนิรันดรต่างก็เผยยิ้ม.
ในความเห็นของพวกเขา จุดเด่นของเซียวจุ้ยจื่อนั้นไม่ใช่ธาตุเพลิง แต่เป็นกายเนื้อที่ทรงพลัง ถึงแม้นว่าจะไม่ได้ใช้พลังต้าน เพียงแค่ทักษะธาตุน้ำระดับนี้ เขาสามารถรับได้อย่างสบาย ๆ!
เป็นความจริง.
หากว่าอีกฝ่ายสามารถรับพลังโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของนางได้แล้ว ก็บอกได้แล้วว่านางก็หมดสิ้นรูปแบบที่จะจัดการกับเขาได้แล้ว!
ซูมมมมม ---
แท่งน้ำที่กระแทกอีกฝ่ายในทันที เสียงที่ดังกึกก้อง.
เซียวจุ้ยที่ก้าวไปด้านหน้าก้าวหนึ่ง แขนทั้งสองที่อ้ากว้าง รับพลังที่กระแทกร่างเข้ามา มีเพียงแค่ม่านพลังวิญญาณเล็กน้อยป้องกันด้านหน้า.
ตูมมมมม!
แท่งน้ำที่เหมือนกับมังกรวารี กระแทกม่านพลังวิญญาณ เกิดเป็นคลื่นสั่นเป็นระลอก ๆ กระจายไปทั่วลานยุทธ์.
เหล่าชาวยุทธ์มากมายที่จ้องเขม็ง.
หลังจากที่เซียวจุ้ยจื่อรับการโจมตี เขาก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย.
พวกเขารับรู้ว่าอีกฝ่ายใช้พลังวิญญาณเล็กน้อย และไม่ได้ใช้ทักษะพลังป้องกันใด ๆ รับอย่างง่าย ๆ เรื่องเช่นนี้ทำให้ทุกคนตื่นตกใจเป็นอย่างมาก.
“ซูมมมม-”
ยังไม่ได้จบแค่นั้น แท่งน้ำแท่งอื่นที่พุ่งลงมาปะทะร่างของเขาเสียงดังสนั่น.
เซียวจุ้ยจื่อที่ยังคงยืนนิ่ง แขนทั้งสองที่ยังคงยกค้าง แม้นว่าแรงกระแทกจะรุนแรง ทว่าร่างกายของเขายังคงมั่นคงดั่งภูเขาไท่ซาน!
ตูมมม!
ตูมมม!
ตูมมม!
ในเวลานั้นแท่งน้ำอันแล้วอันเล่า ที่กระแทกลงมา หากแต่เซียวจุ้ยจื่อก็ไม่ขยับแม้แต่น้อย มือยังคงอ้ากว้างรับการโจมตีอย่างมั่นคง.
เก้าแท่งสายน้ำที่กระแทกจนหมด ทำให้เหล่าชาวยุทธ์ที่อ้าปากเหวอ!
เซียวจุ้ยจื่อยืนอยู่อย่างอหังการ เท้าของเขาที่ไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว เป็นเหมือนกับต้นไม้ใหญ่หมื่นปีที่เกิดขึ้นบนลานยุทธ์!
โอ้วสวรรค์!
ทักษะพลังธาตุน้ำที่ทรงพลังปานนั้น กับไม่สามารถทำให้ศิษย์นิกายนิรันดรถอยหลังได้แม้แต่ก้าวเดียว!
“นี่กายเนื้อของเด็กคนนี้ทรงพลังน่าเกรงขามขนาดใหนกัน!”
“ถึงเขาจะเป็นกษัตริย์ยุทธ์ชั้นสูงพิเศษ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะต้านแท่งวารีทั้งเก้าได้ ทว่าเขากับต้านทานได้โดยไม่ขยับเลยด้วยซ้ำ!”
“น่ากลัว น่ากลัวเกินไปแล้ว!”
เหล่าชาวยุทธ์ที่จับจ้อง หลายคนที่ต้องยอมรับพลังของเซียวจุ้ยจื่อ!
แม้ว่าจะใช้พลังวิญญาณเล็กน้อย ทว่ากลับใช้กายเนื้อต้านรับพลังโจมตีที่น่าเกรงขามได้อย่างง่ายดาย.
การที่สามารถกลั่นร่างกายให้แข็งแกร่งได้ขนาดนั้น ไม่ต้องบอกเลยว่าจะต้องถูกฝึกฝนเคี่ยวกรำอย่างน่าเหลือเชื่อมาระดับใหน.
ใช่แล้ว.
ไม่ใช่แค่ปั้นกล้ามเนื้อ เซียวจุ้ยจื่อยังผ่านการทำลายและสร้างขึ้นมา ทุกก้าวย่างนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเป็นอย่างมาก.
ความบ้าคลั่งอย่างที่สุด จนทำให้ร่างกายของเขามีพลังป้องกันแข็งแกร่งดั่งหินผา!
“เป็นไปไม่ได้......”
มู่หรงซินที่เผยแววตาไม่อยากเชื่อ.
คุณสมบัติธาตุน้ำระดับศักดิ์สิทธิ์ รวมกับทักษะระดับศักดิ์สิทธิ์ คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่สามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้ ไม่แม้แต่ทำให้อีกฝ่ายถอยได้สักก้าว เรื่องเช่นนี้ นางจะยอมรับได้อย่างไร!
“หากเจ้ายังมีไม้ตายที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่ จงใช้ออกมา อย่าทำให้ข้าผิดหวัง.”เซียวจุ้ยจื่อเอ่ยออกมาเล็กน้อย.
มู่หรงซินเอ่ย “ไม่คาดคิดเลยว่า เพียงแค่สามปี เจ้าจะแข็งแกร่งได้มากขนาดนี้.”
เซียวจุ้ยจื่อที่หันไปมองเฉิงฮุยซิน จ้องมองเหล่าคนที่ปรากฏขึ้นที่ตระกูลเซียววันนั้น กลุ่มคนที่เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเขา “บางทีพวกเจ้าคงไม่คิด ว่าคนที่ถูกเหยียบย่ำกระทืบให้จมพื้นไปแล้ว จะกลับมาแข็งแกร่งได้.”
“......”
เฉิงฮุยซินและเหล่าศิษย์ในวันนั้นที่กลายเป็นเงียบ.
“ใช่แล้ว พวกเจ้ากล่าวถูกต้อง.”
เซียวจุ้ยจื่อเอ่ย “เจ้ามูหรงซิน ธิดาที่สวรรค์เลือก ข้าเซียวจุ้ยจื่อก็แค่เศษขยะที่ไม่คู่ควรกับเจ้า.”
“แต่ว่า.”
เขาที่กำหมัด เอ่ยออกมาเสียงดัง “วันนี้ข้าจะทำให้ทุกคนได้รับรู้ว่า ถึงแม้ว่าจะเป็นธิดาที่สวรรค์เลือก ต่อหน้าขยะเช่นข้า กับหาได้มีอะไร!”
