ตอนที่ 60 ทุกคนรับดาเมจอย่างรุนแรง

“โอ้.วว เชร็ดด นั่นนะ เหล่าซู แฟนสาวนายมาเยี่ยมนายแล้ว”

จูเหยี่ยน พูดติดตลกออกไป

“พูดมากน่า..”

ซูเหวิน ยิ้มอย่างจนใจ พลางส่ายศีรษะไปมา

ระหว่างพูด เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย ได้เดินมาหาเขาแล้ว

ซูเหวิน เพิ่งพบว่าเธอยังถือชานมแก้วหนึ่ง ในมือ..

“อะ!”

เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย ไม่คิดเสียเวลา เธอยื่นชานมให้กับเขาโดยตรง

“ขอบคุณ!”

ซูเหวิน ยิ้มรับไปแบบไม่คิดมาก

เขาเอื้อมมือไปหยิบชานม เสียบหลอดแล้วดื่ม

นับตั้งแต่ครั้งก่อนที่ ซูเหวิน บอกกับ เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย ว่าไม่ต้องส่งชานมมาให้เขาแล้ว มันยุ่งยากเกินไป และเขาเองก็ไม่ค่อยสบายใจ

ต่อมา เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย ก็ไม่ได้ส่งอะไรมาให้อีก

โดยไม่คาดคิดว่าวันนี้ ..เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย จะส่งมาให้อีกแก้วหนึ่ง

พูดตามตรงเขาคิดถึงมันเอามากๆ

ในขณะที่ ซูเหวิน กําลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทาง เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย ก็เม้มปากราวกับว่ามีเรื่องบางอย่างในใจ

“คุณมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”

ซูเหวิน พบความผิดปกติของเธอ จึงถามทันที

“อืม... แบบว่า.. ฉันมีบางอย่างที่อยากจะเล่าให้ฟัง”

เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย มองไปรอบๆ แล้วมองไปที่ เพื่อนร่วมชั้น ซู อีกครั้ง หลังจากก้มหน้าเงียบอยู่ครึ่งค่อนวัน จึงเปิดปากพูดไปว่า : “นั่น.. เอ่อ... คุณแม่ของฉันเพิ่งโทรมาวันนี้ เธอขอให้คุณไปทานอาหารเย็นที่บ้านฉันในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ที่จะถึง ฉันสงสัยว่า คุณว่าง ..หรือเปล่า?”

หลังจาก เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย พูดจบ ใบหน้างดงามของเธอแดงจัดขึ้นมาทันที

“ผะ ฟู่!! ไอไอ…”

จูเหยี่ยน ที่เพิ่งดื่มน้ำเข้าไปก็ถึงกับสําลักแล้ว

“สาวงาม เซี่ย เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ ชวน เหล่าซู ไปกินข้าวที่บ้าน?”

จูเหยี่ยน ดูเหมือนจะได้ยินเรื่องที่เลวร้ายมากๆ

“เชี้ยยเอ้ยย.. จริงหรือเปล่า?”

เฉินหมิง เหอ เหวินเฟิง ก็เบิกตากว้างเช่นกัน และตื่นตัวขึ้นมาแล้ว

แม่ของ เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย เชิญ ซูเหวิน ไปเป็นแขกอย่างไม่คาดคิด นี่คือเพื่อต้องการพบลูกเขยในอนาคตของเธอหรือเปล่า?

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ เฉินหมิง และคนอื่นๆ ไม่รู้ก็คือ…

เนื่องจากว่าเมื่อกี้ทั้งคู่ ..พูดเสียงดังเกินไป

ตอนนี้หลายคนโดยรอบตัวพากันได้ยินสิ่งที่พวกเขาเพิ่งพูดออกไปเมื่อกี้นี้แล้ว

“ให้ตายเถอะ มันเกิดอะไรขึ้น? ดอกไม้งาม เซี่ย เชิญ ซูเหวิน ไปที่บ้าน นี่มัน...มันพัฒนามาถึงจุดนี้แล้วงั้นเหรอ!?”

“ไม่.. ไม่ไม่ นี่ฉันไม่ใช่กำลังฝันอยู่ใช่ไหม? นี่คือเตรียมพา ซูเหวิน ไปพบพ่อแม่ของเธอแล้ว?”

“อร๊ากก~ ดอกไม้งาม เซี่ย เธอผู้เป็นเทพธิดาในความฝันของฉัน.. หรือว่าดอกไม้งาม เซี่ย จะตกไปเป็นของคนอื่นเสียแล้วจริงๆ?”

“สาวงาม เซี่ย เป็นคุณหนูของ กลุ่มบริษัท ฮั่วซิน แล้วคิดว่า ตระกูลเซี่ย จะไปชื่นชอบคนจนอย่าง ซูเหวิน เหรอไง?”

ทันใดนั้น ฝูงชนก็ระเบิดหม้อทันที

แค่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ตอนนี้ทุกคนรีบกระจายส่งต่อไปให้สิบคน สิบคนส่งต่อไปให้ร้อยคน

ไม่นานหลังจากนั้น คนทั้งสนามกีฬาก็รู้เรื่องที่ ดอกไม้งาม เซี่ย เชิญ ซูเหวิน ไปที่บ้านของเธอหมดแล้ว

และทุกคนรับดาเมจอย่างรุนแรง โดยไม่น่าเชื่อว่านี่ ..จะเป็นความจริง (รับทรูดาเมจ ‘True Damage’ กันไปเต็มๆ)

ชั่วขณะหนึ่ง เสียงผู้คนที่ทั้งทึ่ง, อิจฉา, และเยาะเย้ยถากถางเต็มไปทั่วบริเวณ

“เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย คุณพูดจริง?”

ซูเหวิน เองก็ประหลาดใจเช่นกัน

เหตุใดแม่ของ เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย จึงต้องการจะชวนเขาไปกินข้าวด้วยได้?

พวกเขาดูเหมือนจะไม่รู้จักกันจริงมั้ย?

“เป็นเรื่องจริง.. และทั้งหมดนี่เป็นเพราะ เสี่ยวเยี่ยน”

เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย พูดออกมาอย่างทําอะไรไม่ถูกเล็กน้อย

ปรากฎว่าตั้งแต่ลูกพี่ลูกน้องของเธอ เซี่ย ชิวเยี่ยน ได้พบเจอกับ ซูเหวิน เมื่อไม่กี่วันก่อน ซึ่งในวันนั้นทุกคนได้ใช้เวลาหนึ่งวันไปอย่างมีความสุข

แต่พอหลังจากกลับไป เซี่ย ชิวเยี่ยน ก็ชื่นชม ซูเหวิน ในกลุ่มครอบครัว

พูดถึงว่าเขาหล่อ นิสัยดี และมีความอดทน

พูดไปก็ยิ่งกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของทุกคนในครอบครัว โดยเฉพาะ คุณแม่..

ดังนั้นมันจึงเกิดฉากที่ว่านี้ขึ้น…

ที่จริงแล้ว ตอนแรกที่ คุณแม่โทรมา ให้เธอเชิญ ซูเหวิน ไปเป็นแขกที่บ้าน เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย ยังคงงงๆ สับสนอยู่เล็กน้อย ไม่รู้ว่าจะพูดกับ เพื่อนร่วมชั้น ซู ว่าอย่างไรดี!

แต่ตอนนี้หลังจากพูดออกไปแล้ว เธอกลับไม่รู้สึกเขินอายแบบเมื่อกี้อีกต่อไป มันกลับถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกตั้งตารอที่อยู่ลึกๆ ในใจ ขึ้นมา ..อย่างแปลกประหลาด

หลังจากได้ยิน เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย พูดแบบนี้แล้ว ซูเหวิน ย่อมไม่มีเหตุผลที่จะไม่เห็นด้วย

ขณะเขากำลังจะพูดออกไป เสียงแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นมา..

“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่กระตุ้นภารกิจสำเร็จ”

“ระบบออกภารกิจ : ยอมรับคำขอของ เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย และไปเป็นแขกที่บ้านของเธอ”

“รางวัลภารกิจ : หุ้น 51% ของบริษัท ช่านซิง เอนเตอร์เทนเมนท์ (Canxing Entertainment Company)”

ซูเหวิน ตกตะลึงทันที

ให้ตาย.. คาดไม่ถึงว่าจะเป็นบริษัทบันเทิง?

และยังเป็นบริษัทบันเทิงที่กำลังมาแรงที่สุดในเวลานี้ และมีชื่อเสียงที่สุดในเมืองม่ออีกด้วย

บริษัทบันเทิงแห่งนี้เองได้ผลิตศิลปิน ดารา ที่ประสบความสำเร็จมากมายนับไม่ถ้วน

ด้วยบริษัทนี้ถ้าวันไหนเขาอยากดูหนัง หรือละคร(ซีรีย์) ตัวเขาเองก็สามารถหาคนจัดมาให้โดยตรงๆ ได้เลย และมันก็ ..ต้องฟินมากแน่~ (เหมือนจะเป็นความอยากของผู้เขียน ฮ่าฮ่าๆ)

“รับภารกิจ” ซูเหวิน กล่าวทันที

ทันใดนั้น เขามองไปที่ เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย แล้วพูดว่า : “โอเค ผมจะไปช่วงสุดสัปดาห์”

พอคําพูดนี้หลุดออกมา ทุกคนโดยรอบตัวก็แทบใจสลายทันที

ไอ้…! (เติมเต็มได้ตามสะดวกครับ)

ซูเหวิน ตอบตกลงแล้ว และเขาเห็นด้วยจริงๆ?

เขาคือคนจนที่ไม่รู้ว่าตัวเองมีน้ำหนักมากน้อยแค่ไหนหรือไง?

ไปที่บ้าน สาวงาม เซี่ย นี่ไม่กลัวตัวเองจะอับอายเลย?

ถ้าสายตาสามารถฆ่าคนได้.. ซูเหวิน ในเวลานี้อาจเต็มไปด้วยรูพรุนทั้งตัว ..หมดแล้ว

ขณะที่ทุกคนกําลังร้องไห้ครวญครางอยู่ จู่ๆ ทันใดนั้นอาจารย์วิชาพลศึกษาก็เดินเข้ามา

เขามองไปที่ ซูเหวิน และกลุ่มนักศึกษาในภาคการจัดการ จากนั้นยิ้ม แล้วพูดว่า : “ครูพละจากภาคภาษาจีนบอกผมมาว่า เดี๋ยวเราจะมีการแข่งขันวิ่งทางไกล”

“ต้องการคนแปดคน ขาดไปหนึ่งคน มีคนอยากเข้าร่วมไหม?”

ทันทีที่อาจารย์พูดจบ ทุกคนก็ตกตะลึงไปก่อนครู่หนึ่ง

จากนั้นพากันมองไปที่สนามกีฬา…

ตามที่เห็น ด้านข้างลู่วิ่ง ณ ตอนนี้มีคนเยอะมาก

และที่จุดเริ่มต้นของ ลู่วิ่ง มีอาจารย์ท่านหนึ่ง และนักศึกษาที่กำลังวอร์มอัพร่างกายอยู่

ทันใดนั้น หลายคนก็เริ่มขี้ขลาดแล้ว

“วิ่งระยะสั้นฉันยังสามารถเข้าร่วมได้ แต่เรื่องวิ่งระยะไกลลืมมันไปได้เลย ฉันกลัวเสียหน้าเปล่า”

“ใช่, วิ่งระยะ 5,000 เมตร ตามมาตรฐานลู่วิ่งของมหาลัยเรานั้น ต้องวิ่งถึง 12 รอบ นี่ใครมันจะทนไหวว่ะ?

“พวกนายลองดูสิว่าใครอยู่ที่จุดสตาร์ทนั้น ทั้งหมดนั้นล้วนเป็นนักวิ่งที่เคยเข้าร่วมการแข่งขันวิ่งทางไกลเมื่อปีที่แล้ว และหวังห่าว ก็อยู่ด้วย เขาเป็นนักวิ่งระยะไกลที่มีชื่อเสียงในมหาลัยเรา ให้พวกเราขึ้นไปเป็นใบไม้เขียวเหรอไง?” (*ใบไม้เขียว ‘ตัวประกอบ’ หรือ ‘ไม้ประดับ’)

นักศึกษาต่างพากระซิบกระซาบ และ.. ไม่มีใครอยากขึ้นไป

“ไม่เป็นไร สําคัญอยู่ที่การมีส่วนร่วม”

“วิ่งไม่ทัน ถอนตัวกลางทางก็ไม่เป็นไร แค่การแข่งขันกระชับมิตรเท่านั้น”

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครกล้าขึ้นมา อาจารย์พละจึงให้กำลังใจพวกเขาอีกครั้ง

“เฮ้.. นี่ เหล่าซู นายลองขึ้นไปได้นะ สมรรถภาพทางกายของนายดีขนาดนี้”

ทันใดนั้น จูเหยี่ยน ก็หันไปมอง ซูเหวิน และพูดปนความประหลาดใจออกมา

“ใช่ ใช่ นายเล่นบาสมาครึ่งชั่วโมงแล้วไม่เห็นหอบเหนื่อยเลย เรื่องวิ่งทางไกลมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับนายเหรอไง?”

เฉินหมิง ก็ตอบสนอง และพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นทันที

ในมุมมองของพวกเขา สมรรถภาพทางกายของ ซูเหวิน ตอนนี้ น่าทึ่งมาก ราวกับตัวเขาถูกตีขึ้นมาจากเหล็ก

ถ้าเขาลงแข่งมันคงดูน่าสนใจไม่น้อย..

ดังนั้นไม่รอให้ ซูเหวิน พูดแล้ว เฉินหมิง จูเหยี่ยน เหอ เหวินเฟิง ทั้งสามจึงยกมือขึ้นพร้อมกัน และตะโกนใส่อาจารย์ไปว่า :

“ทางนี้ ทางนี้ครับ!”

“ที่นี่มีคนต้องการเข้าร่วม!”

และเสียงตะโกนของพวกเขาไม่เพียงดึงดูดความสนใจของอาจารย์เท่านั้น แต่ยังดึงดูดความสนใจของเพื่อนร่วมชั้นด้วย

ทุกคนมอง ซูเหวิน และคนอื่นๆ ด้วยสีหน้าเหลือเชื่อโดยตรง

อาจารย์ที่เห็นคนยอมเข้าร่วมการแข่งขัน ก็ย่อมวิ่งเข้ามาด้วยความดีใจ แล้วพูดว่า : “ไหนใครอยากเข้าร่วม?”

“เขา!”

ไอ้เพื่อนเกลอทั้งหลายแหล่ชี้ไปที่ทางเดียว ซูเหวิน และ ‘ขาย’ เขาทันที

สําหรับเรื่องนี้ ซูเหวิน.. ได้แต่ยิ้มจนใจ

เพื่อนซี้เหล่านี้ ช่างขายเขาออกไปได้อย่างไร้ความปรานีจริงๆ

มองไปที่อาจารย์ แล้วหันมามองเพื่อนซี้สุดเลิฟสองสามคน

ซูเหวิน เกิดสงสัยอย่างจริงจังว่าถ้าเขาไม่เห็นด้วย.. พวกเขาจะอุ้มเขาไปส่งที่ ลู่วิ่ง หรือไม่

“เอาล่ะ ลองดูก็ได้!”

เมื่อพูดเช่นนั้น ซูเหวิน ก็ลุกขึ้นยืน

ดังนั้นท่ามกลางความคาดหวังของเพื่อนหลายคน และเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ ที่กำลังตกใจ พวกเขาจึงพากันเดินตามอาจารย์ไปที่จุดสตาร์ท

แม้แต่ เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย ก็อดไม่ได้ที่จะติดตามไปอย่างอยากรู้อยากเห็น และเธออยากดูเกมนี้แล้ว