Chapter 481 โปรยถั่วเป็นทหาร.
หลังจากซื้อถุงจักรวาลกองทัพแล้ว จุนซ่างเซียวได้นำมันออกมาดู.
เป็นถุงที่มีพื้นที่ขนาดใหญ่ ด้านในสามารถมีถั่ววิญญาณขนาดเท่าหัวแม่โป้งมือเป็นจำนวนมาก.
“กินอย่างงั้นรึ?”
เขาที่นำมันออกมาเม็ดหนึ่ง มีขนาดเท่าหัวแม่โป้งมือ.
เขาสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณอยู่ด้านใน จุนซ่างเซียวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ถั่ววิญญาณนั้นมีจำนวน 100,000 ชิ้น หากว่าตายไป ก็จะหายไปเช่นเดียวกัน เจ้าสำนักจุนไม่มีทางที่จะกินอย่างแน่นอน.
ระบบเอ่ย “บางทีอาจจะอร่อยก็ได้.”
จุนซ่างเซียวที่มองบนเอ่ยออกมาว่า “เจ้าคิดจะทำให้ข้าไปยืนอยู่บนคมดาบรึอย่างไร.”
ยืนอยู่บนคมดาบอย่างงั้นรึ?
ในความเห็นของเขานั้น หากว่าทัพของมนทลเจิ้นหยางบุกมา หากเขาใช้ถั่วหมดก่อน ก็ยากจะต้านทัพใหญ่ได้นั่นเอง.
อย่างไรก็ตาม ทหารถั่ว เป็นอย่างไรกัน?
จุนซ่างเซียวที่ไปยังสถานที่ฝึกหอขี่หมาป่า เขาที่ยืนอยู่บนยอดเขา ก่อนจะนำถุงจักรวาลกองทัพออกมา.
“เจ้าสำนักกำลังทำอะไร?”
เหล่าสมาชิกหอขี่หมาป่าที่ฝึกฝนอยู่ เงยหน้าขึ้นมองด้วยความสงสัย.
“กำลังมาตรวจสอบการฝึกฝนอยู่อย่างงั้นรึ?”
“ทุกคนตั้งใจฝึกฝนให้ดี อย่าทำให้เจ้าสำนักผิดหวัง!”
“รับทราบ!”
ทุกคนที่ตะโกนตอบรับเสียงดัง แววตาที่เป็นประกายความตื่นเต้น.
ด้วยผลของธวัชสงบศึก ทำให้พวกเขามีเวลาฝึกฝนและบ่มเพาะ แม้นว่าพลังบ่มเพาะจะเพิ่มไม่มากนัก ทว่าความพร้อมเพรียงสามัคคีนั้นได้เพิ่มขึ้นจนถึงระดับสูงแล้ว.
กองกำลังพันคน เวลานี้มีพลังบ่มเพาะที่ระดับอาจารย์ยุทธ์ขั้นที่เจ็ด.
จากเวลาที่เหลือ ราว ๆ หนึ่งเดือน ด้วยความเร็วเช่นนี้ น่าจะก้าวไปถึงอาจารย์ยุทธ์ขั้นที่เก้าได้.
การที่สามารถตัดผ่านระดับได้เร็วเช่นนี้ เพราะว่าจุนซ่างเซียวมอบเม็ดยารวมวิญญาณจำนวนมากตลอดจนศิลาวิญญาณธรรมชาติสนับสนุนพวกเขานั่นเอง.
ในเวลานี้ เพราะต้องเผชิญกับพายุใหญ่ ทำให้เขาต้องผลาญทรัพยากรมากมาย ใช้จ่ายอย่างบ้าคลั่ง เพื่อยกระดับหอขี่หมาป่าให้แข็งแกร่งที่สุดนั่นเอง!
......
“ถั่วกลายเป็นทหาร!”
จุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่บนยอดเขา ก่อนที่จะตะโกนออกมาเสียงดัง ในเวลานั้นเขาที่ใช้จิตผสานเข้าไปในถุงจักรวาร ก่อนที่จะหว่านถั่วลอยออกไป เกิดเป็นประกายแสงสว่างจ้า.
“หมายความว่าอย่างไร?”
กองกำลังขี่หมาป่าที่เผยท่าทางหวาดผวาขึ้นมาเหมือน ๆ กัน.
ครืนน!ครืนน!ครืนน!
ถั่ววิญญาณที่สัมผัสกับผืนปฐพี สร้างแสงสว่างจ้า พ่นควันสีขาวมากมายออกมา ปกคลุมทั่วพื้นที่รอบ ๆ.
ฟู่-
สายลมที่ค่อย ๆ โบกพัด หมอกหนาค่อย ๆ สลายหายไป.
สมาชิกหอขี่หมาป่าที่ดวงตาเบิกกว้าง เพราะว่า บนพื้นที่เปิดนั้น ปรากฏนักรบในชุดเกราะส่องประกายแสงวับวาวหนึ่งหมื่นคน พร้อมกับถืออาวุธครบมือ.
ร่างกายที่ดูแข็งกร้าว แววตาเย็นชา รู้สึกราวกับว่า...เป็นทหารเทวะ ขุนพลสวรรค์!
จุนซ่างเซียวถึงกับตกใจ.
ถั่วที่กลายเป็นทหารนั้น กลิ่นอายที่แผ่ออกมานั้น คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีระดับอาจารย์ยุทธ์!
สิ่งที่น่าเกรงขามที่สุด.
เจ้าสำนักจุนรู้สึกว่า เขาสามารถควบคุมทหารเหล่านั้นเพียงแค่คิดเท่านั้น.
“จัดแถว!”
เขาที่สั่งการในใจ.
ทหารหลายหมื่นคนที่กำลังเคลื่อนไหว แปรขบวนจัดแถวอย่างเป็นระเบียบ ราวกับกองทัพที่ฝึกฝนมาอย่างเข้มงวด.
เสวี๋ยเหรินกุยที่ก้าวเข้ามา เอ่ยด้วยความประหลาดใจ “เจ้าสำนัก ทหารเหล่านี้มาจากที่ใดกัน?”
จุนซ่างเซียวไม่ได้อธิบายอะไร เขาที่เผยยิ้มออกมา “ใช้ได้หรือไม่?”
“แข็งแกร่งมาก!”
เสวี๋ยเหรินกุยที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ที่บอกว่าแข็งแกร่ง ไม่ใช่เพียงแค่พลังบ่มเพาะ ทว่าการจัดขบวนเคลื่อนไหว เห็นชัดเจนว่าเป็นกองทัพที่เข้มงวดและฝึกฝนมาอย่างดี!
“มา.”
จุนซ่างเซียวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เจ้าบังคับหอขี่หมาป่า เปิ่นจั้วจะบังคับทหารเหล่านี้ ประลองกัน.”
“อืม.”เสวี๋ยเหรินกุยพยักหน้ารับ.
......
ลานฝึกฝน.
กองกำลังขี่หมาป่าทางทิศตะวันตก ทหารถั่ววิญญาณทางด้านตะวันออก ทั้งสองที่กำลังจัดรูปแบบเข้าปะทะกัน.
“ฟรึบ!”
เสวี๋ยเหรินกุยที่โบกธง.
จงอี้ที่ตะโกนออกมาเสียงดัง นำสมาชิกหอขี่หมาป่าพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว!
ด้วยการฝึกฝนมาอีกสองเดือน ทำให้พลังของกองกำลังขี่หมาป่าเพิ่มขึ้นอีกเป็นจำนวนมาก!
หากต้องปะทะกองกำลังเหนือพยัคฆ์ของเถาหยวน สามหมื่นหรือห้าหมื่น พวกเขาก็สามารถกำราบได้อย่างง่ายดาย.
“โจมตี!”
จุนซ่างเซียวที่สั่งการด้วยจิตสัมผัส เคลื่อนขบวนทัพในทันที.
กึก!กึก!กึก!
ทหารถั่วหนึ่งหมื่นคน ที่ถือหอก พร้อมกับตั้งขบวน เคลื่อนที่อย่างพร้อมเพรียง แม้แต่สร้างเป็นค่ายกลที่แข็งแกร่งขึ้นมา!
“นี่มัน....”เสวี๋ยเหรินกุยถึงกับตื่นตะลึง.
ทัพหนี่งหมื่นคน ที่สามารถเปลี่ยนขบวนจัดทัพได้อย่างคล่องแคล่ว น่าเหลือเชื่อจริง ๆ.
หากเปลี่ยนเป็นเขา ไม่มีทางที่จะทำได้อย่างแน่นอน!
การจะร่วมมือกันได้อย่างสมบูรณ์เช่นนี้ จำเป็นต้องการฝึกฝนเป็นเวลานาน การเปลี่ยนขบวนไปมา ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะทำได้โดยไม่มีข้อผิดพลาดเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการสร้างค่ายกลรบขึ้นมา.
เรื่องที่แม้แต่แม่ทัพห้าดาวทำไม่ได้ จุนซ่างเซียวกับทำได้!
นั่นก็เพราะทหารถั่วหนึ่งหมื่นคนนั้นถึงจะดูเหมือนคน ที่จริงแล้วกับเป็นเหมือนกับหุ่นเชิดมากกว่า จะเคลื่อนไหวตามเจตจำนงของผู้ควบคุมได้อย่างสมบูรณ์.
จุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่บนยอดเขา ไม่เพียงแค่ควบคุมทัพหนึ่งหมื่นได้อย่างสมบูรณ์ ทว่ายังสามารถมองเห็นภาพรวมของการต่อสู้ได้อีกด้วย.
ส่วนเสวี๋ยเหรินกุยถึงแม้นว่าจะมองเห็นภาพรวมเช่นกัน ทว่าการควบคุมทัพ ก็ต้องสั่งการผ่านการใช้ธวัช.
จุนซ่างเซียวเองก็เคยเล่นเกมส์วางแผนมาไม่น้อยเช่นกัน การควบคุมทหารของเขาเวลานี้ไม่ต่างจากการควบคุมที่หน้าจอคอมพิวเตอร์เลย!
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
จงอี้ที่นำสมาชิกบุกเข้าไป.
อาวุธของพวกเขาที่ รวมพลังวิญญาณปล่อยการโจมตี คมวิญญาณ ริ้วแสงจันทร์เสี้ยวมากมายที่พุ่งออกมา.
เพราะว่าทหารถั่วนั้นเป็นทหารที่แข็งแกร่ง ไร้ซึ่งความหวาดกลัวใด ๆ ไม่หวาดหวั่นต่อการโจมตีที่หนักหน่วงรุนแรง.
ในเวลานั้นทหารถั่วที่รับการโจมตี เสียงคมวิญญาณที่ทึบก้องปะทะเขากับร่างของพวกมัน!
อย่างไรก็ตาม สัมผัสนี้ไม่ต่างจากป้อมปราการที่แข็งแกร่งมั่นคง!
จุนซ่างเซียวที่เผยท่าทางประหลาดใจ ”พลังป้องกันสูงมาก!
ไม่เพียงเท่านั้น เหล่าทหารที่เชื่อมกับจิตใจของเขา สามารถใช้ทักษะยุทธ์เหมือนกับผู้ควบคุมได้ด้วย.
ในเวลานั้น.
ในจิตสำนักของเขาที่กำลังโคจรทักษะคมวิญญาณเช่นกัน.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
ทหารนับหมื่นที่ถืออาวุธอยู่นั้นถืออาวุธมือขวา มือซ้ายที่รวมพลังเตรียมใช้ทักษะคมวิญญาณ!
“แย่แล้ว!”
จงอี้ที่ตะโกนออกมาเสียงดัง “นำโล่ออกมา!”
ฟิ้ว! ฟิ้ว!
กองกำลังขี่หมาป่าที่ยกโล่ขึ้น เพื่อป้องกันคมวิญญาณนับหมื่นที่โจมตีออกมา!
ในเวลานั้น พลังวิญญาณที่ลอยฟุ้งไปทั่วพื้นที่ ฝุ่นควันมากมายที่กระจัดกระจายปกคลุมไปทั่วอากาศ.
ทหารถั่วที่มีพลังระดับอาจารย์ยุทธ์ ทว่าทักษะคมวิญญาณนั้นไม่ได้แข็งแกร่งนัก จึงไม่ได้ทำอันตรายสมาชิกหอขี่หมาป่าแต่อย่างใด.
อย่างไรก็ตาม มันกับทำให้จุนซ่างเซียวตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก!
ทหารถั่วเหล่านี้ไม่เพียงแต่สามารถควบคุมได้ด้วยพลังจิต ยังสามารถใช้ทักษะยุทธ์ตามที่เขามีได้อีกด้วย!
นี่ไม่ได้หมายความว่าทหารถั่วเหล่านี้!
เหมือนกับร่างแยกของข้าเลยไม่ใช่รึ?!
ระบบเอ่ย “โฮสน์สามาถควบคุมพวกมันได้ดั่งหุ่นเชิด ไม่สามารถเทียบได้กับร่างแยกเลยแม้แต่น้อย!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
จุนซ่างเซียวที่เงยหน้าหัวเราะ!
ควบคุมได้ดั่งใจ แม้แต่สามารถใช้ทักษะยุทธ์ได้หลากหลาย เวลานี้ยังต้องหวาดกลัวทัพมนทลเจิ้นหยางอีกรึ?!
หนำซ้ำ.
ทหารถั่วในถุงยังมีอีกถึง 90,000 คนอีกด้วย!
เพียงแค่ใช้ทหารส่วนหนึ่งวางไว้นอกเมืองชิงหยาง ต่อให้เผชิญหน้าทัพหนึ่งแสนคน ก็ไม่มีอะไรต้องกังวลแม้แต่น้อย.
เจ้าสำนักจุนที่อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก ด้วยการทดสอบต่อสู้กับทหารขี่หมาป่าหนึ่งพัน เพราะร่างกายที่แข็งแกร่ง และยังใช้ทักษะยุทธ์ได้อีกด้วย ทำให้เขาสามารถเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย.
การประลองนี้ ผ่านไปเพียงครึ่งชั่วยาม.
จงอี้และสมาชิกหอขี่หมาป่าที่เต็มไปด้วยความเศร้า!
ต่อหน้าทักษะยุทธ์ที่เหมือนกับตัวเอง ทว่าอีกฝ่ายกับมีจำนวนมากกว่า ไม่มีอะไรที่พวกเขาได้เปรียบเลย!
คนที่ตื่นตะลึกที่สุดคงหนีไม่พ้นเถาหยวนที่เฝ้ามองจากพื้นที่ไกลออกมา.
กองกำลังขี่หมาป่านั้นน่าเกรงขามขนาดใหน เขาที่เฝ้าดูอยู่ตลอดรู้ดีที่สุด ทว่าคาดไม่ถึงเลยว่า ต่อหน้ากองกำลังทหารราบหนึ่งหมื่นคน จะไม่สามารถต่อกรได้เลย.
“หากผู้พิทักษ์เข้าโจมตีมนทลชิงหยาง เกรงว่าสงครามที่เกิดขึ้นนี้ คงยากจะรับมือได้!”เถาหยวนที่คิดในใจ.
ในเวลานี้ เขาที่ได้แต่ภาวนาในใจ ว่าขอให้มนทลเจิ้นหยาง อย่าบุกมนทลชิงหยางเลย เขาที่อยู่ในฐานะศิษย์และแม่ทัพของดินแดนดังกล่าว คงจะเต็มไปด้วยความอึดอัดใจ.
น่าเสียดาย.
เพราะเถาหยวนสูญเสียความทรงจำ จึงไม่รู้ว่ามนทลเจิ้นหยางได้วางแผนบุกมนทลชิงหยางไปนานแล้ว นอกจากนี้เขายังเป็นคนนำทัพมาแพ้เองอีกด้วย!
