บทที่63 มิซึคาเงะรุ่นที่ 4 ที่กำลังสับสน ฟรี

ฉึก!

เสียงเจาะทะลุเนื้อดังขึ้น แขนขวาของริวอุนเจาะเข้าที่หน้าอกของคุชิมารุเรียบร้อย

“ป ป เป็นไป ได้ยังไง!” ชายร่างผอมอ้าปากของเขาช้า ๆ มีความไม่เชื่อปรากฏในสายตาของเขา

เขาได้คำนวณทุกอย่างชัดเจนและดักจับริวอุนได้แล้ว แล้วมันจะเป็นไปได้ยังไงที่อีกฝ่ายจะมาปรากฏตัวด้านหลังเขา

“นายคิดว่ามันเป็นไปได้จริง ๆน่ะเหรอที่ฉันจะถูกจับมัดน่ะ” ริวอุนหัวเราะเยาะ

เมื่อได้ยิน คุชิมารุก็หันกลับไปมองริวอุนที่อยู่ในใยแมงมุมของเขา ทันใดนั้นเขาก็เห็นร่างในใยสลายกลายเป็นแอ่งน้ำขังเล็ก ๆ

“ร่างแยกน้ำ? ตั้งแต่เมื่อไหร่?” แววตาสิ้นหวังฉายทับแววตาแห่งความมั่นใจเมื่อสักครู่

ที่เป็นแบบนี้เพราะตั้งแต่แรก ริวอุนไม่เคยคิดจะใช้ร่างจริงเข้าสู้เลยสักครั้ง หากเป็นการต่อสู้กับโจนิน เขาจะใช้ร่างแยกตลอด ส่วนร่างจริงรอเก็บเกี่ยวมาตั้งแต่เขี้ยวสีขาวแล้ว รอจนกว่าถึงเวลาเผด็จศึก ร่างจริงค่อยลงมือ

“มันจบแล้วล่ะ” ริวอุนทำเป็นถอนหายใจ จากนั้นเขาก็ใช้มืออีกข้างผลักตัวของคุชิมารุให้ตกจากต้นไม้

ตุบ!

ร่างผอมตกกระแทกพื้น ลมหายใจขาดหาย ส่วนหนึ่งที่เขารับมือได้ทันก็เพราะการรับรู้จักระธรรมชาติและตรวจจับรอบตัว เด็กหนุ่มเลยรู้ว่าคุชิมารุตรงต้นไม้ ไม่ใช่ร่างจริง

กลอุบายนี้ ริวอุนสังเกตเห็นมานานแล้ว

ร่างของริวอุนกระโดดลงมาจากต้นไม้ ตรงเข้ามาหาศพของคุชิมารุ จากนั้นก็ใช้จักระลมทำลายสมองจากภายในเหมือนกับจินปาจิ

เขามองไปรอบ ๆเพื่อตรวจสอบดูว่าพลาดทิ้งหลักฐานอะไรไปหรือเปล่า พอเห็นว่าไม่มีก็เก็บดาบยาวเข็มถักร้อยเข้าคัมภีร์เก็บของไป

--------------------------

คิริงาคุเระ

ริวอุนกลับมาที่หมู่บ้านแบบสบาย ๆหลังจากสังหารมุนาชิ จินปาจิกับคุริิอาราเระ คุชิมารุไป จากนั้นเขาก็มุ่งตรงไปสำนักงานมิซึคาเงะ

ก๊อก ๆ!

ไม่ทันให้ผู้อยู่ด้านในเรียก ริวอุนก็เชิญตัวเองให้เข้าไปทันที

“หืม?” ยากุระเงยหน้าขึ้นมองแล้วก็ต้องผงะเมื่อได้เห็นร่างริวอุนยืนอยู่

ยากุระไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกลับมาเร็วขนาดนี้

“ท่านมิซึคาเงะ ภารกิจล้มเหลวครับ” ริวอุนเดินมาที่โต๊ะพร้อมกับรายงานภารกิจลับที่ได้รับคำสั่งมา

“งั้นเหรอ?” ยากุระไม่แปลกใจเลย สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่ได้หวังตั้งแต่แรกว่าจะทำภารกิจสำเร็จ เขาทำเพียงพยักหน้ารับรู้แล้วเงียบไปเท่านั้น

ไม่ว่ายังไง ยากุระก็มองไม่เห็นทางทำสำเร็จ โอโรจิมารุและจิไรยะก็อยู่พร้อมหน้า แถมยังมีทีมอัจฉริยะเด็กอีกคน เป็นไปไม่ได้เลยที่จะลอบสังหารด้วยคนแค่สามคน

“ว่าแต่ แล้วมุนาชิ จินปาจิกับคุชิมารุไปไหนล่ะ?” เมื่อมิซึคาเงะตัวเล็กตั้งสติได้ เขาก็มองไปรอบ ๆทว่าไม่เห็นสองคนที่ไปด้วยกันก็ถามขึ้น

ริวอุนกำลังจะตอบว่าพวกนั้นตายไปแล้ว แต่ดูเหมือนระบบตัวเลือกจะเด้งขึ้นมาก่อน

[ติ๊ง!]

          [คำถามจากยากุระ โปรดเลือกหนึ่งในสามตัวเลือกต่อไปนี้]

          [1. แจ้งยากุระว่าทั้งสองคนตายแล้ว สาเหตุคือพวกเขาฆ่าตัวตาย รางวัล: หมัดพลังประหลาด]

          [2. ตอบว่าไม่รู้ว่าทั้งสองคนอยู่ที่ไหน รางวัล: วิชาเร้นกาย]

          [3. บอกยากุระไปว่าทั้งสองคนตายแล้วและโทษสามนินจาของโคโนฮะ รางวัล: ผนึกอินมือเดียว]

ริวอุนตากระตุ ตัวเลือกที่สองและสามก็ยังพอทำเนา แล้วตัวเลือกแรกมันคืออะไร?

บอกยากุระว่าสองคนนั้นฆ่าตัวตายเนี่ยนะ?

“ทำไม? มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขาเหรอ?” ยากุระเห็นว่าริวอุนดูไม่อยากตอบ เขาก็เค้นถาม ลางสังหรณ์บอกว่าเรื่องนี้มีกลิ่นไม่ค่อยดี

“ใช่ครับ จินปาจิกับคุชิมารุ... ฉันเป็นคนฆ่าพวกเขาเองครับท่านมิซึคาเงะ” ริวอุนยอมพยักหน้าในท้ายที่สุด

“เอ๊ะ? นายพูดว่าอะไรนะ?!” ยากุระอ้าปากค้าง เขาตกตะลึงโดยสมบูรณ์กับสิ่งที่เพิ่งได้ยิน

คุริอาราเระ คุชิมารุกับมุนาชิ จินปาจิถูกฆ่า?

แล้วริวอุนคือคนที่ฆ่าพวกเขาเหรอ?

ที่สำคัญกว่านั้นคือคนฆ่ายอมรับง่าย ๆแบบนี้เลย แน่ใจเหรอว่าไม่ใช่เรื่องโจ๊กน่ะ?

ความคิดนี้ผุดขึ้นในใจยากุระเป็นอย่างแรก ซึ่งทำให้เขาไม่ตอบสนองอะไรเป็นเวลาสักพักใหญ่ ผ่านไปเกือบหนึ่งนาทีเต็ม สีหน้าของยากุระก็เปลี่ยนไป เขาตะโกนออกมาดังลั่นห้อง

“ชิบะ ริวอุน นี่ไม่ใช่เวลามาตลกนะ!” ยากุระโมโห “นายรู้ผลจากการฆ่าคนหมู่บ้านเดียวกันหรือเปล่า?!”

สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้ริวอุนตกใจ แม้ว่าคุชิมารุจะเคยฆ่าอาจารย์และน้องชายของเขา แต่เขาก็ไม่ได้ยอมรับตรง ๆแบบริวอุน เพราะอย่างนั้นเขาเลยรอดการคว่ำบาตรและได้รับการช่วยเหลือ

ถึงหมู่บ้านคิริงาคุเระจะโหดร้ายยังไง ก็ยังเป็นไปไม่ได้ที่โจนินในหมู่บ้านเดียวกันจะฆ่ากันเอง

“พวกเขาสองคนถูกฉันฆ่าจริง ๆ” ริวอุนส่ายหน้า

แม้สีหน้ายังดูใจเย็น ทว่าในใจกลับสาปส่งระบบไปไหนต่อไหน เขาไม่ต้องการจะยอมรับแบบนี้ แต่ใครใช้ให้รางวัลแรกสุดมันดีขนาดนี้ล่ะ

เขามีอาภรณ์สายฟ้าแล้ว แถมยังมีร่างเซียนระดับกลาง สิ่งที่เขาอ่อนแอที่สุดตอนนี้คือวิชาไทจุตสึ ตราบใดที่เขาได้รับพลังหมัดแปลกประหลาดมา เขาก็จะสมบูรณ์แบบในด้านระยะประชิด มีทั้งการป้องกัน ความเร็ว การฟื้นฟูและพลัง

ภายใต้อำนาจที่ระบบส่งตรงมาให้ เขาจะปฏิเสธได้ยังไงเล่า?

“นาย...” ยากุระปวดหัวตุบ ๆ ไม่สามารถสรรหาคำพูดมาต่อว่าริวอุนได้อีก

เขาคิดว่าริวอุนล้อเล่น ไม่คิดว่าจะยังย้ำคำเดิมและสายตาก็ดูไร้การโกหก ความซื่อสัตย์แบบนี้ทำให้ยากุระไม่รู้จะทำยังไงดี

“เหตผลล่ะ?” ยากุระสูดหายใจเข้าแล้วเค้นเสียงถามออกมา “นายรู้ผลที่จะตามมาจากการฆ่านินจาในหมู่บ้านเดียวกันไหม? ฉันสามารถประกาศให้นายเป็นคนทรยศได้เลยนะ”

ยากุระไม่ได้หุนหันพลันแล่นตัดสินใจ เขายังคงถามหาเหตุผลอยู่

“มุนาชิ จินปาจิกับคุริอาราเระ คุชิมารุร่วมมือกับโคโนฮะเพื่อจะฆ่าฉัน ทั้งสองคนได้แปรพักตร์ไปนานแล้ว” ริวอุนส่ายหน้า

ระบบเพียงขอให้เขายอมรับว่าฆ่าทั้งสองคน แต่ไม่มีกฎห้ามให้เขาเสริมเรื่องเข้าไปหลังจากยอมรับแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น การกระทำของเขาก่อนหน้านี้ก็เหมือนกับที่พูดจริง ๆ เพราะทั้งสองคนนั้นมีเรื่องกับเขาก่อนจะออกจากห้องนี้ไป

“หลักฐานล่ะ?” ยกาุระกระพริบตา

“ถ้าท่านมิซึคาเงะไม่เชื่อก็ไปถามพวกเขาเองได้เลยครับ” ริวอุนยิ้มมุมปาก

ถามพวกเขาเองเหรอ? ยากุระตากระตุก รู้สึกว่าสมองของเขากำลังจะพัง

ทั้งสองคนตายไปแล้ว จะไปถามได้ยังไง?

อีกอย่างเขาเข้าใจดี หากริวอุนกล้าพูดตรง ๆแบบนี้ นั่นหมายความว่าจะไม่มีหลักฐานทิ้งเอาไว้แน่นอน ดังนั้นนอกจากไปถามพวกโคโนฮะแล้วก็ไม่มีทางจะรู้สถานการณ์จริงได้เลย

แล้วโคโนฮะพูดด้วยได้เหรอ?

ทั้งสองหมู่บ้านกำลังจะทำสงครามกันอยู่แล้ว จะยังไปถามได้ยังไงอีกเล่า?

****************************