บทที่ 18: ข่าวสารที่น่าคิดถึง
บทที่ 18: ข่าวสารที่น่าคิดถึง
ซาหยานถอนหายใจ “ทำไมผู้คนถึงอยากจะเป็นนักสร้างสิ่งประดิษฐ์กันนะ? ข้าไม่เข้าใจเลย”
ในโลกแห่งการฝึกตน นักปรุงยาและนักสร้างสิ่งประดิษฐ์ล้วนดูถูกกันและกัน
หลังจากดื่มชาเสร็จแล้ว ซาหยานก็ลุกขึ้นและจากไปโดยมีซูฟ่านออกไปส่ง
“อิสรภาพไม่มีค่า”
ในขณะที่มองดูซาหยานจากไป ซูฟ่านก็พึมพำกับตัวเองว่า “ไม่มีใครสามารถทนต่อการติดอยู่ที่ขอบเขตฝึกปราณเป็นเวลา 150 ปีได้หรอก”
...
กลับมาที่ห้องของเขา ซูฟ่านหยิบสื่อการสอนการสร้างสิ่งประดิษฐ์ที่เขาซื้อมาออกมา มันประกอบไปด้วยแผ่นหยกมากกว่าร้อยแผ่นที่มีวิชาความรู้อัดแน่นอยู่ภายในนั้น
ซูฟ่านหยิบแผ่นหยกแผ่นแรกขึ้นมาวางไว้ใกล้หน้าผากของเขา และใส่พลังวิญญาณของเขาลงไป
ช่วงเวลาหนึ่งผ่านไป ซูฟ่านพบว่าตัวเองได้มาปรากฎตัวอยู่ในโรงหลอมขนาดใหญ่ข้างภูเขาไฟ
“การสร้างสิ่งประดิษฐ์เกี่ยวข้องกับการสกัดแก่นแท้ของวัสดุมากมายเพื่อสร้างสมบัติอันน่ามหัศจรรย์แห่งฟ้าดิน” ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างภูเขาไฟกล่าว
“มีองค์ประกอบหลักสามประการในการสร้างสิ่งประดิษฐ์ให้ดี: วัสดุ รูนและวงเวทย์”
ขณะที่ชายวัยกลางคนที่ดูแข็งแกร่งพูด เขาก็ยกแร่เหล็กสีดำชิ้นใหญ่ขึ้นมาและปล่อยมันลอยไว้กลางอากาศ
“ที่ขอบเขตฝึกปราณ เจ้ายังไม่มีพลังเพียงพอที่จะควบคุมเพลิงวิญญาณที่จำเป็นในการหลอมและดัดแปลงวัสดุ ดังนั้นเจ้าจึงต้องค้นหาสถานที่ที่อุดมไปด้วยพลังวิญญาณแห่งไฟเพื่อหลอมละลายแร่” ชายคนนั้นอธิบาย
ชายวัยกลางคนดึงลูกบอลเพลิงวิญญาณออกมาจากลาวาหลอมเหลว ซึ่งห่อหุ้มแร่เหล็กสีดำเอาไว้
เมื่อเผชิญหน้าเข้ากับเพลิงวิญญาณอันร้อนระอุ แร่เหล็กก็เริ่มอ่อนตัวลง และค้อนขนาดยักษ์ที่เกิดจากพลังวิญญาณก็เริ่มทุบแร่เหมือนที่ช่างตีเหล็กทำ
“นั่นคือกระบวนการพื้นฐานของการแปลงวัสดุ แม้ว่าพวกมันจะผ่านการเตรียมการเบื้องต้นมาแล้ว แต่พวกเราในฐานะนักสร้างสิ่งประดิษฐ์ก็ยังจะต้องสร้างมันขึ้นมาใหม่ตั้งแต่ต้น”
ทุกครั้งที่ตีลงไป สิ่งเจือปนภายในแร่ก็จะถูกกรองออกไป และภายในระยะเวลาอันสั้น แร่เหล็กสีดำก็จะกลายเป็นโลหะหลอมเหลวสีดำที่ลอยอยู่กลางอากาศ
“เมื่อวัสดุได้รับการดัดแปลงเรียบร้อยแล้ว มันก็ถึงเวลาขึ้นรูป”
โลหะหลอมเหลวกลางอากาศเริ่มเปลี่ยนรูปร่างเป็นกระบี่ยาวพื้นฐานภายใต้การควบคุมของชายวัยกลางคน
“ขั้นตอนต่อไปคือการใส่รูนเข้าไปในสิ่งประดิษฐ์ก่อนที่มันจะแข็งตัวอย่างสมบูรณ์”
“และนี่ก็เป็นส่วนที่สำคัญที่สุดเช่นกัน”
ตามที่ชายคนนั้นอธิบาย เขาชี้ไปที่วัตถุที่มีลักษณะคล้ายพู่กันและวางอักษรรูนสามตัวขึ้นกลางอากาศก่อนที่จะหลอมรวมมันเข้ากับกระบี่
“สิ่งประดิษฐ์ขั้นพื้นฐานต้องมีรูนอย่างน้อยสามตัว”
“รูนทั้งสามที่ข้าใส่ไปเมื่อกี้คือ ความยืดหยุ่น การเจาะเกราะ และการควบคุมวิญญาณ สำหรับวงเวทย์ เจ้าจะได้เรียนรู้มันในภายหลัง”
“รายละเอียดเกี่ยวกับรูนพื้นฐานสามารถไปเรียนได้ใน แผ่นหยกที่สิบเอ็ด”
หลังจากที่กระบี่ยาวหลอมรวมเข้ากับอักษรรูนทั้งสามแล้ว พื้นผิวของมันก็เริ่มเปล่งประกายด้วยแสงแห่งจิตวิญญาณ พวกมันเปล่งรัศมีอันเฉียบคมออกมา
“การตกแต่งเป็นขั้นตอนสุดท้าย”
ชายคนนั้นอธิบายโดยโรยผงเงินจำนวนหนึ่งปกคลุมไปทั่วทั้งดาบ ภายในชั่วขณะหนึ่ง สิ่งประดิษฐ์อันวิจิตรงดงามก็ปรากฏขึ้น
“นี่คือกระบวนการสร้างสิ่งประดิษฐ์ในขอบเขตฝึกปราณ”
ในชั่วพริบตา สภาพแวดล้อมโดยรอบก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง และเขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องเรียน
ชายวัยกลางคนคนเดียวกันกับที่ถือแร่เหล็กสีดำเริ่มอธิบายว่า “ตอนนี้ ข้าขอแนะนำให้เจ้ารู้จักกับเหมืองวิญญาณมากกว่าพันชนิดที่สามารถพบได้ทั่วไปในโลกแห่งการฝึกตน”
“และรวมถึงลักษณะเฉพาะของพวกมันด้วย”
ซูฟ่านรู้สึกราวกับว่าเขาได้กลับมาโรงเรียนอีกครั้ง
“ดูเหมือนว่ายิ่งข้ามีชีวิตอยู่นานเท่าไหร่ ข้าก็ยิ่งถอยหลังไปเป็นเด็กมากขึ้นเท่านั้น” ซูฟ่านบ่น
ขณะที่ซูฟ่านศึกษาต่อไป ความสนใจในวิชานี้ก็เข้มข้นมากขึ้นเรื่อยๆ
ซูฟ่านตัดสินใจว่าเขาจะต้องเรียนรู้การสร้างสิ่งประดิษฐ์ให้ได้เนื่องจากเขามีแผนการมากมายรอเขาอยู่ในอนาคต
...
สามเดือนต่อมา
ซูฟ่านวางแผ่นหยกชิ้นสุดท้ายในมือลงแล้วถอนหายใจยาว
“น่าสนใจ นี่มันน่าสนใจมากกว่าการปรุงยาซะอีก”
ในช่วงสามเดือนที่ผ่านมา ซูฟ่านศึกษาการสร้างสิ่งประดิษฐ์อย่างดื่มด่ำ เหมือนกับการเสพติดนิยาย
ซูฟ่านยืนขึ้นและเหยียดเอวของเขา เขารู้สึกเหนื่อยล้าเล็กน้อยจากการทำงานหนักมาตลอดสามเดือนที่ผ่านมา
เมื่อเดินออกจากห้อง ซูฟ่านก็เห็นดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงจ้าอยู่เหนือศีรษะ มันเป็นเวลาเที่ยงแล้ว
“ข้าควรจะพักสักสักหน่อยแล้วไปเยี่ยมชมยอดเขาขัดเกลาสิ่งประดิษฐ์ในภายหลังดีกว่า”
ทันใดนั้น สิ่งประดิษฐ์สื่อสารทรงกลมก็ปรากฎขึ้นในมือของซูฟ่าน เขาเปิดมันเพื่อดูข่าวสารล่าสุดในนิกาย
“1. นิกายเทียนฉัวจะเปิดดินแดนลับขอบเขตฝึกปราณในไม่ช้า กลุ่มพันธมิตรได้รับการสนับสนุนให้คว้าโอกาสนี้ (โดยปกติดินแดนลับจะเปิดทุกๆ 50 ปี)”
“2. มู่หรงเฉียนเอ๋อ สาวงามอันดับหนึ่งแห่งนิกายชั้นนอกของเรากลายเป็นคู่รักกับลูกศิษย์ของโถง A ไปแล้ว”
“3. เหล่าผู้อาวุโสจากนิกายวิญญาณมายามาเยี่ยมลูกศิษย์ของพวกเขา กลุ่มพันธมิตรของเราคาดการณ์ว่าพวกเขาอาจจะมาที่นี่เพื่อเช่าเรือเหาะของเรา”
“4. ในปีนี้ โถงยาวิญญาณได้เปิดคัดเลือกศิษย์มากกว่าปีก่อนๆ ในทางตรงกันข้าม ยอดเขาขัดเกลาสิ่งประดิษฐ์รับสมัครศิษย์เพียงไม่กี่คนเท่านั้น คาดการณ์ว่าราคาของสิ่งประดิษฐ์ขั้นพื้นฐานจะมีมูลค่าเพิ่มขึ้นอีก พี่น้องพันธมิตรควรเตรียมตัวให้พร้อมล่วงหน้า”
“5. ในอีกสามวันนับจากนี้ ยอดเขาบรรลุเมฆาซึ่งมีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในนิกายเราจะยอมรับการท้าทายจากนิกายวิญญาณมายา โดยกลุ่มพันธมิตรเราจะมีกิจกรรมการเดิมพันจัดขึ้น อย่าพลาด!”
“6. ตามคำบอกเล่าของคนวงใน เรือเหาะลอยร่องของนิกายเรากลับมาก่อนกำหนดเมื่อวันก่อนและต้องสงสัยว่าจะได้รับการเก็บเกี่ยวที่ยอดเยี่ยมกลับมา”
“พื้นที่การค้า: ต้องการซื้อยาเร่งวิญญาณระดับกลาง 1 ขวดราคา 1,500 หินวิญญาณ หวังว่าพี่น้องพันธมิตรจะช่วยได้”
“ขอคำแนะนำจากพี่น้องที่ได้เรียนรู้วิชานทีวิญญาณขั้นสูงแล้ว เสนอค่าสอนเป็นหินวิญญาณ 200 ก้อน”
“ตามหาหญ้างูวิญญาณ หินวิญญาณ 1,000 ก้อน”
“กำลังมองหายาก่อเกิดรากฐานที่ไม่ได้ใช้ เจรจาด้วยตนเอง”
“ข้อความส่วนตัว: จ้าวซื่อหยวน: ผู้อาวุโสนักปรุงยาในกลุ่มพันธมิตร ข้ามีวัตถุดิบทำยาเร่งวิญญาณ 20 ชุด ข้าต้องการยาเร่งวิญญาณระดับกลางหรือสูงก็ได้ 1 เม็ด”
“หลี่ซื่อหู: กำลังมองหายาหลอมกายาระดับสูง”
ซูฟ่านดูข่าวคราวในกลุ่มพันธมิตรและค่อยๆ เริ่มยิ้ม นี่เป็นหนึ่งในความสุขอันยิ่งใหญ่หลังจากเข้าร่วมกับกลุ่มพันธมิตรที่ผางฟู่แนะนำ
“น่าสนใจ คนรักของมู่หรงเฉียนเอ๋อจะใช่เจ้าเด็กยู่หลุนรึเปล่านะ?”
เมื่อซูฟ่านพูดถึงหวังยู่หลุน เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น
เมื่อประตูเปิดออก หวังยู่หลุนก็เดินเข้ามาในลานบ้านพร้อมกับหญิงสาวที่มีรูปลักษณ์อันประณีต
หญิงสาวสวมกระโปรงยาวสีฟ้าซีด ผมเธอยาวถึงเอวซึ่งเผยให้เห็นถึงเสน่ห์อันอ่อนเยาว์ของเธอ เธอพิงหัวลงบนแขนของหวังยู่หลุนด้วยสีหน้ามีความสุข
“ยู่หลุน พี่ใหญ่ซูคนนี้น่าทึ่งจริงอย่างที่ท่านพูดรึเปล่า?” หญิงสาวถามอย่างสงสัย เนื่องจากเธอนึกไม่ถึงว่าจะมีผู้ฝึกตนในนิกายชั้นนอกที่มีพลังมากกว่าคนรักของเธอ
“แน่นอน ความสำเร็จทั้งหมดของข้าในวันนี้ต้องขอบคุณพี่ใหญ่ซูผู้นี้” หวังยู่หลุนกล่าวด้วยความชื่นชม แม้ว่าเขาจะเข้าไปในโถง A ได้แล้ว แต่เขาก็คงเอาชีวิตรอดได้เพียงสี่ลมหายใจก่อนที่ซูฟ่านจะฆ่าเขาลงได้
“เฉียนเอ๋อ เจ้าต้องทำตัวดีๆ ล่ะ บางทีเขาอาจจะสามารถช่วยเราแก้ปัญหาที่เผชิญอยู่ก็ได้” หวังยู่หลุนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเล็กน้อย
“เอาล่ะ ข้าเข้าใจแล้ว” มู่หรงเฉียนเอ๋อตอบอย่างเชื่อฟัง
“ข้ายังคงมองว่าพี่ซาหยานของข้าสวยกว่า ศิษย์นิกายชั้นนอกพวกนี้ยังเด็กเกินไป พวกเขายังไม่เข้าใจความงามที่แท้จริง” ขณะเดียวกัน ซูฟ่านถอนสายตาจากหน้าต่างแล้วเดินไปที่หน้าประตู
เนื่องจากมีแขกมาใหม่ เขาจึงต้องออกมาทักทายพวกเขาเป็นการส่วนตัว
“พี่ซู การปรุงยาของท่านช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง?” หวังยู่หลุนถามด้วยรอยยิ้ม
“คารวะพี่ใหญ่ซู” มู่หรงเฉียนเอ๋อทักทายด้วยการแสดงกิริยามารยาทอันยอดเยี่ยม
“สวัสดี ถ้าข้าดูไม่ผิด เจ้าคงจะเป็นสาวงามอันดับหนึ่งของนิกายชั้นนอก มู่หรงเฉียนเอ๋อใช่ไหม?” ซูฟ่านกล่าวอย่างใจดี
“พี่ซู ท่านรู้ด้วยหรอ?” หวังยู่หลุนมองไปที่ซูฟ่านด้วยความประหลาดใจ...
