บทที่ 14 : อาณาจักรปราการสวรรค์อันทรงลัง

บทที่ 14 : อาณาจักรปราการสวรรค์อันทรงลัง

มีคนได้รับบาดเจ็บ?

ใครกัน?.....เป็นเย่ว์รู่ชวงใช่ไหม?

นั่นคือสิ่งที่ทุกคนคิด

เเต่ทันใดนั้น, เสียงเลือดและเสียงถ่มน้ำลายก็เริ่ม​มีมากขึ้นเรื่อยๆ

จากนั้น ก็มีร่างหนึ่งบินออกจากสนามรบและล้มลง

ขณะที่ทุกคนมองดูเหตุการณ์ตรงหน้า พวกเขาต่างก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจและหวาดกลัวไปพร้อมๆกัน

บนพื้น, กลุ่มผู้ฝึกตนอาณาจักรทะเลศักดิ์สิทธิ์ที่นำโดยชูเหรินซิกำลังนอนอยู่….กระอักเลือดออกมาอย่างรุนแรง​ราวกับว่าชีวิตของพวกเขากำลัง​อยู่​บนเส้นด้าย​

บนหน้าอกของพวกเขา, มีบาดแผลมากมาย โดยมีพลังปราณดาบแแผ่ออกมา

“……..”

ฉากนี้ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนตกตะลึงถึงขีดสุด

จากนั้นดวงตาเต็มไปด้วยความรู้สึก​ต่าง​ๆ ทั้งความตกตะลึง, ความกลัว, ความสับสน, ผสมปนเปกันนับไม่ถ้วน

ทุกสายตาจ้องไปหาเย่ว์รู่ชวงด้วยความตกตะลึง​

เพียงดาบเล่มเดียว, นางทำให้ผู้ฝึกตนอาณาจักรทะเลศักดิ์สิทธิ์มากกว่าหนึ่งโหลบาดเจ็บสาหัส….แม้กระทั่งผู้ฝึกตนอาณาจักรทะเลศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงสุดก็ไม่รอด

นี่นางยังเป็นผู้ฝึก​ตน​อาณาจักรทะเลศักดิ์สิทธิขั้นสูงสุด​เหมือนคนอื่นจริงๆหรือ?

พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยอยู่ครู่หนึ่ง

แต่ในขณะนี้พลังที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเย่ว์รู่ชวง แสดงให้เห็นว่าเธออยู่เพียงจุดสูงสุดของอาณาจักรทะเลศักดิ์สิทธิ์จริงๆ

สิ่งนี้มหัศจรรย์มาก!

ในขณะนี้ คำว่า "อัจฉริยะ" ได้ผุดขึ้นมาในใจของทุกคน

ใช่แล้ว มีเพียงอัจฉริยะเท่านั้นที่จะมีความแข็งแกร่งเช่นนี้ได้

เมื่อมองดูรูปร่างอันน่าภาคภูมิใจและสง่างามของเย่ว์รู่ชวง….ในขณะนี้ ไม่มีใครกล้าที่จะมีความคิดที่ไม่เคารพใดๆต่อเธอ

เเละพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ….ตระกูลเย่ได้รับ​ห่านทองคำอย่างแท้จริงในครั้งนี้

เเละแม้แต่ผู้อาวุโสและคนอื่นๆของตระกูล​เย่ก็ยังตกตะลึงไม่เเพ้คนนอก…..เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่คิดว่าความแข็งแกร่งของเย่ว์รู่ชวงจะน่ากลัวถึงเพียงนี้

ด้วยดาบเพียงเล่มเดียว…ปรมาจารย์อาณาจักรทะเลศักดิ์สิทธิ์หลายคนล้วนได้รับบาดเจ็บสาหัส

…….

ณ ขณะนี้​

ชูเหรินซินนอนอยู่บนพื้นด้วยความกลัว

เเละผู้นำตระกูลหวังและผู้นำตระกูล​เจียงก็มีสีหน้าเต็มไปด้วยความกลัวเช่นกัน

“นี่มันเป็นไปได้ยังไง, เจ้าแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ได้อย่างไรกัน!” ชูเหรินซินตัวสั่นชี้ไปที่เย่ว์รู่ชวง

เขาถามด้วยความหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด​

น่าเสียดายที่เย่ว์รู่ชวงไม่แสดงความเมตตาต่อใครเลย

เธอไม่ตอบคำถามของเขา, แต่ยกดาบยาวในมือขึ้น

ปลดปล่อย​ปราณดาบไร้เทียมทานออกมาจากอาวุธศักดิ์สิทธิ์​เเละเผยให้เห็นเจตนาฆ่า

เเละฉากนี้ทำให้​ผู้คนนับไม่ถ้วนตกตะลึง

สามตระกูลใหญ่จบสิ้นแล้ว!

นี่คือความคิดในใจของทุกคน

การมีผู้ฝึกตนขั้นสูงสุดของอาณาจักรทะเลศักดิ์สิทธิ์หมายความว่าอย่างไร?

แค่เพียงนึกดูก็สามารถจินตนาการได้ไม่ยาก…..ในมณฆลเมฆาอัศนี เธอเกือบจะเรียกได้​ว่า​อยู่ยงคงกระพันเเล้ว

เมื่อมองดูเย่ว์รู่ชวงที่กำลังเดินมาทีละก้าว, รับรู้ถึงปราณดาบที่อยู่รอบตัว ของเธอ….หัวใจของชูเหรินซินก็เต็มไปด้วยความกลัวอย่างยิ่ง

เเละเมื่อเห็นเย่ว์หรู่ชวงยกดาบขึ้น, เขาก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไปและตะโกนออกมา

“ผู้อาวุโสลำดับที่สอง….ช่วยข้าด้วย!”

ด้วยเสียงคำรามอันโกรธเกรี้ยวนี้, เย่ว์รู่ชวงก็รีบโจมตีด้วยดาบของเธอทันที​

ครืนนนนน~~~

อย่างไรก็ตาม ณ ขณะนี้​ในบ้านพักของตระกูลชูในมณฆลเมฆาอัศนี

แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวได้ปะทุขึ้นและพลังนั้นได้มุ่งหน้ามายังคฤหาสน์​ตระกูลเย่ในชั่วพริบตา

ลงมาพร้อมกับรัศมีดาบอันน่าสะพรึงกลัว

คว้ากกกก~~~!

ปราณดาบที่ไม่มีใครเทียบได้ ได้ฉีกทะลุท้องฟ้า เเละโจมตีมาที่เย่ว์รู่ชวงโดยตรง​

ปราณดาบสายนี้, ทำให้หัวใจของผู้คนรอบๆหยุดนิ่งทันที​

ผู้ฝึกตนอาณาจักรทะเลศักดิ์สิทธิ์หลายคนขณะที่​เห็นดาบเล่มนี้….พวกเขาก็รู้สึกว่าเลือดในกายของพวกเขาจับตัวเป็นน้ำแข็งเเละเต็มไปด้วยความกลัวในทุกอณู

เเละในชั่วระยะเวลานั้น, มันก็มีความคิดหนึ่งผุดออกมาในใจของพวกเขา​ทุกคน​

อาณาจักรปราการสวรรค์!

พลังระดับนี้ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ฝึกตนขั้นอาณาจักรทะเลศักดิ์สิทธิ์จะสามารถทำได้อย่างแน่นอน

และเมื่อเผชิญหน้ากับปราณดาบอันทรงพลังนี้….เย่ว์รู่ชวงก็สัมผัส​ได้​ถึง​อันตราย​เช่นกัน

เธอไม่กล้าที่จะลังเล, และทำการปลดปล่อยวิชาดาบระดับปฐพีขั้นสูงสุดโดยไม่ลังเลใจ

ครืนนน~!

ปราณดาบไร้เทียมทานของเธอปะทุขึ้นและรับการโจมตีจากผู้มาใหม่นี้

บูม~!

เกิดการปะทะกันอย่างรุนแรง, เสียงระเบิดดังกึดกก้องเเละสั่นสะท้าน​ใบหูของทุกคน

หลังจากการปะทะ….เย่ว์รู่ชวงซึ่งท้ายที่สุดยังไม่ใช่ผู้ฝึก​ตนอาณาจักรปราการสวรรค์ก็ต้องถอยออกไปหลายสิบก้าวก่อนที่จะหยุดลง

เเละฉากนี้ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนเริ่มสงสัยในชีวิต​

เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครคาดหวังว่าเย่ว์รู่ชวงจะสามารถต้านทานการโจมตีจากผู้ฝึกตนอาณาจักรปราการสวรรค์ได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ​ใดๆ

นี่คือพลังของอัจฉริยะ?

นี่เป็นความคิดเดียวที่ปรากฏใ​นใจของทุกคนในขณะนี้

ในเวลาเดียวกัน, พวกเขาก็สงสัยอย่างมากว่าผู้มาใหม่คือใคร…..และทำไมเขาถึงช่วยสามตระกูลหลัก

……

ทันใดนั้น​เอง, มันก็มีมีเสียงแก่ๆดังขึ้นมา

"แข็งแกร่งจริงๆ, ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้า…..ผู้ฝึก​ตนขั้นอาณาจักรปราการสวรรค์ที่ต่ำกว่าขั้นที่สามคงจะไม่สามารถ​ทำอะไรเจ้าได้เป็นแน่!"

เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนก็ได้เข้าใจเกี่ยวกับพลังการต่อสู้ของเย่ว์หรู่วงทันที​

ชายชราหยุดไปครู่หนึ่ง, จากนั้นเสียงนั้นก็พูดขึ้นอีกครั้ง

“น่าเสียดายที่ผู้อาวุโสคนนี้ไม่ใช่ผู้ฝึกตนอาณาจักรปราการสวรรค์ที่ต่ำกว่าขั้นที่สาม….ชะตากรรมของเจ้าไม่อาจหนีพ้น!”

เขาเอ่ยยังเด็ดขาด, เเละมีเจตนาสังหารอันท่วมท้น​อยู่​ในคำพูด​นั้น

เพราะถ้าหากอัจฉริยะ​อาณาจักรทะเลศักดิ์สิทธิ์ที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้รอดไป….มันจะมีอนาคตสำหรับนิกายดาบสังหารวารีเหลืออยู่หรือ?

เเละเมื่อคำพูดจบลง ทุกคนก็ได้เห็นชายชราคนหนึ่งในวัยห้าสิบปี…..ผอมแห้งเเละมีหลังค่อมเล็กน้อย

“นั่นคือถูเป่ยหง ผู้อาวุโสลำดับที่สองของนิกายดาบสังหารวารี….พระเจ้า!”

“ตระกูลเย่กล้ายั่วยุนิกายดาบสังหารวารีได้อย่างไร, พวกเขาไม่กลัวตระกูลถูกทำลายรึไงกัน!”

“ผู้อาวุโสลำดับที่สองเป็นผู้ฝึกตนชั้นนำที่ประสบความสำเร็จในการทะลวงผ่านอาณาจักรปราการสวรรค์เมื่อหนึ่งร้อยปีก่อน ว่ากันว่าตอนนี้เขาได้มาถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรปราการสวรรค์ชั้นที่หกเเล้ว….ห่างจากอาณาจักร​ปราการสวรรค์ชั้นเจ็ดเพียงครึ่งก้าวเท่านั้น, การดำรงอยู่ของเขานั้นน่าสะพรึงกลัวมาก!”

“ตระกูลเย่จบลงแล้วจริงๆ ในครั้งนี้ พวกเขาได้ไปยั่วยุนิกายดาบสังหารวารี…..พวกเขาไม่มีทางรอดเเล้ว แม้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!”

เมื่อเห็น​สถานการณ์​เป็นเช่นนี้, ผู้อาวุโสสูงสุด​ของตระกูล​เย่ก็ดูตกใจเป็นอย่างมากและรีบถามถูเป่ยหงทันที​

"ผู้อาวุโส, ตระกูลเย่ไม่เคยรุกรานนิกายดาบสังหารวารีของท่าน…..ข้าไม่เข้าใจว่าเหตุใดท่านถึงต้องการ​กำจัดตระกูลเย่ของเรา"

เมื่อได้ยินคำถามของเขา, ถูเป่ยหงก็ส่งสายตาเยาะเย้ยอย่างเหยียดหยาม

ในสายตาของเขา….คำพูดของมดไม่คุ้มที่จะตอบ

โชคยังดีที่ชูเหรินซิน ที่อยู่ด้านข้างเป็นคนตอบคำถามของเขา

“เย่เหว่ยหวู่, เจ้าไม่สงสัยเลยหรอว่าผู้นำคนก่อนของตระกูลเย่และปรมาจารย์อาณาจักรปราการสวรรค์หลายคนของพวกเจ้าเสียชีวิตได้อย่างไร”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา…..ความเข้าใจก็แวบเข้ามาในจิตใจของเย่เหว่ยหวู่ทันที​

…..หรือว่า!

ชูเหรินซินสัมผัสได้ถึงความคิดของเย่เหว่ยหวู่…..เขาจึงเริ่มเยาะเย้ยต่อในทันที

“ถูกต้อง, ตระกูลเย่ไม่รู้จริงๆว่าอะไรดีสำหรับพวกเขา พวกเจ้าโลภดอกบัวบุษรานพเก้าที่ตกเป็นเป้าหมายของนิกายดาบสังหารวารีในอาณาจักรลับมาอย่างยาวนาน ช่างไม่รู้คุณค่าชีวิตและถามหาความตาย!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ทุกคนก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นโดยไม่ต้องคิด

ชั่วขณะหนึ่ง, สมาชิกนับไม่ถ้วนของตระกูลเย่ต่างจ้องมองผู้อาวุโสลำดับที่สองของนิกายดาบสังหาร​วารี​ด้วยความโกรธ….ทั้งเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในดวงตา

น่าเสียดายที่ในสายตาของผู้อาวุโสลำดับที่สอง การจ้องมองของมดเหล่านี้ไม่คุ้มกับความสนใจของเขา

เขายืนอยู่ที่นั่นราวกับควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดได้เเล้ว….และพูดอย่างใจเย็นว่า

"เอาล่ะ ถึงเวลาตายของพวกเจ้าแล้ว!"

……………..