Chapter 430 สนุกไหมเล่นซ่อนแอบ?
จุนซ่างเซียวรู้ว่าคนผู้นี้ไม่น่าไว้วางใจ ดังนั้นจึงจับตาดูเขาตลอด.
อย่างไรก็ตาม คาดไม่ถึงว่า เขาจะถูกล่อมายังอุโมงค์ที่มีทางเข้ามากมายเหมือนกับเขาวงกตแห่งนี้.
ขอเพียงเข้ามาด้านใน ก็จะมีเส้นทางเต็มไปหมด ง่ายที่จะหลงทาง แยกออกจากกันได้.
“หนีรึ?”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ก็แค่เรื่องจิบ ๆ.”
เขาไม่สนใจเหรินซานอยู่แล้ว.
สิ่งที่เขาสนใจนั้น ก็คือเหมืองศิลาวิญญาณต่างหาก.
ขอเพียงเจอศิลาวิญญาณ หรือได้รับศิลาวิญญาณ 999 ก้อน เขาก็สามารถปล่อยอีกฝ่ายไปได้.
แน่นอน.
จุนซ่างเซียวก็คิดว่า หากเขาเป็นเหรินซาน ก็ต้องเป็นห่วงความปลอดภัยของตัวเองเป็นธรรมดา.
ไม่ต้องบอก.
หากว่าถูกเสียบทรมานด้วยมีดแล้ว ใครมันจะกล้าไว้ใจอีกฝ่าย.
ไม่สามารถโทษเจ้าสำนักจุนได้ที่ใช้วิธีที่โหดร้าย หากไม่ทำเช่นนั้น ย่อมไม่รู้เรื่องเหมืองศิลาวิญญาณ และไม่มีทางมาถึงที่นี่ได้.
“เจ้าคนน่ารังเกียจ.”
เจียงเซี่ยรู้สึกโกรธเคียงเป็นอย่างมาก “หากไม่เพราะว่าสถานที่แห่งนี้ไม่สามารถใช้สัมผัสวิญญาณได้ ข้าคงสามารถจับเจ้าเด็กนั่นได้ง่าย ๆ.”
หลี่ชิงหยางเอ่ย “เจ้าสำนัก ที่ด้านหน้ามีทางแยกเก้าเส้นทาง พวกเราจะไปด้วยกัน หรือว่าแยกกัน?”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “พวกเราจะไปด้วยกัน.”
เขากังวลว่า ภายในอุโมงค์แห่งนี้จะมีอันตรายซ่อนอยู่.
ส่วนเส้นทางที่จะไปนั้น หากไม่เลือกให้ดี อาจจะไม่สามารถคืนกลับไปยังทางเข้าได้.
เจียงเซี่ยถึงกับพูดไม่ออก “เจ้าสำนัก สถานที่งงงวยเช่นนี้ หากไม่สามารถเลือกเส้นทางที่ถูกต้อง พวกเราอาจจะหลงทางก็ได้.”
แม้นว่าจะไม่ได้มีประสบการณ์มากนัก ทว่าเขาก็เคยตะเวนยุทธภพหลายปี ตระหนักได้ว่าหลากหลายสถานที่ การเลือกเส้นทางนั้น เป็นเรื่องที่สำคัญมาก.
สามปีที่แล้ว.
เจียงเซี่ยเข้าไปในถ้ำแห่งหนึ่ง ภายในถ้ำที่มีเส้นทางมากมาย.
เขาที่คิดใครครวญในการเลือกเส้นทาง ทว่าก็พบเข้ากับกับดัก ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเช่นกัน.
การจะเลือกเส้นทางนั้น เขาจึงต้องการให้เจ้าสำนักเลือกให้ดี เพราะว่านี่ไม่ใช่การละเล่น แต่มันหมายถึงการเอาชีวิตเข้าไปเดิมพัน!
“จะโชคดีหรือว่ามีภัยพิบัติ ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
หากว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญฮวงจุ้ย ยังสามารถใช้เข็มทิศเดาทางเข้าได้ แน่นอนว่าย่อมดีกว่าเลือกอย่างตาบอด.
“ไม่เลว.”
ระบบเอ่ย “เจ้าเด็กนั่นเข้าไปในอุโมงค์นั่นล่ะ.”
จุนซ่างเซียวที่ตกใจ กล่าวออกมาว่า “เจ้ารู้ได้อย่างไร?”
ระบบเอ่ยอย่างภาคภูมิ “ข้าสามารถจับกลิ่นอายของฝ่ายตรงข้ามที่เคยพบได้.”
“เป็นเช่นนี้นั่นเอง.”
จุนซ่างเซียวที่เอ่ยออกมาในทันที “เจ้าเป็นหมานี่เอง.”
“เจ้าสิเป็นหมา!”
“เจ้าเป็นหมา เป็นหมา เป็นหมา เป็นหมา!”
จะโชคร้ายหรือดีขึ้นอยู่กับจิตใจ หากว่าจิตใจไฝ่ร้าย ก็จะก้าวเดินไปหาความชั่วร้าย หากจิตใจใฝ่ดีก็จะก้าวเดินไปยังเส้นทางแห่งโชคลาภ.
พวกเขาที่ไปหยุดที่ทางแยกอีกครั้ง.
“เจ้าสำนัก.”
เจียงเซี่ยที่ชี้ไปยังที่ด้านบนอุโมงค์เอ่ยออกมาว่า “นี่ต้องเป็นเครื่องหมายนำทางแน่นอน หากพวกเราสามารถถอดความได้ ก็จะสามารถเลือกทางที่ถูก....”
“ใช่แล้ว ไปทางนี้.”จุนซ่างเซียวเอ่ยและกล่าวขัดเขาไปในทันที.
มุมปากของเจียงเซี่ยที่กระตุกไปมา.
เขาที่เคยมีประสบการณ์มาก่อน อธิบายออกมามากมาย คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าสำนักกับไม่ฟังเลย กับเลือกเส้นทางง่าย ๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้น!
“เฮ้อ.”เจียงเซี่ยที่ถอนหายใจ ก้าวตามไป.
จากนั้นไม่นาน.
พวกเขาก็พบทางแยกอีก.
ที่ทางเข้าอุโมงค์มีสัญลักษณ์แปลก ๆปรากฏขึ้นอีก.
“ข้าเข้าใจแล้ว.”
เขาที่เอ่ยออกมาในทันที “สัญลักษณ์นี้ มีคนจงใจทำเอาไว้ เพื่อที่จะใช้ในการค้นหาเส้นทางถัดไป.”
“ไม่ต้องเอ่ยเลยว่า คงจะเป็นเหรินซานและเพื่อร่วมทีมเป็นคนทำเอาไว้ หากพวกเราสามารถที่จะถอดความได้ ก็จะตามหาเขาได้.”
เส้นทางต่าง ๆ ที่มีการสำรวจมาก่อนหน้าแล้ว.
ทว่าขณะที่เจียงเซี่ยอธิบายนั้น เจ้าสำนักก็นำศิษย์เลือกเส้นทางต่อไปแล้ว ราวกับว่าไม่ได้ยินสิ่งที่เขากล่าว.
เจียงเซี่ย “......”
......
พวกเขายังคงเดินทางต่อไป พบกับทางแยกอีกหลายแห่ง.
จุนซ่างเซียวที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย เลือกเส้นทางทันทีแทบจะไม่คิดเลย.
เจียงเซี่ยที่ได้แต่ก้าวตาม เก็บงำความเศร้าใจเอาไว้.
ข้ามีประสบการณ์มาก่อน เจ้าสำนักไม่ฟังข้าเลย นี่เลือกเส้นทางตามใจเลยอย่างงั้นรึ?
ไม่ได้ ไม่ได้การแล้ว!
หากยังเดินทางต่อไป จะต้องหลงแน่.
“เจ้าสำนัก!”
เจียงเซี่ยเอ่ย “ไม่......”
“มีคน!”
“ฟิ้ว!”
หลี่ชิงหยางที่ใช้ท่าเท้าเหยียบเมฆาพุ่งออกไปในทันที ก่อนที่จะจับเหรินซานเอาไว้ คุมตัวเขากลับมา.
เจียงเซี่ยที่กลายเป็นงงงวย!
กับเส้นทางที่ซับซ้อน มีทางแยกมากมาย อีกฝ่ายที่หนีมาก่อนแล้วแต่กลับตามทันได้ นี่โชคดีขนาดนั้นเลยรึ?
โชคดีรึ?
เจียงเซี่ยที่เข้าใจผิดอย่างแรง.
เจ้าสำนักที่ตามเขาทันนั้นเพราะว่าระบบสามารถจับกลิ่นอายของอีกฝ่ายได้ และไล่ตามเหรินซานมาได้ทันนั่นเอง.
“พรึด โครม!”
“อ๊าก----”
เหรินซานที่หล่นลงพื้น เพราะว่าเขามีบาดแผล ทำให้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ภายในใจร้องโหยหวน “พวกเขาพบข้าได้อย่างไรกัน!”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เล่นซ่อนแอบแล้วสนุกไหม?”
“.....”เหรินซานที่ได้แต่เงียบ.
จุนซ่างเซียวที่ชี้ไปยังอุโมงค์ด้านหน้า “ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง รีบไปซ่อนซะ แล้วข้าจะตามหาเจ้าอีก.”
“เอิ่ม?”
เหรินซานที่งงงวยเล็กน้อย.
เจียงเซี่ยและหลี่ชิงหยางที่กลายเป็นงงงันเล็กน้อยเช่นกัน.
กับเส้นทางวงกต การจะหาคนเช่นนี้ ไม่ง่ายอย่างแน่นอน.
เจ้าสำนักให้เขาไปซ่อน นี่กำลังล้อเล่นอยู่อย่างงั้นรึ?
“รีบไปซะ!”จุนซ่างเซียวที่ตะโกนเสียงดัง.
“ฟิ้ว!”
เหรินซานที่ลุกขึ้น ก่อนที่จะลากร่างที่บาดเจ็บหนีไปอย่างรวดเร็ว.
“......”
ทุกคนที่มุมปากกระตุก.
นี่ไม่ได้ล้อเล่นจริง ๆ!
เจียงเซี่ยที่แทบล้ม กล่าวออกมาว่า “เจ้าสำนัก กับเส้นทางที่ซับซ้อนเช่นนี้ ปล่อยให้หนีไป พวกเราจะจับเขาได้อีกรึ?!”
......
“พรึด โครม!”
ผ่านไปอีกหลายทางแยก เหรินซานที่ถูกหลี่ชิงหยางจับ ถูกลากมาไว้ต่อหน้าทุกคน.
เจียงเซี่ยถึงกับแข็งค้าง.
ครั้งแรกหาเจอ อาจนับได้ว่าโชคดี ทว่าครั้งที่สองนี้ ไม่มีทางบังเอิญอย่างแน่นอน!
เจ้าสำนัก.
ไม่ตบหน้าข้าเลยล่ะ!
จะดีจะร้ายข้าก็เป็นอาวุโสสำนักไท่กู่เจิ้งนะ ให้ราคาข้าหน่อย!
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง รีบไปซ่อนซะ แล้วข้าจะไล่จับเจ้าอีก.”
เหรินซานที่ต้องการร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา “สหายน้อย...ข้ามีบิดามารดาที่ต้องดูแล เจ้าผู้สูงใหญ่ใจกว้างดั่งมหาสมุทร โปรดปล่อยข้าเถอะ!”
เขาไม่หนี.
เป็นความจริง สองครั้งที่ถูกจับได้ เขาก็รู้แล้วว่าฝ่ายตรงข้ามมีวิธีพิเศษ ที่สามารถหาตัวเขาพบ.
หนีไปก็เท่านั้น ทำได้แค่ต้องยอมศิโรราบ!
“อยากมีชีวิตต่อ.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “นำข้าไปยังเหมืองศิลาวิญญาณ หากเจ้ากล้าเล่นลูกไม้อีกล่ะก็ ชีวิตของเจ้าถูกฝังไว้ที่นี่แน่.”
“ได้! ได้! ข้าจะนำเจ้าไป!”
ครั้งนี้ เหรินซานไม่กล้าใช้ลูกไม้อะไรอีก ด้วยสัญลักษณ์ที่เขาและเพื่อนร่วมทีมทิ้งไว้ก่อนหน้านี้ ทำให้พวกเขามาถึงปากทางเข้า เป็นถ้ำที่มีขนาดใหญ่ทันที.
ที่ผนังทางเข้าถ้ำ มีแสงของแร่ส่องประกายระยิบระยับ อยู่รอบ ๆ พื้นที่.
“สหายน้อย.”
เหรินซานกล่าวอย่างขลาดเขลา “ที่นี่ล่ะ.”
