บทที่ 305 หนังศีรษะของฉันชาเนื่องจากความโกรธของหญิงชรา
หนานกงจิงและชิวเยว่เหอชาเดินเข้ามาเมื่อลู่เจ๋อและหลินหลิงซ้อมเสร็จแล้ว เมื่อเห็นว่าหลินหลิงอารมณ์เสียแค่ไหน หนานกงจิงจึงยิ้มและปลอบใจเธอ “เอาล่ะ ออกไปกันเถอะ ยังมีโอกาสอีกมากที่จะต่อสู้กันในอนาคต” หลินหลิงพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ทั้งสี่คนออกจากความจริงเสมือน จากนั้นลู่เจ๋อก็ป้อนลูกแก้วสีแดงให้หยิงหย...
