ตอนที่ 37 กลายร่างอีกแล้ว? (อ่านฟรี 16/04/2567)

“นายท่าน ให้ข้าสู้ต่อเถอะ” หลังฟื้นพลังจนร่างกายสมบูรณ์ ฟิชก็กล่าวออกมา มันต้องการแก้มืออีกสักรอบ

“เจ้าในตอนนี้สู้ไม่ไหวหรอก ดูมันสิ พลังเพิ่มขึ้นขนาดนั้นเจ้าจะเอาอะไรไปสู้” ชายหนุ่มกล่าวพลางชี้นิ้วใส่ชายเคยแก่ที่ยืนกอดอกเหมือนรอให้พวกเขาเดินเข้าไปหาอยู่

“ข้าเข้าใจ” ปลาปากเสียได้แต่ก้มหน้าลงด้วยท่าทางเหงาหงอย

“เอออ เจ้าคอยช่วยเหลือข้าจากระยะไกลแล้วก็ป้องกันผู้คนของฝั่งเราก็แล้วกัน จะได้ไม่มีคนตายเพิ่ม” ชายหนุ่มที่เห็นท่าทางเหมือนปลาซึมของมันได้แต่สั่งงานให้มันทำ ไม่งั้นมันคงหงอยตาย

“เชื่อมือข้าได้เลยนายท่าน!” มนุษย์ปลาที่นั่งกอดเข่าเหงาหงอย เปลี่ยนท่าทีโดยเร็ว มันดีดตัวลุกขึ้นยืนพลางทำท่าคารวะให้ชายหนุ่ม

“คุยกันเสร็จรึยัง? เจ้าควรจะตัดสินใจได้แล้ว ข้าไม่มีเวลาว่างทั้งวันหรอกนะ” มีเสียงดังขึ้นขัดจังหวะของทั้งคู่ เมื่อหันไปดูก็พบกับชายหนุ่มผมดำยาวสลวยยิ่งกว่าหญิงสาวยืนกอดอกจ้องมาทางพวกเขาอยู่

“ข้าว่ามันต้องเป็นบ้าแน่ๆ แทนที่จะโจมตีพวกเราดันยืนมอง หรือมันจะชอบเจ้า?!” ชายหนุ่มกระซิบกับปลาปากเสียที่อยู่ด้านข้างพลางนึกอะไรได้เลยทำท่าทางตกใจ

เจ้าปลาปากเสียที่ได้ยินถึงกับสะดุ้งไปทั้งตัว มันหันไปมองที่ชายหนุ่มคนนั้น ถึงแม้ชายคนนั้นจะมีโครงหน้าที่เรียวสวย ผมดำยาวเหมือนหญิงสาว แต่มันก็รับไม่ได้!

“หยุดมองข้าแบบนั้นนะ เจ้าแก่จิตทราม ถ้าเจ้ากล้าคิดมิดีกับข้าข้าจะกินเจ้าซะ” มันตะโกนออกมาเสียงดังพลางเดินถอยหลังหนี ทำให้ชายหนุ่มที่เป็นเป็นเป้าหมายของการนินทาคิ้วกระตุกยิกๆ

“หุบปาก! เจ้าจะตามข้าไป หรือ ตาย!” ชายหนุ่มตะโกนออกมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ ตั้งแต่เกิดมาจนอายุปูนนี้เขาเพิ่งเคยเจอคนหยามเกียรติมากขนาดนี้

“ไม่เอาน่า ขอข้าตัดสินใจอีกสักพักได้ไหม มันเป็นเรื่องสำคัญนะ” ชายหนุ่มยักไหล่ให้แล้วกล่าวออกมา แต่ตอนที่ชายเคยชรากำลังจะตอบกลับไปนั้นเขาก็ตรวจพบอะไรบางอย่างกำลังโจมตีเข้ามาจากทางด้านหลัง!

“ตายซะ!” เสียงตะโกนดังขึ้นมาจากด้านหลังของเขา

พร้อมด้วยหมัดขนาดใหญ่กว่าหัวของชายเคยชราเกือบสามเท่าที่พรุ่งเข้ามาอย่างรุนแรง หมัดนั้นเสริมไปด้วยพลังปราณที่รวบรวมเอาไว้เต็มเปี่ยมจนอากาศโดยรอบถึงกับสั่นสะเทือน

เปรี้ยง! ตู้ม!!

ด้วยความกระชั้นชิด เขาได้แต่เรียกลมปราณออกมาป้องกันอย่างฉุกละหุก ทำให้การโจมตีนี้ส่งเขากระเด็นมาทางชายหนุ่มที่ยืนยิ้มอยู่

“หวังว่าเจ้าจะพอใจในคำตอบของข้านะ หมัดมั่ว!” ชายหนุ่มกล่าวออกมาแล้วต่อยออกไปด้วยความเร็วสูงสุด

ไร้ซึ่งกระบวนท่าอันวิจิตร ไร้ซึ่งเพลงหมัดที่งดงาม เป็นแค่หมัดรัวที่ต่อยออกไปมั่วๆเท่านั้น เพราะเขาเคยฝึกพวกศิลปะการต่อสู้หรือเคล็ดหมัดมาสักหน่อย จะไปมีของพวกนั้นได้ยังไงกัน!

แต่ถึงกระนั้นทุกหมัดที่ต่อยออกไปก็เข้าเป้าทั้งหมด เนื่องจากความเร็วที่ได้รับมาจากท่าร่างดาราจักร แม้ว่าชายเคยชราจะโยกตัวหรือพุ่งตัวหลบก็หนีเขาไปไม่พ้น

ผัวะ ผัวะ ผัวะ อั้ก

ชายเคยชรากระอักเลือดออกมาไม่หยุด เขาพยายามจะโจมตีสวนกลับไปแต่ก็ทำอะไรชายหนุ่มตรงหน้าได้ไม่มากนัก เพราะตัวเขาไม่มีแม้แต่เวลาจะได้พักหายใจด้วยซ้ำหลังจากถูกปลาเวรนั่นลอบโจมตี! ถึงแม้ระดับขั้นของเขาจะอยู่สูงกว่าชายหนุ่มอยู่หลายขั้น แต่ก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย

ตู้ม โครม!

“ก็ไม่เท่าไหร่นี่หว่า...เฮ้อ” ปลาปากเสียกล่าวออกมาเมื่อเห็นภาพดังกล่าว มันกอดอกส่ายหัว พลางถอนหายใจออกมา

ครึ่งหลัง

ตู้ม อั้ก! พรวดด

เศษหินปลิวกระจายออกมา จากหลุมที่ชายเคยชราถูกส่งลงไปกองอยู่บนพื้น ตามมาด้วยเสียงกระอักเลือดกองโต หลังฝุ่นควันจากหายไปก็พบว่าชายเคยชรากำลังลุกขึ้นมายืนด้วยสภาพที่ยับเยินไปหมด ตามเนื้อตัวมีแต่รอยฟกช้ำ จ้ำเลือด แถมแขนก็เหมือนจะหักทั้งสองข้างเพราะนำมาป้องกันการโจมตีจากหมัดมั่วก่อนหน้านี้

“เป็นไปไม่ได้! พลังปราณของเจ้ามันอยู่ต่ำกว่าข้าแน่ ๆ แต่ทำไมร่างกายของเจ้าถึงแข็งแกร่งขนาดนั้น!!” ชายเคยชรากล่าวออกมาด้วยท่าทางไม่ยอมรับ

นี่มันผิดธรรมชาติชัดๆ! ผู้ฝึกตนไม่อาจมีร่างกายที่แข็งแกร่งเกินระดับการฝึกตนหลายระดับแบบนี้ได้! เขาเคยลอบโจมตีผู้ฝึกตนระดับห้า จอมราชาปราณ ซึ่งมุ่งเน้นการฝึกร่างกายมาก่อน แม้จะทำไม่สำเร็จแต่ร่างกายของผู้ฝึกตนคนนั้นยังไม่แข็งแกร่งขนาดนี้เลย!

ใช่แล้ว ร่างกายของเย่ซีเป็นถึงระดับหก จักรพรรดิกายา แม้จะยังไม่ได้ฝึกฝนเคล็ดกายาใดๆ ถ้าไม่มีวิธีการพิเศษ มันก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ฝึกตนระดับสี่ ราชาปราณจะทำอันตรายได้อยู่แล้ว

“ข้าก็ไม่ทราบเช่นกัน ตั้งแต่เกิดมาก็เป็นเยี่ยงนี้แล้ว” ชายหนุ่มตอบกลับไป แต่แทนที่จะดีใจเพราะได้คำตอบ ชายเคยชรากลับกระอักเลือดเพราะความอัดอั้นออกมาอีกรอบ เกิดมาก็เป็นเยี่ยงนี้มารดาเจ้าเถอะ!

“บัดซบ! ทำไมถึงเป็นเยี่ยงนี้ไปได้ ข้า..หวังปาจื่อ อัจฉริยะแต่กำเนิด เกิดมาเพียงสิบปีก็... อ๊ากก”

ยังไม่ทันที่เขาจะกล่าวจบก็พบว่า มีบอลพลังปราณที่อัดแน่นไปด้วยธาตุแสง ซึ่งเป็นธาตุตรงข้ามกับปราณศพของเขาถูกขว้างมาด้วยความรวดเร็ว ด้วยสภาพร่างกายแบบนี้เขาพยายามที่จะหลบแล้วแต่ก็ไม่พ้น บอลปลังปราณธาตุแสงไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาทันที มันทำการแผดเผาร่างของเขาจากภายใน! เหมือนมีเปลวเพลิงเล็ก ๆ นับล้านลูกถูกจุดอยู่ในร่างกายของเขา

ดูเหมือนจะไร้ซึ่งทางเลือก!

“เคล็ดผสานร่าง รวมวิญญาณ!” หวังปาจื่อตะโกนออกมาสุดเสียง หนังสือเก่า ๆ สีดำสนิทบินเข้าไปในวิญญาณของเขา เวลานี้มันได้ผสานรวมเข้ากับร่างกายและจิตใจของเขาแล้ว แต่ไม่ใช่ในฐานะข้ารับใช้ ยามนี้มันเป็นเจ้านายต่างหาก!

เกิดแรงดึงดูดอันมหาศาลไหลบ่าออกมาจากร่างกายของหวังปาจื่อ ผู้ฝึกตนทุกคนล้วนถูกฉุดลากให้ลอยเข้าไปหาเขา แม้จะพยายามยืนหยัดแค่ไหนก็ไม่อาจหนีพ้น ล้วนทยอยโดนดูดเข้าสู่ร่างของหวังปาจื่อทีละคน

เมื่อร่างของผู้ฝึกตนคนใดถูกดูดเข้าไปแล้วก็จะหลอมรวมทั้งร่างกายและวิญญาณเข้าสู่ร่างของหวังปาจื่อทันที

“ท่านจะทำอะไรกัน! มันไม่เป็นตามข้อตกลง!!” เสียงตะโกนด้วยความสิ้นหวังดังออกมาจากปากของฉู่หลงก่อนที่ร่างของเขาจะถูกดูดเข้าไปเป็นที่เรียบร้อย

“ฟิช! ปล่อยพลังออกมาช่วยข้าต้านไว้!” เย่ซีเร่งพลังปราณของตนออกมาพร้อมเจ้าปลาปากเสียเพื่อช่วยป้องกันไม่ให้ผู้ฝึกตนของทางฝั่งเขาถูกดึงดูดไปด้วย

[“รอจังหวะที่มันเผลอ เจ้าค่อยใช้เคล็ดวารีจำแลง และวารีลวงตาลอบไปโจมตีมันส่วนข้าจะบุกไปด้านหน้า”] ชายหนุ่มส่งปราณจิตสื่อสารกับปลาปากเสีย

[“ได้เลยนายท่าน”] มันก็ตอบกลับมาพลางเตรียมตัวให้พร้อมอยู่ตลอด

เวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป ทั่วบริเวณก็ไม่เหลือผู้ฝึกตนตระกูลฉู่อีกต่อไป ทุกคนต่างถูกเคล็ดผสานร่างดูดกลืนไปแล้ว!

“ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุด! ข้าก็ได้ร่างกายใหม่มาแล้ว ถึงมันจะอ่อนแอมากก็เถอะ” น้ำเสียงชั่วร้ายแฝงไปด้วยพลังอำนาจดังออกมาจากปากของหวังปาจื่อ เวลานี้ร่างกายของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลงไปไม่น้อย

ผิวกายจากสีขาวกลับเป็นสีแดงโลหิต เส้นผมงอกยาวมาถึงข้อเท้า กระดูกสันหลังโค้งงอ นัยน์ตาเป็นขีดตั้งตรงเหมือนสัตว์ร้าย ทั่วร่างกายมีรอยสักประหลาดเต็มไปหมด

“มันกลายร่างได้ด้วย?!” ปลาปากเสียกล่าวออกมาด้วยความตกตะลึง ไม่คิดจากชายชรา เป็นชายหนุ่ม สุดท้ายจะกลายเป็นตัวประหลาดคล้ายปีศาจไปเสียได้

“รับไป! หมัดมั่ว” ชายหนุ่มไม่รอช้า ดีดตัวพุ่งต่อยหมัดออกไปนับไม่ถ้วน

“เหอะ! ลูกไม้เดิมใช้ไม่ได้ผลหรอก” ร่างที่เป็นเป้าหมายกล่าวออกมา

อ๊ากก โครม

มันสะบัดมือตบไปด้านหลังด้วยความรุนแรง เจ้าปลาปากเสียที่กำลังลอบโจมตีถูกการตบครั้งนี้เข้าไปเต็มๆ เกร็ดบริเวณที่ถูกตบหลุดล่วงไปจนหมด แถมกล้ามเนื้อบริเวณนั้นยังยุบลงไปเป็นรูปฝ่ามืออีกด้วย! ช่างเป็นการโจมตีที่รุนแรงยิ่งนัก

“ถึงแม้ร่างกายของเจ้าจะแข็งแกร่ง แต่ก็ใช่จะไร้ทางรับมือ!” กล่าวจบด้านหลังของมันก็ปรากฎปีกปีศาจงอกออกมาคู่หนึ่ง พาร่างของมันบินขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที ทำให้หมัดมั่วของเย่ซีไม่อาจสัมผัสร่างกายของมันได้

“ฮ่าฮ่าฮ่า ดูสิทีนี้เจ้าจะทำอะไรได้อีก!” มันหัวเราะเยาะออกมา เพราะตัวมันบินได้ แต่ชายหนุ่มไม่สามารถ เป็นแบบนี้มันยังจะเอาอะไรไปแพ้ได้อีก

ถึงแม้ก่อนหน้านี้ร่างของมันจะโดนโจมตีจนพลาดท่าเกือบตาย แต่เมื่อตัวมันเองสามารถยึดร่างและผสานรวมกับเลือดเนื้อของผู้ฝึกยุทธ์นับร้อยได้ พลังของมันก็ทะลวงระดับห้า จอมราชาปราณ ขั้นห้า ได้เรียบร้อยแล้ว!

“มันจะกลายร่างอะไรนักหนา! แล้วจะบินขึ้นไปทำไม แน่จริงลงมา!” ชายหนุ่มหัวเสียไม่น้อย เพราะถึงแม้เขาจะควบคุมธาตุต่าง ๆ ได้ รวมถึงมีระดับร่างกายและลมปราณที่แข็งแกร่ง แต่เขาก็บินไม่ได้! สงสัยในอนาคตต้องหาสิ่งที่สามารถทำให้บินได้ติดไว้บ้างเสียแล้ว

ตู้ม ตู้ม ตู้ม

หลังจากที่มันบินขึ้นไปบนอากาศ มันก็ทำการซัดพลังปราณลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน ไล่โจมตีจนเย่ซีและฟิชต้องวิ่งหนีไปคนละทาง ถึงแม้ร่างกายของเขาจะเป็นระดับจักรพรรดิ แต่เมื่อครู่ที่ถูกเคล็ดปราณศพโจมตีโดน ก็เกิดความเจ็บปวดอยู่บ้าง

[“ติ๊ง! ค้นพบหนังสือแห่งมรณา”]

หนังสือแห่งมาณา (ครอบงำ)

ระดับ : เซียน

ความสามารถ : ช่วยเสริมพลังแห่งความตายให้กับผู้ใช้งานได้ ความสามารถอื่น ๆ ยังไม่ปรากฏ(ถูกผนึก)