ตอนที่ 27 เรื่องอื้อฉาวถูกเปิดเผย

“หล่อ.. หล่อมากเลย ประธานซู หน้าตาหล่อเทียบได้กับ เอี้ยนจู่ เลย” (อู๋ เอี้ยนจู่,吴彦祖)

“อ่า..ใช่ ใช่เลย! หล่อ รวย เพอร์เฟคสุดๆ เขาเป็นเจ้าชายในอุดมคติของฉันเลย อร๊ายย~ หัวใจฉันลอยไปที่เขาแล้ว”

“งือออ~ ฉันอยากแต่งงานกับเขาจริงๆ และตอนนี้ฉันคิดแม้กระทั่งชื่อลูกของฉันกับเขาด้วยซ้ำ…”

ภายในห้องโถงไม่ว่าจะเป็นหญิงสาวพนักงานต้อนรับส่วนหน้า หรือเหล่าหญิงสาวจากแผนกอื่นๆ ทุกคนล้วนๆ ตกใจ และชื่นชมในความหล่อเหลาของ ซูเหวิน โดยพากันแสดงสีหน้าเคลิบเคลิ้มหลงใหลออกมาอย่างชัดเจน

ท่ามกลางการสนทนา ซูเหวิน และผู้ถือหุ้น พร้อมกับเหล่าผู้บริหาร และคณะกรรมการทุกคนได้ขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบนสุดของบริษัทแล้ว

ชั้นบนสุดของบริษัทเป็นสถานที่พบปะผู้ถือหุ้น และเป็นที่ตั้งของสำนักงานประธาน และรองประธานสองคน

ต่อไปก็จะเข้าสู่พิธีลงนามในสัญญา

สิบนาทีต่อมา

เมื่อหลังจากอ่านสัญญาเสร็จแล้วทั้งสองฝ่ายก็ลงนามในสัญญา

ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ซูเหวิน ได้กลายเป็นผู้นําที่แท้จริงของบริษัทนี้อย่างเป็นทางการ ในขณะที่ หวังถง ก็ถูกปลดออกจากตําแหน่งโดยสิ้นเชิง

ปัจจุบันสัดส่วนการถือหุ้นของเขาในบริษัทเหลือเพียง 1% ทำให้เขากลายเป็นผู้ถือหุ้นสามัญรายย่อย

อย่างไรก็ตาม มูลค่าส่วนตัวของเขาเพิ่มขึ้นหลายเท่า ซึ่งเพียงพอที่จะทําให้เขาติดท็อป 10 อันดับมหาเศรษฐีโลกไปหลังจากที่เขาได้ทำการขายหุ้นออกไปจํานวนมาก

ในเวลานี้ รองประธานคนหนึ่งเดินเข้ามา ยื่นเอกสารฉบับหนึ่งให้กับ ซูเหวิน เขายิ้มแล้วพูดว่า : “นี่เป็นข้อมูลของบริษัทเราครับ”

“ซึ่งไม่เพียงแต่รวมถึงข้อมูลคร่าวๆ ทั่วไปของบริษัทเราเท่านั้น แต่ยังรวมถึงอุตสาหกรรมอื่นๆ ที่ลงทุนด้วย รบกวนท่านช่วยพิจารณาด้วยครับ”

ซูเหวิน พยักหน้า และรับข้อมูลมาเปิดอ่านดูด้วยความสนใจ

ข้อมูลพวกนี้ ทำให้เขาแอบตกใจไม่ได้

ก่อนหน้านี้เขาเคยได้ยินคนอื่นพูดว่า Worster ได้ลงทุนในอุตสาหกรรมอื่นๆ มากมาย แต่ไม่คิดว่ามันจะมากขนาดนี้

การเงิน, การถ่ายทอดสด, ภาพยนตร์ และโทรทัศน์, เกม, อสังหาริมทรัพย์, บริการอาหาร และเครื่องดื่ม, ซอฟต์แวร์, DiDi บริการรถยนต์ และการเดินทาง(DiDi App, ตีตี ‘滴滴’ )...

โอ้.. พระเจ้า เกือบทุกอย่างที่สามารถลงทุนได้ ได้ถูกลงทุนไปเกือบหมดแล้ว

ซูเหวิน มองลงไปอีก ..บริษัท ‘Worster’ นี้มีมูลค่าตลาดสูงถึงหลายร้อยล้าน

เท่านั้น ยังไม่รวมถึงบริษัทอื่นๆ ที่เราลงทุนด้วย!

บริษัท 100 อันดับแรกของโลก ช่างน่ากลัวจริงๆ

“ประธานซู มีอีกอย่างหนึ่งที่ผมอยากจะบอกคุณ”

“ผู้ถือหุ้นแต่ละคนมีบัญชีกองทุนในบริษัท หลังจากการจัดสรรเงินปันผลของรายได้ของบริษัทแล้ว จะโอนเข้าบัญชีกองทุนส่วนบุคคล”

“ในฐานะประธาน คุณย่อมมีบัญชีของคุณเองอยู่แล้ว ปัจจุบันบัญชีนี้ถูกล้างออกไป เมื่อได้รับเงินปันผลแล้ว คุณสามารถใช้ หรือถอนเงินสดได้ตามต้องการครับ”

รองประธานอีกคนของบริษัทก็พูดขึ้นเช่นกัน

“โอเค ผมเข้าใจแล้ว” ซูเหวิน ก็ตระหนักได้ทันที

จากนั้นทุกคนก็พูดคุยกันอีกครั้ง หลังจากเขาแลกเปลี่ยนหมายเลขโทรศัพท์มือถือกับรองประธานทั้งสองคนแล้ว เขาก็กล่าวคําอําลากับคณะกรรมการทุกคนของบริษัท แล้วจากไป…

หลังจากนั้น ซูเหวิน ก็กลับไปมหาลัย

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และหลายวันก็ผ่านไปในชั่วพริบตา

หลายวันมานี้ มหาลัยได้ตกอยู่ในความโกลาหลอีกครั้ง

เรื่องของ ฟาง ซินอี๋ ที่ได้ร่วมมือกับ คุณชายหลี่ เพื่อใส่ร้าย ซูเหวิน ได้แพร่กระจายไปทั่วมหาลัย พร้อมกับดึงดูดความสนใจของทุกคน

ในฟอรั่มมหาลัย มีโพสต์เกี่ยวกับ ซูเหวิน คุณชายหลี่ และฟาง ซินอี๋ ถูกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จํานวนคลิกมีตั้งแต่หลักหลายพันครั้ง ไปจนเกือบจะถึงหลายหมื่นครั้ง

“เชี้ยยย.. พวกคุณได้ยินมาไหมว่า ซูเหวิน ทุบตี คุณชายหลี่ จนถูกคนหามส่งโรงพยาบาลไปแล้ว”

“นี่เธอเพิ่งมารู้ตอนนี้? ฉันรู้มาเมื่อสองวันก่อนว่า หมอนี่มันบ้าไปแล้ว เขามันไม่รู้เลยด้วยซ้ำหรือว่ากำลังสู้กับใคร ทุบตี คุณชายหลี่ แบบนี้คิดหรือว่าจะรอดไปได้?”

“นั่นคือสิ่งที่ คุณชายหลี่ สมควรได้รับแล้ว ไปร่วมมือกับ ฟาง ซินอี๋ เพื่อจัดการ ซูเหวิน และนี่มันคือการผลักดันผู้คนให้ไปสู่ทางตัน!” (ประมาณ : หมาจนตรอก ครับ)

“ถูกต้อง และก็คือ ฟาง ซินอี๋ นางคนนี้ไร้ยางอายจริงๆ เธอถึงกับทิ้ง ซูเหวิน และไม่ลืมที่จะเล่นตลกกับอีกฝ่าย”

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไม่เห็น คุณชายหลี่ ออกมาในช่วงหลายวันมานี้  คนอื่นคงกำลังนอนพักอยู่ในโรงพยาบาล!”

ในช่วงเวลาหนึ่ง ก็มีโพสต์ต่างๆ ผุดขึ้น และมีความคิดเห็นต่างๆ มากมายหลั่งไหลเข้าในฟอรั่ม

ชื่อเสียงของ คุณชายหลี่ และฟาง ซินอี๋ สามารถอธิบายได้ว่า ตกต่ำลงอย่างมาก

ตรงกันข้าม.. ซูเหวิน ก่อนหน้านี้ ที่เคยกระตุ้นความหึงหวง ความอิจฉาของใครหลายๆ คนเพราะเขาถูก ดอกไม้งาน เซี่ย ชื่นชอบ แต่ในครั้งนี้เขากลับได้ซึมซับความรู้สึกดีๆ และความปรารถนาดีของผู้คน

ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่ คุณชายหลี่ และฟาง ซินอี๋ กระทําในครั้งนี้นั้นเลวร้ายเกินไป ซึ่งทําให้ผู้คนจำนวนมากเกิดความไม่พอใจ

ในหอพัก ซูเหวิน มองดูความคิดเห็นต่างๆ ในฟอรั่มผ่านคอมพิวเตอร์ และอดไม่ที่จะยกยิ้มขึ้นมาอย่างจนใจ

จากนั้นเขาก็มองไปที่เพื่อนร่วมห้องที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดว่า : “ฉันจำได้ว่าได้บอกกับพวกนายไปแล้วนะว่า อย่าเผยแพร่เรื่องเกี่ยวกับ ฟาง ซินอี๋ กับคุณชายหลี่ พวกนายนี่มันดีจริงๆ เป็นไงตอนนี้มีคนพูดไปทั่วแล้ว มาตอนนี้คนทั้งมหาลัยก็รู้หมดแล้ว”

พอคําพูดนี้ออกมา เพื่อนร่วมห้องก็พากันหยุดมือในสิ่งที่ทํา

“มีอะไรที่พูดไม่ได้ ฟาง ซินอี๋ และไอ้คุณชายหลี่ นั่นกล้าทําเรื่องแบบนี้ แล้วคิดว่าพวกมันยังกลัวคนอื่นพูดหรือเปล่าล่ะ?”

“ใช่ ฟาง ซินอี๋ นั้น ก็คือ หมาป่าตาขาว(1) จนถึงตอนนี้สถานการณ์ปัจจุบันเธอก็สมควรได้รับแล้ว และที่เราพูดออกมาก็เพื่อให้ทุกคนได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเธออย่างชัดเจนยังไง!”

เฉินหมิง และจูเหยี่ยน ที่กําลังเล่นเกมอยู่พอได้ยิน ซูเหวิน พูดแบบนี้ ก็วางเกมในมือลงทันที และโต้กลับ

ปรากฎว่าสาเหตุที่เหตุการณ์ของ ซูเหวิน และคุณชายหลี่ รวมถึง ฟาง ซินอี๋ ที่ถูกแพร่กระจายไปทั่วมหาลัยเวลานี้โดยส่วนใหญ่เป็นเพราะ ซูเหวิน ได้บอกกับพี่น้องเกี่ยวกับเรื่องนี้หลังจากกลับมาถึงมหาลัย..

แล้ว.. พี่น้องที่ได้ยินได้ฟังเรื่องนี้จะทนได้ไหม?

พวกเขาจึงแอบปรึกษากันลับหลังว่าจะเปิดเผยเรื่องนี้ในมหาลัย อย่างไรก็เพื่อให้ทุกคนได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของ ฟาง ซินอี๋ และคุณชายหลี่ ..อย่างชัดเจน

ดังนั้น พวกเขาหลายคนจึงช่วยกันโพสต์หลายโพสต์ติดต่อกันลงในฟอรั่มของมหาลัย เอาสิ่งที่ ซูเหวิน พูดลงมาเผยแพร่ 1510 (一五一十, ตั้งแต่ต้นจนจบ)

ซูเหวิน คุณชายหลี่ และคนอื่นๆ จึงกลายเป็นหัวข้อสนทนาของผู้คนส่วนใหญ่ไปในช่วงเวลานี้ และการเกิดขึ้นของหัวข้อที่ร้อนแรงนี้ก็เป็นธรรมดาที่จะดึงดูดความสนใจของผู้คนได้เป็นจํานวนมาก

บวกกับตอนนี้ คุณชายหลี่ ไม่ได้มามหาลัยจริงๆ ในตลอดช่วงสองวันที่ผ่านมา พอได้ยินคนพูดว่าเหมือนนอนโรงพยาบาล ทุกคนก็พากันเชื่อทันที

และผลโดยตรงของเรื่องนี้ก็คือ ฟาง ซินอี๋ อดีตแฟนสาวของ ซูเหวิน ที่ตอนนี้เหมือนหนูข้ามถนน(2)ในมหาลัย และใครต่อใครต่างตะโกนเรียกร้องให้ทุบตีเธอ…

เวลานี้ ซูเหวิน ไม่ได้พูดอะไรอีกหลังจากฟังคำอธิบายของเพื่อนร่วมห้อง

ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็รู้ว่าพี่น้องของเขาหลายคนมองผ่านเรื่องนี้ไม่ได้ จึงทำได้แค่ช่วยเขา ..ระบายความโกรธนี้ เท่านั้น

หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า : “ตอนกลางคืนฉันว่าจะพาพวกนายออกไปเที่ยวเล่น แล้วถือโอกาสนี้ไปกินอาหารมื้อใหญ่กันเป็นไง?”

เมื่อพี่น้องทำดีต่อเขาเช่นนี้ มันก็คงถึงเวลาที่เขาจะต้องตอบแทนบ้างแล้ว

“เชร็ดด.. จริงดิ?”

“ครั้งสุดท้ายที่นายพูดแบบนี้ก็เมื่อหลายวันก่อน หลังจากนั้นก็เงียบหายเลย!”

“ถูกต้อง หรือคือแกอย่ามาวาดเค้กชิ้นใหญ่ให้เราอีก” (画大饼, สัญญาลอยๆ หรือแบบ ..พูดไปงั้นๆ)

พอได้ยินว่าจะกินอาหารมื้อใหญ่ เพื่อนร่วมห้องหลายคนก็ตื่นเต้นอยู่พักหนึ่ง แต่จากนั้นก็พากันบ่นทีละคนๆ ทันที

ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่โรงอาหาร ซูเหวิน ที่บอกว่าจะพาพวกเขาไปทานอาหารมื้อใหญ่ และหลังจากนั้นก็ไม่ได้มีความเคลื่อนไหวใดๆ ทุกคนคิดว่า เขาเสียใจ และตัดใจไม่ได้ เลยไม่ได้คิดจะบังคับอีก…

“ไม่ต้องห่วง ฉันบอกไปคืนนี้ เราก็จะไปกันแน่นอน”

“มันก็แค่กินมื้อใหญ่ ถ้าพวกนายอยากไป ฉันก็จะพาพวกนายไปกินทุกวัน”

ซูเหวิน ยิ้มเบาๆ และพูดไปราวกับว่าเขาไม่ใส่ใจอะไรมัน

หลายวันมานี้เพราะเรื่องของ ฟาง ซินอี๋ และคุณชายหลี่ เขาจึงลืมเรื่องนี้ไปเลยจริงๆ วันนี้ย่อมลืมไม่ได้อีก

“ฮ่าฮ่าๆ เยี่ยมไปเลย”

พอพี่น้องหลายคนได้ยิน ซูเหวิน พูดแบบนี้ ก็ย่อมมีความสุขมากเป็นธรรมดา

ในเวลานี้ ซูเหวิน หยิบโทรศัพท์ออกมา และกดโทรออกไปหา เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย ใน VX โดยตรง

หลังจากนั้นไม่นาน อีกฝ่ายก็รับสาย

“เพื่อนร่วมชั้น ซู?”

ทางโทรศัพท์มีเสียงอันหวานไพเราะของ เซี่ย ซินเหยา ดังขึ้นทันที

“เอ่อ.. ผมเอง ผมนัดพวกเพื่อนออกไปทานมื้อใหญ่ด้วยกันคืนนี้ แล้วคุณล่ะ.. จะมาด้วยกันไหม?”

ซูเหวิน กล่าวด้วยรอยยิ้ม

รู้จักกันมานานขนาดนี้ กลับไม่เคยชวนมาทานข้าว เวลานี้ก็ถึงเวลาที่จะต้องแสดงฝีมือแล้ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อ ซูเหวิน คิดว่า เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย กำลังจะพูด ทันใดนั้นก็มีเสียงของผู้หญิงอีกสองคนดังมาจากโทรศัพท์

“นั่น เพื่อนร่วมชั้น ซู หรือเปล่า? คุณชวน เสี่ยวเหยา ของเราออกไปกินข้าว แล้วไม่คิดจะชวนเพื่อนร่วมห้องด้วยเหรอ? แบบคุณช่วยชวนพวกเราไปด้วยได้มั้ย เราเองก็อยากไปเหมือนกัน”

“ใช่ๆ เพื่อนร่วมชั้น ซู เราได้ยิน เสี่ยวเหยา พูดแล้ว เธอบอกว่าคุณมีเงินแล้ว พาเราไปด้วยนะๆ เราเองก็อยากกินม๊ากมากเหมือนกัน”

คนที่พูดก็คือ วัง ซิ่วซิ่ว และจี้หยวี่ เพื่อนสนิททั้งสองคนของ เซี่ย ซินเหยา

เมื่อพิจารณาฟังจากน้ำเสียงของคนทั้งคู่แล้ว ดูเหมือนทั้งสองคนจะตั้งตารอคอยมันมาก

(1)[หมาป่าตาขาว (白眼狼)] - ใช้เพื่อบรรยายถึง ผู้เนรคุณเผาสะพานข้ามแม่น้ำ และตอบแทนความเมตตาด้วยความเป็นปฏิปักษ์

เผาสะพานข้ามแม่น้ำ - (过河拆桥, ได้รับผลประโยชน์แล้วแล้วถีบหัวส่ง)

ตอบแทนความเมตตาด้วยความเป็นปฏิปักษ์ - (恩将仇报, กินบนเรือนขี้รดบนหลังคา)

(2)[หนูข้ามถนน (过街老鼠)] - หนูวิ่งเพ่นพ่านบนถนน อุปมาถึง คนที่ถูกรังเกียจเดียดฉันท์