ตอนที่ 14 วิลล่าหรู..

“ติ๊ง!”

“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ทำภารกิจ ชมภาพยนตร์กับดอกไม้งาม เซี่ย สำเร็จ”

“รางวัลภารกิจ : วิลล่าสำหรับครอบครัว ในเขตอ่าวไห่หยุน มูลค่า 150 ล้านหยวนหนึ่งหลัง”

“วิลล่าของโฮสต์ ตั้งอยู่ที่เลขที่ 15 โซน A ของอ่าว ไห่หยุน เป็นหนึ่งในวิลล่าที่ใหญ่ที่สุดในเขตอ่าวไห่หยุน จะมีคนติดต่อมาหาคุณในภายหลัง โปรดรอ..”

หลังจากแจ้งเตือนระบบก็หายไปทันที

ดวงตาของ ซูเหวิน เปล่งประกายขึ้นมา ในที่สุดฉันก็ได้วิลล่ามาแล้ว

ในมหานครระดับนานาชาติแห่งนี้ ในที่สุด ซูเหวิน ก็มีบ้านเป็นของตัวเองสักที แทนที่จะต้องอยู่อาศัยในบ้านเช่าตลอดไปอีก

“จะห้าทุ่มแล้ว เราไปหามื้อค่ำทานกันก่อนเถอะ พอเสร็จแล้วค่อยกลับมหาลัย!”

ซูเหวิน ดูเวลาในมือถือแล้วจึงตัดสินใจว่าต้องหาอะไรเติมท้องให้อิ่มก่อน แล้วค่อยว่ากัน

“อืมม” เพื่อนร่วมชั้น เซี่ย ก็พยักหน้า

หลังจากดูหนังจบ บังเอิญเธอเองก็รู้สึกหิวขึ้นมานิดหน่อยเช่นกัน

ระหว่างพูดคุยกัน ทั้งสองพากันเดินไปที่ลานจอดรถ และสักพักก็เห็น Aston Martin สุดที่เท่ขับออกไปจากลานจอด...

........

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และพริบตาเดียวก็ถึงวันรุ่งขึ้นแล้ว

“นาย(主人  มันแปลได้หลายความ)โทรมาแล้ว โทรมาแล้ว รีบรับสาย ทำไมยังไม่รีบรับสาย~”

ในหอพักชาย ซูเหวิน ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงโทรศัพท์ตั้งแต่เช้า

และมันเป็นเวลาเก้าโมงเช้าแล้ว เพื่อนร่วมห้องเองได้ออกไปเรียนกันหมด แต่ ซูเหวิน กลับยังไม่ตื่น

เมื่อคืน เขา กับเพื่อนร่วมชั้น เซี่ย กว่าจะกลับมาถึงก็ดึกมากแล้ว

หลังจากทั้งคู่ดูหนังเสร็จก็เป็นเวลา 23.00 น. ได้แล้ว จากนั้นใช้เวลาออกไปทานข้าวมื้อดึกด้วยกันอีกประมาณชั่วโมงหนึ่ง พอทานข้าวเสร็จก็ขับรถกลับมาถึงมหาลัยก็เกือบจะตีหนึ่งให้แล้ว

ซูเหวิน เอื้อมมือออกไปสัมผัสคลำหาโทรศัพท์ที่ตรงหัวเตียงด้วยความสะลึมสะลือ ก่อนจะลืมตาขึ้นดู ..ซึ่งเขาคาดไม่ถึงว่าจะมีสายที่ไม่ได้รับ ถึงสามสายด้วยกัน

สองสายนั้นเป็นแม่ของเขาที่โทรเข้ามา และอีกสายเป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย..

ในเวลานี้หมายเลขที่ไม่คุ้นเคยที่ว่าก็โทรกลับเข้ามาอีกครั้ง ซูเหวิน กดรับสายโดยไม่ลังเลทันที

“ฮัลโหล! สวัสดีครับ นี่ใช่ คุณซูเหวิน หรือเปล่าครับ?”

ทันทีที่รับสาย เขาก็ได้ยินเสียงผู้ชายที่พูดด้วยความเคารพดังมาจากอีกฝั่ง

“อืมม.. เป็นผม มีอะไรหรือเปล่าครับ?” ซูเหวิน ถามอย่างสงสัย

“สวัสดีครับ คุณซู ผมชื่อ เฉิงเทา ผู้จัดการฝ่ายขาย วิลล่า ในเขต อ่าว ไห่หยุน”

“ที่ผมโทรมาวันนี้ก็เพื่อแจ้งให้กับทางคุณได้ทราบว่า วิลล่า สุดหรูที่คุณได้ทำการซื้อในโซน A ของอ่าว ไห่หยุนของเราเมื่อวานนี้ เราได้ทําขั้นตอนให้กับคุณเสร็จเรียบร้อยแล้ว และถ้าคุณมีเวลา เราก็พร้อมที่จะส่งมอบบ้านให้กับคุณในตอนนี้ได้ทันทีครับ”

ผู้จัดการเฉิง กล่าว

“เร็วขนาดนี้เลย?” ซูเหวิน กล่าวอย่างประหลาดใจ

“คุณซู ล้อเล่นแล้ว ฮ่าฮ่าๆ.. คุณจ่ายเงินเต็มจํานวน บวกกับทางเราที่ทุ่มเทในการให้บริการแก่ลูกค้ามาโดยตลอด ดังนั้นการดำเนินการทุกอย่างให้เสร็จสิ้นโดยเร็วนั้นสำหรับเรามันจึงเป็นเรื่องปกติมากครับ”

อีกฝ่ายพูดหัวเราะเบาๆ และรีบตอบอย่างรวดเร็วด้วยความกระตือรือร้น

“โอเค ได้ครับ งั้นผมจะเข้าไปตอนบ่ายๆ” ซูเหวิน พยักหน้า และกล่าวบอกอีกฝ่าย

ตอนนี้ขั้นตอนต่างๆ เสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว รออะไรอีก แค่ไปรับเอกสารกับกุญแจมาก็เข้าอยู่ได้เลย

ท้ายที่สุดแล้ว ซูเหวิน เคยได้ยินมาว่า วิลล่า ในเขตอ่าว ไห่หยุน แตกต่างจากบ้านที่คนทั่วไปซื้อ

มันไม่จําเป็นต้องตกแต่งอะไรให้มาก เพราะมันได้ถูกตกแต่งมาให้พร้อมสรรพแล้ว แถมทั้งหมดนี้ยังถูกออกแบบโดยนักออกแบบชื่อดังด้วยตัวเอง

หากจะต้องเสียเงินซื้อเพิ่มก็คงจะเป็นแค่เฟอร์นิเจอร์ต่างๆ และของใช้ในชีวิตประจำวันก็สามารถเข้าอยู่ได้อย่างสะดวกสบายแล้ว

หลังจากตกลงเรื่องเวลานัดหมาย ซูเหวิน ก็วางสายไป

จากนั้นเขาก็เปิดสมุดรายชื่อ และโทรออกไปหาแม่ของเขา สิบวินาทีต่อมา แม่ของเขาก็รับสาย

“ฮัลโหล.. เสี่ยวเหวิน ทำไมเมื่อเช้าแม่โทรไปสองสามสายถึงไม่มีใครรับสายเลย”

ทันทีที่เชื่อมต่อสาย มีเสียงผู้หญิงน้ำเสียงดูมีอายุเล็กน้อยดังมาจากอีกฝั่งหนึ่งของโทรศัพท์

“ผมกำลังนอนอยู่นะครับ เมื่อคืนพอดีว่านัดเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งไปดูหนัง เมื่อคืนเลยนอนดึกไปหน่อยครับ”

ซูเหวิน กล่าวอธิบายขณะลุกขึ้นจากเตียง

“ดูหนังกับ เพื่อนร่วมชั้น เป็นใคร? คงไม่ใช่ผู้หญิงแซ่ฟางนั่นอีกแล้วใช่ไหม?”

น้ำเสียงแม่ของเขาดูจริงจังมาก และเธอดูจะตื่นตัวขึ้นทันที

ท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นลูกชายแท้ๆ ของเธอ ดังนั้นบางเรื่องเธอเองจำเป็นต้องรับรู้…

ฟาง ซินอี๋ นอกจากเป็นพวกกินคนไม่คายกระดูก(1)แล้ว เธอมันยังเจ้าเล่ห์มาก.. ทำให้ลูกชายของเธอต้องทนทุกข์ทรมานมากมาย

อย่างไรในที่สุดทั้งคู่ก็เลิกกันแล้ว และเธอไม่อยากเห็นลูกชายของเธอถูกผู้หญิงพรรค์นี้หลอกอีกแล้ว

“แม่ครับ แม่คิดมากไปแล้ว เป็น เพื่อนร่วมชั้นหญิงอีกคนหนึ่งนะ”

เมื่อรู้ว่าแม่เป็นห่วงเรื่องอะไร ซูเหวิน ก็อดยิ้มขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“หืม? จริงหรือเปล่า?”

ผู้เป็นแม่เริ่มตื่นเต้นขึ้นมา ในที่สุดลูกชายของเธอก็ได้รู้แจ้ง และปล่อยวางเรื่องผู้หญิงคนนั้น ได้อย่างสมบูรณ์แล้ว?

จากนั้นเธอก็รีบพูดอีกครั้งว่า : “ลูกรัก จําคําพูดของแม่เอาไว้ การหาแฟนไม่เพียงแต่ต้องหาคนที่ตัวเราเองชอบเท่านั้น แต่ยังต้องหาคนที่เขาชอบเราด้วย คนที่ตั้งใจจะอยู่กับเราจริงๆ หากมาประเภทไม่หนาวไม่ร้อน(2) ก็รีบเดินออกห่างทันที”

“ฟังแม่นะ ขอแค่สาวน้อยที่เราพูดถึงมีนิสัยดีก็พอ อย่างอื่นไม่สําคัญ แม้จะน่าเกลียดสักนิดสักหน่อยก็ไม่เป็นไร เพราะถึงอย่างไรสภาพครอบครัวเราก็ไม่ได้ดีอยู่แล้ว ดังนั้น อย่าเลือกให้มากรู้…”

ซูเหวิน ยังไม่ทันได้พูดอะไรออกไปเลย แม่ของเขาที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของโทรศัพท์ก็เปิดโหมด ฤทธาสวรรค์(บัญชาสวรรค์)

“แม่ครับ ที่แม่โทรมาไม่ใช่เพราะต้องการพูดเรื่องนี้ใช่ไหม?”

ซูเหวิน รีบขัดจังหวะการร่ายมนต์ของแม่อย่างรวดเร็ว เขารู้สึกว่าถ้าเขาไม่พูดอะไรสักอย่างออกไปอีก ก็ไม่รู้ว่าเขาจะได้วางสายนี้เมื่อไหร่

“โอ้... จริงสิ แม่เกือบลืมธุระไปจริงๆ อย่างว่าคนแก่แล้วย่อมเลอะเลือนเป็นธรรมดา”

จนกระทั่งตอนนี้ แม่ของ ซูเหวิน จึงเพิ่งรู้ว่าตัวเองยังมีเรื่องที่ยังไม่ได้พูด

เธอพูดขึ้นมาทันทีว่า : “ก่อนหน้านี้เราไม่ได้บอกหรือว่าได้เปิดร้านค้าออนไลน์ เดือนๆ นึงหาเงินได้เยอะไม่ใช่เหรอ? อีกอย่างคืนนั้น เรายังให้เงินพ่อกับแม่มาคนละ 200,000 หยวน และยังบอกให้เราไม่ต้องทํางาน”

“เราสองคนจึงคิดว่า ลาออกมาแล้วก็ไม่มีอะไรทํา เลยคิดอยากจะกลับบ้านเกิดไปสักพัก เพื่อดูว่าที่ครอบครัว(บ้าน)เป็นอย่างไรบ้าง”

“เราเองก็เรียนอยู่ที่นั่น ก็ไม่รู้ว่าเรื่องการเป็นอยู่เป็นอย่างไร พวกเราเลยตัดสินใจว่าจะกลับไปอีกประมาณครึ่งเดือน ลูกว่าอย่างไร?”

ผู้เป็นแม่พูดอย่างช้าๆ และอยากฟังความคิดเห็นของลูกชาย

ท้ายที่สุด หลังจากมาอยู่ที่เมืองม่อ นอกจากช่วงปีใหม่(ตรุษจีน)แล้ว เขาก็แทบไม่ค่อยได้ติดต่อกับครอบครัวเลย แต่คราวนี้เขามีเวลากลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่ ญาติ และเพื่อนฝูงพอดี

“อืม หากอยากกลับก็กลับเถอะ!”

“ผมสบายดี เรื่องกินส่วนใหญ่ก็ที่มหาลัย หรือไม่ก็กินข้างนอกบ้าง”

ซูเหวิน ไม่คิดคัดค้านหากพ่อแม่จะเดินทางกลับมา ทั้งเขาก็ไม่มีความเห็นใดๆ อยู่แล้ว

สําหรับเขาขอแค่พ่อแม่มีความสุขก็พอ ส่วนปัญหาเรื่องชีวิตการเป็นอยู่ …ไม่จำเป็นต้องพูดถึง

ถนนวงแหวนรอบสาม ย่าน วิลล่า ในเขตอ่าว ไห่หยุน..

เมื่อเทียบกับพื้นที่ที่เจริญรุ่งเรืองอื่นๆ ที่นี่ค่อนข้างเงียบสงบไม่น้อย และนี่คือสาเหตุที่ทำให้ที่นี่เป็นที่ชื่นชอบของคนรวย…

สิ่งแรกที่ดึงดูดสายตาของเขาเมื่อเข้าสู่พื้นที่ของวิลล่า ..คือ ต้นการบูรขนาดใหญ่ที่ปลูกไว้ที่ทางแยกในทุกทิศทาง

ศาลา และลานหิน รวมกันเป็นแนวทิวทัศน์ที่สวยงามมาก

ประติมากรรม ไม่ว่าจะเป็นรั้ว หรือโคมไฟถนนก็ให้ความรู้สึกถึงกลิ่นอายในแบบโบราณ

ตรงกลางของสวนยังมีเก๋งศาลาแบบสองชั้นทรงโดมขนาดใหญ่สูงหลายสิบเมตรซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของ อ่าว ไห่หยุน

และในทิศทางต่างๆ ของศูนย์กลางนี้ มีวิลล่าหรูที่มีทั้งขนาด และรูปร่างแตกต่างกันกระจายอยู่ทั้งหมด 32 หลัง วิลล่า แต่ละหลังให้ความรู้สึก และความมีเอกลักษณ์ที่แตกต่างกันไป

ในบรรดาวิลล่าทั้งหมด หมายเลข 15 ในโซน A เป็นหนึ่งในวิลล่าที่ดูสะดุดตาที่สุดในพื้นที่แห่งนี้

วิลล่าหลังนี้มองดูแล้วให้บรรยากาศอันโอ่อ่าจากภายนอก และให้ความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่มาก แต่ภายใต้การมองอย่างใกล้ชิดนี้ เรายังสามารถมองเห็นได้ถึงความเป็นโมเดิร์นตามแบบยุคสมัยใหม่ ซึ่งมันทําให้ผู้คนเต็มไปด้วยจินตนาการ ..อย่างไม่มีที่สิ้นสุด

“คุณชายซู คุณคิดว่าวิลล่าหลังนี้เป็นอย่างไรบ้าง? มันเหมาะกับรสนิยมของคุณหรือเปล่า?”

ในขณะนี้ ในวิลล่าหลังนี้ ซูเหวิน และชายวัยกลางคนสองคนกําลังยืนคุยกันอยู่ในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่หลายร้อยตารางเมตร

คนหนึ่งเป็นผู้จัดการฝ่ายขาย และอีกคนเป็นผู้จัดการทรัพย์สิน และคนที่เพิ่งพูดก็คือ ผู้จัดการฝ่ายขาย เฉิงเทา ซึ่งก็คือคนที่โทรมาเมื่อเช้า...

(1)[กินคนไม่คายกระดูก (吃人不吐骨头)] - เป็นคำอุปมา ทั้งโลภ ทั้งโหดเหี้ยม

(2)[ไม่ร้อน ไม่หนาว (不冷不热)] - ซึ่งหมายความว่า อุณหภูมิไม่สูง หรือต่ำ ไม่ร้อน หรือเย็น นอกจากนี้ยังหมายถึงทัศนคติโดยทั่วไปต่อผู้คนด้วยเช่นกัน