Chapter 413 ภารกิจชุด
พื้นที่จุนซ่างเซียวปรากฏขึ้นนั้น คือเทือกเขาที่มีนามว่าหลิงซาน.
บนเทือกเขาตลอดแนวทั้งหมดเป็นค่ายโจรที่มีโจรราว ๆ 3500 คน พวกมันที่ทำธุรกิจมือสังหารและปล้นชิงผู้คนไปทั่ว.
มีผู้คนมากมาย ที่ต้องตายด้วยคมดาบของพวกมัน.
สร้างกรรมสร้างเวร ทำชั่วสารพัด สุดท้ายผลกรรมก็ตามทัน.
คำพูดนี้ดูเหมือนว่าจะถูกต้อง.
เพราะว่า ในเวลานี้ บนพื้นที่ค่ายโจรภูเขาได้อาบไปด้วยโลหิต ศพมากมายกระจายไปทั่ว กลิ่นคาวโลหิตที่ส่งกลิ่นฟุ้ง.
“พรึด โครม!”
หัวหน้าค่ายโจรที่ขาอ่อนนั่งคุกเข่าลงบนพื้น แววตาที่หวาดผวาและสิ้นหวัง.
ลูกน้องมากมาย พริบตาเดียวถูกสังหารจนเกลี้ยง เจ้าโจรสองสารเลว ลงเขาปล้น หาเรื่องคนยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่เข้าแล้ว อ๊าก!
ไม่ใช่ผู้ยิ่งใหญ่อะไร แต่เป็นหาเรื่องสำนักไท่กู่เจิ้ง หาเรื่องจุนซ่างเซียวต่างหาก.
“สหาย...สหาย....”
หัวหน้าค่ายโจรที่กล่าวเสียงสั่นขอความเมตตา “ได้โปรด....ได้โปรดไว้ชีวิตหมาน้อยด้วย!”
ข้าไม่ต้องการตาย ข้าต้องการมีชีวิต!
“ขอร้อง?”
จุนซ่างเซียวยืนนิ่ง ชี้ไปยังทิศทางอื่น “พวกเขาขอร้องเจ้า แล้วเจ้าเห็นด้วยไหม?”
เป็นกองซากศพของคนจำนวนมากที่เพิ่งตาย.
จากเสื้อผ้าแล้ว เป็นประชาชนทั่วไป มีพ่อค้าแม้แต่เด็กอีกมากมาย.
บนร่างกายของพวกเขามีรอยแผลมากมาย เห็นชัดเจนว่าก่อนตาย ถูกทรมานอย่างหนัก.
และในกองซากศพยังมีศพหญิงสาวที่เปลือยโลน เห็นชัดเจนว่าถูกย่ำยี่ก่อนตาย.
“สายหาย...สหาย...เขา...พวกเขาตายแล้ว ข้าขอ...ข้าขอร้อง....”หัวหน้าค่ายโจรที่เอ่ยเสียงสั่น.
“ไปขอในนรก.”
ฟิ้ว------
กล่าวจบ กระบี่ของลู่เชียนเชียนที่ตวัด ตัดศีรษะหัวหน้าค่ายโจรทันที.
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา “กับเหล่าเดรัชฉานเหล่านี้ การสังหารด้วยดาบเดียวมันสบายไปหน่อย.”
จากบริบทคำพูดแล้ว.
เจ้าสำนักจุนแม้นว่าจะไม่ใช่คนดี ทว่าก็ไม่ใช่คนชั่ว.
กับพวกโจรภูเขาที่ไร้หัวใจ การจะสังหารไปทันที ดูเหมือนว่าโทษมันจะเบาไปหน่อย.
กล่าวได้ว่าเขากำลังสังหารคนเลวพิทักษ์คนดี?
ทว่าความจริงแล้ว.....
หลี่ชิงหยางกล่าวรายงาน “เจ้าสำนัก พบหอสมบัติแล้ว.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “มีอยู่เท่าใด?”
ไม่ผิด การทำลายค่ายโจร ไม่ได้เพื่อความยุติธรรมอะไร เป้าหมายคือปล้นโจรต่างหาก.
หลี่ชิงหยางเอ่ย “มีทองคำ 50,000 ตั๋วเงิน สามสิบเอ็ดล้านเหรียญ และวัตถุดิบอีกมากมาย.”
จุนซ่างเซียวที่สีคางไปมา เอ่ยออกมาว่า “เส้นทางไปยังเทือกเขาหัวซาน มีเทือกเขาโจร? ดูเหมือนว่าพวกเราจะต้องเปลี่ยนเส้นทางสักหน่อย.”
การปล้นชิงโจร ดูเหมือนว่าจะทำให้เขาเสพติดไปแล้ว.
“เจ้าสำนัก.”
หลี่ชิงหยางที่ส่งม้วนหนังแกะออกไป “พบแผนที่สมบัติด้วย.”
“แผนที่สมบัติ?”
จุนซ่างเซียวที่รับมา และกวาดตามอง เป็นแผนภูมิที่ค่อนข้างซับซ้อนเป็นอย่างมาก.
จากแผนที่ ที่เห็นนั้น บอกได้ว่าเป็นแผนที่ของดินแดนภาคกลาง และนอกจากนี้ยังมีเครื่องหมายกากบาทสีแดงขีดเอาไว้ได้วย.
ที่มุมขวาของแผนที่มีอักษรตัวเล็ก ๆเขียนเอาไว้ว่า สมบัติของข้าที่มีนั้นได้ฝังเอาไว้แล้ว หากเจ้าต้องการล่ะก็? ขอให้เดินทางไปดูที่พื้นที่แห่งนี้ได้เลย.
บอกกันตรง ๆ เลยเหรอ!
จุนซ่างเซียวที่เก็บเข้าไปในแหวนมิติ พร้อมกับถุยน้ำลาย “เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นราชาโจรสลัดรึอย่างไร? ทำไมต้องเขียนเชิญชวนอะไรขนาดนั้น?”
อย่างไรก็ตาม เขากับสามารถจับกลิ่นอายโบราณออกมาได้ แม้นว่ามันจะไม่ได้มากมายอะไรก็ตาม.
“ฟู่ ฟู่!”
ค่ายโจรถูกจุนซ่างเซียวเผา ก่อนที่เขาจะนำศิษย์จากไป.
“ติ๊ง! ยินดีกับโฮสน์ที่ทำภารกิจลับเสร็จ 【จัดการกับความชั่วร้าย แห่งที่สอง】ได้รับคำแนนสนับสนุน 500 แต้ม.”
“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุน 1950 / 5000.”
จุนซ่างเซียวที่ตกใจ “จัดการความชั่ว ครั้งที่สองจริง ๆ!”
ก่อนหน้านี้ทำลายหนึ่งค่ายโจรไป เขาก็ทำสำเร็จแล้ว【จัดการกับความชั่วร้าย】ไปแล้ว ตอนนี้กำจัดค่ายโจรอีกแห่ง คาดไม่ถึงเลยว่าจะสำเร็จเช่นกัน.
ระบบเอ่ย “ภารกิจชุดที่สอง เป็นภารกิจซ่อนอย่างแน่นอน.”
“แล้วมีครั้งที่สาม สี่ ห้า หรือไม่?”จุนซ่างเซียวกล่าว.
ระบบเอ่ย “โฮสน์ต้องทดสอบดู ข้าเองก็ไม่สามารถบอกได้.”
“...”
......
หากเส้นทางใหนมีโจร เขาก็จะเลือกไปในทันที.
กล่าวตามตรงล่ะก็ การทำลายค่ายโจรสองแห่งแล้วได้แต้มสนับสนุน ทำให้เขาต้องการทดสอบดูอีกครั้ง
“ฟู่ ฟู่!”
หลังจากเดินทางมาอีกหลายร้อยลี้ ก็พบค่ายโจรอีกครั้ง หลังจากสังหารจนเหี้ยนและปล้นชิง เขาก็เผาไปในทันที.
“ติ๊ง! ยินดีกับโฮสน์ที่ทำภารกิจลับเสร็จ 【จัดการกับความชั่วร้าย แห่งที่สาม】ได้รับคะแนนสนับสนุน 500 แต้ม.”
“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุน 2450 / 5000.”
เป็นความจริง!
จุนซ่างเซียวที่ตื่นเต้นดีใจ “ขอเพียงทำลายค่ายโจรภูเขา ก็จะสำเร็จภารกิจจัดการกับความชั่วร้าย และยังเป็นภารกิจต่อเนื่อง 1 2 3 ดูเหมือนเป็นภารกิจต่อเนื่องอย่างไม่ต้องสงสัย!”
หา!
ต้องหาอีก!
เริ่มแรกเข้าต้องการเร่งรีบไปยังเทือกเขาหัวซาน.
ทว่าเมื่อภารกิจลับปรากฏขึ้น ทำให้เขาได้คะแนนสนับสนุนมา ทำให้จุนซ่างเซียวเวลานี้กำลังมองหาค่ายโจรในทันที.
น่าเสียดาย เขาที่นำหมาป่าเฮอริเคนวิ่งวนหลายร้อยลี้ ถึงจะพบค่ายโจรภูเขาสักแห่ง.
“ติ๊ง! ยินดีกับโฮสน์ที่ทำภารกิจลับเสร็จ 【จัดการกับความชั่วร้าย แห่งที่สี่】ได้รับคำแนนสนับสนุน 500 แต้ม.”
“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุน 2950 / 5000.”
การทำลายค่ายโจรได้ทั้งแต้ม ได้ทั้งทรัพย์สิน ทำให้จุนซ่างเซียวรู้สึกสุดยอดมาก!”
“หากว่ามีค่ายโจรทั้ง 999 แห่ง หากตะเวนทำลาย ก็จะได้คะแนนทุกแห่งเลยหรือไม่?”
......
เช้าวันถัดมา.
จุนซ่างเซียวที่นำศิษย์ ขี่หมาป่าเฮอริเคนตะเวนหาเหล่าโจร เพื่อที่เขาจะได้เข้าไปทำลาย.
คนอื่นพยายามที่จะซ่อนตัว แม้แต่ขณะเดินทางยังภาวนาขอให้ไม่เจอโจร.
นี่กลับกลายเป็นว่าเขาที่เริ่มต้นหาโจร ดูจะผิดแปลกเป็นอย่างมาก.
ความพยายามอยู่ที่ใหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น.
อีกหนึ่งภูเขา ที่มีโจรภูเขาที่ค่อนข้างใหญ่มีสมาชิกกว่า 500 คน.
พลังบ่มเพาะของหัวหน้าโจรนับว่าใช้ได้ คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีระดับบรรพชนขั้นที่หนึ่ง.
ในห้องโถง จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ พร้อมกับจ้องมองไปยังหัวหน้าโจรที่คุกเข่าอยู่ “ด้วยพลังบ่มเพาะของเจ้า สามารถทำงานอื่นได้ตั้งมากมาย ไม่เห็นต้องมาเป็นโจร สร้างความความเจ็บช้ำให้คนอื่นเลย.”
หัวหน้าโจรภูเขาวัยกลางคน แม้นว่าหลี่ชิงหยางจะวางกระบี่หานเฟิงไว้ที่คอ ทว่าเขาก็ยังคงยืดอกกล่าวอย่างไร้ความหวาดกลัว “จะฆ่าก็ฆ่า ไม่จำเป็นต้องมาตำหนิข้า.”
“หืม?”
จุนซ่างเซียวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
แม้นว่าคนผู้นี้จะเป็นโจรภูเขา ทว่ากับไม่มีกลิ่นอายกระหายโลหิต และท่าทางยังดูเหมือนกับทหารอีกด้วย.
จุนซ่างเซียวที่สีจมูกเอ่ยออกมาว่า “เจ้าเป็นทหารอย่างงั้นรึ?”
แววตาของหัวหน้าโจรที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ปิดไม่มิด ก่อนเอ่ยออกมาว่า “หากข้าเป็นทหาร จะอยู่ที่ภูเขาโจรได้อย่างไร.”
“เจ้าสำนัก.”
เจียงเซี่ยเอ่ย “คนกลุ่มนี้ถึงจะเป็นโจร ทว่าพวกเขากับมีกฎระเบียบที่เข้มงวด ใช้วิธีการฝึกฝนที่เหมือนกับทหารอย่างชัดเจน.”
จุนซ่างเซียวที่จ้องมองหัวหน้าโจรสีคางเอ่ยออกมาว่า “ดังนั้น เขาไม่ใช่ทหาร ทว่าอาจจะเป็นแม่ทัพอย่างงั้นรึ?”
เจียงเซี่ยเอ่ย “แม่ทัพที่กลายเป็นโจรภูเขา คนผู้นี้เหมือนว่าจะมีประวัติ.”
จุนซ่างเซียวที่ยืนขึ้น ก่อนที่จะก้าวไปยังด้านหน้าหัวหน้าโจรภูเขา เอ่ยออกมาว่า “เปิ่นจั้วไม่เห็นศพ ไม่เห็นคาบโลหิต ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ใช่โจรภูเขาที่ไร้ซึ่งหัวใจสินะ?”
“เสวี๋ยโหมวไม่เคยสังหารคนบริสุทธ์ มีเพียงสังหารและปล้นเพียงคนรวยหน้าเลือดที่ขูดเลือดประชาชนเท่านั้น.”
หัวหน้าโจรภูเขาที่กล่าวอย่างภาคภูมิ.
จุนซ่างเซียวยกมือประสานกำปั้น “ที่แท้ก็ปล้นคนรวยช่วยเหลือคนจน เป็นโจรที่เป็นตัวแทนพิพากษาแทนสวรรค์ เสียมารยาท เสียมารยาทแล้ว.”
“เจ้าสำนัก.”
หลี่ชิงหยางที่ใช้เสียงผ่านวิญญาณเอ่ย “คนผู้นี้ไม่ใช่คนเลว พวกเราควรจะปล่อยพวกเขา.”
จุนซ่างเซียวกล่าวตอบ“สำนักยังขาดศิษย์มากกว่า 2000 คน การจะปล่อยเขาคงเป็นไปไม่ได้ ทางที่ดีรับเข้ามาเป็นพวกเราก็แล้วกัน.”
“ไม่เลวเหมือนกัน.”หลี่ชิงหยางที่เห็นด้วย.
จุนซ่างเซียวที่จ้องมองไปยังหัวหน้าโจรภูเขาพร้อมเอ่ยออกมาว่า “เป็นโจรภูเขามีแต่ความปวดร้าว สู้มาเข้าร่วมสำนักไท่กู่เจิ้งของเปิ่นจั้วดีกว่า.”
สำนักไท่กู่เจิ้ง?
หัวหน้าโจรภูเขาที่ตกใจ เอ่ยออกมาว่า “เจ้าบอกว่าสำนักไท่กู่เจิ้งอย่างงั้นรึ?”
