บทที่ 18 หมายความว่าอย่างไรว่าพวกคุณทุกคนต้องการ หญ้าเสิ่นหลิง

ว่านลินกลายเป็นแฟนคลับตัวน้อยของชูซิงเหอ

และในนิกายสวรรค์อันกว้างใหญ่ มีมากกว่าว่านลินเป็นแฟนตัวยง

บรรดาผู้ที่ติดตาม ชูชิงเหอ และได้รับอาวุธทางจิตวิญญาณสามารถยกนิ้วให้ตัวละครของ ชูชิงเหอ ได้อย่างแน่นอน

“พี่ชิงเหอเป็นคนที่ดีที่สุดที่ฉันเคยเห็นมา ฉันชื่นชมพี่ชิงหอเพียงคนเดียวในชีวิตทั้งชีวิต!”

“ในตอนแรก ในสุสานวิญญาณ ฉันยังสงสัยว่าพี่ชิงเหอกำลังหลอกพวกเราหรือเปล่า แม้กระทั่งตอนนี้ การคิดถึงเรื่องนี้ทำให้ฉันตื่นในตอนกลางคืน ฉันใจแคบมากที่มีความคิดเช่นนี้เกี่ยวกับพี่ชิงเหอ”

“การกักขังสามเดือนนั้นรุนแรงเกินไปสำหรับการลงโทษพี่ชิงเหอ แค่สามวันไม่ได้เหรอ?”

ผู้คนนับไม่ถ้วนพูดไม่ออกเมื่อได้ยินว่าการคุมขังสามเดือนนั้นรุนแรงเกินไป

พวกคุณรู้ไหมว่า ชูชิงเหอ ทำผิดพลาดอะไร?

เขาซื้อหญ้าเสิ่นหลิงสามล้านต้น และแม้ว่านิกายสวรรค์กว้างใหญ่ของเราจะร่ำรวย แต่ต้นหญ้าสามล้านต้น... ราคานั้นอาจทำให้ประเทศเล็กๆ ล้มละลายได้

และนั่นไม่ใช่ทั้งหมด เขายังใช้โทเค็นสวรรค์กว้างใหญ่โดยไม่ได้รับอนุญาต โทเค็นสวรรค์กว้างใหญ่เป็นสิ่งที่มีเพียงผู้นำนิกายเท่านั้นที่สามารถใช้ได้... เว้นแต่ว่าผู้นำนิกายจะไม่อยู่ ก็ไม่มีใครมีคุณสมบัติที่จะใช้มันได้

นี่เป็นการละเมิดครั้งใหญ่

ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าถ้าเป็นคนอื่น พวกเขาจะถูกประหารชีวิตทันที

แม้แต่ศิษย์หลัก การถูกไล่ออกจากนิกายก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้

แต่แล้วชูชิงเหอล่ะ? ถูกคุมขังสามเดือน...และในวังโอสถเหรอ? ถือเป็นการกักขังหรือเปล่า? ทำไมคุณไม่บอกว่าการถูกคุมขังในนิกายสวรรค์ก็ถือว่าถูกคุมขังเช่นกัน

“เดิมทีเขาเป็นศิษย์ของ วังนกกระรียน และใน พระราชวังโอสภ ที่สร้างขึ้นใหม่ เขาสามารถนอนอยู่ในห้องหลายร้อยห้องทุกวัน เขาไม่สามารถทำให้เสร็จหนึ่งในสิบได้ภายในสามเดือนด้วยซ้ำ สถานที่ใหญ่ขนาดนี้ถือว่ากักขังไหม?

ไม่ว่าการลงโทษของ ชูชิงเหอ จะน่าเชื่ออย่างแท้จริงก็ตาม

การใช้โทเค็นสวรรค์กว้างใหญ่โดยไม่ได้รับอนุญาตและถูกลงโทษด้วยการคุมขังสามเดือน... นี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของนิกายสวรรค์กว้างใหญ่

แต่คุณก็ยังอิจฉาไม่ได้ สาวกทุกคนของ วังนกกระเรียน คุกเข่าและขอร้อง และผู้อาวุโสทุกคนของ วังนกกระเรียน ก็ออกมาข้างหน้าเพื่อช่วยพูดให้ ชูชิงเหอ มันเป็นเรื่องของความอิจฉาเหรอ?

แม้แต่ศิษย์จากภายนอก วังนกกระเรียน ก็มีคนจำนวนมากยืนขึ้นเพื่อสนับสนุน ชูชิงเหอ

แม้ว่าจะมีการรายงานเรื่องนี้แล้ว แต่ผู้นำนิกายก็เพียงรับทราบและไม่แสดงเจตนาที่จะสอบสวนเพิ่มเติม

ดังนั้นผลลัพธ์นี้จึงถูกกำหนดไว้ในหิน

แต่เมื่อข่าวนี้ไปถึงนิกายภายนอก ชูเฉิงก็อาเจียนออกมาเป็นเลือดสองลิตร

ชูชิงเหอเป็นเพียงหัวขโมยเป็นคนทรยศ... ... เขามีความน่ารังเกียจอย่างยิ่งในหัวใจ พวกคุณทุกคนถูกหลอกโดยรูปลักษณ์ของเขา พวกคุณทุกคนถูกหลอก…”

ชูเฉิงตะโกนทั้งวัน แต่ใครจะสนใจล่ะ ใช่ไหม...

ในวังโอสถ ผู้อาวุโสยังคงสอนชูชิงเหอตามปกติ ช่วยให้เขาเข้าใจมรดกของโอสถได้เร็วขึ้น

ผู้เฒ่าไม่ได้เอ่ยถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ราวกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น แต่เขาแอบสังเกตชูชิงเหอ กังวลว่าการลงโทษนี้จะส่งผลกระทบต่อเขา

แต่ไม่นานผู้เฒ่าก็โล่งใจ

เพราะเมื่อต้องเผชิญกับสิ่งที่เขาพูดหรือทำผิด ชูชิงเหอยังคงเผชิญหน้ากับเขาแบบตรงหน้า แม้ว่าเขาจะบอกว่าจะลงโทษเขา แต่เขาก็ยังไม่ยอมถอย!

เมื่อพี่ชายคนอื่นทำผิด เขาก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่ออ้อนวอนโดยไม่กลัวการลงโทษเลย

เมื่อเห็นเช่นนี้ ผู้เฒ่าผู้ยิ่งใหญ่ก็ถอนหายใจ ได้รับพรจากสวรรค์อันกว้างใหญ่อย่างแท้จริง!

เด็กคนนี้มีความจริงใจและไม่ได้รับผลกระทบจากการลงโทษนี้ มันแสดงให้เห็นว่าเขาตระหนักถึงความผิดพลาดของเขาจากก้นบึ้งของหัวใจและเต็มใจยอมรับการลงโทษโดยไม่รู้สึกขุ่นเคือง เด็กคนนี้มันไม่ไร้ประโยชน์เลยที่ทุกคนอ้อนวอนเขาแบบนี้

และด้วยการลงโทษนี้ ผู้อาวุโสใหญ่ยังสามารถสอน ชูชิงเหอ ได้ดีและช่วยให้เขาเข้าใจความรู้ได้ดีขึ้น

ในตอนเช้า ฝึกฝนเจตจำนงการต่อสู้แห่งสวรรค์อันกว้างใหญ่ ผู้อาวุโสใหญ่ดูแลเป็นการส่วนตัว ในช่วงบ่าย ศึกษาความรู้ด้านการเล่นแร่แปรธาตุ ผู้เฒ่าผู้ยิ่งใหญ่อธิบายเป็นการส่วนตัว นี่เป็นการดูแลที่ลูกชายของเขาเท่านั้นที่ได้รับ

บริษัทการค้าต้าซิง เว่ยเต๋าเฉียน ที่เพิ่งกลับมาจากส่งสินค้า ยังคงไม่สามารถลืมทุกสิ่งที่เกิดขึ้นใน วังนกกระเรียน ได้

เว่ยเต๋าเฉียน ไม่รู้ว่า ชูชิงเหอ คือใคร แต่เขารู้ว่านี่คือคนที่เขาไม่สามารถยั่วยุได้ตลอดชีวิต

“เว่ยเต๋าฉียน ดูเหมือนว่าธุรกิจจะเฟื่องฟูในช่วงนี้ นิกายสวรรค์กว้างใหญ่ ได้ซื้อของมากมายจากคุณ” ผู้เฒ่าหม่าล้อ เว่ยเต๋าฉียน ขณะที่ลูบเคราเล็ก ๆ ของเขา

คนที่สามารถทำให้ วังนกกระเรียน ทั้งหมดร้องขอช่วยเขาได้ ถ้าคุณยั่วยุเขา... คุณเชื่อไหมว่าเมื่อ สมาชิกวังนกกระเรียน ฆ่าเขา พวกเขาจะโหดเหี้ยมยิ่งกว่าตอนที่ขอร้อง!

เว่ยเต๋าเฉียน เขียนชื่อของ ชูชิงเหอ ลงในสมุดบันทึกขนาดเล็กและแนะนำเจ้าของร้านทุกคนที่อยู่ภายใต้เขา: หากมีใครสักคนชื่อ ชูชิงเหอ จากสำนักสวรรค์กว้างใหญ่อย่ายั่วยุเขา ใครก็ตามที่ยั่วยุเขาสามารถกลับบ้านและแขวนคอตัวเองได้ ไม่ต้องเกี่ยวข้องกับบริษัท ต้าชิง

หลังจากสั่งสอนทุกอย่างแล้ว เว่ยเต๋าเฉียน ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ขณะที่เขาวางเรื่องของชูชิงเหอ คนรับใช้ก็มารายงาน

“ท่านอาจารย์ ผู้เฒ่าหม่าจากสำนักจันทรามา!”

“อ่า! เร็วเข้า... พาผู้เฒ่าหม่าไปที่ห้องวีไอพีเร็วเข้า!”

“เขาถูกเชิญตัวไปที่นั่นแล้ว เพียงรอให้คุณมาถึง”

“เอาล่ะ...รีบไปกันเถอะ”

เว่ยเต๋าเฉียน ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว สำนักจันทราก็เป็นคนที่เขาไม่สามารถยั่วยุได้

นิกายจันทราเป็นหนึ่งในสิบนิกายที่ดีที่สุดในโลก แม้ว่าจะไม่ดีเท่านิกายสวรรค์กว้างใหญ่ แต่ก็ยังเป็นพลังที่น่าเกรงขาม พวกเขาเป็นคนประเภทที่สามารถทำลายหอการค้าเจริญรุ่งเรืองได้อย่างง่ายดายเพียงแค่สะบัดนิ้ว โดยปกติแล้ว กองกำลังที่น่าเกรงขามดังกล่าวจะขอให้ผู้อื่นเข้ามารับใช้พวกเขา ทำไมวันนี้พี่ถึงมาเป็นการส่วนตัว?

เมื่อเขามาถึงห้องวีไอพี เว่ยเต๋าเฉียน ขอโทษผู้เฒ่าหม่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่ไม่สามารถต้อนรับอย่างเหมาะสม

ผู้เฒ่าหม่านั่งอยู่บนเก้าอี้ของเขาและมองไปที่ เว่ยเต๋า อย่างตั้งใจก่อนที่จะโบกมือเพื่อบอกให้เขานั่งลงและพูด

“ผู้เฒ่าหม่า ท่านล้อเล่นนะ หอการค้าเจริญรุ่งเรืองเป็นเพียงคนรับใช้เพื่อรับใช้นิกายใหญ่ ๆ เราทำได้เพียงขอบคุณเพียงเล็กน้อยจากความมีน้ำใจของบุคคลที่นับถือเช่นผู้เฒ่าหม่า ฉัน เว่ยเต๋อเฉียน ไม่มีอะไรเลยหากไม่มีคุณ”  เจ้าอ้วน ตอบ

“ฮ่าฮ่าฮ่า... เจ้าอ้วน เจ้าพูดได้ดี” ผู้เฒ่าหม่าหัวเราะอย่างเต็มที่หลังจากพูดเพียงไม่กี่คำ

“ผู้เฒ่าหม่า การมาที่นี่ครั้งนี้ สงสัยว่ามีอะไรที่ข้าจะช่วยท่านได้ แค่บอกข้ามา ข้าจะได้ให้บริการท่าน” เว่ยเต๋าเฉียน กล่าว

“สำนักจันทราของเราต้องการซื้อชุดยา นี่คือรายการ เตรียมส่งมอบให้กับสำนักจันทรา ราคาควรจะเท่ากับของสำนักกว้างใหญ่สวรรค์ ฉันจะไม่ถามคำถามอีกต่อไป” พี่หม่ากล่าว

“อา! ผู้เฒ่าหม่า มั่นใจได้เลย ฉันจะตรวจสอบให้แน่ใจว่าวัตถุดิบยานั้นมีคุณภาพเหมือนกัน…” เว่ยเต๋าเฉียน กำลังจะบอกว่าเขาจะส่งมอบยาเหล่านั้น แต่เขาก็ตกตะลึงเมื่อเห็นรายการในรายการ

"ผู้อาวุโส... ผู้เฒ่าหม่า... โปรดดูรายชื่อนี้ หญ้าเสิ่นหลิง..." เว่ยเต๋าเฉียน มอบรายชื่อให้กับผู้เฒ่าหม่า น่าเสียดายที่เขาช่วยไม่ได้เพราะทุกอย่างในรายการเป็นเรื่องปกติ ยกเว้นหญ้า เสิ่นหลิง ห้าหมื่นต้น นั่นมันอะไรกัน?

ให้ตายเถอะ นิกายใหญ่ๆ ทั้งหมดทำผิดพลาดแบบเดียวกันหรือเปล่า? นิกายสวรรค์กว้างใหญ่ทำผิดพลาดในการซื้อหญ้าเสิ่นหลิง และตอนนี้สำนักจันทราก็ทำผิดพลาดแบบเดียวกันใช่หรือไม่

“ไม่จำเป็น ปริมาณของหญ้า เสิ่นหลิง นั้นถูกต้อง เพียงเตรียมตัวตามรายการ” ผู้เฒ่าหม่าโบกมือ บ่งบอกว่าเขาไม่จำเป็นต้องดูมันอีกต่อไป

แต่เมื่อ เว่ยเต๋าเฉียน ได้ยินคำพูดของผู้เฒ่าหม่า เขาก็น้ำตาไหล

“ผู้เฒ่าหม่า... ฉันสามารถจัดการทุกอย่างได้ แต่... แต่หญ้าเสิ่นหลิง... เราไม่มีเลยจริงๆ…”

“ไม่มีหญ้าเสิ่นหลิงหรือหอการค้าที่เจริญรุ่งเรืองของคุณไม่สามารถแม้แต่หาหญ้าเสิ่นหลิง ได้หรือ แม้ว่าห้าหมื่นจะมาก แต่ก็ไม่ควรเป็นไปไม่ได้ที่จะได้!” ผู้เฒ่าหม่าขมวดคิ้ว เจ้าอ้วน คนนี้ไร้ประโยชน์สิ้นดี?

น้ำตาไหลอาบใบหน้าของ เว่ยเต๋า

“ผู้เฒ่าหม่า... คุณไม่รู้ มันเคยเป็นเรื่องง่ายสำหรับหอการค้าที่เจริญรุ่งเรืองที่จะได้รับหญ้าเสิ่นหลิง ห้าหมื่น แต่... แต่เมื่อไม่กี่วันก่อน นิกายสวรรค์กว้างใหญ่ ได้ซื้อหญ้า เสิ่นหลิง สามล้านต้นทั้งหมดที่ ครั้งหนึ่ง หญ้าเสิ่นหลิง เกือบทั้งหมดที่มีอยู่ในตลาดตอนนี้ถูกผูกขาดโดยนิกายสวรรค์กว้างใหญ่ ... หญ้าเสิ่นหลิง ทั้งหมดอยู่ในนิกายสวรรค์กว้างใหญ่ ...”

"อะไร!" ใบหน้าของผู้เฒ่าหม่าเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้

“ตอนนี้หาได้เท่าไหร่แล้ว?” เขาถาม. “พูดตามตรง ฉันไม่สามารถหาได้ห้าพันต้นด้วยซ้ำ…” เว่ยเต๋าเฉียน ตอบ

ผู้เฒ่าหม่าตกตะลึง เขามองไปที่ เว่ยเต๋อเฉียน เจ้าอ้วนคนนี้ไม่กล้าที่จะล้อเล่นกับเขาแบบนี้อย่างแน่นอน ดังนั้น มีความเป็นไปได้เพียงทางเดียวเท่านั้น: นิกายกว้างใหญ่สวรรค์ต้องรู้เรื่องนี้...

เป็นไปได้... เมื่อพิจารณาจากระดับการหาข้อมูลในนิกายกว้างใหญ่สวรรค์ พวกเขาต้องรู้อยู่แล้ว และพวกเขาริเริ่มที่จะซื้อหญ้าสิ่นหลิงทั้งหมด ซึ่งกำลังตัดกำลังของนิกายจันทรา!

ผู้อาวุโสหม่าออกจากหอการค้าต้าซิงด้วยจิตใจที่หนักหน่วง ท้ายที่สุดเขาต้องรายงานเรื่องนี้ต่อนิกายทันที

เว่ยเต๋าเฉียน รู้สึกหวาดกลัวและมองเห็นผู้เฒ่าหม่า และเพียงนั่งลงเพื่อหายใจเมื่อลูกน้องของเขาเข้ามา: "ท่านอาจารย์ ผู้เฒ่าชางจากศาลาตงเยว่อยู่ที่นี่ ... "

"อา?" เว่ยเต๋าเฉียน ตกตะลึง วันนี้จะเกิดอะไรขึ้น...พวกหัวรุนแรงพวกนี้บ้าไปแล้วเหรอ?

แต่ เว่ยเต๋าเฉียน รีบรีบไปที่ห้องวีไอพีและยกย่องผู้เฒ่าชาง และหลังจากการเยินยอรอบหนึ่ง ผู้เฒ่าชางก็ยื่นใบสั่งซื้อด้วย

เพียงแวบเดียว เว่ยเต๋าเฉียน ก็ตกตะลึง

ใบสั่งซื้อยังคงรวมถึงหญ้าเสิ่นหลิง... และยังคงมีปริมาณมากถึง 500,000 ต้น!

วันนี้มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นมั้ย?

หญ้าเสิ่นหลิง ที่ไม่สามารถขายได้มาก่อนตอนนี้กลายเป็นสิ่งที่ทุกคนต่อสู้เพื่อแย่งชิง? เกิดอะไรขึ้น พวกคุณซื้อมันมาทำรองเท้าหญ้าเหรอ?

เว่ยเต๋าเฉียน ตอบผู้อาวุโสชาง จากศาลาตงเยว่ ในลักษณะเดียวกัน และบุคคลนี้ก็มีสีหน้าตกตะลึงก่อนที่จะจากไปด้วยความหนักใจ

เกิดอะไรขึ้นบนโลกนี้?

เว่ยเต๋าเฉียน อยากรู้อยากเห็น แต่เขาไม่กล้าถาม หอการค้าต้าชิง ขนาดเล็กมีคุณสมบัติในการสอบถามเกี่ยวกับกิจการของ สิบนิกายผู้ยิ่งใหญ่ หรือไม่? เขายังไม่เหนื่อยกับการใช้ชีวิต?

แต่ในขณะที่ เว่ยเต๋าเฉียน ถอนหายใจด้วยความโล่งอก งานอีกอย่างก็มาถึง

“ท่านอาจารย์... ผู้เฒ่าชู จากสำนักเป่ยหมิงอยู่ที่นี่…”

“ห้องวีไอพีใช่ไหม…” เว่ยเต๋อเฉียนเดินเข้าไปในห้องวีไอพีด้วยใบหน้าชา แต่ทันทีที่เขาเข้ามา ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง

การเยินยอเป็นการเปิดตามปกติ ตามมาด้วยรายการที่คุ้นเคย... หญ้าเสิ่นหลิงที่คุ้นเคย... คำตอบที่คุ้นเคย... ความหนักใจที่คุ้นเคย...

คราวนี้  เว่ยเต๋อเฉียน ก็สับสนเช่นกัน...

มีอะไรพิเศษในการทำรองเท้าหญ้าด้วยหญ้าเสิ่นหลิง หรือไม่? หรือการกินยาเม็ดสลายหินทำให้คุณเป็นอมตะ? มิฉะนั้น ทำไมสิบสำนักใหญ่ถึงคลั่งไคล้?

ชูชิงเหอจากวังโอสถก็หนักใจเช่นกัน

“นี่ไม่สมเหตุสมผล! ฉันสร้างความสูญเสียครั้งใหญ่ให้กับนิกายด้วยการซื้อหญ้าสิ่นหลิง ทำไมฉันถึงไม่ได้รับรางวัลจากเข็มทิศแห่งความโชคร้าย?” ชูชิงเหอตระหนักว่าตามกิจวัตรประจำวัน เขาควรได้รับรางวัลสำหรับการทำร้ายนิกาย แต่ทำไมเขาถึงไม่ได้รับรางวัลจากการก่อให้เกิดความเสียหาย?

ชูซิงเหอครุ่นคิดถึงคำถามนี้เป็นเวลาหลายวัน และคำอธิบายเดียวที่เขาคิดขึ้นมาก็คือ... แม้ว่าเขาจะซื้อหญ้าเสิ่นหลิงมากเกินไป แต่ราคาของสิ่งนั้นยังคงอยู่ตรงนั้น แม้ว่าจะถูกกองรวมกันไว้ในโกดังของวังโอสถ แต่ก็ถือได้ว่าเป็นสินทรัพย์ถาวร การคำนวณการสูญเสียของเข็มทิศโชคร้ายไม่ใช่แค่การซื้อของผิดเท่านั้น แต่จะต้องขาดทุนด้วยแม้ว่าจะต้องซื้อของไร้ประโยชน์กองโตกับของที่มีประโยชน์ตราบใดที่มูลค่ายังคงเท่าเดิมก็ไม่ถือว่า การสูญเสีย.

ด้วยการคำนวณนี้ ชูซิงเหอเข้าใจว่าถ้าเขาต้องการให้นิกายประสบความสูญเสีย เส้นทางการซื้อไม่สามารถทำได้ เขาต้องทำบางสิ่งที่ใช้งานได้จริง...