ตอนที่ 50 เธออยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพวกเขา
ตอนที่ 50 เธออยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพวกเขา
ไอร่าเก็บอาหารทั้งหมดไว้ในห้องใต้ดินและแจกจ่ายให้กับอสูรตนอื่น ๆ ในเผ่าเมื่อพวกเขาหิว
อสูรทุกตัวที่รับอาหารจากเธอต่างเต็มไปด้วยความกตัญญู
ความเศร้าโศกที่เกิดจากการตายของพวกเขาค่อย ๆ หายไป
ตราบใดที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ ก็ยังมีความหวัง
ไอร่าไม่รู้เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงทางจิตวิทยาของอสูร เธอรู้สึกได้ว่าวิญญาณของทุกคนดูเหมือนจะดูขึ้นเล็กน้อย และพวกเขาก็ไม่หดหู่เหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป
อารมณ์ของเธอเบาลงอย่างมาก
ขณะที่ทำความสะอาดห้องใต้ดิน ไอร่าก็พบหลุมผลไม้รสหวานอยู่ที่มุมห้อง
เธอขุดหลุมเก็บมันไว้ตอนที่เธอทำแยมก่อนหน้านี้ เธอไม่รู้ว่ามันมีประโยชน์อะไร แต่เธอพบว่ามันน่าเสียดายหากต้องทิ้งมัน ดังนั้นเธอจึงกองพวกมันไว้ที่มุมหนึ่งของห้องใต้ดิน
เธอนับและมีหลุมอยู่ประมาณร้อยหลุม
ในขณะนี้ จู่ ๆ ก็มีการแจ้งเตือนของระบบดังขึ้นในใจของเธอ
“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ด้วยสำหรับการรวบรวม 300 เมล็ด และทำภารกิจที่สามของซีรี่ย์ฤดูหนาวสำเร็จ จะมีการส่งมอบรางวัลให้เร็ว ๆ นี้ โปรดตรวจสอบ”
ทันทีที่การแจ้งเตือนสิ้นสุดลง เมล็ดสีดำอวบอ้วนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าไอร่า
เธอหยิบเมล็ดพืชนั้นขึ้นมาตรวจดู มันดูคล้ายกับถั่วดำเล็กน้อย แต่มันใหญ่กว่า
เมื่อเอนตัวเข้าไปใกล้มากขึ้น เธอได้กลิ่นจาง ๆ ของพืชพรรณ
ไอร่าถามระบบ “นี่คือเมล็ดของอะไร”
ระบบตอบกลับว่า “มันคือเมล็ดของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์”
ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์? ไอร่าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับพืชชนิดนี้มาก่อน เธอพลิกหนังสือหนังแกะทันทีตั้งแต่ต้นจนจบ แต่ก็ยังไม่พบบันทึกของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์
ระบบกล่าวว่า “ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เป็นพืชระดับศักดิ์สิทธิ์ ภาพประกอบพืชและต้นไม้โบราณ ที่คุณมีอยู่ในปัจจุบันเป็นเพียงเล่มแรกเท่านั้น มีเพียงบันทึกเกี่ยวกับพืชและสัตว์ระดับต่ำเท่านั้น”
ไอร่าถาม “คุณหมายความว่า หากฉันอยากรู้ว่าต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์คืออะไร ฉันจะต้องรวบรวมหนังสือเล่มอื่นต่อไปเหรอคะ”
“ใช่”
ไอร่าจงใจถาม “แล้วหากฉันรวบรวมหนังสือทั้งเจ็ดเล่ม ฉันจะอัญเชิญมังกรศักดิ์สิทธิ์ได้หรือไม่”
หลังจากนั้นไม่นาน ระบบตอบว่า “ขออภัยด้วย มังกรศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้อยู่ในโลกนี้และไม่สามารถอัญเชิญได้”
เมื่อได้ยินคำตอบที่จริงจัง ไอร่าก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ “ฉันแค่ล้อเล่น คุณก็จริงจังเกินไป”
ระบบ “...”
ระบบรู้สึกหดหู่ที่ถูกโฮสต์ล้อเลียน แต่ไม่สามารถพูดอะไรได้
ไอร่าถามว่า “ฉันจะปลุกเมล็ดพันธุ์นี้ได้อย่างไร แค่ฝังมันไว้ในดินเหรอ”
ระบบ “ไม่จำเป็นต้องปลูก แค่กินมัน”
ไอร่ารู้สึกประหลาดใจ “ทำไมล่ะ”
“มันเป็นเมล็ดพันธุ์ที่ตายแล้ว คุณไม่สามารถปลูกให้มันโตได้หรอก คุณต้องกินมันลงไป”
ไอร่ารู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย “ฉันใช้ความพยายามอย่างมากในการทำภารกิจให้สำเร็จ แต่จริง ๆ แล้ว คุณกลับมองเมล็ดพันธุ์ที่ตายแล้วให้กับฉันเหรอ”
ระบบไม่พูดอะไร
ไอร่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโยนเมล็ดพืชเข้าปากของเธอ น่าแปลกที่เมล็ดพืชดูเหมือนจะมีจิตใจเป็นของตนเอง ก่อนที่เธอจะเคี้ยวมัน มันก็ไหลลงไปที่คอของเธอ
ไอร่าแตะคอของเธอโดยไม่รู้ตัว “เมล็ดนี้ไม่มีพิษใช่ไหม”
หากระบบมีความคิดใด ๆ มันคงจะบ่นเกี่ยวกับเธอในขณะนี้อย่างแน่นอน เธอกินมันไปแล้ว จึงไม่สายเกินไปหน่อยหรือที่จะถามว่าเมล็ดนี้มีพิษหรือไม่
ระบบแจ้งว่า “ไม่มีพิษ”
“ฉันกินไปแล้ว จะมีประโยชน์ยังไง”
“ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เป็นแหล่งกำเนิดของต้นไม้ทั้งหมด เมล็ดของมันจะช่วยเพิ่มความสัมพันธ์ของคุณกับธรรมชาติ”
ดูเหมือนไอร่าจะไม่เข้าใจ “คุณหมายความว่าอย่างไร คุณช่วยอธิบายเพิ่มเติมได้ไหมคะ”
ระบบตอบอย่างจริงจัง “ขออภัย โฮสต์ไม่ได้รับอนุญาตที่เกี่ยวข้อง นั่นคือทั้งหมดที่ฉันสามารถอธิบายได้ในตอนนี้”
ไอร่าผู้ถึงทางตันแสดงความผิดหวัง
ภารกิจเมล็ดเสร็จสิ้นแล้ว แต่ระบบไม่ได้นำเมล็ดหลายร้อยเมล็ดไปด้วย พวกมันยังอยู่ในมือของไอร่า
เธอรวบรวมเมล็ดพืชโดยตั้งใจจะปลูกเมื่อฤดูใบไม้ผลิมาถึง
สังคมดึกดำบรรพ์มีไม่มากนัก แต่มีทรัพยากรที่ดินมากมาย พวกเขาสามารถปลูกอะไรก็ได้ที่ต้องการและไม่ต้องกังวลเรื่องการใช้จ่ายในการซื้อที่ดิน
คอนริจัดกระเป๋าเดินทาง นำถังไวน์ขนาดใหญ่สองถัง และนำอสูร 200 ตนลงจากภูเขา
เป้าหมายของพวกเขาในครั้งนี้คือการผนึกกำลังกับเผ่าม้าป่าเพื่อจัดการกับเผ่าหมาป่าแม่น้ำดำ
ไอร่ายืนอยู่ที่ทางเข้าถ้ำและเฝ้าดูพวกเขาออกไป
กลุ่มอสูรมากกว่า 200 ตนดูใหญ่โต แต่หลังจากที่พวกเขาเดินจากไป พวกเขาก็เป็นเพียงจุดสีดำในดวงตาของเธอ
โชคดีที่เป็นวันดี ไม่มีลมและหิมะ
ในครั้งนี้ พวกเขากำลังจะทำสงคราม
ตราบใดที่ยังเป็นสงคราม จะต้องมีผู้ได้บาดเจ็บล้มตายอย่างแน่นอน
ไอร่าไม่สามารถช่วยอะไรได้มาก เธอทำได้เพียงสวดภาวนาอย่างเงียบ ๆ เพื่อให้คอนริไม่ได้รับบาดเจ็บ
เชร์เอาหนังสัตว์คลุมตัวเธอ “ที่นี่ลมแรง” เขาพูดเบา ๆ “เจ้าเพิ่งฟื้นตัวและยังอ่อนแอ กลับเข้าไปข้างในก่อนที่จะเป็นหวัดอีกครั้งเถอะ”
เขาและอสูรอีก 30 ตนอยู่ข้างหลังเพื่อปกป้องตัวเมียและลูกสัตว์ในเผ่า
ในฐานะสัตว์วิญญาณระดับสามดาว ความแข็งแกร่งของเชร์มีมากกว่าคนอื่น ๆ มาก เมื่อเขาปกป้องตัวเมีย สัตว์ตัวผู้ตัวอื่นก็สบายใจ
ในตอนกลางคืน ไอร่านอนอยู่คนเดียวบนเตียงหิน เธอพลิกตัวหลายครั้งก่อนที่จะหลับไป
เธอเห็นคอนริในความฝันของเธอ
เขาล้มลงบนหิมะ เต็มไปด้วยบาดแผลและเลือด
คีนเดินไปหาเขาและยิ้มอย่างน่ากลัว เขาขยายกรงเล็บหมาป่าของเขาและคว้าคอของคอนริ
“ไม่นะ” ทันใดนั้นไอร่าก็สะดุ้งตื่น
เธอหายใจแรง ใบหน้าของเธอปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็น หัวใจของเธอเต้นเร็วมาก
ภาพในความฝันทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวอย่างยาวนาน
เธออดไม่ได้ที่จะกระชับกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเหรียญคริสตัลให้แน่นขึ้น เธอหลับตาและร้องออกมาเบา ๆ “คอนริ..”
ทันใดนั้นไอร่าก็รู้สึกเสียใจ
เธอไม่ควรหนีไปเมื่อคอนริขอเป็นคู่ครองกับเธอ
เธอนาจะตกลงที่จะทำพิธีสมสู่กับเขาและคลอดลูกให้กับเขา ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับคอนริในสนามรบ เธอก็ยังสามารถทิ้งสายเลือดไว้ให้เขาได้
มันเป็นความผิดของเธอทั้งหมดที่ทำท่าเกินจริง เธอได้ตกลงที่จะเป็นคู่ของเขาแล้ว เธอตกหลุมรักเขาแล้ว ทำไมเธอถึงปฏิเสธที่จะสมสู่กับเขา?
หากคอนริไม่กลับมาในครั้งนี้จริง ๆ เธอจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน
เชร์ซึ่งนอนอยู่ข้าง ๆ ได้ยินเสียงโกลาหลจึงเดินเข้ามา เมื่อเขาเห็นว่าไอร่าไม่สบายใจ เขาก็รีบช่วยเธอให้ลุกขึ้น
“มีอะไรผิดปกติหรือ เจ้าไม่สบายหรือเปล่า”
ใบหน้าของไอร่าซีดขณะที่เธอพูดด้วยเสียงสั่น “ข้าแค่ฝันว่าคอนริถูกฆ่า ข้ากลัวเหลือเกิน..”
เชร์เช็ดเหงื่อเย็นออกจากใบหน้าของเธอ และปลอบเธอเบา ๆ โดยพูดว่า “อย่ากลัวไปเลย มันเป็นเพียงความฝัน มันไม่ใช่เรื่องจริงเสีหน่อย คอนริจะต้องกลับมาอย่างปลอดภัย”
ไอร่ามองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา และอดไม่ได้ที่จะกอดคอของเขาแน่น
“เจ้าจะไม่ทิ้งข้าใช่หรือไม่ พวกเจ้าทั้งสองคนจะไม่ทิ้งข้าไปใช่หรือไม่”
พวกเขาทั้งหมดเป็นครอบครัวของเธอ ซึ่งเป็นคนที่ใกล้ชิดเธอมากที่สุดในโลกใบนี้ เธออยู่ไม่ได้หากไม่มีพวกเขา เชร์ใช้โอกาสนี้ดึงเธอเข้าสู่อ้อมแขนของเขา “แน่นอน เราจะไม่ทิ้งเจ้า”
ทันทีที่เขาพูดจบ ไอร่าก็เริ่มโน้มตัวลงจูบเขาแรง ๆ ที่ริมฝีปาก...
