ตอนที่ 11 สายโจมตี Vs สายโจมตี หมาป่าโลหิตคลั่ง
อย่างไรก็ตาม เย่เฉินนั้นไม่คุ้นเคยกับอีกฝ่ายมาก่อน เขากำหอกด้วยมือขวาเอาไว้แน่นและแกว่งมันอย่างดุเดือด
"บูม!"
เสียงลมพัดที่น่ากลัวผสมกับควันสีดำอันหนาทึบ และหอกศักดิ์สิทธิ์แห่งยมโลกก็ได้กวาดชายคนนั้นออกไปทันทีราวกับรถไฟความเร็วสูง
ความเร็วนั้นเร็วมากจนอีกฝ่ายไม่ได้ใช้ทักษะของวงแหวนวิญญาณของพวกเขาเลยด้วยซ้ำ
และในการกวาดล้างครั้งนี้ นอกจากชายคนนั้นแล้ว ยังมีอีกสองคนที่ถูกจับและถูกพัดกระเด็นพาออกไปด้วย
ในเวลานี้ สะท้อนให้เห็นถึงความสามารถของหอกยาวได้อย่างชัดเจนแล้ว
ระยะการโจมตีนั้นกว้างอย่างมาก
ในฐานะราชาแห่งอาวุธ หอกยาวมีข้อได้เปรียบอย่างมากในเรื่องของ "การต่อสู้กันตามปกติ" ประเภทนี้โดยไม่จำเป็นต้องใช้ทักษะของวงแหวนวิญญาณของตนเองเลย
หลังจากขับไล่คนทั้ง 3 คนด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวแล้ว เย่เฉินก็ยังคงจับหอกไว้อย่างรวดเร็ว
ด้านหลังเย่เฉิน,ฉินเล่ยและหวังหยุนต่างก็ตกตะลึง
ผู้ชายคนนี้...เขาแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไงกันเนี่ย! ?
เมื่อทั้งสองกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง เย่เฉินก็วิ่งออกไปแล้ว และระยะก็ห่างออกไปหนึ่งร้อยเมตรและหายตัวไปจากสายตาของพวกเขาแล้ว
เมื่อผู้เข้าร่วมอีกหลายคนกำลังแข่งกัน
ณ ที่ตั้งที่อยู่ด้านนอกทางเดิน ภายในอาคารขนาดใหญ่นั้น
หลิงเหว่ยและผู้อำนวยการโรงเรียนทั้งหมดมารวมตัวกัน และด้านหน้าพวกเขามีฉากขนาดต่างๆ
หน้าจอที่มีขนาดที่ใหญ่ที่สุดมี 4 ชิ้น
ได้แก่เจียงเส่าเหิงจากลู่เฉิง จากเขตหนานเจียง นาหลานชิงชิงและนาหลานชิงโหรจากชูเฉิง เขตเจียงหนาน โจวไคจากหยุนเฉิงจากเขตหลินเจียง และผู้เข้าร่วมการทดสอบหวังเหอจากเมืองไป๋ฮวนเขตเป่ยเจียง
ตำแหน่งของทั้งห้าคนแสดงไว้อย่างชัดเจนบนหน้าจอขนาดใหญ่ทั้งสี่จอ และพวกเขาทั้งหมดอยู่ในแถวหน้าของระดับแรกโดยไม่มีข้อยกเว้น
นอกจากหน้าจอขนาดใหญ่สี่จอนี้แล้ว ยังมีหน้าจอขนาดเล็กอีก 20 จอ แต่หน้าจอขนาดเล็กเหล่านี้ไม่ค่อยมุ่งเป้าไปที่ผู้เข้าร่วมการทดสอบบางจอ และส่วนใหญ่เป็นภาพแบบกลุ่ม
ในขณะนี้ หลิงเหว่ยจ้องมองไปที่หน้าจอที่มุมซ้ายล่างอย่างตั้งใจ ซึ่งแสดงให้เห็นการเคลื่อนไหวของเย่เฉินอย่างชัดเจน
“ความแข็งแกร่งของผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งกว่าเมื่อวานมาก เขาทะลวงระดับขึ้นมาได้หรือเปล่าเนี่ย?”
หลิงเหว่ยพึมพำ
ในเวลานี้ แม้ว่าเย่เฉินจะไม่ได้อยู่ในอันดับแรกๆ แต่เขาก็ยังคงยึดครองอันดับรองๆได้อย่างมั่นคง ซึ่งอยู่ในอันดับที่ประมาณ 30
และในการเข้าร่วมการทดสอบนี้ ไม่มีการจัดอันดับในการประเมินผล ดังนั้นการจัดอันดับจึงไม่สำคัญตราบใดที่สามารถผ่านเข้ารอบไปได้
ในความเป็นจริงนั้นทั้งเจียงเส่าเหิงและอีกทั้งสี่คนก็ไม่ได้อยู่ในสี่อันดับแรกเช่นเดียวกัน
ขณะที่กำลังซ่อนเร้นแอบลักลอบไปเรื่อยๆ นี่คือแผนของผู้เข้าร่วมการทดสอบหลายๆ คน
แต่เมื่อหลิงเหว่ยมองไปที่หน้าจออื่น เธอก็อดไม่ได้ที่จะต้องปวดหัว
โจไคเอ๋อนั้นยังไม่เป็นไร แต่หลินซานและตงรุ่ยนั้นช้ากว่าคนอื่นไปมาก
ทั้งสองอยู่ที่ประมาณลำดับที่ 200 และเป็นเรื่องยากมากที่จะผ่านจากรูปการณ์นี้ของพวกเขา
และหลิงเหว่ยรู้ดีว่า 500 เมตรสุดท้ายนั้นยิ่งเป็นไปได้ยากที่สุด
เนื่องจากผู้ที่อยู่ในอันดับกลางจะต้องพยายามอย่างเต็มที่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จึงยากที่จะบอกว่าโจไคเอ๋อและคนอื่น ๆ สามารถรักษาอันดับปัจจุบันเอาไว้ได้ หรืออาจอยู่ที่ด้านหลังสุด
หลักจากผ่านไปอีก 1 นาทีต่อมา
“อืม?”
ขณะที่เย่เฉินวิ่งไปพร้อมด้วยกับหอกของเขา เด็กหนุ่มที่มีหัวเป็นหมาป่าในระยะไกลก็ดึงดูดความสนใจของเย่เฉิน
“ระดับ 14!?”
จากออร่าที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของคู่ต่อสู้ เย่เฉินรู้ว่าคู่ต่อสู้ควรเป็นวิญญาจารย์ที่อยู่ในระดับ 14 ด้วยเช่นเดียวกัน
ความแข็งแกร่งในระดับนี้ถือได้ว่าอยู่ในอันดับต้นๆ ของผู้เข้าร่วมทุกคนอยู่แล้ว
“ลองคิดดูสิ?”
ชายหนุ่มคนนั้นไม่เร็วเท่ากับเย่เฉิน เมื่อเห็นว่าเย่เฉินกำลังจะแซงเขา เขาก็หันหลังกลับและโจมตีทันทีโดยไม่มีรีรอเลย
มือของเขานั้นได้กลายเป็นกรงเล็บของหมาป่าเนื่องจากเขาใช้วิญญาณยุทธ์สถิตร่าง
หัวหมาป่าและกรงเล็บของหมาป่า แต่ขอบเขตวิญญาจารย์ประเภทสัตว์นั้นอยู่ในระดับสูงแล้ว ดังนั้นจึงเห็นได้ว่าคุณภาพของวิญญาณยุทธ์ของเด็กหนุ่มจะต้องมีมากกว่า 3 ดาว หรืออาจจะถึง 5 ดาวได้เลยด้วยซ้ำ
ในความเป็นจริง เย่เฉินนั้นก็เดาถูกแล้วเช่นกัน ชายหนุ่มผู้มีหัวหมาป่าคนนี้คือหวังเหอจากเขตปกครองเป่ยเจียง
วิญญาณยุทธ์ของหวังเหอคือวิญญาณยุทธ์สัตว์ระดับ 5 ดาว หมาป่าโลหิตคลั่ง
ลักษณะของหมาป่าโลหิตคลั่งคือพลังโจมตีของมันดุร้ายอย่างยิ่ง และมันยังมีลักษณะที่ยิ่งโกรธมากเท่าไร พลังการต่อสู้ก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น
เมื่อรวมกับพลังวิญญาณระดับ 14 ของเขาแล้ว หวังเหอก็ไม่เสียเปรียบเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเย่เฉิน และการโจมตีของเขาก็รุนแรงมากด้วยเช่นกัน
เย่เฉินสูดจมูกอย่างเย็นชา และภายใต้ร่างกายที่ทรงพลังของเขา หอกในมือของเขาพุ่งออกมาทันทีราวกับกระสุน
ทั้งสองคนไม่ได้ใช้ทักษะของวงแหวนวิญญาณ แต่เมื่อหอกและกรงเล็บหมาป่าปะทะกัน ผลพวงอันน่าสะพรึงกลัวของการปะทะกันก็แพร่กระจายออกไปในทันที
เมื่อเผชิญหน้ากับหอกศักดิ์สิทธิ์แห่งยมโลกของเย่เฉิน กรงเล็บหมาป่าของหวังเหอก็ถูกแทงในทันที
ด้วยเลือดที่หยดลงมา หวังเหอพบว่าระยะการโจมตีของเขาดูเหมือนจะเสียเปรียบเล็กน้อย
“นี่คือ...หอกศักดิ์สิทธิ์แห่งยมโลก?”
หวังเหอเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ
แม้ว่าหอกศักดิ์สิทธิ์แห่งยมโลกจะอยู่ในระดับสี่ดาว แต่ก็เทียบได้กับระดับห้าดาวได้เลยทีเดียวเพราะว่ามันสามารถดูดซับพลังชีวิตของเป้าหมายได้
ถือว่าเป็นระดับสี่ดาวที่ดีที่สุด
และถึงแม้ว่าหมาป่าโลหิตคลั่งของเขาจะเป็นระดับห้าดาวที่แท้จริง แต่ระดับห้าดาวก็ยังแบ่งออกเป็นระดับสูงและระดับต่ำ
"มาต่อกันเถอะ!"
เมื่อเห็นว่าหวังเหอตั้งใจแน่วแน่ที่จะหยุดเขา เย่เฉินก็ไม่สุภาพต่อไปเลย และวงแหวนวิญญาณวงแรกก็ปรากฏขึ้นใต้เท้าของเขา
แต่เมื่อเย่เฉินกำลังวางแผนที่จะเอาชนะหวังเหออย่างรวดเร็วด้วยการพึ่งพาทักษะของวงแหวนวิญญาณ ฉากที่ทำให้เย่เฉินประหลาดใจก็ปรากฏขึ้น
"นี่เจ้า ข้าตะจำเจ้าเอาไว้ก่อน มีโอกาสมากมายที่จะต่อสู้กับเจ้าระหว่างในค่ายฝึกนี้!"
หลังจากที่หวังเหอทิ้งคำพูดเหล่านี้ เขาก็รีบหันกลับแล้ววิ่งออกไป
เห็นได้ชัดว่าหวังเหอรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งของเย่เฉิน และในมุมมองของหวังเหอแล้วเขาจะต้องชนะเย่เฉินอย่างแน่นอน
แต่อาจไม่สามารถเอาชนะได้ในเวลาอันสั้น
หากเขายังคงพัวพันเช่นนี้ต่อไป ก็จะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นโดยเปล่าประโยชน์เท่านั้น
ซึ่งเห็นเห็นได้ว่ามีคนแซงพวกเขาในขณะที่พวกเขากำลังต่อสู้กันอยู่?
“หึหึ ข้าจะจำเอาไว้”
เย่เฉินหัวเราะเบา ๆ
เขาใช้เวลาเพียง 1 วินาทีในการเอาชนะคู่ต่อสู้
แต่เนื่องจากอีกฝ่ายมีเหตุมีผล เย่เฉินจึงไม่จำเป็นต้องจัดการเขาด้วยตัวเองในตอนนี้
ไปที่จุดปลายทางกันก่อน
ด้วยวิธีนี้เมื่อเวลาผ่านไป คนแรกที่ผ่านด่านได้ก็ปรากฏตัวขึ้น
จากนั้นก็มีคนที่สองและสามตามมากันเรื่อยๆ
"ต้องเร็วกว่านี้!"
ห่างจากทางออกเพียง 10 เมตร เย่เฉินได้ละทิ้งวิญญาณยุทธ์ของเขา
จากนั้นเขาก็รีบวิ่งไปอย่างก้าวกระโดด
ความมืดสลายไปในทันที และแสงอันไม่มีที่สิ้นสุดก็หลั่งไหลเข้ามาในตอนท้ายของเส้นทาง
เย่เฉินก็ผ่านการจัดอีนดับในการทดสอบด้วยเช่นกัน
สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเย่เฉินคือลานใต้ดินที่มีขนาดใหญ่มาก
โคมระย้าเหนือลานกว้างให้แสงสว่างแก่สถานที่นี้เหมือนกับในเวลากลางวันเลยทีเดียว
ทางด้านซ้ายของลานกว้างมีอาคารสีเงินหลังใหญ่
เย่เฉินมองไปรอบ ๆ มีผู้เข้าร่วม 25 คนที่ผ่านด่านมาอยู่ที่ลานกว้างแล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ มันเหมาะสมแล้วที่เย่เฉินจะอยู่ในตำแหน่งกลางพอดี
"เจ้าหนุ่มเจ้าชื่ออะไร?"
ในระยะไกลออกไป หวังเหอเดินมาหาเย่เฉิน
