ตอนที่ 1 ระบบเฮงซวย
“ที่ไหนกันวะเนี่ยยยย” นี่คือสิ่งแรกที่เย่ซีคิดหลังจากลืมตาตื่นขึ้นมา
สิ่งสุดท้ายที่เขาจำได้ก็คือ หลังจากเขาโดนรถบรรทุกชนเพราะเดินไปเก็บเงินที่ตกอยู่กลางถนน เขาก็กลับไปยังถ้ำที่ได้แอบขุดไว้ ก่อนจะนอนหลับไปตามปกติหลังจากอาบน้ำในแม่น้ำแล้ว
ใช่แล้ว ‘เขาถูกรถบรรทุกชน’
แต่ด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าสัตว์ประหลาด แทนที่เขาจะตายคาที่ ดันเป็นรถบรรทุกคันนั้นที่พลิกคว่ำแทน ตั้งแต่จำความได้ เย่ซีก็มีร่างกายที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าคนทั่วไปจนน่ากลัว เขาเกิดมาเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกโจรกลุ่มหนึ่งลักพาตัวไปใช้แรงงานตั้งแต่เด็ก ด้วยความที่ร่างกายของเขาแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก เย่ซีจึงค่อยๆฝึกฝนตัวเอง เก็บงำฝีมือจนวันหนึ่งเขาก็แหกคุกที่ขังไว้หนีออกมาได้ด้วยมือเปล่า แต่นั่นก็แลกมาด้วยการที่เขาต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆ เพราะกลัวจะมีคนรู้เรื่องร่างกายของเขาแล้วมาตามล่านั่นเอง
[“ยืนยัน....เย่ซี......ความเข้ากัน...0.5....10....70....100%”] เสียงโมโนโทนดูเย็นชา ดังขึ้นขัดความคิดของเขาซะก่อน
[“ติดตั้ง ระบบเซียนรับจ้าง...เสร็จสิ้น”]
งง...นั่นคือสิ่งที่เย่ซีรู้สึกหลังจากอยู่ดีๆก็มีเสียงดังขึ้นในหัวของเขา
[“มันคืออะไร?”]
[“โฮสเป็นผู้โชคดี ที่ได้รับระบบเซียนรับจ้าง ด้วยความที่โลกก่อนหน้านี้ไม่เหมาะสมกับสภาพร่างกายและระบบนี้ ทางระบบจึงโยกย้ายโฮสมายังโลก ไวท์เรียม โลกแห่งการฝึกตนแห่งนี้แทน”]
[“คล้ายๆกับพวกนิยาย การ์ตูนแนวๆข้ามโลกล่ะมั้ง”] ถึงเย่ซีจะต้องคอยหลบซ่อนตลอดเวลา แต่เขาก็มักจะปลอมตัวไปขโมยหนังสือมาอ่านเล่นอยู่เสมอ จึงไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่กับสิ่งที่เกิดขึ้น
[“ยินดีด้วย โอสได้รับ รถเข็นเซียน”] ทันทีที่เสียงดังขึ้น ด้านหน้าของชายหนุ่มก็ปรากฏรถเข็นคันนึง สีสันสดใส มีสีชมพูซะส่วนใหญ่ เล่นเอาเขาพูดไม่ออกเลยทีเดียว
["มันคืออะไร แล้วมีประโยชน์ยังไง"]
[“โปรดเช็ครายละเอียดที่หน้าจอสถานะ”] เสียงระบบตอบกลับมา
["ก็แล้วมันทำยังไงล่ะ"]
[“ให้โฮสเพ่งจิตไปยังสิ่งที่ต้องการจะตรวจสอบ แล้วนึกในใจว่าต้องการจะตรวจสอบก็จะทำได้เอง”]
เมื่อลองทำตามเขาก็พบว่าที่ด้านหน้ารถเข็นมีกล่องสี่เหลี่ยมแสดงรายละเอียดของรถเข็นคันนี้โผล่ขึ้นมา
ชื่อ : รถเข็นเซียน
ระดับ : ?????
ความสามารถ : ไม่มีวันถูกทำลาย สามารถทะลวงได้ทุกการป้องกัน เมื่อมีสิ่งนี้ ท่านก็จะสามารถเดินทางเพื่อสร้างชื่อเสียงได้ทุกที่แล้ว !!
["แค่เนี้ย!?"]
[ส่งมอบภารกิจ...สิ่งจำเป็นในชีวิต ก้ต้องเป็นบ้านสิ]
รายละเอียด: สร้างบ้านพักชั่วคราวเพื่ออยู่อาศัย
ระยะเวลา: ก่อนพระอาทิตย์ตก
รางวัล: สุ่ม
โดยไม่สนใจความรู้สึกของเขา ระบบได้ส่งมอบภารกิจให้ในทันที เย่ซีได้แต่ยืนมองอย่างอึ้งๆ
สร้างบ้านเนี่ยนะ... ของกล้วยๆอยู่แล้วสำหรับเขา
[“ต้องเป็นยังไงถึงจะเรียกว่าบ้าน และผ่านภารกิจได้ล่ะ”] ถึงจะเรียกว่าบ้านชั่วคราวแต่มันก็มีหลายแบบ ไม่ว่าจะทำจากไม้ ฟาง ดิน หิน เยอะแยะเต็มไปหมด
[“ขอแค่มีกำแพงและหลังคาคลุมด้านบนนับว่าเป็นอันใช้ได้..”] เสียงราบเรียบตอบเขากลับมา
"งั้นก็จัดไป"
ถึงจะพูดแบบนั้น แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าจะเอาอะไรมาตัดต้นไม้ และสภาพแวดล้อมของโลกนี้มันเป็นยังไง มีอันตรายอะไรไหม เขาจึงได้แต่เดินสำรวจรอบด้าน ที่มีแต่ป่าสีเขียวเต็มไปหมด
ปั้ง...โครมม
เขาทดลองต่อยหมัดใส่ต้นไม้ที่สูงหลายเมตรไปต้นหนึ่ง เพียงแค่หมัดเดียวต้นไม้ต้นนั้นก็ค่อยๆโค่นลงมาทันที สิ่งนี้เป็นเหมือนเรื่องปกติสำหรับเขาไปซะแล้ว แต่ก็คิดไม่ถึงว่าที่โลกใบนี้ ร่างกายของเขาจะยังทำแบบนี้ได้อยู่ ความจริงแล้วเขาสงสัยมาโดยตลอด ว่าทำไมเขาถึงแตกต่างจากคนปกติมากนักแต่ก็ไม่มีคำตอบให้เขาสักที
[“ด้วยความที่ระบบอยู่กับโฮสมาตั้งแต่โลกเดิมแต่ยังไม่สามารถเปิดใช้งานได้ ระบบจึงปรับปรุงร่างกายของโฮสมาโดยตลอด ไม่ต้องแปลกใจไป”] เหมือนจะรู้สิ่งที่เขากำลังสงสัยอยู่ ระบบจึงตอบกลับมา
“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง”
เมื่อได้คำตอบแล้ว เย่ซีจึงเดินต่อยต้นไม้ไปทั่ว จนได้มาราวๆ5ต้น เขาไปหาก้อนหินมาทุบ บีบด้วยมือ แล้วพยายามทำให้เป็นรูปร่างคล้ายมีดและขวานให้ได้มากที่สุด เพื่อใช้ในการเหลาไม้ให้ได้รูปทรง
ใช้เวลาไปประมาณ2-3ชั่วโมง ในที่สุดเขาก็ทำบ้านจากไม้แบบง่ายๆได้สำเร็จ เขาทำกลไกล็อคไม้แต่ละท่อนด้วยเทคนิคแบบเก่า ทำหลังคาจากใบไม้ของต้นไม้ยักษ์แถวนั้น
[ภารกิจ...สิ่งจำเป็นในชีวิต ก็ต้องเป็นบ้านสิ...สำเร็จ]
[“ต้องการสุ่มของรางวัลเลยหรือไม่?”]
"จัดไป สุ่มมันเลย"
[“เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่โฮสได้เปิดใช้งานระบบ และทำภารกิจสำเร็จ ระบบจึงเพิ่มรางวัลให้เป็นสามเท่า ขอแสดงความยินดี”] เสียงของระบบที่ฟังไม่ออกว่ายินดีด้วยจริงๆไหมดังขึ้น
[ได้รับ..ลูกอม]
[ได้รับ..อมยิ้ม]
[ได้รับ..น้ำแดง]
หะ...เขาได้ยินผิดไปรึเปล่า ทำไมมันถึงไม่เป็นสัตว์เทพ คัมภีร์โบราณ ทักษะเซียน หรืออะไรแบบนั้น เหมือนที่ตัวเอกเรื่องอื่นเขาได้รับกันล่ะ
“เอาเถอะ เช็คดูก่อนแล้วกัน”
ชื่อ : ลูกอม
ระดับ : ?????
ความสามารถ : เมื่อกินเข้าไป จะทำการฟื้นฟูลมปราณขึ้นทันทีครึ่งหนึ่ง
ราคา 10 ผลึก
ชื่อ : อมยิ้ม
ระดับ : ?????
ความสามารถ : เมื่ออมไว้ในปาก จะค่อยๆรักษาบาดแผลทุกอย่างของผู้ที่อมไว้จนหายดีเป็นปลิดทิ้ง
ราคา 10 ผลึก
ชื่อ : น้ำแดง
ระดับ : ?????
ความสามารถ : ดื่มแล้วบำรุงเลือด ฟื้นฟูโลหิต ขจัดของเสียในเลือด
ราคา 10 ผลึก
“ผลึกคืออะไรกัน แล้วมีราคาแบบนี้คืออะไร” ถึงเขาจะมีความรู้มาจากการ์ตูนหรือนิยายมาหลายเรื่อง ก็ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกอยู่ดี
[“สิ่งของต่างๆที่โฮสสุ่มได้ ถ้ามีราคาคือสามารถขายให้ลูกค้าเพื่อทำเงินได้ โดยทุกอย่างจะเก็บไว้ที่รถเข็นเซียน”] เสียงของระบบดังขึ้นไขข้อสงสัยให้เขา
“แล้ว ขอกินหน่อยได้ไหม แต่ไม่มีเงินนะ” เมื่อทำงานมาทั้งวัน เขาก็ต้องหิวเป็นธรรมดา ถึงของที่ได้มามันจะเป็นแค่ขนม น้ำหวานก็เถอะ
["เนื่องจากโฮสเป็นเจ้าของระบบ ทุกอย่างจึงฟรีไม่คิดเงิน"]
เมื่อได้รับคำยืนยันจากระบบ ชายหนุ่มก็ไม่รอช้า รีบตรงไปที่รถเข็นเซียนแล้วรื้อหาของกินทันที เขากินทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นลูกอม อมยิ้ม น้ำแดง กินไม่อั้นจนพุงกาง
คำเตือน : โปรดอย่ารับประทานสินค้าของทางร้านมากจนเกินไปในครั้งเดียว ไม่งั้นร่างอาจจะระเบิดตาย วิญญาณสลายได้
“ไอ้ชิบหาย ระบบเฮงซวยยยย”
ปล. ถ้าชอบก็คอมเมนท์พูดคุย ให้กำลังใจกันได้นะครับ จะพยายามอัพบ่อยๆ
[“”] จะใช้กับการพูดในใจของพระเอกและระบบนะครับ ถ้าของตัวละครอื่นจะบรรยายแยกไว้
