Chapter 211 มีชีวิตมันดีจริง ๆ
ศิษย์ที่เข้าไปท้าทายหอคอยเก็บประสบการณ์ คนที่ท้าทายล้มเหลว จะได้รับการลงโทษ.
ยกตัวอย่างซุยปู่เจี้ยน.
ในเวลานี้พวกเขาที่ทรุดลงไปกองกับพื้น ร่างกายชักกระตุก ด้วยประสบการณ์ที่ถูกอัดเข้ามาในร่างกายและวิญญาณ.
รสชาติของประสบการณ์ล้มเหลวไม่ได้หอมหวน และหวานอร่อยอย่างแน่นอน.
“เฮ้อ.”
ได้ยินศิษย์ของเขาที่ถูกกำจัดออกมาคนแล้วคนเล่า จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา “ศิษย์เหล่านี้ยังขาดประสบการณ์ ต้องฝึกฝนให้หนัก จะได้แข็งแกร่งขึ้น!”
ในความคิดของเขา.
ศิษย์ของเขาทุกคนควรจะผ่านชั้นแรกหนึ่งชั่วโมงได้.
ระบบเอ่ย “ยาก.”
“ยิ่งยาก ยิ่งท้าทาย.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
ในเวลานั้น เสียงที่ดังก้องก็ดังขึ้นอีก “ลี่ซ่างเทียน ท้าทายล้มเหลว!”
ศิษย์คนนี้ได้ถูกส่งไปยังหอฝนพรำ ส่วนใหญ่แล้วฝึกฝนแต่ท่าเท้า หากแต่ร่างกายนั้นอ่อนแอเป็นอย่างมาก.
กล่าวตามตรง ทนได้แค่นี้ก็ถือว่าใช้ได้เหมือนกัน.
เทียบกับศิษย์คนอื่น ๆ หลายคนที่ทนได้เพียงสิบนาทีก็ถูกกำจัดออกมาแล้ว!
เวลาที่ยังคงดำเนินไป.
จากนั้นก็ผ่านมา 40 นาที.
ในเวลานี้ มีศิษย์มากมายที่ถูกกำจัดออกไปไม่น้อย ภายในชั้นแรกเหลือเพียง 33 คน.
ศิษย์ส่วนมากที่เหลือรอด เป็นศิษย์ที่รับมาตั้งแต่ชุดแรก พวกเขาได้ฝึกฝนร่างกายมาอย่างหนักหน่วง ทำให้สามารถทนได้มากกว่าศิษย์ที่เพิ่งรับเข้ามา.
แน่นอน.
ศิษย์ชุดสองบางคนเอง ก็ยังสามารถทนได้เช่นหลงจื่อหยางและลี่ยูหัว.
ลี่ยูหัวที่ได้รับการฝึกฝนจากเซียวจุ้ยจื่อโดยเฉพาะ ส่วนหลงจื่อหยางนั้นใช้พลังวิญญาณที่มากกว่าช่วยในการสนับสนุน.
และนอกจากนี้พลังใจของพวกเขาเองก็ไม่น้อย อดทนไม่ให้ล้มลงได้.
พวกเขาที่กัดฟัน ต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้น!
หลงจื่อหยางที่ใช้พลังวิญญาณสนับสนุน และพลังใจที่ไม่ธรรมดา เวลานี้เส้นโลหิตมากมายที่โป่งปูดออกมา.
เวลาเดินไปช้า ๆ.
ตอนนี้ไหลไปจาก 40 เป็นห้าสิบนาทีแล้ว.
เหลือเพียงสิบนาที การท้าทายนี้จะประสบความสำเร็จ.
ศิษย์ชุดที่สอง หลงจื่อหยางและลี่ยูหัวที่ยังคงกัดฟัน พวกเขาสองคนยังคงสามารถยืนอยู่ข้าง ๆ ศิษย์กลุ่มแรกได้!
ส่วนกลุ่มของหลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อ สามารถทนได้อย่างแน่นอน แม้นว่าจะยากลำบาก แรงบีบอัดที่มากกว่าห้องปั้นกล้ามเนื้อ.
ทน ต้องอดทน.
และตอนนี้มีเพียงศิษย์หญิงคนเดียวที่เหลืออยู่ เชียนเชียน ทว่าคิ้วของนางที่ขมวดแน่น ราวกับว่ารู้สึกเจ็บปวดอยู่เหมือน ๆ กัน.
เย่ซิงเฉินเองก็อยู่ในสภาพไม่ดีนัก ทว่าเขาที่เคยเป็นราชันย์ยุทธ์ พลังใจย่อมเหนือกว่าคนอื่น แรงโน้มถ่วงสิบเท่าจะพ่ายแพ้ไปง่าย ๆ ได้อย่างไร!
คนที่มีสภาพดีที่สุดคงจะเป็นเซียวจุ้ยจื่อ เพราะว่าในบรรดาศิษย์ที่เหลืออยู่ เขาที่พัฒนาร่างกายไปจนถึงขีดสุด จึงสามารถต้านทานแรงโน้มถ่วงได้ดีกว่าคนอื่น ๆ.
เพื่อสำนัก เขาต้องการสร้างชื่อเสียงให้สำนักไท่กู่เจิ้งเป็นที่สุด.
มาเลย!
ไม่ว่าจะร้ายกาจเพียงใหนเขาก็จะก้าวผ่านไปให้ได้.
เซียวจุ้ยจื่อที่กล่าวคำรามในใจ เขาที่คิดที่จะกลั่นร่างกายให้ยกระดับสูงขึ้นให้มากกว่าเดิม!
“ติ๊ง!”
ท้ายที่สุดอีกสิบนาทีก็ผ่านไป เสียงการผ่านด่านที่หนึ่งก็ดังขึ้น “ศิษย์ 33 คน ที่ท้าทายสำเร็จ!”
“ฟิ้ว!-”
ในเวลานั้น บันไดก็ปรากฏขึ้น ให้สามารถก้าวขึ้นไปชั้นสองได้.
“ศิษย์ที่ท้าทายสำเร็จ สามารถขึ้นไปชั้นสองได้ และหากต้องการรับประสบการณ์แรงโน้มถ่วงสามารถอยู่ต่อหรือจากไปได้ในทันทีโดยกล่าว”จากไป“ในใจ.”
เสียงที่เก่าแก่ดังก้องในหู.
“พรึด โครม!”
“พรึด โครม!”
สิ้นเสียงดังกล่าว หลงจื่อหยางและลี่ยูหัวและศิษย์อีกหลายคนที่ผ่อนคลายลง พวกเขาแทบทรุดลงกับพื้น ภายในใจที่ส่งเสียงโอดครวญ “ไม่เล่นแล้ว ข้าต้องการจากไป!”
“ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น ร่างวิญญาณค่อย ๆ หายไป คืนกลับร่างเดิม ร่างกายที่สั่นส่ายไปมา.
พวกเขาแตกต่างจากซุนปู่เจี้ยน ที่นอนน้ำลายฟูมปาก แต่กระนั้นการอยู่ในพื้นที่แรงโน้มถ่วงสิบเท่าก็ทำให้ร่างกายของพวกเขาเจ็บปวดไปทั่วร่าง แทบยกแขนขาไม่ขึ้น.
ในเวลานั้น.
ท้ายที่สุดก็เข้าใจ หลังจากเจ้าสำนักที่ท้าทายสำเร็จ ทำไมถึงอยู่ในสภาพเหนื่อยล้าขนาดนั้น!
......
ทว่าไม่ใช่ว่าศิษย์ทุกคนที่จากไป.
หลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อและอีกหลายคนยังคงอดทนยืนอยู่ในลานแรงโน้มถ่วง ต้องไม่ลืมว่า นี่คือโอกาศในการกลั่นร่างกาย!
ลู่เชียนเชียนเองก็ไม่คิดที่จะจากไปเช่นกัน.
กล่าวได้ว่า.
ศิษย์สายในเจ็ดคน ยังคงอดทนกลั่นร่างกายตัวเองในชั้นที่หนึ่งต่.
ลี่เฟย เถียนซี่ทั้งสองที่อดทนหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ก็ทนไม่ได้แล้ว ก่อนที่จะกล่าว จากไป ในใจและถูกเคลื่อนย้ายออกไปทันที.
ซูเซียวโม่ที่ดีกว่าพวกเขานิดหน่อย แต่ก็อยู่ได้เพียงแค่อีกสิบนาที.
คนทั้งสามที่ปวดร้าวไปทั่วร่าง ขาสั่นไม่หยุดแทบลงไปนอนกับพื้น.
ขณะสูดลมหายใจลึก ในใจที่คิดอย่างเดียว.
โชคดีจริง ๆ ที่ยังมีชีวิต!
จุนซ่างเซียวที่เผยยิ้มนั่งรอพวกเขาอยู่ เอ่ยสอบถามออกไป “สุดยอดหรือไม่?”
“......”
ทั้งสามที่แทบร้องไห้ออกมา.
น่ากลัว น่ากลัวเกินไปแล้ว เกือบไม่รอดอยู่แล้ว!
ลี่ลั่วฉิวที่กล่าวเสียงเบา “ที่ยังไม่ออกมาคงมี ลู่เชียนเชียน หลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อกับเย่ซิงเฉิน สี่คนสินะ ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้นานเท่าไหร่?”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ยิ่งนานก็ยิ่งดี.”
ใช่.
ประสบการแรงโน้มถ่วงสิบเท่า แม้นว่าจะน่ากลัว ทว่ายิ่งทนอยู่ได้นาน ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ร่างกายจะแข็งแกร่งขึ้นเพียงใด.
ในชั้นที่หนึ่ง คนทั้งสี่ต้องการกลั่นร่างกาย พวกเขายังคงอดทนกัดฟันแน่น.
จากนั้นไม่นาน เวลาก็ผ่านไปสองชั่วโมง!
หลี่ชิงหยางและเย่ซิงเฉินเหงื่อที่ผุดออกมาอย่างหนัก เวลานี้เส้นเลือดที่ปูดโปน ใบหน้ามืดครึ้ม.
ลู่เชียนเชียนเวลานี้ขมวดคิ้วแน่น จากนั้นก็ทนได้อีก 20 นาที นางก็เอ่ยจากไปและดวงจิตวิญญาณก็คืนกลับกายเนื้อ.
ในเวลานี้.
หอคอยเก็บประสบการณ์ชั้นหนึ่งจึงเหลือเพียงหลี่ชิงหยางเซียวจุ้ยจื่อและเย่ซิงเฉิน.
แม้นว่าจะเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ทว่าพวกเขาก็ไม่คิดจะยอมแพ้.
จากนั้นไม่นาน.
เวลาก็ผ่านไปสามชั่วโมง.
เวลาที่ผ่านไปนานมากขึ้นเรื่อย ๆ หลี่ชิงหยางและเย่ซิงเฉินเวลานี้ ร่างกายเริ่มงอโค้งมาครึ่งหนึ่ง ราวกับว่ากำลังแบกภูเขาไท่ซาน!
เซียวจุ้ยจื่อที่เอวงอเล็กน้อย แต่ขาทั้งสองข้างยังคงมั่นคง ยังเหลือแรงใจมากมาย.
ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมง.
หลี่ชิงหยางและเย่ซิงเฉินไม่สามารถทนได้แล้ว ก่อนที่จะเอ่ยจากไป.
คนทั้งสอง การท้าทายครั้งแรก ทนได้ 4 ชั่วโมง.
“ฟู่!”
หลี่ชิงหยางที่ก้าวออกมาจากประตู ขาที่กำลังสั่นไปมา พร้อม จะล้มลงหมดสติได้ทุกเมื่อ.
“น่ารังเกียจ...น่ารังเกียจ...”เย่ซิงเฉินที่ก้าวออกมา หากแต่ภายในใจรู้สึกไม่ยินดีนัก “หากเป็นร่างกายในชาติที่แล้ว ข้าสามารถแม้แต่เดินเหินในอากาศได้แล้ว!”
“ยังเหลือเซียวจุ้ยจื่ออยู่งั้นรึ?.”
จุนซ่างเซียวเอ่ยเสียงเบา “จะสามารถทนได้ถึงเที่ยงหรือไม่?”
......
หอคอยเก็บประสบการณ์ชั้นแรก เหลือเพียงแค่เซียวจุ้ยจื่อคนเดียว.
ขาของเขาทั้งสองข้างเริ่มโก่งโค้ง ร่างกายที่โก่งเหมือนคันศร เวลานี้ใบหน้าบิดเบี้ยวไปแล้ว.
ดูเหมือนว่าตอนนี้ข้าได้มาถึงขีดจำกัดแล้ว.
หลังจากผ่านไปห้าชั่วโมง ดวงวิญญาณของเขาก็คืนกลับกายเนื้อ.
“ศิษย์ทุกคนท้าทายเสร็จแล้ว.”
“เซียวจุ้ยจื่อ สถิติห้าชั่วโมง เป็นลำดับหนึ่งในกระดานหอคอยเก็บเกี่ยวประสบการณ์!”
เสียงที่เคร่งขรึมเก่าแก่ดังก้อง.
จุนซ่างเซียวที่เผยท่าทางประหลาดใจ ข้าท้าทายคนแรกสำเร็จ จะมีบันทึกหรือไม่?”
ระบบเอ่ย “โฮสน์ทนได้หนึ่งชั่วโมง ไม่ได้ทนต่อไป อย่างไรก็ตามคะแนนลำดับนั้นมีไว้สำเร็จศิษย์ โฮสน์เป็นเจ้าสำนักเข้าร่วมเพียงเพื่อความสนุกสนาน ถึงได้เวลาดีก็ไม่มีบันทึก.”
“งั้นเหรอ.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เจ้าสำนักที่น่าเกรงขามเช่นข้า ใยต้องสนใจเกี่ยวกับสถิติด้วย.”
