บทที่ 4 มีเรื่องดีแบบนี้หรือไม่?
บางทีคำพูดของ ชูชิงเหอ อาจมีเหตุผล พี่ชายของพระราชวังโอสถไม่ได้ทำร้ายชูเฉิง เลย
แต่พวกเขาเลือกวิธีอื่น!
หยุดจ่ายยา!
ถูกต้อง แม้ว่าการปฏิบัติต่อสาวกภายนอกของนิกายกว้างใหญ่สวรรค์ไม่สามารถเทียบได้กับการปฏิบัติของสาวกภายใน แต่ยังคงเป็นนิกายอันดับหนึ่งของโลก แม้แต่ทรัพยากรของสาวกภายนอกก็ยังแข็งแกร่งกว่าของนิกายธรรมดามากและสาวกภายในของนิกายหลัก ๆ ก็ไม่สามารถเปรียบเทียบได้
ในบรรดาทรัพยากรเหล่านี้ ยาเหล่านี้ได้รับการจัดหาโดย พระราชวังโอสถ อาจกล่าวได้ว่าทรัพยากรยาทั้งหมดของสำนักสวรรค์กว้างใหญ่ได้รับการจัดเตรียมโดย วังนกกระเรียนวิญญาณ
แต่ละฝ่ายมารวบรวมทรัพยากรยาของตัวเองแล้วแจกจ่ายให้กับลูกศิษย์ตามส่วนแบ่งของพวกเขา
แต่คราวนี้ ศิษย์สายนอกไม่ได้รับยาใดๆ และเหตุผลง่ายๆ คือ ยาหายาก
เดิมทีศิษย์สายนอกไม่ได้คิดมาก ถึงกระนั้น พวกเขาก็เป็นศิษย์สายนอก เมื่อยาขาดแคลนก็ไม่น่าแปลกใจที่จะถูกตัดออกเป็นกลุ่มแรก แต่เมื่อพวกเขาถามว่าจะเติมได้เมื่อใด คำตอบก็คือ ไม่สามารถเติมได้!
สิ่งนี้ทำให้สาวกภายนอกวิตกกังวล เกิดอะไรขึ้น? ศิษย์สายนอกเป็นมนุษย์ไม่ใช่หรือ? การรังแกเราในชีวิตประจำวันก็เรื่องหนึ่ง แต่ตอนนี้เขากลับรังแกเราอย่างเปิดเผยเหรอ?
ขณะที่สาวกด้านนอกกำลังจะไปหาผู้อาวุโสเพื่อโต้เถียง มีข่าวมาจาก พระราชวังโอสถ
“อะไรนะ? เป็นเพราะสุนัขตัวนั้น ชูเฉิง!”
“เขาบอกว่าชูซิงเหอหักแขนเขา?”
“ไร้สาระ… ชูซิงเหอไม่เคยไปหาศิษย์สายนอกเลย วันนั้นฉันอยู่ที่นั่น มีคนจากทีมของเขาที่มาหาเขา เขาไม่เคารพและถูกฝูงชนทุบตี!”
“ฉันได้ยินมาว่าผู้ชายคนนี้ปฏิบัติต่อคนในทีมอย่างเลวร้ายมาก่อน”
“ให้ตายเถอะ! เพียงเพราะสุนัขตัวนี้ เราไม่สามารถรับยาได้เหรอ? ดูเหมือนว่าผู้คนจาก พระราชวังโอสถ บอกว่าเขาใส่ร้ายน้องชายของพวกเขา ชิงเหอ และพวกเขาทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว?”
“ฉันไม่สน ฉันจะทำให้แน่ใจว่าเจ้าสารเลวคนนี้ต้องชดใช้!”
กลุ่มศิษย์สายนอกที่ไม่สามารถรับยาจะดุร้ายได้ขนาดไหน? ชูเฉิงควรเป็นคนที่รู้เรื่องนี้ดีที่สุด
แม้ว่าชูเฉิงจะพักผ่อนมาสองสามวันแล้วและยังคงมีรอยฟกช้ำบนใบหน้า แต่เขาก็สามารถลุกจากเตียงและเดินได้แล้ว ชูเฉิงสาบาน! กระแสน้ำจะพลิก! อย่าประมาทชายหนุ่มผู้น่าสงสาร!
วันหนึ่ง ชูเฉิงจะกลับมาสู่ศิษย์สายในพร้อมกับท่าทางของจักรพรรดิ์ผู้ยิ่งใหญ่!
ในเวลานั้น สิ่งแรกที่เขาจะทำคือให้ชูซิงเหอคุกเข่าต่อหน้าเขาและเรียกเขาว่าพ่อ!
เมื่อถึงตอนนั้นเขาจะหักแขนขาทั้งหมด... ไม่! ทั้งห้าแขนขา!
แต่ในขณะที่ชูเฉิงกำลังจินตนาการถึงการถือดาบศักดิ์สิทธิ์ในมือซ้ายและเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ในมือขวา ประตูก็ถูกเปิดออกโดยกลุ่มศิษย์ภายนอก
“ชื่อของคุณคือชูเฉิง!” ศิษย์ชั้นนอกที่ดูเหมือนปลาหัวอ้วนเอียงศีรษะและมองไปที่ชูเฉิง
“พี่ชาย... เกิดอะไรขึ้น... ฉัน... ฉันชื่อชูเฉิง คุณจะสั่งอะไร...” ชูเฉิงกลับมาจากสวรรค์สู่โลกมนุษย์ แต่ในไม่ช้า โลกมนุษย์ก็ไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้อีกต่อไป และประตูนรกก็เปิดออก
หลังจากที่กลุ่มศิษย์สายนอกยืนยันว่าคนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาคือชูเฉิงจริงๆ พวกเขาก็ไม่สนใจสิ่งอื่นใดและเพิ่งเริ่มทุบตีเขา
ไม่มีใครบอกได้อย่างแน่ชัดว่าการทุบตีครั้งนี้กินเวลานานแค่ไหน แต่ทุกคนรู้ว่าเขาต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการลุกจากเตียง
ประมาณครึ่งปี...
หลังจากการทุบตีนี้ ข่าวก็ไปถึง วังนกกระเรียนวิญญาณ
เมื่อศิษย์สายนอกไปเก็บยาอายุวัฒนะ ยาที่หายากก็ไม่ขาดแคลนอีกต่อไป... ไม่เพียงแต่ศิษย์สายนอกจะได้รับส่วนแบ่งโดยชอบธรรม แต่แม้แต่ปลาหัวอ้วนที่เป็นผู้นำการทุบตีชูเฉิงก็ได้รับรางวัลเป็นขวดกาย น้ำยาอมฤต โดยพี่น้องอาวุโสของ วังนกกระเรียนวิญญาณ
หลังจากนั้น... สิ่งต่างๆ ก็ดีขึ้น และการทุบตีชูเฉิงก็กลายเป็นกิจวัตรประจำวันสำหรับศิษย์สายนอก
ชูซิงเหอก็ได้รับข่าวเช่นกัน เขามองไปที่เฟิงเฟยที่นำข่าวมาด้วยสีหน้าเจ็บปวด “ผู้อาวุโสเฟิง ฉันจะจัดการเรื่องนี้ได้อย่างไร…”
“น้องชายซิงเหอ คุณล้อเล่นนะ สิ่งนี้เกี่ยวอะไรกับคุณ? มันเกี่ยวอะไรกับพระราชวังวิญญาณกระเรียน? ชูเฉิงเป็นคนใจแคบ เขาเคยรังแกผู้อื่นเมื่อเขาเป็นผู้นำทีม” พี่ชายได้ตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียดแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเขาถูกฝูงชนทุบตีแต่ใส่ร้ายคุณซึ่งทำให้โกรธอย่างแท้จริง ศิษย์ภายนอกที่ดำเนินการในครั้งนี้ก็เป็นเรื่องของความชอบธรรมเช่นกัน โดยธรรมชาติแล้วพวกเขาจะต้องลงโทษไอ้สารเลวนี้!”
คำพูดของเฟิงเฟยทำให้ชูซิงเหอไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร เขาจะพูดอย่างชอบธรรมเกี่ยวกับการกลั่นแกล้งผู้อื่นได้อย่างไร พี่ชายเฟิงเฟย ฉันตัดสินคุณผิด!
แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกชอบมันขนาดนี้นะ!
เมื่อพูดถึงชูเฉิง เฟิงเฟยก็ถามถึงเขาเช่นกัน ทั้ง ชูชิงเหอ และ ชูเฉิง มาจากหมู่บ้านเดียวกัน แต่ ชูชิงเหอ เป็นเด็กกำพร้าที่ต้องอาศัยการสนับสนุนจากชาวบ้านเพื่อเติบโตขึ้น ในทางกลับกัน ชูเฉิง มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยในหมู่บ้านและเป็นอันธพาลมาตั้งแต่เด็ก ชูชิงเหอ ถูก ชูเฉิง รังแกมาเป็นเวลานาน
แม้แต่จากเพื่อนร่วมทีมคนก่อนของ ชูชิงเหอ ก็ได้เรียนรู้ว่าผู้ชายคนนี้ยังหักแขนของ ชูชิงเหอ ในระหว่างการทดสอบในสำนักสวรรค์กว้างใหญ่ อย่างไรก็ตาม เพื่อนร่วมทีมของเขากล่าวว่า ชูชิงเหอ เป็นคนใจกว้างและไม่เคยรายงานเหตุการณ์นี้เลย
เฟิงเฟยผู้อ่อนโยนมักจะโกรธมากหลังจากได้ยินเรื่องทั้งหมดนี้!
อะไร รังแกคนซื่อสัตย์ฮะ!
การรังแกกันเป็นเรื่องหนึ่ง ตั้งแต่ยังเด็ก แต่การกล้าสร้างปัญหาหลังจากเข้าร่วมนิกาย แม้แต่เฟิงเฟยก็ทนไม่ได้!
“ลืมเรื่องนั้นไปซะ เราเกือบจะเลื่อนเรื่องสำคัญออกไปแล้ว น้องชายซิงเหอ ผู้อาวุโสกำลังรออยู่ที่พระราชวังโอสถแล้ว วันนี้เขาจะสอนเทคนิคระดับเริ่มต้นต่างๆ ให้กับคุณเป็นการส่วนตัว คุณเป็นคนแรกที่ได้รับคำแนะนำดังกล่าว จากผู้เฒ่าในศิลปะการเล่นแร่แปรธาตุ” เฟิงเฟย แม้จะอิจฉา แต่ก็รู้ว่าชูซิงเหอนั้นไม่ธรรมดา
ด้วยเพลิงวิหคแดงชาด เขาถูกกำหนดให้ไปถึงจุดสูงสุด
“อา...” หลังจากฟังคำพูดของเฟิงเฟยแล้ว ชูซิงเหอก็รู้สึกหมดหนทาง... จริงๆ แล้ว... ฉันไม่เคยคิดที่จะเรียนการเล่นแร่แปรธาตุเลย... ฉันได้ยินมาว่าการเรียนรู้การเล่นแร่แปรธาตุต้องจำความรู้อันแห้งแล้งเหล่านั้นทั้งหมด แต่ความทรงจำของฉันจริงๆ แย่...ผมทำไม่ได้...
อาจกล่าวได้ว่าไม่ว่าจะพูดมากเพียงใด ภายใต้การนำของเฟิงเฟย ชูซิงเหอก็มาถึงพระราชวังโอสถ
ในใจกลางของพระราชวังโอสถ มีเตาหลอม เต๋า ที่น่าตื่นตาพร้อมกับปีศาจหงด์แดง ที่โดดเด่น นี่คือเตาหงส์แดงอันล้ำค่าซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของพระราชวังโอสถ
นี่คือเตาหลอมของแพทย์นักบุญหลู่ฉางเฟิงในสมัยนั้น ด้วยเตาเผาวิหคสีแดงชาดและไฟวิญญาณวิหคสีแดงชาด หลู่ฉางเฟิงได้กวาดล้างโลกแห่งนักเล่นแร่แปรธาตุ ทำให้ทุกคนก้มหัวและสร้างชื่อเสียงให้กับนิกายสวรรค์อันกว้างใหญ่ในฐานะอันดับหนึ่งในโลกของการแพทย์
อย่างไรก็ตาม ในช่วงสี่ร้อยปีนับตั้งแต่นั้นมา ไม่มีใครสามารถใช้ เพลิงวิหคแดงชาด ได้ เพราะหากไม่มี เพลิงวิหคแดงชาด เตา หงส์แดง จะไม่สามารถเปิดใช้งานได้
ในขณะนี้ ผู้อาวุโสยืนอยู่ข้างเตาหงส์แดงแล้ว เขามองไปที่เตาหลอมแล้วจึงมองไปที่ ชูชิงเหอ ซึ่งค่อนข้างจมอยู่กับความคิด ราวกับว่าเขาเห็น เพลิงวิหคแดงชาด ที่กำลังจุด ตาหงส์แดง ในวันหนึ่ง และนำสำนักสวรรค์กว้างใหญ่ไปสู่จุดสูงสุดใหม่
“ ศิษย์ชูซิงเหอ เฟิงเฟย เคารพผู้อาวุโส”
ทั้งสองโค้งคำนับผู้อาวุโสพร้อมกัน
“เฟิงเฟย เจ้าทำงานหนักมาก ไปสั่งสอนศิษย์คนอื่นๆ เถิด”
“ลูกศิษย์เชื่อฟัง”
เฟิงเฟยออกจากวังโอสถทิ้งชูซิงเหอผู้น่าสงสารและผู้อาวุโสที่เต็มไปด้วยความหวังสำหรับอนาคตไว้เบื้องหลัง
ในเวลาต่อมา ผู้อาวุโสเริ่มต้นด้วยการพูดคุยเกี่ยวกับเตาหงส์แดง โดยเล่าเรื่องราวของโอสถหลู่ฉางเฟิงให้ชูซิงเหอฟัง
ฟังดูดี... แต่... ฉันไม่อยากเรียนการเล่นแร่แปรธาตุ ชูซิงเหอรู้สึกเศร้าใจมากยิ่งขึ้น
“การระบุสมุนไพรเป็นก้าวแรกในการเล่นแร่แปรธาตุ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะสอนวิธีการต่างๆ ในการระบุสมุนไพรเป็นการส่วนตัว เส้นทางของการเล่นแร่แปรธาตุนั้นยากลำบาก แต่ด้วยไฟวิญญาณวิหคสีแดงชาดที่อยู่ในความครอบครองของคุณ อนาคตเป็นของคุณ”
“น่าเบื่อ” หมายความว่าอย่างไร? ชูซิงเหอเข้าใจในเวลาเพียงครึ่งบ่าย
กุหลาบกลางคืนคืออะไร... หญ้าพระจันทร์ทมิฬ... หญ้าพระจันทร์วิญญาณ... นี่... พวกมันทั้งหมดดูเหมือนกันทุกประการ ฉันจะแยกแยะความแตกต่างได้อย่างไร? และพวกมันมีรูปแบบที่แตกต่างกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเหรอ? ชูซิงเหอรู้สึกเหมือนดวงตาของเขากำลังจะระเบิด เขาไม่เห็นความแตกต่างเลย
เข็มทิศแห่งความโชคร้าย...ไม่ถือเป็นการลงโทษหรือ? ฉันไม่ได้รับการชดเชยด้วยบรรพบุรุษการต่อสู้ขั้นสูงสุดเหรอ? มันไม่แย่ไปกว่าการถูกกักขังหรอกเหรอ?
ความทุกข์ยากภายในของเขาถึงจุดสูงสุด แต่ ชูชิงเหอ ก็ไม่มีทางออก เหตุใดการถูกไล่ออกจากนิกายจึงเป็นเรื่องยาก? ฉันแค่อยากจะเป็นจักรพรรดิการต่อสู้ในทันที
ก่อนหน้านี้ ชูซิงเหอเคยคิดว่าเขาจะถูกไล่ออกจากนิกายหรือไม่หากเขาชี้ไปที่จมูกของผู้อาวุโสและสาปแช่งเขาที่เป็นอาจารย์ที่ไม่ดี จะถือว่าไม่เคารพครูและทำลายบรรพบุรุษหรือไม่?
แต่ผลของการไม่เคารพอาจารย์และทำลายบรรพบุรุษไม่ใช่การถูกไล่ออกจากนิกาย แต่เป็นการถูกทรมานจนตาย!
เขาไม่ต้องการเกิดใหม่ และดูเหมือนว่าเข็มทิศแห่งความโชคร้ายก็มีข้อจำกัดในการกระทำโดยเจตนาเช่นกัน
ถ้าเขาต้องการขึ้นศาลประหารชีวิต เขาก็ต้องทำให้ถูกต้อง นั่นเป็นส่วนที่ยาก ชูซิงเหอมองไปที่สมุนไพรทั้งสามและคิดกับตัวเอง... เข็มทิศแห่งความโชคร้ายนี้ถือเป็นระบบหรือไม่?
ตามเหตุผลแล้วระบบไม่ควรให้ความช่วยเหลือต่างๆเพื่อพาตัวเองขึ้นสู่จุดสูงสุดไม่ใช่หรือ? แม้ได้รับเข็มทิศแห่งความโชคร้ายก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย... งานต่างๆ ก็เหมือนกับผู้หญิงสวยที่ล่อลวงตัวเอง แต่ไม่ยอมให้ตัวเองสัมผัสหรือเข้าใกล้ หมายความว่าอย่างไร?
“ซิงเหอ การระบุสมุนไพรไม่ใช่สิ่งที่สามารถทำได้ในชั่วข้ามคืน คุณไม่จำเป็นต้องท้อแท้” เมื่อมองดูใบหน้าที่หดหู่ของชูซิงเหอ ผู้เฒ่าคิดว่าชูซิงเหอรู้สึกแย่เพราะวันแรกของการเรียนรู้ของเขาไม่ได้ไป ดี.
“ขอบคุณท่านผู้อาวุโส... ถ้าอย่างนั้นจะต้องใช้เวลานานเท่าใดในการเรียนรู้?”
“ตั้งแต่ตอนที่ฉันเริ่มต้นเป็นเด็กฝึกหัดในการระบุสมุนไพร ฉันใช้เวลาเพียงห้าปีเท่านั้นที่จะเชี่ยวชาญคุณสมบัติของสมุนไพรเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ในโลก” ผู้เฒ่ากล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
“ห้า...ห้าปี?”
“ไอ... ซิงเหอ เจ้าไม่รู้หรอก แม้ว่าพรสวรรค์ของข้าจะไม่พิเศษ แต่ก็ถือว่าหายากครั้งหนึ่งในร้อยปี การจะเชี่ยวชาญเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ในห้าปีนั้นไม่มีใครเทียบได้ในโลกนี้ หากความถนัดของคน ๆ หนึ่งแย่ลงเล็กน้อย ความสามารถในการเชี่ยวชาญได้สามสิบถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์ในสิบปีจะถือว่าไม่ธรรมดา”
แคร็ก... เสียงฟ้าร้องระเบิดในหูของ ชูชิงเหอ
สิบปี? สามสิบถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์?
นั่นถือว่ามีพรสวรรค์ที่แย่กว่าเล็กน้อยเหรอ? แล้วคนอย่างเขาที่ไม่อยากเรียนด้วยซ้ำล่ะ? ยี่สิบปี…สามสิบปีเหรอ? ชูซิงเหอดูเหมือนจะเห็นว่าตัวเองนั่งอยู่ที่นี่ แก่แล้วและยังคงพยายามแยกแยะความแตกต่างระหว่างหญ้าพระจันทร์และหญ้าวิญญาณพระจันทร์
“เอาล่ะ บทเรียนของวันนี้จบลงที่นี่ คุณควรกลับไปพักผ่อน พรุ่งนี้เช้าสำหรับการบรรยายครั้งต่อไป” ผู้เฒ่ายิ้มและส่ง ชูชิงเหอ ที่มีลักษณะคล้ายไม้ออกไป
ชูชิงเหอ ทักทายพี่น้องอาวุโสของเขาที่เดินผ่านไปมาด้วยความงุนงงระหว่างทาง ตอนนี้ ชูซิงเหออาศัยอยู่ที่ด้านข้างของวังนกกระเรียนวิญญาณ พักร่วมห้องกับเฟิงเฟย สิ่งนี้จัดโดยผู้เฒ่าเป็นพิเศษ
เมื่อเห็น ชูชิงเหอ กลับมาที่ห้องเหมือนตุ้กตาไม้ พี่ใหญ่ เฟิงเฟย ก็ผงะไปเช่นกัน แต่แล้วเขาก็คิดว่าความต้องการของผู้อาวุโสนั้นเข้มงวด ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่น้องชาย ชูชิงเหอ จะถูกดุในวันแรกของการเรียนรู้
“ศิษย์น้องซิงเหอ ผู้เฒ่าเข้มงวด แต่ทักษะการเล่นแร่แปรธาตุของเขาไม่มีใครเทียบได้ในโลก ความสามารถในการศึกษาภายใต้ผู้อาวุโส น้องชายจะต้องทำงานหนัก”
“ขอบคุณพี่ชายเฟิง… ฉันจะทำงานหนัก…” ชูซิงเหอตอบอย่างทำด้วยไม้ ถ้าเขาไม่อยากทำงานหนักตอนนี้ เขาแค่อยากตาย
“วันนี้ผู้อาวุโสสอนอะไรน้องชาย?” เฟิงเฟยยังคงสนทนาต่อไป
“สมุนไพร… หญ้าจันทร์คือหญ้าจันทร์… หญ้าเงาจันทร์คือหญ้าเงาจันทร์ หญ้าวิญญาณจันทร์คือหญ้าพระจันทร์… ฉันสับสนมาก…” จิตใจของชูซิงเหอตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย
เฟิงเฟยพยักหน้าราวกับว่าเขาเข้าใจดี “น้องชาย อย่าเพิ่งท้อแท้ การระบุสมุนไพรเป็นเรื่องยากในระดับเริ่มต้น แต่เมื่อน้องชายเข้าไปในประตู ผู้อาวุโสจะสอนเทคนิคการควบคุมไฟขั้นสูงเพิ่มเติมอย่างแน่นอน ครั้งนั้นมันจะไม่น่าเบื่ออีกต่อไป ยิ่งกว่านั้น น้องชายยังมี เพลิงวิหคแดงชาด และคุณเป็นคนเดียวที่สามารถใช้ เตาหงส์แดง ได้ อนาคตของคุณไร้ขีดจำกัด แต่น้องชาย จูเนียร์ ต้องไม่ประมาท เหมือนครั้งแรกถ้าสร้างความเสียหายให้กับ เตาหงส์แดง มันจะไม่เป็นผลดี”
เฟิงเฟยเตือนชูซิงเหออย่างอดทน
แต่ชูซิงเหอได้ยินเพียงประโยคเดียวจากเฟิงเฟย...
สร้างความเสียหายให้กับ เตาหงส์แดง เหรอ?
มีเรื่องดีแบบนั้นด้วยเหรอ?
