เล่มที่ 1: ถิ่นทุรกันดาร – บทที่ 16: ผลไม้ [อ่านฟรี]

แกร่ก

ไฟกำลังเผาเนื้อที่ถูกแขวนไว้รอบ ๆ ตรงกลางเหนือกองไฟขึ้นไปมีถังห้อยอยู่

อเล็กซ์โค่นต้นไม้ทั้งต้นด้วยดาบของเขา และเจาะลำต้นเป็นรูขนาดให้เพื่อสร้างถังขึ้นมา จากนั้นเขาก็ล้มต้นไม้ที่ใหญ่กว่าอีกสองต้นเพื่อทำเป็นชามสองใบ ความคมของดาบทำให้เขาบรรลุเป้าหมายนี้

อเล็กซ์เติมเลือดหมูลงในถังและแขวนไว้เหนือกองไฟ เขาวางชามทั้งสองใบไว้เหนือถัง และวางกิ่งไม้ทับไว้อีกที โดยให้ยื่นออกไปด้านข้าง ชามถูกใช้เพื่อรองรับไอน้ำ และเมื่อได้น้ำมากพอ มันก็จะหยดลงบนขอบชามผ่านกิ่งไม้ที่พาดอยู่ กิ่งไม้จะพาน้ำมายังด้านข้างชาม และไหลไปอีกชาม

นี่คือวิธีที่อเล็กซ์ใช้แก้ปัญหาเรื่องน้ำ น่าเสียดายที่นี่จะเป็นแค่น้ำกลั่น และก็ไม่สามารถล้างอุปกรณ์ได้เนื่องจากไม่ได้มีน้ำไว้ใช้ตั้งแต่แรก

น้ำอีกถังก็ไม่ได้สะอาดหรืออร่อยพอ แต่ก็ยังเป็นน้ำอยู่ดี

ชิ้นส่วนอื่น ๆ ของหมูป่ายังคงวางเกลื่อนอยู่บนพื้นรอบ ๆ ลำพังอเล็กซ์เองคงกินทั้งหมดนี่ไม่ไหว แม้จะกินมาหลายวันแล้วก็ตาม และมันก็จะเสียอยู่ดี เขาเลยหั่นเนื้อหมูเป็นชิ้น ๆ ไว้ทั่วบริเวณเพื่อป้องกันพวกสัตว์นักล่า

แน่นอนว่ากลิ่นคาวเลือดอาจเรียกพวกมันจำนวนมากมารวมตัวกันได้ แต่ผู้ล่าก็เป็นเพียงสัตว์ ถ้ามันได้อาหารมาแบบไม่ต้องลงแรง พวกมันก็คงไม่สู้

หากมีผู้ล่าเข้ามาพื้นที่นี้จริง ๆ พวกมันจะได้เจอกับสิ่งมีชีวิตสีดำขนาดใหญ่ของเขา เสื้อโค้ท ที่วางอยู่ข้างกองไฟ

ผู้ล่าปกติทุกตัวจะต้องเลือกคว้าเนื้อหมูป่าสักชิ้นแล้ววิ่งหนีไป ไม่ไปยุ่งกับอเล็กซ์

ขณะที่อาหารและน้ำกำลังถูกเตรียมพร้อม อเล็กซ์ก็ตัดสินใจที่จะฝึกฝนระหว่างรอ เขาถอดเสื้อคลุมออกแล้วปีนขึ้นไปบนต้นไม้

ตู้ม!

อเล็กซ์ตกลงมากระแทกพื้น เกิดเสียงดังไปทั่วป่า เสียงนี้ยังช่วยป้องกันไม่ให้พวกสัตว์กล้าเข้ามาใกล้ มีเพียงแค่สิ่งที่ใหญ่และทรงพลังเท่านั้นที่จะสร้างเสียงดังขนาดนั้นได้ หลังจากกระโดดไปสามครั้ง อเล็กซ์ก็ได้ยินเสียงดังกรอบแกร่บ

เขาเจ็บไปทั้งร่าง แต่เมื่อสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างกำลังใกล้เข้ามา ก็ทำให้เขาลืมความเจ็บปวดทั้งหมดไป ท่ามกลางแสงไฟ อเล็กซ์มองเห็นดวงตาสองดวงในความมืด มันไม่ได้สูงจากพื้นมากนัก และมันก็จ้องมาที่อเล็กซ์อย่างระมัดระวัง อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้มองเขาด้วยความกลัว เป็นเหมือนการประเมินมากกว่า

อเล็กซ์มองกลับไป จนเห็นเจ้าของดวงตาคู่นั้น มันคือกิ้งก่าสีเขียวที่ฆ่าหมาป่าสองจากสี่ตัว หลังจากนั้นไม่นานมันก็คาบเนื้อชิ้นหนึ่งแล้ววิ่งหนีไป

เมื่ออเล็กซ์เห็นว่ากิ้งก่าหนีไปแล้ว ก็เริ่มเปลี่ยนแผน เขาหยิบเสื้อคลุมและคลุมตัวก่อนจะฝึกต่อ

กิ้งก่ามีความสามารถในการยิงลูกไฟ หากสัตว์ตัวหนึ่งสามารถยิงลูกไฟได้ ก็เป็นไปได้ที่ตัวอื่น ๆ ก็จะทำได้เช่นเดียวกัน เช่นนั้นเอง เสื้อคลุมจากหนังสัตว์ก็จะป้องกันเขาได้บ้าง แม้จะไหม้ไฟ แต่ก็เขาสามารถทิ้งได้

การฝึกด้วยการทำร้ายตัวเองของอเล็กซ์ยังคงดำเนินต่อไป หลังจากกระโดดไปสองสามครั้ง เขาก็ตั้งสมาธิไปที่การฟื้นฟูด้วยมานา เขาตั้งตารอส่วนนี้ของการฝึกเนื่องจากนี่คือส่วนที่เพิ่มพลังให้กับเขา ยิ่งไปกว่านั้น นี่คือส่วนที่ทรมานน้อยกว่าส่วนอื่น ๆ

ตึ้ง! ตึ้ง!

อเล็กซ์ได้ยินเสียงดังเป็นจังหวะ เขามองไปยังที่มาของเสียงแต่ไม่พบอะไรเลย บางทีมันอาจจะอยู่ไกลเกินไป

‘เสียงอะไร?’ อเล็กซ์คิด

ตึ้ง! ตึ้ง!

เสียงยังคงดัง และอเล็กซ์ก็มองไปยังทิศทางของเสียง

ดึ๋ง! ดึ๋ง!

มันเป็นเสียงของบางสิ่งที่ยืดหยุ่นที่ถูกจับยืดออกและเด้งกลับมาที่เดิมจนเกิดเสียง

เอี๊ยด! แกร่ก! แกร่ก! ปั้ก! ปั้ก!

ทั้งเสียงของต้นไม้ที่โค้งงอและร้าวผสมสลับกันไปมา และมันก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อย ๆ

ดวงตาอเล็กซ์เบิกโพลง บางสิ่งที่ใหญ่มากกำลังใกล้เข้ามา! เขารีบทิ้งทุกอย่างและปีนขึ้นไปยังต้นไม้ที่ใกล้ที่สุด เมื่อขึ้นไปยังตำแหน่งที่ตั้งใจเขาก็หยุดเคลื่อนไหวและทำตัวให้เงียบที่สุด

เสียงนั่นยังคงดังอยู่เรื่อย ๆ และดังขึ้นมากกว่าเดิม

ปั้ก!

ในที่สุดอเล็กซ์ก็ได้ยินว่าอะไรคือต้นกำเนิดเสียงดังประหลาดนั่น ดวงตาเขาเบิกโพลงในความตกใจ

ตัวของมันมีขนาดที่ใหญ่มาก! น่าจะสูงราวสี่เมตร ยังไม่รวมหนามที่อยู่ข้างหลัง

หนามเหรอ?

มันคือเม่นที่อเล็กซ์เคยเห็นตอนที่เขาเข้ามายังโลกนี้! เสียงดังตึ้งที่ได้ยินมาจากเสียงฝีเท้าของมัน เสียงแกร่กคือเสียงที่เกิดจากเหนามบนหลังของมันเกี่ยวกับต้นไม้ไปมาขณะเดิน เสียงปั้กคือเสียงที่เกิดจากหนามที่ยืดหยุ่นของมันพาดกับต้นไม้และเด้งกลับมาที่เดิม

ป่าและต้นไม้ดูคล้ายเคลื่อนไหวไปพร้อมมันพร้อมกับลักษณะของป่าที่ถูกแหวกเป็นทางยาวหลังจากที่มันเดินผ่าน มันเคลื่อนที่อย่างช้า ๆ ในท่าทางที่ดูสบาย ๆ ตรงมายังจุดที่อเล็กซ์พัก จากนั้นก็ค่อย ๆ โค้งตัวลงเพื่อกินเนื้อหมูป่าชิ้นใหญ่สุดบนพื้น!

‘ลืมไปสนิทเลย! แม้เม่นจะน่ารัก แต่จริง ๆ แล้วพวกมันเป็นสัตว์กินพืช กินแมลงเป็นต้น! แต่แหงล่ะ ตัวใหญ่ขนาดนี้ก็ต้องกินเนื้อสิ!’ อเล็กซ์คิดขณะยังคงเงียบไม่ส่งเสียงใด ๆ

ปีศาจตัวนี้เหนือเกินความสามารถของเขา! ตัวที่เขาเพิ่งฆ่าไปเพราะโชคช่วยเทียบอะไรไม่ได้เลยกับเม่นตัวนี้!

พอมันเดินใกล้เข้ามาก็กำจัดเนื้อหมูป่าทุกชิ้นจนเกลี้ยงรวมทั้งชิ้นที่กำลังย่างไฟอยู่ด้วย พอเข้าใกล้กองไฟ มันก็หยุดชะงัก

อเล็กซ์สับสนในทีแรก แต่ไม่นานเขาก็เข้าใจว่ามันกำลังทำอะไร

มันกำลังเอาพุงผิงไฟ! ไฟกำลังลุกโชนอยู่ใต้พุงของมันพอดีไม่ได้รบกวนมันขนาดนั้น! นี่มันปีศาจชัด ๆ!

อเล็กซ์หายใจเข้าออกพลางมองเม่นผิงไฟ

ตึ้ง!

เห็นชัดว่าไฟไม่อุ่นพอ มันจึงค่อย ๆ หย่อนพุงและนอนลงบนพื้น มันทำให้ไฟดับทั้งกอง

ไม่นานเม่นก็ลุกขึ้นอีกครั้งด้วยความไม่พอใจ มันใช้เท้าหลังเขี่ยกองไฟด้วยท่าทีที่ไม่สบอารมณ์และกินไปด้วย

‘เยี่ยม อาหารฉันไปแล้ว’ อเล็กซ์คิด

หลังจากเม่นกินเสร็จ มันก็ค่อย ๆ หันหัวอย่างช้า ๆ และมองตรงมายังดวงตาของอเล็กซ์

อเล็กซ์ตัวสั่นเทาเนื่องจากเขารู้ได้ทันทีว่าเม่นสัมผัสการมีตัวตนของเขาได้มาโดยตลอด! ไม่เช่นนั้นการมองของมันคงจะไม่เคลื่อนมาสบตาและแม่นยำขนาดนั้นแน่!

อเล็กซ์ไม่กล้าขยับแม้แต่น้อย

แกร่ก! แกร่ก! แกร่ก!

ร่างขนาดยักษ์ของเม่นค่อย ๆ ส่ายไปพร้อมกับหนามบนหลังที่เคลื่อนหน้าทีหลังที

กึก! กึก! กึก!

บางอย่างตกลงมาจากหนามของมัน

อเล็กซ์ยังคงอยู่นิ่ง หลังจากที่มันส่ายตัวเล็กน้อยก็เดินไป เมื่อมันห่างออกไปหลายเมตร อเล็กซ์ก็กระโดดลงจากต้นไม้และมองดูจุดที่ตั้งแคมป์

เม่นรู้ว่าเขาอยู่ตรงนั้น จึงไม่มีเหตุผลให้ต้องซ่อน ทุกอย่างพังหมด เนื้อหมูหายเกลี้ยง กองไฟดับ และน้ำก็หกเรี่ยราด ไม่เหลืออะไรเลย

อเล็กซ์ถอนหายใจกับภาพที่เห็น อย่างไรก็ตาม สายตาของเขาก็พบกับบางอย่างบนพื้น มันเป็นวัตถุทรงกลม แต่ภายใต้ความมือทำให้เขามองไม่ชัด เขาเดินเข้าไปใกล้เพื่อตรวจดู

‘ผลไม้เหรอ?’ อเล็กซ์คิดด้วยความประหลาดใจ ‘มาจากไหน?’

อเล็กซ์นึกถึงตอนที่เม่นสายตัวและเกิดเสียงเหมือนมีหลายสิ่งร่วงลงพื้น ‘มาจากหนามบนหลังมันเหรอ? เม่นปลูกผลไม้ได้เองตั้งแต่เมื่อไรกัน?’ อเล็กซ์คิด

เขามองเม่นที่เดินห่างออกไป และมันก็ใช่ เมื่อดูใกล้ ๆ อเล็กซ์ก็เห็นวัตถุทรงกลมอยู่บนหนามของเม่น มันส่องสว่างเล็กน้อยใต้แสงจันทร์ เขานึกถึงตอนที่มันกินทุกอย่าง มองเขา และจากนั้นก็ส่ายตัว

‘ของแลกเปลี่ยนงั้นเหรอ?’ อเล็กซ์ด้วยความประหลาดใจ ‘ทำเหมือนคนงั้นเหรอ? เป็นไปได้ไหมว่ามันให้ผลไม้กับคนเพื่อแลกกับเนื้อ? คือตัวมันใหญ่เทอะทะ ไม่ว่าสัตว์อะไรก็หนีมันหมด ยากต่อการล่าไปอีก’

อเล็กซ์เก็บผลไม้แต่เมื่อเหลือผลสุดท้าย บางสิ่งก็เกิดขึ้น

ฟ่อ!

มีเสียงขู่ฟ่อดังมาจากข้างหน้าอเล็กซ์และกระโดดถอยห่างออกไปทันที

หมับ!

สัตว์ตัวนั้นรีบคว้าผลไม้และหันวิ่งหนีไปทันที มันคือกิ้งก่าตัวเดิม! มันขู่อเล็กซ์และใช้โอกาสนั้นเพื่อหนีไปพร้อมกับผลไม้ไปลูกหนึ่ง!

อเล็กซ์ขมวดคิ้วพลางลูบคางในท่าคิด ‘มันจะยิงลูกไฟใส่ฉันก็ได้ แต่ไม่ทำ แค่ขู่แล้วคาบผลไม้ไป มันอาจจะระวังพลังของฉันก็ได้ ผลไม้นั่นคงน่ากินมากสินะเลยยอมเสี่ยงขนาดนี้’ อเล็กซ์คิด เขามองผลไมเด้วยความรู้สึกที่สนใจมากกว่าเดิม

‘อะไรก็ตามที่มาจากสัตว์น่ากลัวนั่นย่อมไม่ธรรมดาแน่! ถึงจะดูเสี่ยง แต่คิดว่าคงคุ้มที่จะได้ลองเจ้านี่!’ อเล็กซ์ปีนขึ้นไปบนต้นไม้และกินผลไม้ไปชนิดหนึ่ง ทันทีที่เขากลืนคำแรกลงไป บางอย่างก็เกิดขึ้น

ความปวดแสบปวดร้อนแล่นผ่านทั่วร่างกายของอเล็กซ์อย่างฉับพลัน!