ตอนที่ 3 หิวไหม?
ตอนที่ 3 หิวไหม?
นี่คือห้องขนาดใหญ่กว่า 300 ตารางเมตร ซึ่งเต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่หรูหรา
เตียงในห้องนอนใหญ่มีขนาดห้าหรือหกเมตร หลังจากที่เย่ชูเดินเข้าไป เขาก็พูดกับเมิ่ง ฉีหยวน
“เข้าไปล้างตัว!”
นานแล้วที่เมิ่ง ฉีหยวนไม่ได้อาบน้ำ
เมิ่ง ฉีหยวนเลยอาบน้ำแบบจัดเต็มๆ ไปเกือบชั่วโมงก่อนจะออกมา
“มานั่งนี้!” เย่ชูตบด้านข้างของเขา
หลังจากอาบน้ำ เมิ่ง ฉีหยวนก็เดินเข้ามาด้วยความเขินอาย
ฉันต้องบอกว่านี่สมควรเป็นนักแสดง รูปลักษณ์นี้ช่างเหลือเชื่อจริงๆ
ประกอบกับใบหน้าที่แดงระเรื่อทำให้ดูขาวอมชมพูจนใครๆ ก็อดไม่ได้ที่อยากจะจูบ
เมื่อเธอเดินไปที่ข้างเย่ชู กลิ่นหอมของแชมพูก็โชยมาบนใบหน้าของเขา
เย่ชูอดไม่ได้อีกต่อไปและค่อยๆโน้มตัวเข้ามา
“ผมขอพูดก่อน นี่เป็นความสมัครใจของคุณเอง ผมไม่ได้บังคับอะไรคุณ ถ้าคุณนึกเสียใจในตอนนี้ ผมจะให้อาหารคุณและคุณสามารถออกไป!”
“โลกเปลี่ยนไปแล้ว การออกไปข้างนอกไม่ต่างอะไรกับออกไปต่าง ฉันรู้ว่านอกจากหน้าตาแล้ว ฉันไม่มีความสามารถพิเศษอื่นใด ฉันเคยเห็นเด็กผู้หญิงหลายคนที่ถูกขังอยู่ในห้องเล็กๆ ถูกทรมานทั้งกลางวันและกลางคืน!”
พอเมิ่ง ฉีหยวนพูดจบ ร่องรอยของความกลัวค่อยๆ ปรากฏบนใบหน้าของเธอ
"ฉันเต็มใจ เมื่อเทียบกับที่อื่น ที่นี่คือสวรรค์!"
ด้วยเหตุนี้ เมิ่ง ฉีหยวนจึงเงยหน้าขึ้นมองเย่ชู จากนั้นจึงพุ่งเข้าหาเขา
ในช่วงเวลานี้เมิ่ง ฉีหยวนไม่ได้ต่อต้าน
ไม่นานก็มีเสียงหอบหายใจดังขึ้น
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว เย่ชูก็ยังไม่ออกมา
แต่ในขณะนั้นเอง เด็กสาวที่ทำอาหารก็เข้ามา
"อาหารพร้อมแล้ว!"
เมื่อหญิงสาวเดินตรงเข้ามาและมองไปที่สองคนบนเตียง ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำ เธอก็รีบหันหลังกลับวิ่งออกไป
ผ่านไปกว่าสิบนาทีก่อนที่ เย่ชูและเมิ่ง ฉีหยวนจะเดินออกมา
เมื่อ เย่ชูมองไปที่โต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารรสเลิศ ดวงตาของ เย่ชูก็เบิกกว้างขึ้น
"เยี่ยมมาก! สมกับเป็นเซฟโรงแรมห้าดาว!"
เย่ชูรีบนั่งลงอย่างรวดเร็ว คว้าล็อบสเตอร์ตัวที่ใหญ่กว่ากะละมังแล้วกินเข้าไป
โดยไม่ได้รับอนุญาตจาก เย่ชูเด็กหญิงทั้งสองทำได้แค่ยืนข้างๆและกลืนน้ำลาย
หญิงสาวที่ทำอาหารเพียงแค่ลิ้มรสชาติขณะปรุงอาหารเท่านั้น เธอไม่ได้ขโมยอะไรกินเลย ในขณะนี้เธอหิวและทนไม่ไหวมากแทบทนไม่ไหว
เย่ชูกินไปสักพักแล้วดื่มไวน์แดงหลอายุหลายสิบปีแล้วพูด
“ขอบอกก่อนว่า ถ้าจะอยู่ที่นี่ต้องแสดงคุณค่าของคุออกมา!”
ผู้หญิงสองคนพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“จากนี้ไป คุณจะอยู่ที่นี่ในฐานะเสมียน ทำงานให้ดี!”
เมื่อพูดอย่างนั้น เย่ชูก็เหลือบมองเมิ่ง ฉีหยวน
หลังจากได้รับการจ้องมองจาก เย่ชูแล้วเมิ่ง ฉีหยวนก็รีบก้มศีรษะลงอย่างเขินอาย
ในซูเปอร์มาร์เก็ตของเย่ชู เขาไม่ต้องการให้มีคนกินอยู่ฟรี ทุกคนต้องทำงาน
“นั่งลงกิน!”
หลังจากที่เย่ชูพูดจบ ทั้งสองสาวก็นั่งลงทันที
ในช่วงเวลานี้ เย่ชูได้ถามอะไรมากมายเกี่ยวกับโลกนี้
นี่คือโลกที่คล้ายกับของเย่ชู ที่เขาอยู่ก็คือหัวเซี่ย
สำหรับที่ตั้งปัจจุบันนั้นอยู่ในเมืองระดับสามเล็กๆ ในภูมิภาคตะวันตกเฉียงเหนือที่เรียกว่าเมืองหยูลิน
เพียงแต่ว่าเมืองนี้ได้ติดเชื้ออย่างหนักทำให้มีผู้รอดชีวิตไม่มากนัก
พวกเขาได้รับข่าวว่าเวลา 8 โมงเช้าพรุ่งนี้ จะมีเฮลิคอปเตอร์จากฐานทัพเล็กๆ ห่างจากที่นี่ 100 กิโลเมตร จะผ่านมาที่นี่
และพวกเขาต้องไปตึกที่สูงที่สุดในเมือง บางทีพวกเขาอาจจะรอดไปได้
ประชากรของมณฑลนี้มีประมาณ 3.4 ล้านคน และประชากรในเมืองเพียงเมืองเดียวมีมากกว่า 500,000 คน
และรอบเมืองนี้ได้ผู้วิวัฒนาการได้สร้างฐานของตนเองขึ้นมา
หนึ่งคือฐานหมี่หยวนที่อยู่ห่างออกไปทางใต้หนึ่งร้อยกิโลเมตร
สองคือฐานเสิ่นฟู่อยู่ห่างจากทิศตะวันออกไปสองร้อยกิโลเมตร
นอกจากนี้ยังมีฐานจิงเป่ยซึ่งอยู่ห่างไปทางเหนือมากกว่าสองร้อยกิโลเมตร
นี่คือฐานส่วนบุคคลที่ประกอบด้วยผู้วิวัฒนาการที่ทรงพลัง
เย่ชูรู้ว่าความโลภและความอัปลักษณ์ของผู้คนในฐานประเภทนี้จะต้องขยายออกไปถึงขีดสุด
ในบางแห่งก็จะเปลี่ยนจากยุคเทคโนโลยีไปสู่ยุคทาส
คนธรรมดาไม่มีทุนที่จะโต้แย้งกับผู้วิวัฒนาการ
“ฐานของผู้วิวัฒนาการ? น่าสนใจ!”
หลังจากรู้เรื่องทั้งหมดนี้แล้ว เย่ชูก็ขอให้สาวทั้งสองทำความสะอาดแล้วจึงไปพักผ่อน
ในช่วงเวลานั้น เย่ชูยังรู้จักชื่อของผู้หญิงอีกคนคือฟางเสี่ยวหยู
หลังจากกลับมาที่ห้องของเขาแล้ว เย่ชูก็เปิดถุงของขวัญสำหรับมือใหม่
“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดี ได้รับพลังงาน 100 หน่วย”
"ติ๊ง! ขอแสดงความยินดี ได้รับทักษะภาษา "ซอมบี้"
“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดี ได้รับนำยาเร่งยีนขั้นสูง”
เสียงแจ้งเตือนดังสามครั้งติดต่อกัน เย่ชูยิ้มอย่างมีความสุข
จนถึงตอนนี้ พลังงานของเย่ชูมียอดร่วม 201
เพียงพอที่จะอัพเกรดสิทธิ์
ทันใดนั้น เย่ชูก็มุ่งเป้าไปที่หนังสือทักษะทางภาษา
ภาษาซอมบี้: คุณสามารถพูดคุยกับซอมบี้ได้หลังการใช้งาน
"ช่างน่าอัศจรรย์!"
ตอนนี้โลกเต็มไปด้วยซอมบี้ หากสามารถสื่อสารกับพวกมันได้ ทรัพยากรของโลกนี้จะอยู่ในกำมือ
เขาเรียนรู้ทันที และทันใดนั้นเย่ชูก็ได้เรียนรู้ภาษาซอมบี้ที่ซับซ้อนโครตๆ
ในที่สุด เย่ชูก็หยิบขวดยาเร่งยีนขั้นสูงขึ้นมา
ยาเร่งยีนขั้นสูง: หลังการใช้งาน มีโอกาส 80% ที่จะปลุกความสามารถในร่างกายและกลายเป็นผู้วิวัฒนาการ
เขาเพิ่งได้ยินชายที่มีหนวดเคราพูดถึงผู้วิวัฒนาการ เย่ชูก็รู้บางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ในภาพยนตร์และละครโทรทัศน์หรือนิยายมาบ้าง
บางคนก็ทรงพลัง บางคนสามารถควบคุมโลหะได้ และบางคนก็สามารถควบคุมเวลาและมิติได้
“แค่ไม่รู้ว่าพลังของฉันคืออะไร?”
เย่ชูแทบรอไม่ไหว จากนั้นจึงกลืนมันลงไป
ตอนแรกไม่รู้สึกอะไรมาก แต่ต่อมาก็มีความเจ็บปวดเฉียบพลันพุ่งออกมาจากทั่วร่างกาย
เย่ชูกรีดร้องและกลิ้งลงไปที่พื้น
เหงื่อจำนวนมากหยดลงมาจากหน้าผากของเขาและเย่ชูก็ชักกระตุกและหดตัวเป็นวงกลม
หลังจากนั้นประมาณห้าหรือหกนาที ความเจ็บปวดก็ค่อยๆหายไป
โชคดีที่ฉันเพิ่งกินข้าวไปทำให้มีกำลังกายเพิ่มขึ้นมาก
มิฉะนั้น สิ่งนี้อาจทำให้ เขาเป็นลมได้
ลุกขึ้นช้าๆ เย่ชูหลับตาแล้วสัมผัส
ในขณะนี้ พื้นใต้ฝ่าเท้าของเย่ชูก็นุ่มนวลขึ้น
เหมือนได้เหยียบน้ำ
ด้วยความคิด เย่ชูก็จมหายไปกับพื้น
พื้นดินแข็งแต่เย่ชูดูเหมือนได้ลงไปในน้ำ
อย่างไรก็ตามเขาสามารถหายใจได้ตามปกติและพูดได้ตามปกติ
"น่าทึ่งมาก!"
เย่ชูเดินไปรอบๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น
แต่ในขณะนี้ จู่ๆ เย่ชูก็ค้นพบว่าการแนะนำความสามารถนี้ก็ปรากฏแผงคุณลักษณะของเขาด้วย
การควบคุมดิน: ระดับต้น
: สามารถควบคุมดินภายในระยะสามเมตร
เย่ชูพยายามขยับพุ่งขึ้นไปที่พื้น แต่เมื่อเขาโผล่หัวออกมา เขาก็ได้ยินเสียงคำรามต่ำ
เย่ชูก็มองไปรอบ ๆ ด้วยความสับสน
“นี่... ฉันออกไปข้างนอกได้ยังไง!”
หลังจากที่เย่ชูออกจากซุปเปอร์มาร์เก็ต เขาจะสูญเสียการปกป้องของระบบ
ซอมบี้ก็จะโจมตี เย่ชูด้วย
เมื่อมองขึ้นไป เขาเห็นซอมบี้ที่น่าสะพรึงกลัวกำลังวิ่งเข้ามาหาเขา
"หยุดก่อน!" เย่ชูกลัวมากจนเขาตะโกนอย่างรวดเร็ว
“อา อา อา...” โดยไม่คาดคิด ซอมบี้หยุดแล้วส่งเสียงต่ำและแหบแห้งใส่เย่ชู
"เกิดอะไรขึ้น?" เย่ชูยังคงงงนิดหน่อย
ซอมบี้เหมือนตั้งใจจะถามเย่ชู: "มีอะไรผิดปกติ?"
“นี่คือภาษาซอมบี้ แม่งโครตเจ๋ง!”
เย่ชูพูดอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
"นายหิวไหม?"
"หิว!"
ตอนนี้ เย่ชูสามารถเข้าใจภาษาซอมบี้ได้
เพราะเสียงที่ซอมบี้สร้างได้มีแค่อาหรือเสียงคำราม
