ตอนที่ 16 บังเอิญผ่านมา
ตอนที่ 16 บังเอิญผ่านมา
“ตู้ปิงเนียง คุณจะมอบไวรัสต้นแบบมาหรือไม่?” เสี่ยวฮั่วควบแน่นลูกไฟ แขวนไว้เหนือหัวของตู้ปิงเนียงและขู่เธออย่างดุเดือด
“เสี่ยวฮั่ว หากแกไม่ได้เอาไป แสดงว่ามีบุคคลที่สาได้เข้ามาเอาตัดเราไปแล้ว!”
เมื่อเรื่องนี้มาถึงจุดนี้ ตู้ปิงเนียงไม่ใช่คนโง่และเธอก็เข้าใจทันที
“ขนาดนี้แล้วคุณยังคงเสแสร้ง ถึงครอบครัวของคุณจะมีอำนาจที่ฐานทัพหลัก แต่นี่คือเมืองหยูลินและมีสัตว์กลายพันธุ์กำลังมา หากคุณตายภายใต้สัตว์ร้ายกลายพันธุ์ จะไม่มีใครตำหนิได้ฉันได้!” เสี่ยวฮั่วมองดูสัตว์กลายพันธุ์ที่กำลังเข้ามาใกล้อย่างประหม่าแล้วคำราม
ในเวลานี้เย่ชูซึ่งซ่อนตัวอยู่ใต้ดิน กำลังเฝ้าดูเรื่องทั้งหมดอย่างสบายใจ
"ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดถึงไวรัส มาจัดการกับสัตว์กลายพันธุ์ตัวนี้ก่อน!" ตู้ปิงเนียงยังมีกำลังเหลืออยู่บ้าง
เธอยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นโบกมือขวาและกำแพงน้ำแข็งก็ปรากฏขึ้นในระยะไกล
บูม!
ช้างกลายพันธุ์โจมตี กำแพงน้ำแข็งก็ถูกทำลายทันที
“ดาวตกจากฟากฟ้า!”
ลูกไฟที่ถูกชาร์จไว้แล้วและเตรียมพร้อมที่จะจัดการกับตู้ปิงเนียงถูกเสี่ยวฮั่วโยนตรงไปยังช้างกลายพันธุ์
บูม!
ประกายไฟปลิวว่อน ร่างของช้างกลายพันธุ์ก็ถูกเผาไหม้ทันที
แม้ว่าทั้งสองคนจะเพิ่งผ่านการต่อสู้ที่ดุเดือด แต่พวกเขายังสามารถจัดการกับช้างกลายพันธุ์ในระดับเดียวกันได้อย่างง่ายดาย
แต่ทันใดนั้นก็มีจรวดพุ่งเข้ามา
บูม!
จรวดพุ่งชนช้างกลายพันธุ์และร่างใหญ่ก็ล้มลงทันที
"ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของคุณทั้งสอง!" เย่ชูยืนอยู่บนอาคารสูงในระยะไกลและมองทุกคนด้วยรอยยิ้ม
"ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ระดับ 3 ขั้นต่ำ ได้รับพลังงาน 1,000 หน่วย"
เย่ชูกางปีกแล้วบิน ถือเครื่องยิงจรวดและเข้ามาหาพวกเขาทั้งสอง
ภายใต้การจ้องมองของทั้งสอง เย่ชูเก็บนิวเคลียสระดับสามลงในกระเป๋า อย่างสบายใจ
อย่างน้อยสิ่งนี้ก็สามารถแลกเปลี่ยนเป็นพลังงานได้มากกว่าพันหน่วย
ระดับสามแตกต่างจากระดับสอง ค่าพลังงานจะมากขึ้น
“พวกคุณทำต่อเถอะ ฉันแค่ผ่านมา!” หลังจากพูดอย่างนั้น เย่ชูก็จมหายไปที่พื้น ปล่อยให้ทั้งสองมองหน้ากัน
“เขาเป็นคนเอาไวรัสไป!” ตู้ปิงเนียงตกใจและยิงน้ำแข็งออกมาด้วยมือของเธอ
จากนั้น แท่งน้ำแข็งก็ถูกสอดเข้าไปในพื้นดิน มันลึกลงไปได้แค่สามเมตร และมันไม่สามารถเจาะลึกลงไปได้อีก
“หยุดแสดงได้แล้ว ส่งไวรัสมา!” อย่างไรก็ตาม เสี่ยวฮั่วไม่เชื่อตู้ปิงเนียง
…
“เฮ้ คุยอะไรกัน…?” ในขณะนี้เย่ชู ที่หายตัวไปก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง แต่ศีรษะของเขาเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น
“ถ้าคุณต้องการสิ่งนั้น มาที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตถัดไปจากนี้ไม่กี่ถนน ฉันจะรอพวกคุณอยู่ที่นั่น!”
เย่ชูเป็นเพียงผู้วิวัฒนาการระดับ 1 ขั้นสูง
ในด้านความแข็งแกร่งยังไม่ดีเท่าพวกเขา
ที่นี่เย่ชูไม่ต้องการสร้างศัตรู เขาแค่อยากขายของในราคาที่สูง
ระบบแจ้งว่าสิ่งของของเขาเองก็นับเป็นมูลค่าการชื้อขาย
การซื้อขายรอบนี้อาจสำเร็จภารกิจเลยก็ได้
...
ตัดมาที่ทางเข้าซูเปอร์มาร์เก็ต เย่ชูทักทายทั้งสองด้วยรอยยิ้ม
"เข้ามา เชิญเข้ามา ยินดีต้อนรับ!" เย่ชูยินดีต้อนรับทุกคนอย่างอบอุ่น
เสี่ยวฮั่วซึ่งเดิมวางแผนที่จะโค่นเย่ชู ได้ยกเลิกแผนของเขาทันทีหลังจากได้เห็นซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่แห่งนี้
"นี่... มีซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ในเมืองหยูลินได้ยังไง!" ในวันสิ้นโลกเสบียงมีน้อย อาหารเป็นรากฐานของมนุษยชาติ
ไม่มีใครรู้ว่าฐานทัพฉางอันจ่ายเงินไปเท่าไรเพื่อแก้ไขปัญหาเรื่องอาหาร
แต่ตู้ปิงเนียงกับเสี่ยวฮั่วรู้
ครอบครัวของพวกเขาล้วนประสบมาตั้งแต่ต้น
อาหารและสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวันจำนวนมากนั้นหาได้ยากในฐานทัพฉางอัน
สิ่งที่ทำให้ทั้งสองตกใจยิ่งกว่านั้นคือที่นี่มีอาหารทะเลสดๆ ด้วย
ต้องรู้ว่าสถานที่ที่อันตรายที่สุดคือมหาสมุทร
สัตว์เกือบเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์กลายพันธุ์ และสัตว์ปศุสัตว์ที่กินได้ก็เกือบจะสูญพันธุ์ไปแล้ว
“หากพวกคุณคนใดมีนิวเคลียส มาให้ฉันประเมินได้ ฉันจะทำการค้าอย่างยุติธรรม!” เย่ชูกล่าวและมาที่โต๊ะกลมขนาดใหญ่
ฟาง เสี่ยวหยูและเมิ่ง ฉีหยวน ออกมาเสิร์ฟชาและน้ำให้เย่ชู ทันที
“คุณคือ...เหมิง ฉีหยวน!” ตู้ปิงเนียงและเสี่ยวฮั่วก็เบิกตากว้าง
เมื่อเมิ่งฉีหยวนอยู่ในยุคสงบสุข เธอเป็นดาราดังที่ได้รับความนิยม
ไม่คิดว่าตอนนี้จะถูกลดระดับให้มาเสิร์ฟน้ำ
อย่างไรก็ตาม ทั้งสองก็โล่งใจหลังจากนั้นครู่หนึ่ง
ในวันสิ้นโลก 90% ของคนอาจจะแย่กว่าเธอ
“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ไวรัสต้นแบบทั้งสิบหลอดอยู่ที่ไหน นายเป็นคนเอามันไปใช่หรือเปล่า?” ใบหน้าของ เสี่ยวฮั่วเริ่มโกรธ คลื่นความร้อนเริ่มแผ่ไปรอบตัวเขาและเขาจ้องมองไปที่เย่ชู
"ใช่ ฉันเอามันไปเอง!" พอพูดจบ เย่ชูก็โชว์หลอดเก็บไวรัสทั้งสิบ
"เอามา!" จู่ๆ เสี่ยวฮั่วก็ลงมือ กลายร่างเป็นไฟและเอื้อมมือขวาไปพยายามจะหยิบไวรัส
"ไส้หัวไป!" เย่ชูยกมือขวาขึ้นแล้วตบ
บูม!
ทำให้ทุกคนต้องประหลาดใจที่เสี่ยวฮั่วถูกตบ จนกระเด็นหมุนไปรอบๆ หลายครั้งก่อนจะกระแทกชั้นวาง
ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ
แล้วเห็นว่าเปลวไฟบนร่างของเสี่ยวฮั่วดับลงและใบหน้าด้านขวาทั้งหมดของเขาบวมเหมือนหัวหมู
“เอาสิ เข้ามาเอามันไปเลย!”
ไวรัสยังคงอยู่บนโต๊ะ แต่ไม่มีใครกล้าก้าวไปข้างหน้า
“ผู้วิวัฒนาการระดับสาม ถูกตบกระเด็นไปเพียงครั้งเดียว!” ตู้ปิงเนียงมองดูเย่ชูด้วยความไม่เชื่อ
“เขาแข็งแกร่งขนาดไหน?”
“ท่านคะ ฉันอยากจะถามว่า ท่านจะขายไวรัสพวกนี้ไหม?” ตู้ปิงเนียงถามอย่างระมัดระวัง
“ฉันจะขายมันให้กับใครก็ตราบ ที่ให้ราคาเหมาะสม!” เย่ชูยิ้ม
"ฉันจะไม่เสนอราคา คุณต้องเป็นคนเสนอ!"
"นี้……" ตู้ปิงเนียงเริ่มเขินทันที
"พูดตามตรง เราจะให้ราคาไม่ได้จนกว่าเราจะกลับไปประเมินสิ่งนี้!"
“แล้วตอนนี้จะให้ผมได้เท่าไหร่ล่ะ?” เย่ชูถาม
ตู้ปิงเนียงไม่ได้พูด แต่เหยียดนิ้วออกห้านิ้ว
"คุณหมายความว่าไง?" เย่ชูถามอย่างสับสน
“ห้าร้อยเหรียญคริสตัล!” ตู้ปิงเนียงพูดช้าๆ
“เหรียญคริสตัล? มันคืออะไร?” จู่ๆเย่ชู ก็สับสน
“เหรียญคริสตัลเป็นสกุลเงินในการทำธุรกรรมแบบครบวงจรระหว่างฐานหลัก พวกมันถูกสร้างขึ้นจากนิวเคลียสของซอมบี้ เนื่องจากนิวเคลียสของซอมบี้มีปริมาณพลังงานที่แตกต่างกัน ฐานหลักต่างๆจึงหลอมมันขึ้นมาใหม่ หนึ่งเหรียญเท่ากับนิวเคลียสระดับหนึ่ง!”
“เอามันออกไปให้ฉันดูหน่อย!” จู่ๆเย่ชู ก็เริ่มสนใจ
ไม่คาดคิดว่าภายใต้วันสิ้นโลก ระบบการเงินจะถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็ว
ตู้ปิงเนียงโยนเหรียญคริสตัลทรงกลมที่มีลักษณะคล้ายนิวเคลียส ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าเหรียญก่อนวันสิ้นโลก
เย่ชูตรวจสอบกับระบบและพบว่ามันใช้ได้
หนึ่งเหรียญ = พลังงาน 100 หน่วย
ตามที่เขาคำนวณ ตู้ปิงเนียงเสนอราคา 500 เหรียญซึ่งเท่ากับพลังงาน 50,000 หน่วย
นี่คือครึ่งหนึ่งของมูลค่าการซื้อขายของภารกิจ
และพลังงานเหล่านี้เป็นของเขาเองทั้งหมด
"ฉันจะให้หกร้อยเหรียญคริสตัลแก่คุณ!" เสียงแผ่วเบาดังมาจากด้านข้าง เสี่ยวฮั่วมองไปที่เย่ชูด้วยความกลัว แต่ยังคงอดทนต่อความเจ็บปวดและเดินเข้ามา
ไม่รู้ว่าเขาหยิบเอากระเป๋าออกมาจากไหน เหรียญคริสตัลที่อยู่ข้างในก็ส่งเสียงกริ๊ง กริ๊ง
“ได้ ฉันรับข้อเสนอทั้งสอง!” เย่ชูเก็บเหรียญคริสตัลทั้งหมดและพูดต่อ
“ตู้ปิงเนียงเสนอราคา 500 เหรียญคริสตัล ฉันจะขายให้คุณหนึ่ง คุณเสนอราคา 600 เหรียญคริสตัล ฉันจะขายให้คุณหนึ่งเช่นกัน หากคุณพบว่ามันมีประโยชน์ กลับมาหาฉัน ฉันยังมีอีกแปดหลอด!”
เมื่อพูดจบ เย่ชูก็ผลักหลอดไวรัสสองหลอดออกไปแล้วเก็บที่เหลือ
“...ไม่ได้ขายพวกมันทั้งหมดเหรอ!” พวกเขาทั้งสองดูน่าเกลียด รู้สึกแย่ยิ่งกว่ากินแมลงวันเสียอีก
“ขายทั้งหมด? คุณกำลังคิดอะไรอยู่? คุณบอกว่าสิ่งนี้ประเมินค่าไม่ได้ แล้วฉันจะขายทั้งหมดให้พวกคุณได้ยังไง!” เย่ชูประสบความสำเร็จและหัวเราะ
"ถ้าคุณคิดว่ามันแพงเกินไป คุณสามารถเอาเงินคืนไปได้!"
ปัง!
เย่ชูโยนกระเป๋าที่ใส่เหรียญคริสตัลกลับ
