ตอนที่ 1 ซูเปอร์มาร์เก็ตวันสิ้นโลก

ตอนที่ 1 ซูเปอร์มาร์เก็ตวันสิ้นโลก

 

เมื่อมองไปรอบๆ ด้วยความสับสน เย่ชูก็พบว่าตัวเองอยู่ในซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่

 

มีทุกอย่างอยู่ในนั้น

 

ข้าว น้ำมัน เกลือ เนื้อหมู เนื้อวัว เนื้อแกะและเนื้อสัตว์อื่นๆ หม้อ กระทะ มีแม้แต่ของทะเลเช่นกุ้งมังกรและปลาหมึกยักษ์

 

"ติ๊ง! กรุณาทำธุรกรรมแรกให้เสร็จสิ้นภายในหนึ่งชั่วโมง จะได้รับรางวัลมือใหม่หลังจากเสร็จสิ้น!"

 

เย่ชูไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

 

“นี้แม่งที่ไหนวะ!”

 

แม้ว่าเย่ชู จะประหลาดใจ แต่เขาก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว

 

เมื่อหันกลับไป เย่ชูก็พบว่าไม่มีใครอยู่ในซุปเปอร์มาร์เก็ต

เมื่อเขาออกมาข้างนอกเย่ชู ก็ตกตะลึงกับภาพภายนอก

 

“ที่นี่คือ...วันสิ้นโลก?”

 

เมื่อมองแวบเดียว เขาก็เห็นรถเต็มถนน ซอมบี้นับไม่ถ้วน คำราม เดินอย่างไร้จุดหมาย

 

ขณะที่เย่ชูก้าวออกจากซุปเปอร์มาร์เก็ต ซอมบี้ทั้งหมดบนถนนก็หยุดทันที

 

"แฮกกกกกกก...!"

 

ทันใดนั้น ซอมบี้ทั้งหมดที่เห็นเขา ก็วิ่งเข้ามาหาอย่างบ้าคลั่ง

 

ซอมบี้ที่ดูเหมือนจะเชื่องช้าในตอนแรกกลับปะทุออกมาด้วยความเร็วเกียร์หมา

 

เย่ชูกลัวมากจึงรีบวิ่งกลับเข้าซุปเปอร์มาร์เก็ตหาที่หลบในทันที

 

แต่ผ่านไปนานก็พบว่าซอมบี้ไม่ได้ไล่ตามเข้ามา

 

"เกิดอะไรขึ้น?"

 

เย่ชูเดินช้าๆ ไปยังทางเข้าซูเปอร์มาร์เก็ต

 

เมื่อมองออกไปผ่านกระจก เย่ชูพบว่าซอมบี้ยังคงอยู่ที่หน้าประตู

 

เพียงแยกออกจากกันด้วยประตูกระจก พวกมันกลับดูเหมือนมองไม่เห็นเย่ชู

 

“แปลก? พวกมันตาบอดหรือเปล่า?”

 

เย่ชูเดินไปช้าๆ จนไปถึงหน้าประตู พวกซอมบี้ไม่ได้แยแสเลยแม้แต่น้อย

 

เมื่อเย่ชู ก้าวออกจากประตูอีกครั้ง ซอมบี้ก็หันกลับมาทันที

 

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ทำให้เย่ชู ถอยกลับอย่างไว

 

หลังจากถอยกลับเข้ามา ซอมบี้ก็ไม่แสดงอาการบ้าคลั่งอีก

 

หลังจากผ่านไปหลายครั้ง เย่ชูพบว่าตราบใดที่เขาอยู่ในซุปเปอร์มาร์เก็ต ซอมบี้ที่อยู่ข้างนอกก็ไม่สามารถหาเขาเจอได้

 

"ติ๊ง! คำแนะนำ: เหลือเวลาเพียงสิบนาที โปรดทำภารกิจให้สำเร็จโดยเร็วที่สุด!"

 

เสียงเย็นชาดังขึ้นอีกครั้งและเย่ชู ก็ค้นพบในครั้งนี้

 

ในใจของเขามีข้อมูลเป็นแถวๆ

 

โฮสต์:เย่ชู

 

ร้านค้า: ซูเปอร์มาร์เก็ต

 

สิทธิ์: ระดับ 1 [0/100]

 

พลังงาน: 0

 

ภารกิจ: ทำธุรกรรมแรกให้เสร็จสิ้นภายในสิบนาที

 

หมายเหตุ: ในซุปเปอร์มาร์เก็ต โฮสต์จะไร้เทียมทานและสามารถควบคุมจำนวนคนที่เข้ามาในซูเปอร์มาร์เก็ตได้

 

เมื่อเห็นบรรทัดสุดท้าย เย่ชู ก็เข้าใจทันที

 

ปรากฎว่าเขาไร้เทียมทานในนี้

 

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่ซอมบี้พวกนั้นไม่เข้ามา!”

 

หลังจากเข้าใจทั้งหมดนี้แล้ว เย่ชูก็รีบเดินออกไปข้างนอก

 

เหลือเวลาอีกเพียงสิบนาที มีซอมบี้อยู่ทุกที่ จะไปหาคนมาชื้อจากที่ไหน!

 

แต่เมื่อเย่ชูมาถึงที่ประตูอีกครั้ง เขาก็ได้ยินเสียงโกลาหลข้างนอก มันมาพร้อมกับเสียงปืน

 

“เร็วเข้า! มีซุปเปอร์มาร์เก็ตอยู่ข้างหน้า เข้าไปหลบในนั้น!”

 

เย่ชูมองออกไปข้างนอกผ่านกระจก

 

เห็นชายสามคนและผู้หญิงสองคนวิ่งมาที่นี่

 

ในบรรดาชายทั้งสามคน สองคนถือปืนลูกซองและคนหนึ่งถือมีดมาเชเต้

 

ชายที่มีหนวดเครา ชายตัวอ้วนและหนุ่มร่างเล็ก

 

และผู้หญิงอีกสองคน...

 

สิ่งนี้ทำให้ดวงตาของเย่ชู เป็นประกาย

 

แม้ว่าผู้หญิงทั้งสองจะใส่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งและมีคราบบนใบหน้า แต่พวกเธอก็ยังไม่สามารถปกปิดรูปลักษณ์ที่สวยงามของพวกเธอได้

 

"เข้าไป!"

 

“ประตูซุปเปอร์มาร์เก็ตเปิดไม่ได้!” หนุ่มร่างเล็กกระชากประตูกระจกอย่างแรงพูดอย่างกังวล

 

"กูเอง!" ชายตัวอ้วนหยิบปืนลูกซองเล็งไปที่ประตูกระจก

 

กระสุนโดนประตูกระจกแต่กลับไม่ทิ้งร่องรอยใดๆไว้เลย

 

“กระจกกันกระสุน!” ชายตัวอ้วนพูดอย่างไม่เชื่อ

 

“พวกคุณต้องการอะไร” จู่ๆเย่ชู ก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังกระจก

 

เรื่องนี้ทำให้พวกเขาประหลาดใจ

 

“เปิดประตูเร็ว ๆ ไม่งั้นกูจะฆ่ามึง!”

 

มีซอมบี้เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และปืนลูกซองทั้งสองไม่สามารถต้านทานพวกมันได้นาน

 

ชายที่มีหนวดเคราหยิบปืนลูกซองขึ้นมาแล้วชี้ไปที่เย่ชูหลังกระจก ขู่อย่างชั่วร้าย

 

“ฮ่าๆๆ พวกแกเข้ามาได้แล้วหรอ?” เย่ชูถามด้วยความเยาะเย้ย

 

“ฉันยินดีต้อนรับอย่างอบอุ่นถ้ามาซื้อของ แต่พวกคุณมีของมีค่าอะไรบ้างไหม?”

 

บูม!

 

ชายตัวอ้วนยิงเย่ชู โดยไม่ตอบอะไร

 

แต่กระจกเหมือนเหล็ก ทำยังไงก็ไม่แตก

 

แต่ชายที่มีหนวดเครานั้นฉลาดและพูดกับเย่ชูทันที: “เรามีทองคำ เรามาซื้อของ ให้เราเข้าไป!”

 

หลังจากพูดจบ ชายที่มีหนวดเคราก็หยิบทองคำแท่งออกมาสี่หรือห้าอันจากกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขา

 

เมื่อเห็นทองคำ ดวงตาของเย่ชู ก็สว่างขึ้นทันที

 

ไม่ว่าเมื่อไหร่ ทองคำก็เป็นสกุลเงินที่แข็งแกร่งอยู่เสมอ

 

“ยินดีต้อนรับ!” จากนั้นเย่ชูก็เปิดประตูและปล่อยให้คนเหล่านี้เข้ามา

 

แต่ใครจะไปรู้

 

หลังจากที่พวกเขาเข้ามาแล้ว ชายตัวอ้วนก็จ่อปืนไปที่หน้าผากเย่ชู

 

“แกตาย!”

 

"คุณไม่ซื่อสัตย์!" เย่ชูกางมือแล้วพูด

 

“ซื่อสัตย์กับแม่มึงสิ!” จากนั้นชายร่างอ้วนก็ยิง

 

ปัง

 

กระสุนโดนหน้าผาก จากนั้นกระสุนก็ตกลงพื้น

 

ทุกคนมองดูเย่ชู อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง

 

ยิงไม่เข้า!

 

“คุณ...คุณคือผู้วิวัฒนาการ?”

 

ชายที่มีหนวดเคราสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว โยนปืนลูกซองลงบนพื้น แล้วคุกเข่าลงเพื่อขอความเมตตา

 

“ไม่ได้ตั้งใจมาซื้อของ ฉันไม่ต้อนรับ!”

 

จากนั้นเย่ชูก็คว้าคอเสื้อของชายตัวอ้วน จากนั้นเปิดประตูแล้วโยนมันออกไป

 

ซอมบี้ก็มารุมกินชายตัวอ้วนทันที

 

เด็กผู้หญิงสองคนที่อยู่ข้างๆ พวกเขานั่งยองๆ ตรงมุมกำแพงด้วยความตกใจ

 

เมื่อเห็นแบบนี้นี้ ชายที่มีหนวดเคราก็หยิบทองแท่งเล็กๆทั้งหมดออกมา

 

“ผมขอโทษ ผมจะมอบทั้งหมดนี้ให้กับคุณ!”

 

"ไม่ไม่ไม่!" เย่ชูส่ายมือไปมา

 

“ฉันเป็นเจ้าของที่นี่ ถ้าคุณต้องการซื้ออะไรดีๆและถูกๆ! แล้วค่อยเอาออกมา”

 

หลังจากพูดเย่ชู ก็หันหลังจากไป

 

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ชายที่มีหนวดเคราก็เหลือบมองเด็กผู้หญิงทั้งสอง แล้วหยิบทองคำแท่งออกมาแล้วเดินตามไป

 

เมื่อเข้ามาทั้งสามคนก็ตกใจ

 

ซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่มีทุกสิ่งที่ต้องการ!

 

ในวันสิ้นโลกสิ่งของที่พวกเขาเห็นในนี้สามารถทำให้พวกเขามีชีวิตอยู่ได้หลายสิบปี

 

แต่สิ่งเหล่านี้ต้องไม่หมดอายุ

 

แต่ซูเปอร์มาร์เก็ตใหญ่ของเย่ชู ทุกอย่างในนั้นยังไม่หมดอายุ

 

แน่นอนว่าเมื่อของออกจากซุปเปอร์มาร์เก็ต มันก็มีอายุการเก็บรักษาของมันเอง

 

เย่ชูหยิบทองคำแท่งเล็กแล้วชั่งน้ำหนัก

 

ราคาปรากฎในใจของเขาทันที

 

ทองคำ 100 กรัม = 10 พลังงาน

 

ทุกย่างถูกแปลงหน่วยเป็นพลังงาน

 

ทุกสิ่งมีพลังงานในตัวเอง

 

ตัวอย่างเช่น ทองคำแท่งนี้มีค่า 10 พลังงาน

 

สิบพลังงานซื้อได้เพียง...ข้าวหนึ่งถุง

 

เย่ชูตรวจสอบเวลา สองนาทีก่อนสิ้นสุดภารกิจ

 

"ทองคำแท่งอันเล็กๆนี้ แลกข้าวได้หนึ่งถุง เอาไหม" เขาหันไปหาชายที่มีหนวดเคราแล้วพูด

 

“เอา!” ดวงตาของชายที่มีหนวดเคราก็สว่างขึ้นทันที

 

ในวันสิ้นโลกสิ่งที่ขาดที่สุดคืออาหาร

 

แม้ว่าทองคำจะมีค่า แต่ก็ไม่ต่างจากหินในวันสิ้นโลก

 

ทันใดนั้น ชายที่มีหนวดเคราก็ขยับถุงข้าวใส่ตะกร้าอย่างตื่นเต้น

 

"ติ๊ง! ทำภารกิจสำเร็จ ได้รับของขวัญมือใหม่!"