ตอนที่ 9 : แรนช์กำลังจะเริ่มต้นสร้างการ์ด
แรนช์สวมเสื้อคลุมของเขา จากนั้นก็หันไปหยิบประมวลกฎหมายที่ยืมมาจากห้องสมุดเมืองชายแดนบนโต๊ะแล้วเดินออกจากห้อง
เมื่อแสงยามเช้าค่อยๆ สว่างขึ้น โลกภายนอกจึงมองเห็นได้ชัดเจนยิ่งกว่าเดิม
หลังจากเพลิดเพลินกับอาหารเช้าตามปกติ พูดคุยกับพ่อบ้านฮานส์และบอกลาสาวใช้แฟรนซีนแล้ว แรนช์ก็เดินตรงออกจากคฤหาสน์มุ่งหน้าไปยังมุมถนนที่ประทับในความทรงจำของเขา
ไม่นานเขาก็เห็นทาเลียยืนอยู่ข้างกำแพง
“อรุณสวัสดิ์ทาทา”
แรนช์ทักทายทาเลียที่ยืนรอเขามาทั้งเช้า
ก่อนหน้านี้เมื่อตอนที่แรนช์ถามชื่อของทาเลีย ทาเลียไม่ได้บอกชื่อจริงของเธอให้เขาทราบ
แต่เธอกลับบอกออกมาว่าชื่อของเธอคือ “ทาทา”
แม้ว่าแรนช์จะรู้ชื่อจริงของเธอแล้ว แต่เขาก็ต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้
ไม่อย่างนั้นถ้าเผลอเรียก “ทาเลีย” เข้าไป อาจเป็นปัญหาใหญ่แน่นอน
เป็นไปไม่ได้ที่เขาซึ่งเป็นเพียงชาวเมืองธรรมดาจะรู้ตัวตนที่แท้จริงของเจ้าหญิงปีศาจผู้นี้
ดังนั้นแรนช์จึงเรียกเธอว่า “ทาทา” ซึ่งถูกเธอใช้เป็นนามแฝง
“อืม”
ทาเลียเพียงพยักหน้าและไม่สนใจแรนช์เช่นเคย
เมื่อแรนช์เริ่มต้นการเดินทางของวันนี้ เธอก็เดินตามเขาไปในระยะทางที่ไม่ใกล้หรือไกลเกินไป
...
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา แรนช์และทาเลียก็มาถึงสมาคมผู้สร้างการ์ดซึ่งเป็นสาขาประจำเมืองวันตินา เขตชายแดนใต้ของราชอาณาจักรฮัตตัน
ก่อนที่แรนช์จะได้สัมผัสกับประตูอันหนักหน่วง พลังงานลึกลับก็เริ่มแทรกซึมเข้าไปในประตูของสมาคมผู้สร้างการ์ด
เบื้องหน้าเขาซึ่งขับเคลื่อนด้วยพลังนี้ มือจับประตูโบราณลักษณะคล้ายโลหะสีดำค่อยๆ ส่องแสงสีฟ้าอ่อนๆ ราวกับว่ามันมีชีวิตและกำลังเต้นรำด้วยพลังเวทมนตร์
ด้วยการสั่นสะเทือนเล็กน้อย ช่องว่างประตูของสมาคมผู้สร้างการ์ดก็ค่อยๆ เปลี่ยนจากแคบเป็นกว้าง
ฉากที่เข้ามาสู่สายตาแตกต่างจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิง —
พื้นที่ภายในของสมาคมดูเรียบง่ายและสง่างาม ยกเว้นพื้นที่เคาน์เตอร์ที่ถูกแบ่งอย่างเป็นระเบียบไม่มีการตกแต่งที่ดูฉูดฉาดมากเกินไป ลักษณะของมันทั้งหมดทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความเป็นระเบียบเรียบร้อย
แม้ว่าจะอยู่ในช่วงเช้าตรู่ แต่สมาคมก็เต็มไปด้วยพนักงานที่กำลังจัดการกับเรื่องต่างๆ ลูกค้าหลายคนที่มาใช้บริการกำลังรออยู่หน้าเคาน์เตอร์ พูดคุยกันในหัวข้อที่เกี่ยวข้องกับการ์ดเวทมนตร์และโลกแห่งภาพฉาย
ขณะที่แรนช์เพิ่งก้าวเข้าไปในอาคารอันงดงามและตระการตาแห่งนี้ เขาก็หยุดลงอีกครั้งอย่างกะทันหัน
“ทาทา ผมไม่แน่ใจว่าวันนี้จะเสร็จเมื่อไหร่ ทำไมคุณไม่เข้าไปพร้อมกับผมเลยล่ะ”
เขาหันกลับไปมองทาเลียพร้อมกับเอ่ยถาม
นับตั้งแต่เขาทำข้อตกลงกับทาเลีย ทุกวันนี้เขาก็มักจะบอกทาเลียเกี่ยวกับตารางงานของเขาล่วงหน้าเกือบทุกครั้ง รวมถึงเวลาที่เขาจะออกเดินทางในตอนเช้า และเขาจะกลับบ้านกี่โมงในตอนเย็น
ซึ่งทาเลียเองก็ทุ่มเทอย่างมากในฐานะผู้คุ้มกัน
ก่อนหน้านี้ ไม่ว่าแรนช์จะไปที่ห้องสมุดเมืองชายแดนหรือว่าสมาคมผู้สร้างการ์ด ทาเลียก็จะรออยู่นอกประตูจนกว่าเขาจะออกมา
ความแข็งแกร่งของยามในสถานที่สำคัญแห่งนี้ไม่ได้อ่อนแอเลย แรนช์อธิบายให้เธอฟังว่ามีสถานที่บางแห่งที่เธอไม่จำเป็นต้องไปกับเขา
ตัวอย่างเช่น คฤหาสน์ประจำตระกูลของแรนช์ ตราบใดที่แรนช์ถูกส่งกลับไปยังคฤหาสน์ เธอก็ไม่จำเป็นต้องคอยปกป้องแรนช์อีกต่อไป
นอกจากนี้แรนช์เองก็รู้ดีว่าทาเลียไม่มีตัวตนที่จะใช้เข้าไปในสถานที่เหล่านี้
ตอนนี้เธอเป็นเพียงผู้หลบหนีที่ไม่ปรากฏชื่อในราชอาณาจักรฮัตตัน
หากตัวตนของเธอถูกสอบสวนว่าบุกรุกเข้าไปในสาขาของสมาคมขนาดใหญ่เหล่านี้ อาจทำให้เกิดปัญหามากมาย
“ไม่”
น้ำเสียงของทาเลียไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
แต่เสียงของเธอยังคงฟังดูห่างเหินไม่เปลี่ยน
แรนช์ถอนหายใจขณะมองเธอ เขายกมือขึ้นมาเท้าเอว:
“ผมอาจจะต้องอยู่ที่นี่เป็นเวลานานทุกวัน ถ้าคุณรอผมอยู่ข้างนอกทุกวันล่ะก็... คุณคงจำความรู้สึกนั่งยองๆ ที่ผ่านมาได้ใช่ไหม?”
“...”
คำพูดของเขาทำให้ทาเลียเงียบไปราวกับกำลังครุ่นคิดตาม
“คุณไม่คิดว่ามันจะสะดวกกับงานของคุณมากกว่าเหรอ ถ้าคุณสามารถเข้าและออกสมาคมผู้สร้างการ์ดได้อย่างอิสระ?”
แรนช์ถามอีกครั้ง
“เรื่องมันก็ประมาณนี้ ผมจะเช่าห้องสร้างการ์ดในสมาคมและฝึกสร้างการ์ด ไม่มีใครอยู่ในห้องนอกจากผม เพราะงั้นคุณก็ไปนั่งฆ่าเวลาในห้องได้ หากมีคนในสมาคมถาม ผมจะบอกเองว่าคุณเป็นผู้คุ้มกันของผม”
แรนช์กล่าวขณะที่เขาหยิบการ์ดคริสตัลซึ่งเป็นบัตรสมาชิกออกมา
แน่นอนว่ามันเป็นระดับสูงสุด
สมาคมผู้สร้างการ์ดแห่งเมืองชายแดนจะไม่หาเรื่องชนชั้นสูงอย่างเขาตามใจชอบ
“ก็ได้”
ทาเลียลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายเธอก็พยักหน้าเล็กน้อยแล้วตามไป
แทนที่จะรออยู่ข้างนอก อันที่จริงเธอต้องการเข้ามาดูในสมาคมผู้สร้างการ์ดของเผ่ามนุษย์นานแล้ว
แต่น่าเสียดายที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากการไม่มีสถานะทางกฎหมายมาหลายปี
มนุษย์คนนี้... มักจะทำให้เธอได้รับสิ่งที่ต้องการในทางที่ถูกต้องอยู่เสมอ
...
ไม่นานหลังจากที่แรนช์พาทาเลียเข้ามาด้านในสมาคม ผู้ดูแลก็เดินไปหาแรนช์เพื่อต้อนรับ
แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ผู้สร้างการ์ดที่ลงทะเบียนของสมาคม แต่เจ้าหน้าที่ของสมาคมก็รู้ดีว่าแรนช์มาจากตระกูล “นักธุรกิจ”
ท้ายที่สุดแล้วตระกูลของแรนช์ก็คือเจ้าของหอการค้าวิลฟอร์ดที่มีชื่อเสียงในพื้นที่ชายแดนวันตินาตอนใต้
“ผมต้องการเช่าห้องสร้างการ์ดระดับสูงแบบส่วนตัว และก็วัตถุดิบบางอย่าง”
แรนช์แสดงความตั้งใจของเขาต่อผู้ดูแลอย่างกระชับพร้อมกับส่งรายชื่อวัตถุดิบให้อีกฝ่าย
จากนั้นผู้ดูแลก็พยักหน้าด้วยความเคารพพลางผายมือเชิญทั้งสองให้ติดตามเขาไป
ภายใต้การนำทางของผู้ดูแล พวกเขาข้ามพื้นที่ครึ่งหนึ่งของพื้นที่ในอาคารชั้นหนึ่งและมาถึงชั้นสามของสมาคมด้วยบันไดแขวน
ทางเดินบนชั้นนี้ดูเหมือนจะมีอายุหลายสิบปี แต่เพื่อคงความรู้สึกทางศิลป์เอาไว้จึงไม่ได้ทำการปรับปรุงใหม่มากเกินไป
ที่ปลายสุดของทางเดิน ห้องที่มีป้ายสีม่วงบนประตูดึงดูดสายตาของแรนช์และทาเลีย
ผู้ดูแลเปิดประตูให้พวกเขาแล้วก้าวหลบออกไปเพื่อแสดงว่าทั้งสองคนเข้าไปได้
“มิสเตอร์แรนช์ วิลฟอร์ด ค่าเช่าชั่วโมงละหนึ่งปอนด์ คุณสามารถชำระค่าเช่าได้เมื่อตอนที่คุณออกไป ผมจะนำวัตถุดิบที่คุณต้องการมาให้ทีหลัง”
ผู้ดูแลจัดการกับอุปกรณ์เวทมนตร์เล็กๆ ในมือของเขาอยู่พักหนึ่ง จากนั้นจึงยื่นการ์ดคริสตัลที่มีชื่อของแรนช์สลักอยู่มาให้เขา
“เอาล่ะ ขอบคุณ”
แรนช์กล่าวกับผู้ดูแลที่หน้าประตู
ทาเลียยืนเงียบๆ อยู่ด้านข้างแรนช์พร้อมกับมองไปรอบๆ
เธอสามารถบอกได้ทันทีว่าห้องสร้างการ์ดที่กว้างขวางแห่งนี้มีอุปกรณ์ที่จำเป็นในการสร้างการ์ดครบชุด และทั้งหมดนี้เป็นอุปกรณ์ที่ค่อนข้างมีระดับสูง
การมีสิ่งเหล่านี้อยู่ในเมืองชายแดนก็ถือว่าค่อนข้างดี
ทาเลียจำไม่ได้ว่านานแค่ไหนแล้วที่เธอสัมผัสกับอุปกรณ์อันคุ้นเคยเหล่านี้เป็นครั้งสุดท้าย
แต่ตอนนี้เธอไม่ต้องการแตะพวกมันอีกครั้ง
การ์ดเวทมนตร์ที่เธอสร้างและจารึกด้วยอักษรปีศาจไม่สามารถซื้อขายได้อย่างอิสระในอาณาจักรมนุษย์
หากมีเบาะแสใดๆ หลงเหลือไว้และสหพันธ์สหราชอาณาจักรมนุษย์ตามสืบจนเจอ มันมีแต่จะทำให้เกิดปัญหาร้ายแรงมากมาย…
...
พนักงานใช้เวลาไม่นานในการเตรียมและส่งมอบวัตถุดิบในใบรายการสั่งซื้อของแรนช์ตามที่สัญญาไว้
นอกเหนือจากวัตถุดิบทั่วไป เช่น การ์ดสีขาวเปล่าๆ คริสตัลพลังงาน หินเวทมนตร์แบบฝนละเอียด และของเหลวแกนเวทมนตร์แล้ว ยังมีม้วนคัมภีร์อีกมากมาย
วัตถุดิบหลักที่จำเป็นในการสร้างการ์ดเวทมนตร์หลักทั้งสามประเภทนั้นแตกต่างกัน
การ์ดอุปกรณ์ต้องมีต้นแบบเป็นอุปกรณ์เวทมนตร์ รวมถึงอาวุธที่ผ่านการเอนชานท์และห่อหุ้มด้วยออร่า
การ์ดอัญเชิญต้องใช้วัตถุดิบเช่นแกนคริสตัลมอนสเตอร์หรือคริสตัลวิญญาณ
การสร้างการ์ดคาถาต้องใช้ม้วนคัมภีร์เวทมนตร์เป็นวัตถุดิบ ซึ่งจะต้องผ่านการสกัดและแกะสลักขึ้นใหม่
สำหรับการฝึกฝน การ์ดคาถาเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย
เนื่องจากวัตถุดิบและงานฝีมือส่วนใหญ่ที่จำเป็นสำหรับการ์ดคาถาได้ถูกรวมเข้ากับม้วนคัมภีร์เวทมนตร์แล้ว
เมื่อเทียบกับการสร้างตั้งแต่เริ่มต้น การสร้างการ์ดคาถานั้นใกล้เคียงกับ “การสกัดใหม่” มากกว่า!
“นอกจากจะรออยู่ที่นี่แล้ว ระหว่างที่ผมยุ่งอยู่คุณสามารถออกไปตอนไหนก็ได้ ตราบใดที่คุณเจอผู้ดูแลคนเมื่อกี้ เขาจะเป็นคนแนะนำคุณเอง”
แรนช์ยกเก้าอี้ขึ้นและนำไปวางไว้ไม่ไกลจากโต๊ะทำงาน บ่งบอกว่ามันเป็นที่ของทาเลีย
ทาเลียพยักหน้า
เธอเองก็ไม่ได้ชอบการยืนรอทั้งวันเช่นกัน
ทาเลียเดินไปที่เก้าอี้แล้วค่อยๆ นั่งลง เธอนั่งหลังตรงและประสานมือทั้งสองข้างไขว้กันเบาๆ ราวกับราชินีผู้สูงศักดิ์
เธอมองไปด้านหน้าอย่างเฉยเมย ดูเหมือนไม่ต้องการจะสนใจสิ่งรอบตัว
แต่หลังจากนั่งลงเธอก็พบว่า
สิ่งเดียวที่ดูเหมือนจะทำได้ก็คือการดูผู้ชายตรงหน้าสร้างการ์ดเพื่อฆ่าเวลา
(จบตอน)
