บทที่ 336 : พายุ (2)

บทที่ 336 : พายุ (2)

ณ เเพนดากอนวิลล่า

ดราก้อน ธอร์ อาปาซา และดิโก้ ต่างช่วยกันจัดการกลุ่มคนที่บุกรุกเข้ามา

เเละทันใดนั้นเอง….มิติรอบๆก็สั่นกระเพื่อมขึ้น ก่อนที่ประกายแสงดาบจะพุ่งออกมาจากความว่างเปล่า​ และตรงเข้าไปจัดการกลุ่มผู้บุกรุก

ยิ่งไปกว่านั้นร่างของผู้บุกรุกทั้งหมดยังถูกดูดเข้าไปในยังห้วงลึกของมิติหลังเสียชีวิต​เเล้ว

ดราก้อนและคนอื่นรู้ทันทีว่านี่เป็นฝือมือของชูโจว

…….

ณ วิลล่าเเพนดากอน

  

ดราก้อน ธอร์ และอาปาซาได้บินไปหาชูโจวโดยพร้อมเพรียง​กัน​

"คนพวกนี้เป็นใคร? ทำไมอยู่ดีๆถึงมาโจมตีกันพวกเรา?" ดราก้อนและคนอื่นๆ มองชูโจวด้วยสายตาตั้งคำถาม

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คนพวกนี้น่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงของเมืองเบต้า”

“เเละดูเหมือนพวกเราจะโดนดูดเข้ามาในวังวงนี้ด้วย”

"ใช่แล้ว….ดูเหมือนว่าสามคนที่โจมตีฉันพูดอะไรซักอย่างเกี่ยวกับกองกำลังชุดม่วงด้วย!"

ชูโจวพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองทางคฤหาสน์เจ้าเมือง

ในขณะเดียวกันเหนือน่านฟ้าของคฤหาสน์เจ้าเมือง กลุ่มคนจำนวนมากกำลังสู้กันอย่างดุเดือด และคลื่นพลังงานจากการต่อสู้สามารถรับรู้จากระยะไกล

และไม่ใช่แค่เพียงเท่านั้น แต่อีก 19 สถานที่รอบๆเมืองเบต้าก็มีคลื่นพลังประทุออกมาด้วยเช่นกัน

"ใครกันที่ถึงกับกล้าโจมตีคฤหาสน์เจ้าเมือง!"

ดราก้อนและคนอื่นที่สัมผัสได้ถึงคลื่นพลังงานจากการต่อสู้เหนือคฤหาสน์เจ้าเมือง….พวกเขา​จึงอดไม่ได้ที่จะตกใจขึ้นมา

คฤหาสน์เจ้าเมืองนั้นเป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองเบต้าอย่างไม่ต้องสงสัย

นอกจากนี้นั้นคฤหาสน์เจ้าเมืองนั้นยังอยู่ภายใต้การปกครองของจักรวรรดิกาแลกติกโดยตรงอีกด้วย

เพราะงั้นใครกันที่จะกล้าโจมตีคฤหาสน์เจ้าเมืองเเบบนี้?

"ฉันไปดูเอง..." ชูโจวกล่าวขึ้น

เเละก่อนที่ดราก้อนและคนอื่นๆจะได้สติ, ร่างของชูโจวก็หายไปจากกลางอากาศเเล้ว

..…

เหนือคฤหาสน์เจ้าเมือง

กลุ่มนักรบต่างจับกลุ่มสู้กันราวกับฝูงแมลงคลั่ง

ถ้ามองจากภายนอกนั้น…ราวกับผู้คนนับพันกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด

นักรบคนหนึ่งสวมใส่ชุดเกราะสีเขียวซึ่งเป็นสัญญลักษณ์ของกองทัพสตาร์การ์ดของจักรวรรดิกาแลกติก….ซึ่งนักรบพวกนี้มีหน้าที่ในการป้องกันคฤหาสน์เจ้าเมือง

ส่วนนักรบอีกกลุ่มนั้นราวกับกองกำลังผสมจากหลากหลายที่….แต่ทุกคนนั้นเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวและบ้าคลั่ง ชูโจวสามารถบอกได้หลังจากที่มองแค่ครั้งเดียวว่าพวกนี้เป็นการรวมตัวของกลุ่มโจรสลัดอวกาศ

  

ถึงแม้สตาร์การ์ดได้รับการฝึกฝนอยากหนัก และเป็นระเบียบมากกว่ากลุ่มโจรสลัดอวกาศ

แต่จำนวนของกลุ่มโจรสลัดอวกาศนั้นมีมากกว่าสตาร์การ์ดถึงสองเท่าตัว และจำนวนนักรบระดับสูงของกลุ่มโจรสลัดอวกาศ ก็มีมากกว่าสตาร์การ์ดเช่นกัน

ด้วยเหตุนี้, สตาร์การ์ดจึงตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก และกำลังใกล้จะพ่ายแพ้เเล้ว

เเละเมื่อมองขึ้นไปด้านบน….มันจะมีคนสองกลุ่มที่กำลังประชันหน้ากันอยู่

คนทั้งสองกลุ่มนี้….ต่างเต็มไปด้วยออร่าของนักรบระดับเก้าดวงดาว

"น้องชายที่รัก พี่บอกแล้วว่าวันนึงพี่จะกลับมาและวันที่ว่านั้นก็มาถึงแล้ว!"

นิกริชจ้องมองไปที่อัลเมอร์สด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น รอยแผลลายคล้ายตะขาบของเขาทำให้สีหน้าของเขาดูโหดเหี้ยมขึ้นไปอีก

"นิกริชในฐานะที่เราเป็นพี่น้องกัน, ฉันจึงปล่อยให้นายมีชีวิตรอดไป... เเล้วอะไรที่ทำให้นายโผล่หัวมาที่นี่อีก?"

อัลเมอร์สราวกับสิงโตคลั่ง ผมสี้ทองของเขาสะบัดไปมาทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มีลมพัดสักนิด

"ฉันกลับมาเพื่อพิสูจน์ว่าฉันไม่ได้แย่ไปกว่าแกไงหล่ะ….อะไรที่แกแย่งฉันไป ฉันจะเอามันกลับมาด้วยมือของฉันเอง"

"นิกริชนี่นายรู้ไหมว่านายกำลังทำอะไรอยู่? ร่วมมือกับกลุ่มโจรสลัดอวกาศและโจมตีคฤหาสน์เจ้าเมือง นี่มันคือการก่อกบฏ….เเละนายยังหวังที่จะแย่งตำแหน่งของฉันและเป็นเจ้าเมือง…..นายไม่คิดว่านี่เป็นเรื่องตลกงั้นหรอ?" อัลเมอร์สพุดประชดขึ้น

"ตลกงั้นหรอ? แกนั่นแหละที่น่าตลก!" นิกริชมองไปที่อัลเมอร์สด้วยสายตาเหยีดหยาม

"อัลเมอร์ส…..คนอยู่แค่บนดาวเบต้าทั้งชีวิตแบบแกจะไปรู้ถึงโลกกว้างภายนอกได้ไง? นายรู้ไหมข้างนอกมีคนแข็งแกร่งมากมายแค่ไหนที่สามารถบดบังท้องฟ้าได้ด้วยมือข้างเดียว"

"สำหรับนายกฏของจักรวรรดิอาจจะเป็นที่สุดของเเก…..แต่มันไม่ใช่สำหรับคนพวกนั้น ตราบใดที่คนๆหนึ่งแข็งแกร่งมากพอ มันก็ไม่มีอะไรที่พวกเขาจะทำไม่ได้"

"และหลังจากที่ฉันฆ่านายเเล้ว…..คนพวกนั้นจะจัดการตำแหน่งเจ้าเมืองเอง"

เมื่อได้ยินคำพูดของนิกริช สีหน้าของอัลเมอร์สก็เปลี่ยนเป็นมืดมนทันที​

"ฆ่ามัน!" อัลเมอร์สสั่งการออกมาอย่างเยือกเย็น

จากนั้น, นักรบระดับเก้าดวงดาวทั้ง 27 คนที่อยู่ด้านหลังเขา…ก็เข้าโจมตีนิกริชและคนอื่นๆทันที​

"ฆ่ามัน!"

นิกริชก็สั่งการและก็นำคนของเขาเข้าไปปะทะกับอัลเมอร์สและคนอื่นๆ

"บูม บูม บูม..."

คลื่นพลังงานที่น่ากลัวพุ่งไปทั่วเมืองเบต้าราวกับพายุคลั่ง

เเละในตอนนี้นั้นเอง สัญลักษณ์ที่ลักลับมากมายก็โผล่ขึ้นมารอบๆ เมืองเบต้าและดึงดูดผลกระทบ​จากการต่อสู้ เพื่อป้องกันไม่ให้บ้านและตึกในเมืองเสียหาย​

ระหว่างการต่อสู้ของนักรบระดับดวงดาวจำนวนมากนั้น, หากไม่ใช่เพราะสัญญาลักษณ์ลึกลับเหล่านี้…..เมืองเบต้าก็คงจะถูกทำลายไปนานแล้ว

……

ณ ขณะนี้​

ร่างของชูโจวปรากฎขึ้นมาเหนือคฤหาสน์เจ้าเมือง

เขายืนมองทั้งสองฝ่ายต่อสู้กัน

"หืม? ดูเหมือนว่าเราจะไม่ใช่คนเดียวที่ออกมาสังเกตุสถานการณ์​สินะ….. ในมุมมืดนั้นยังมีนักรบนระดับเก้าดวงดาวอีดหลายคนก็กำลังเฝ้าสังเกตการต่อสู้ด้วยเช่นกัน "

ชูโจวผสานสัมผัสทางจิตวิญญาณกับกฏเเห่งอวกาศ ซึ่งมันทำให้เขาสามารถสัมผัส​ได้ว่ามีอย่างน้อยห้าสิบนักรบระดับเก้าดวงดาวที่อยู่​รอบ ๆ

แต่ดูเหมือนว่านักรบระดับเก้าดวงดาวพวกนี้ดูจะไม่ต้องการที่จะเข้ารวมการต่อสู้ครั้งนี้

ทันใดนั้นชูโจวก็นึกขึ้นมาได้ว่าในเมืองเบต้านั้นยังมีมหาอำนาจอย่าง, บริษัทจักรวาลเสมือน และหอการค้าหมื่นเผ่าพันธุ์​อยู่

ด้วยพลังของสองมหาอำนาจ​นี้….การที่จะมีนักรบระดับเก้าดวงดาวมากมายเพื่อเตรียมพร้อมในสาขาของเมืองเบต้าย่อมไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

และในตอนนี้ที่คฤหาสน์เจ้าเมืองกำลังตกอยู่ภายใต้การโจมตี….นักรบจากบริษัทจักรวาลเสมือน และหอการค้าหมื่นเผ่าพันธุ์​ก็ไม่ได้ออกมาร่วมการต่อสู้”

สิ่งนี่, แสดงให้เห็น​ว่าทั้งสองบริษัทไม่ได้ต้องการที่จะเข้าร่วมในเกมส์​ “การเมือง” ของจักรวรรดิกาแลกติก

"การต่อสู้นี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเราเลย….แต่พวกนี้ดันลากเราเข้ามาเกี่ยวข้อง​ด้วย!"

"งั้นก็อย่ามาว่าฉันเสียมารยาทก็แล้วกัน"

"งั้นฉันจะเริ่มต้นด้วยการเก็บดอกเบี้ยก่อนก็แล้วกัน!" ชูโจวพึมพำคนเดียวก่อนที่จะวางมือลงที่พื้น

ในช่วงเวลาสั้น ๆ คลื่นพลังอวกาศที่ยากจะสัมผัสได้…ก็โผล่ออกมาจากใต้ดินบริเวณ​รอบๆคฤหาสน์เจ้าเมือง

ร่างของกลุ่มโจรสลัดอวกาศที่ตายลง และกองอยู่ที่พื้นค่อยๆถูก 'ดูด' ลงไปยังใต้ดินและหายไปโดยที่ทั้งสองฝ่ายไม่ทันได้สังเกต

นอกจากนี้, ที่พื้นยังมีโจรสลัดอวกาศบางคนที่ได้รับบาดเจ็บแต่ยังไม่ตาย…..เเต่โจรสลัดอวกาศพวกนี้ด็โดน 'ดูด' ลงไปใต้ดินเช่นกัน

"คะเเนนคุณสมบัติ + 100 ล้าน!"

"คะเเนนคุณสมบัติ + 1000 ล้าน!"

"คะเเนนคุณสมบัติ + 100 ล้าน!"

…

ชูโจวซ่อนอยู่ในมุมมืดและเก็บคะเเนนคุณสมบัติอย่างเงียบๆ

และมันไม่ได้มีแค่เพียงคะเเนนคุณสมบัติเท่านั้น

ไม่ว่าจะเป็นแหวนมิติ คอมพิวเตอร์โฟตอน ชุดเกราะพลังงาน อาวุธพลังงาน และสัมบัติอื่นๆ ก็ล้วนถูกเขาปล้นเช่นกัน

ความรู้สึกที่ได้อะไรมาฟรีๆ….โดยไม่ต้องเสียเเรงอะไรนี่มันดีจริงๆ

……..

บนท้องฟ้า

หลังจากที่นิกริชและอัลเมอร์สสู้กันได้ครู่นึง นิกริชตะโกนขึ้นใส่หลังคาของตึกใกล้เคียง

"มาสเตอร์บรุ๊คช่วยฉันด้วย!"

หลังจากที่นิกริชตะโกนขึ้น ชายตาเดียวและมีสี่แขน, ถืออาวุธคล้ายเคียวสีแดงเลือดก็โผล่ขึ้นมาจากหลังคาตึกดังกล่าว

"ตูม!"

ชายตาเดียวบินขึ้น​มาหยุดที่ฟ้าเหนือคฤหาสน์เจ้าเมืองในช่วงพริบตาพร้อมกับปล่อยแรงกดดันมหาศาลแก่คนอื่นๆ

เหล่าสตาร์การ์ด และกลุ่มโจรสลัดอวกาศที่กำลังสู้กันต่างกระอักเลือดออกมาหลังจากเจอแรงกดดันดังกล่าว

"ไม่ดีแล้วนี่มันนักรบระดับปรมาจารย์อาณาเขต!"

สีหน้าของสตาร์การ์ดเปลี่ยนไปในทันที

ในทางตรงข้ามกลุ่มโจรสลัดอวกาศก็แสดงสีหน้าที่มีความสุขขึ้นแทน

"ไม่แปลกเลยที่นิกริชกล้าที่จะกลับมาแย่งตำแหน่งเจ้าเมืองจากอัลเมอร์ส….นั่นเพราะว่าเขาจะมีนักรบระดับปรมาจารย์อาณาเขตมาร่วมด้วย"

นักรับระดับเก้าดวงดาวที่เฝ้าสังเกตอยู่รอบต่างตกตะลึง​ไปตามๆกัน

หากระดับความว่างเปล่านับว่าเป็นคนปกติในอารธรรมต่างๆ และระดับดวงดาวนับว่าเป็นคนระดับสูงของสังคมเเล้วล่ะก็

ระดับปรมาจารย์อาณาเขตก็นับได้ว่าเป็นระดับสูงสุดของสังคม

และมันไม่ง่ายเลยที่จะทำอะไรให้นักรบระดับปรมาจารย์อาณาเขตรู้สึก​พอใจได้

เพราะหากพูดกันแล้ว….ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของทรัพย์สิน เส้นสาย เทคนิคลับ หรือทรัพยากรฝึกตน, นักรบระดับปรมาจารย์อาณาเขตนั้นเหนือกว่านักรบระดับดวงดาวในทุกๆด้าน

หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง….นักรบระดับปรมาจารย์อาณาเขตย่อมดูถูกสิ่งของที่นักรบระดับดวงดาวครอบครอง

เพราะอย่างนั้น, การเชิญนักรบระดับปรมาจารย์อาณาเขตมาช่วยสู้นั้นยากยิ่งกว่าการปีนบันได​สวรรค์​เสียอีก

ไม่มีใครสามารถจินตนาการได้ว่า ราคาแบบไหนกันที่นิกริชต้องจ่ายในการเชิญนักรบระดับปรมาจารย์อาณาเขตมาช่วยสู้เช่นนี้

"เเม้เเต่นักรบระดับปรมาจารย์อาณาเขตก็มางั้นหรอ!"

เมื่อเห็นร่างของนักรบระดับปรมาจารย์อาณาเขต, สีหน้าของชูโจวก็เปลี่ยนเป็นมืดมน

เเละทันใดนั้น, เขาก็ค่อยๆหยุดการเก็บกวาดซากศพลง

…………