ตอนที่ 640 ทางเลือกอื่น

ตอนที่ 640 ทางเลือกอื่น

“ในเมื่อพวกเขาไม่เชื่อข้า ข้าก็เลยต้องพิสูจน์ให้พวกเขาได้เห็น!”

เมื่อได้ยินคําพูดของเซียงหยุน ใบหน้าของผู้อาวุโสฮวงก็มืดมนลง และคิดว่าทําไมถึงได้มีคนเข้ามายุ่งกับสาวน้อยคนนี้อยู่ตลอด?

แม้ว่าพวกเขาจะรู้ผลที่ตามมา แต่ก็ยังยั่วยุเธออยู่ดี!

(ถอนหายใจ)

"แล้วเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นล่ะ?"

“พวกเขาก็ยังคงไม่เชื่อข้าหลังจากที่ข้าทําลายห้องศึกษาได้แล้ว ดังนั้นข้าจึงทำร้ายพวกเขาแทน”

“หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนอื่นๆอีกสามคนผ่านมาที่นี่ พวกเขาพยายามโจมตีข้า ดังนั้นข้าจึงต้องต่อสู้กับพวกเขา”

ผู้อาวุโสฮวงหันกลับมาและพบว่ามีหลายคนจากยอดเขาหลักถูกทำร้ายซึ่งแต่ละคนมีใบหน้าปูดบวม

พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าพวกเขาจะไม่สามารถเอาชนะเด็กผู้หญิงอายุหกขวบได้

ขณะที่เธอกําลังจะพูดต่อ ร่างๆหนึ่งก็ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว และตอนนี้ยื่อซวนก็อยู่ข้างๆเธอแล้ว

หลังจากที่เห็นว่ายื่อซวนปรากฏตัวขึ้น ทุกคนจึงเริ่มผ่อนคลายลง

ถ้าหากยื่อซวนไม่รีบมาที่นี่ พวกเขากลัวจริงๆว่าห้องประชุมจะถูกทำลายลง

สาวน้อยคนนี้ไม่กลัวอะไรเลยจริงๆ และตราบใดที่เธอต้องการทําอะไรบางอย่าง เธอก็กล้าที่จะทํามัน

"คารวะผู้อาวุโสยื่อ"

เหล่าลูกศิษย์เริ่มทักทายยื่อซวนอย่างรวดเร็วต่างจากผู้อาวุโสฮวง ยื่อซวนนั้นเป็นผู้อาวุโสของยอดเขาเสียดฟ้าและมีชื่อเสียงในด้านความแข็งแกร่งของเขา ซึ่งทำให้เขามีเหล่าลูกศิษย์ที่เคารพในตัวของเขาเยอะ

ยื่อซวนผายมือให้กับพวกเขาและจ้องไปที่เซียงหยุนโดยที่ไม่พูดอะไรสักคํา

เขาเข้าใจแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ซึ่งนี่ก็เป็นเรื่องปกติของเธอจริงๆ

"เซียงหยุน!"

เซียงหยุนตกใจและก้มหน้าลงอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่พูดอะไรเลยสักคำ

หลังจากนั้นไม่นาน เอ๋าเล่ยก็มาถึงเช่นกัน เมื่อเห็นห้องศึกษาถูกทำลาย ใบหน้าของเขาจึงมืดมนลง

'เฮ้อ ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสาวน้อยคนนี้จะสร้างปัญหาหนักอีกแล้ว'

"ผู้อาวุโสยื่อ เจ้าไม่คิดที่จะให้ข้าได้พักบ้างเลยงั้นรึ?"

“ท่านเอ๋า ข้าต้องขอโทษด้วยจริงๆ ค่าใช้จ่ายในการสร้างห้องศึกษาใหม่นั้นยอดเขาเสียดฟ้าจะรับผิดชอบเอง”

ยื่อซวนทั้งทําอะไรไม่ถูกและภูมิใจในตัวลูกศิษย์ของเขาพร้อมๆกัน

ในขณะเดียวกัน เอ๋าเล่ยก็กําลังมองไปที่เซียงหยุนอย่างช่วยไม่ได้ ส่วนเซียงหยุนก็มองไปที่เอ๋าเล่ยด้วยสีหน้าเศร้า

หลังจากที่ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้เอ๋าเล่ยจึงพูดว่า “ช่างมันเถอะ เรื่องมันเกิดแล้วก็แล้วกันไป ผู้อาวุโสยื่อเจ้าไม่จําเป็นต้องจ่ายหรอก เพราะการสร้างห้องศึกษาขึ้นมาใหม่นั้นไม่ได้แพงมากนักเลย”

เอ๋าเล่ยรู้สึกได้ถึงความกลัวที่ค่อยๆปรากฎขึ้น โชคดีที่เขาพาเด็กๆกลับมาจากยอดเขาหลักล่วงหน้า ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็คงจะถูกทำร้ายด้วยเช่นกัน

"ผู้อาวุโสยื่อ!"

ขณะที่ยื่อซวนกําลังจะพูด ผู้อาวุโสฮวงก็วิ่งเข้ามาหาเขา

“มันคงจะดีขึ้นมากถ้าหากเจ้าไม่ส่งสาวน้อยคนนี้มาที่นี่อีก เพราะข้าไม่สามารถสอนเธอต่อได้อีกแล้วจริงๆ”

“ได้โปรดเข้าใจข้าด้วยเถอะ ข้าน่ะไม่ไหวแล้วจริงๆ”

หลังจากนั้นเขาก็หยิบสมบัติสองชิ้นที่ยื่อซวนมอบให้เขาก่อนหน้านี้ออกมาและพูดว่า “ผู้อาวุโสยื่อ ได้โปรดนําสมบัติทั้งสองชิ้นนี้กลับไปเถอะ ข้าไม่สามารถรับมันไว้ได้อีกแล้ว”

"ได้โปรดอย่าส่งเธอมาที่นี่อีกเลย"

ยื่อซวนเองก็ทําอะไรไม่ถูกเช่นกันและก็ไม่ได้เอาสมบัติสองชิ้นที่ผู้อาวุโสฮวงมอบให้กลับคืนมาด้วย

ยื่อซวนหันกลับมาและมองไปที่เซียงหยุน ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ออกมาดี?

แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ดูเหมือนว่าการเรียนรู้วิธีอ่านและเขียนในครั้งนี้ของเธอคงต้องจบลง

หลังจากที่คิดอยู่ครู่หนึ่ง ยื่อซวนก็พูดด้วยความลําบากใจว่า " ผู้อาวุโสฮวง เจ้าเก็บสมบัติทั้งสองนี้ไว้เถอะ ถือว่าเป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆจากข้าก็แล้วกัน”

“ข้าต้องขอโทษจริงๆที่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกครั้ง ข้าจะไม่รบกวนท่านด้วยการพาเธอมาที่นี่อีกต่อไป”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้อาวุโสฮวงจึงอารมณ์ดีขึ้น

"ท่านอาจารย์..."

ยื่อซวนกําลังจะพูดต่อ แต่เขาก็หยุดลงเมื่อเซียงหยุนส่ายแขนไปมาและพูดอย่างน่าสงสาร "ครั้งนี้... ข้าไม่สามารถเรียนรู้วิธีอ่านและเขียนได้อีกแล้วใช่มั้ย?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาจึงปลอบเธออย่างช่วยไม่ได้ “ไม่เป็นไรหรอก เจ้ายังคงสามารถอ่านและเขียนต่อไปได้อย่างแน่นอน ข้าแค่ต้องหาอาจารย์คนอื่นให้กับเจ้าเท่านั้นเอง”

หลังจากที่คิดอยู่พักหนึ่ง เซียงหยุนก็เอียงคอและพูดว่า "แล้วจะมีเด็กคนอื่นๆเล่นกับข้าอีกไหม?"

ยื่อซวนแทบจะสติแตก ในเวลาแบบนี้เธอยังห่วงเรื่องเล่นอีกงั้นเรอะ?

ในขณะเดียวกัน จู่ๆยื่อซวนก็สังเกตเห็นเก๋าเทียนหยูซึ่งกําลังยืนอยู่ในฝูงชน ทำให้เขาพูดขึ้นมาเล่นๆว่า "ก็…ถ้าหากเจ้าต้องการเล่นกับใครสักคน ข้าจะพาเจ้าไปที่ยอดเขาดาบซ่อนเร้นและพาเจ้าไปเล่นกับลูกศิษย์ของยอดเขานั้นได้ ตกลงไหม?"