บทที่ 1551 : ฟังคำแนะนำจากพี่หวัง! (2)ตอนฟรี
บทที่ 1551 : ฟังคำแนะนำจากพี่หวัง! (2)ตอนฟรี
วาลมงต์: …
วาลมงต์รู้สึกโกรธเคือง มันเหมือนกับการต่อยสำลี
หวังเต็งกล่าวว่า “วาลมงต์ โปรดฟังคำแนะนำของพี่นะไอ้น้อง โดเมนคือทักษะที่ลึกซึ้ง อย่าใช้มันหากนายยังไม่เข้าใจมันอย่างสมบูรณ์ มันจะมีแต่ทำตัวนายเองอับอายเท่านั้น เพราะงั้น… แค่เก็บมันไว้กับตัวเองก็พอแล้ว”
“ก็เหี้ยแล้ว!” นักสู้ตัวเกล็ดโกรธมาก เขาทำงานหนักมากเพื่อบรรลุโดเมนของเขา และแม้จะอยู่ท่ามกลางเหล่าสมาชิกสายเลือดบริสุทธิ์ แต่เขาก็ยังนับได้ว่ามีพรสวรรค์สูงมาก
ถึงอย่างนั้น มนุษย์โลกก็กลับยังพูดจาไร้สาระโดยบอกว่ามันไร้ค่า เขาจะทนรับคำตำหนิเช่นนี้ได้อย่างไร? เขาคำรามออกมาด้วยความโกรธโดยทันที “ในเมื่อแกดูถูกโดเมนของฉัน งั้นฉันก็จะแสดงให้แกเห็นว่ามันทรงพลังมากขนาดไหน!”
บู้มมม!
หมอกดำอันไร้ที่สิ้นสุดเริ่มหมุนและรวมตัวกันจนกลายเป็นหัวสีดำที่น่ากลัวขนาดมหึมา มันคล้ายกับกิ้งก่าปีศาจ แต่มีก้อนเนื้อจำนวนมาก ดวงตาสีแดงเข้มคู่หนึ่งสว่างขึ้นภายในเบ้าตาขนาดใหญ่ มันจ้องมองไปที่ชายหนุ่ม
ตัวอะไรวะนั่น? หวังเต็งขมวดคิ้ว
แว้งงงงงงง!
เสียงคำรามดังขึ้นจากปากของกิ้งก่ายักษ์ มันสะท้อนอยู่ภายในบริเวณหมอกดำและแม้กระทั่งทะลุผ่านมันไป ผู้ชมต่างก็สามารถได้ยินมันได้
“เกิดอะไรขึ้น?” องค์ชายรองและคนอื่นๆ ต่างวิตกกังวล
“นั่นเป็นการโจมตีทางวิญญาณของวิญญาณมืดแน่ๆ ฉันรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยหลังจากได้ยินมันแม้ว่าเราจะอยู่ข้างนอกก็ตาม แบบนี้แล้วผลกระทบของมันจะแย่ขนาดไหนหากเราอยู่ภายในโดเมน” ทิโมธีรู้สึกตกตะลึง
“ฉันสงสัยจังว่าหวังเต็งเป็นยังไงบ้าง…” ทุกคนรู้สึกกังวลมากขึ้น
…
ภายในหมอกสีดำ หวังเต็งเงยหน้าขึ้นมองหัวของกิ้งก่ายักษ์และเผชิญหน้ากับการโจมตีทางวิญญาณอันทรงพลัง เจดีย์เก้าสมบัติที่หลับอยู่ในจิตใจของเขาส่องสว่างและปัดเป่าการโจมตีที่พุ่งเข้ามา
“แกทนต่อการโจมตีวิญญาณได้งั้นหรอ!” วาลมงต์อุทานออกมา
เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรได้อีกต่อไป คู่ต่อสู้อยู่นอกเหนือการคาดการณ์ของเขาไปโดยสิ้นเชิง
“แน่นอน แต่ก็ต้องยอมรับว่าเสียงตะโกนบ้านั่นมันชักจะทำฉันหงุดหงิดซะแล้วสิ!” หวังเต็งเอานิ้วที่อุดหูของเขาออกและเริ่มแสดงท่าทีหงุดหงิด “ในเมื่อแกต้องการจะตายมากขนาดนั้น งั้นฉันจะช่วยแกเองก็ได้”
“ฮึ่ม!” วาลมงต์ยังคงดูถูกศัตรูของเขาและตัดสินใจที่จะลงมือก่อน เขาเยาะเย้ยและพูดว่า “ตายซะ!”
บู้มมม!
กิ้งก่าตัวใหญ่ส่งเสียงคำรามโหยหวนและพุ่งเข้าใส่ชายหนุ่ม
หวังเต็งไม่ได้ขยับ เขาปล่อยให้กิ้งก่ายักษ์กินเขาเข้าไปทั้งตัว
วาลมงต์ยิ้ม เขากล้าดียังไงมาดูถูกโดเมนของฉัน! เขากำลังมองหาที่ตาย!
ทันใดนั้นรอยยิ้มของเขาก็แข็งค้าง ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว
“นั่นคืออะไร?”
แสงสีขาวเจิดจ้าพุ่งออกมาจากหัวของกิ้งก่ายักษ์ ความมืดเริ่มถูกกัดกร่อนอย่างบ้าคลั่งราวกับว่ามันได้พบกับศัตรูโดยธรรมชาติของมัน
วาลมงต์ตกใจมาก เขาไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น
ทันใดนั้น แสงก็ส่องผ่านจากด้านล่าง
“บ้าเอ้ย!” หัวใจของฝ่ายหลังเต้นแรง เขาหลบอย่างรวดเร็วและกลับเข้าไปในหมอกสีดำเพื่อพยายามซ่อนร่องรอยของเขา
“คิดจะหนีหรอ?” ชายหนุ่มกล่าว
ลำแสงผลักหมอกสีดำออกไป มันบังคับให้อีกฝ่ายต้องแสดงตัวออกมา
หวังเต็งใช้ทักษะธาตุแสง และความเร็วเคลื่อนที่ของเขาก็เร็วเท่ากับความเร็วแสง
“พลังฟอร์สธาตุแสง!” วาลมงต์รู้สึกตกใจ
หวังเต็งปล่อยหมัดแสงของเขาออกไป พลังฟอร์สธาตุแสงถูกรวบรวมไว้บนหมัดของเขาและเขาก็เหวี่ยงหมัดไปทางศัตรู
วาลมงต์โกรธจัดและงุนงง เขายังคงหลบเลี่ยงต่อไป แต่มนุษย์โลกก็เร็วเกินไป เขาไม่สามารถหลบหนีได้ และการโจมตีธาตุแสงก็โจมตีโดนเขาอย่างต่อเนื่อง
บู้มม! บู้มม! บู้มม!
การระเบิดเกิดขึ้นทุกครั้งที่หมัดปะทะกับร่างกายของเขา หมอกดำถูกขจัดออกไปโดยทันทีที่สัมผัสกับพลังฟอร์สธาตุแสงบนหมัด
ชาวเลือดผสมพยายามต่อต้านแต่ก็ล้มเหลว เขาถูกทุบตีราวกับเป็นกระสอบทราย
“หวังเต็ง!” เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
“เรียกทำไม! ฉันจะส่งแกกลับไปสู่ความมืดมิดบ้านเกิดของแกเดี๋ยวนี้เอง” หวังเต็งกล่าว หมัดแสงชกเข้าใส่อีกฝ่าย มันผลักคู่ต่อสู้ของเขาถอยหลังไป
บู่ใม!
ในท้ายที่สุด โดเมนหมอกทมิฬก็ถูกทำลาย แสงสว่างสีขาวจ้าโผล่ออกมาจากภายใน มันส่องสว่างไปที่พื้นดินด้านล่าง
พวกมันดูเหมือนกับดวงอาทิตย์ดวงเล็กๆ!
หมอกดำสลายหายไปและหวังเต็งก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าฝูงชนอีกครั้ง และดูเหมือนเขากำลังถือศพอยู่...
มันคือวาลมงต์!
