Chapter 193: The Clone Sets Out to Explore Blood Shadow Ancestor's Cave Mansion
บทที่ 193: ร่างแยกออกเดินทางสู่ถ้ำของบรรพบุรุษเงาโลหิต
"เอาล่ะ จากมุมมองนี้ มันก็เป็นเรื่องดีจริงๆ"
"ก่อนหน้านี้ เหล่าผู้อาวุโสหลายคนในระดับสร้างรากฐานมีความไม่พอใจกับคำตัดสินของข้า"
"ตอนนี้พวกหัวแข็งตายไป ต่างก็สงบปากสงบคำขึ้นเยอะ"
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ เล้งอวี้ซีอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเห็นด้วย
ก่อนหน้านี้ เธอสร้างความไม่พอใจให้กับเหล่าผู้อาวุโสระดับสร้างรากฐานหลายคน เมื่อตัดสินใจไม่สำรวจถ้ำของบรรพบุรุษเงาโลหิต
แม้จะไม่พูดอะไรต่อหน้า แต่ก็บ่นกันลับหลังไม่น้อย
แต่หลังจากที่ปรมาจารย์ เหยา เหวิน และ เซีย ฉีหยาง หัวหน้าหอลงโทษตายไป เหล่าหัวแข็งก็ต่างเงียบปาก
เหล่าผู้อาวุโสระดับสร้างรากฐานในที่สุดก็ตระหนักถึงอันตรายของถ้ำของบรรพบุรุษเงาโลหิต
พูดได้ว่า นั่นคือวังวนสงครามอันยิ่งใหญ่
หากไม่มีพลังเพียงพอ เข้าไปเกี่ยวข้อง ก็มีแต่ตาย
"ดูเหมือนว่าถ้ำของบรรพบุรุษเงาโลหิตจะยิ่งอันตรายขึ้นเรื่อยๆ เป็นไปได้ไหมว่าวางค่ายกลระดับสี่ในถ้ำของบรรพบุรุษเงาโลหิตกำลังจะถูกทำลาย?"
โจวสุ่ยหรี่ตาลง เขารู้สึกถึงกลิ่นอายอันตรายที่ใกล้เข้ามา
"ใช่ สามีช่างมองการณ์ไกลจริงๆ"
"ด้วยการปิดล้อมของผู้บ่มเพาะแกนทองยี่สิบถึงสามสิบคนและการโจมตีอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาแปดปี พลังงานหินวิญญาณของค่ายกลระดับสี่เกือบจะหมดลงแล้ว"
"หากเป็นแบบนี้ต่อไป ค่ายกลในถ้ำของบรรพบุรุษเงาโลหิตจะต้องถูกทำลายแน่นอน"
"ถึงเวลานั้น สันติสุขที่ยาวนานอาจถูกทำลาย"
เล้งอวี้ซีพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
แปดปีที่ผ่านมานี้ จริงๆแล้วนำพาผลประโยชน์มากกว่าผลเสียมาสู่นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์
เพราะผู้บ่มเพาะต่างถิ่นจำนวนมากเดินทางมาที่ดินแดนของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ มันยังนำหินวิญญาณ ยา อาวุธ วัสดุ ตำรา เครื่องราง และอื่นๆ อีกมากมาย มาสู่ที่นี่ กลายเป็นศูนย์กลางการค้าบนเกาะหมอกศักดิ์สิทธิ์
ในช่วงเวลานี้ นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ได้กล่าวกันว่าร่ำรวยขึ้นอย่างมหาศาล เทียบเท่ากับกำไรหลายสิบปีที่ผ่านมา
หากถ้ำผู้บ่มเพาะระดับแยกวิญญาณไม่ถูกเปิด พวกเขาอาจจะร่ำรวยเทียบเท่าทรัพย์สินของผู้บ่มเพาะระดับแกนทองสิบกว่าคน เพียงแค่จากรายได้ของตลาดเท่านั้น
"อย่างนั้น มันก็อันตรายอยู่บ้างจริงๆ"
โจวสุ่ยหรี่ตา
อย่างไรก็ตาม ระยะทางระหว่างสำนักงานใหญ่ของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์กับถ้ำของบรรพบุรุษเงาโลหิตอยู่ห่างกันเพียงสามพันกิโลเมตร
สำหรับมนุษย์ธรรมดา สามพันกิโลเมตรอาจห่างไกลสุดๆ
แต่สำหรับผู้บ่มเพาะ มันไม่มีอะไรเลย
พวกเขาสามารถข้ามมันได้อย่างง่ายดายในหนึ่งหรือสองวัน
ดังนั้นหากการต่อสู้แกนทองเกิดขึ้นจริง มันอาจส่งผลกระทบต่อนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ด้วย
"แต่ไม่จำเป็นต้องกังวลมากเกินไป"
"ในความคิดของฉัน นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ยังค่อนข้างปลอดภัย"
"ด้วยพลังของค่ายกลระดับสามขั้นสูง ค่ายกลหยินหยางหมอกม่วง แม้ว่าผู้บ่มเพาะแกนทองจะมาหาเรื่อง..."
"อีกฝ่ายก็ไม่กล้าบุกเข้ามาในดินแดนของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์แน่"
"จริงๆแล้ว ถ้าพี่สาวเล้งเชี่ยวชาญด้านค่ายกล เธอสามารถควบคุมค่ายกลนี้ได้อย่างสมบูรณ์แม้กระทั่งต้านทานพลังระดับแยกวิญญาณได้ ผู้บ่มเพาะระดับแกนทองธรรมดาๆ ไม่อันตรายเลย"
เซีย จิงหยาน พูดเสียงหนักแน่น
เธอก็เคยศึกษาค่ายกลป้องกันของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์และรู้ว่าค่ายกลระดับสามนี้ทรงพลังแค่ไหน
มันสามารถพูดได้ว่าใกล้เคียงกับค่ายกลระดับสี่
ก็ได้แต่พูดว่ารากฐานของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ ในฐานะอดีตนิกายระดับแยกวิญญาณ นั้นค่อนข้างลึกล้ำอยู่มาก
"เชี่ยวชาญค่ายกล? ฉันก็อยากเชี่ยวชาญเหมือนกัน"
"น่าเสียดายที่ความรู้ด้านค่ายกลนั้นยากเกินไปจริงๆ แค่มองดูก็ปวดหัวแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะเรียนรู้"
เล้งอวี้ซีพูดอย่างหมดอาลัยตายอยาก
แม้พรสวรรค์ในการบ่เพาะของเธอจะไม่เลว เพียงแค่แปดสิบกว่าปีก็ก้าวเข้าสู่ระดับแกนทอง แต่การเรียนรู้ค่ายกลไม่ใช่เรื่องง่าย
"อย่างมากเธอก็แค่ระดับปรมาจารย์การวางค่ายกลระดับหนึ่งขั้นต่ำ"
"เธอสามารถควบคุมค่ายกลป้องกันนี้ได้เพียงเล็กน้อยและปลดปล่อยพลังเพียงบางส่วนเท่านั้น"
"หากต้องการปลดปล่อยพลังทั้งหมดของค่ายกลระดับสามนี้ จะต้องมีระดับปรมาจารย์การวางค่ายกลระดับสามอย่างน้อย"
"น่าเสียดายที่ไม่มีใครในนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ทั้งสำนักที่บรรลุระดับนี้"
"แม้แต่ปรมาจารย์ยอดเขาการวางค่ายกล ตอนนี้ก็อยู่ในระดับสองขั้นสูงเท่านั้น"
"ลองจินตนาการดูว่าการจะกลายเป็นปรมาจารย์การวางค่ายกลระดับสามนั้นยากแค่ไหน"
"ค่ายกลป้องกัน?"
โจวสุ่ยลูบไล้คางคราครุ่นคิด เขาฝึกฝนวิถีดาบจนบรรลุขั้นสูงสุด ขั้นตอนต่อไปเป็นเพียงการฝึกฝนตามลำดับ ไร้ซึ่งความก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่ในระยะเวลาอันสั้น
หากเขาต้องการเพิ่มพลังการต่อสู้ของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ บางทีเขาอาจต้องเริ่มจากการวางค่ายกล
ด้วยพลังของ กู่หนังสือ เขาอาจจะกลายเป็นปรมาจารย์การวางค่ายกลระดับสามได้
แต่ไม่ใช่แค่การศึกษาเกี่ยวกับการวางค่ายกลอย่างเดียว
เขาจำเป็นต้องรู้ข้อมูลเกี่ยวกับถ้ำของบรรพบุรุษเงาโลหิตด้วย
รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขามีร่างแยกหลายตัว การส่งร่างแยกไปสักสองสามตัวก็ไม่เป็นไร
ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าร่างแยกจะตายกี่ตัวก็ไม่เป็นไร
ยิ่งไปกว่านั้น ระยะทางสามพันกิโลเมตรไม่ใช่ไกลมาก
หลังจากที่กู่ร่างแยกเลื่อนระดับสอง ระยะห่างจากร่างหลักก็ไกลขึ้น สามพันกิโลเมตรถือว่าพอจะควบคุมได้ โดยไม่ทำให้ร่างแยกสูญเสียการติดต่อ
"ที่รัก คิดอะไรอยู่?"
เล้งอวี้ซีจ้องมองโจวสุ่ยด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"เอ่อ ฉันกำลังคิดว่าจะสอนเธอเกี่ยวกับการวางค่ายกลอย่างไร"
“คิดไปคิดมา คงต้องลงมือสอนด้วยตนเอง ถ่ายทอดเคล็ดลับของการวางค่ายกลด้วยตัวเอง”
โจวสุ่ยกอดเอวเล้งอวี้ซี
"ที่รัก เราต้องรอจนถึงกลางคืนเพื่อเรียนเกี่ยวกับการวางค่ายกลหรือเปล่า?"
บทที่ 193: ร่างแยกออกเดินทางสู่ถ้ำของบรรพบุรุษเงาโลหิต (4/4)
"ตอนนี้มันยังเป็นกลางวันอยู่เลยนะ" เล้งอวี้ซีหน้าแดงก่ำ ดวงตาเต็มไปด้วยเสน่ห์
เธอเป็นผู้บ่มเพาะระดับแกนทอง และยังเป็นเจ้านิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ะ การมาเรียนในตอนกลางวันนั้น ช่างดูไม่เหมาะสม
หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป คงจะเสียหน้าไม่น้อย
"ไม่ต้องกังวล เวลาเรียนของพวกเธอจะยาวนาน ไปจนถึงตอนกลางคืนเลยล่ะ"
"อีกอย่าง เรื่องการเรียนรู้ไม่มีแบ่งแยกกลางวันหรือกลางคืนหรอกนะ"
โจวสุ่ยพูดอย่างมั่นใจ เขาเป็นครูที่ดีนี่
"อุ๊ย"
เมื่อได้ยินคำนี้ จี ชิงหยู มู่ ซีหยาน และเซีย จิงหยาน ก็หน้าแดง แต่ด้วยความเป็นลูกศิษย์ พวกเธอจำเป็นต้องเรียนรู้เกี่ยวกับความรู้การบ่มเพาะเหล่านี้ร่วมกัน
ไม่นาน พวกเธอก็จดจ่ออยู่กับการศึกษา
...
วูบ!
ในตอนนี้ร่างแยกทั้งสามของโจวสุ่ยก็ออกเดินทางจากนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ะ พวกเขาใช้วิชาแปลงร่างปีศาจลวงตา เปลี่ยนรูปลักษณ์เป็นสามแบบ สูงต่ำอ้วนผอมแตกต่างกันไป
พร้อมกันนั้น พวกเขายังแสดงพลังการบ่มเพาะรวมลมปราณขั้น 9
เพราะว่าหากพลังการบ่มเพาะสูงเกินไป ย่อมดึงดูดความสนใจ แต่หากพลังการบ่มเพาะต่ำเกินไป ย่อมตกเป็นเป้าหมายถูกโจมตีได้ง่าย
รวมลมปราณขั้น 9 ถือว่าไม่สูงไม่ต่ำ
ระหว่างการเดินทาง โจวสุ่ยรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าจำนวนผู้บ่มเพาะภายในนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ะมีมากขึ้นเรื่อยๆ
หากเป็นแปดปีก่อน สมัยที่ถ้ำรโหฐานยังไม่ปรากฏ จำนวนผู้บ่มเพาะแม้จะไม่น้อย แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นพบเห็นได้ทั่วไป ผู้บ่มเพาะส่วนใหญ่จะซ่อนตัวอยู่ตามภูเขาหรือบ่มเพาะในเขตตลาด
แต่ตอนนี้ เขาพบเห็นผู้บ่มเพาะจำนวนมากรวมตัวกัน มากกว่าเดิมหลายเท่า
ที่สำคัญ เขารู้สึกถึงพลังอำนาจอันน่ากลัวที่แผ่ออกมาจากผู้บ่มเพาะเหล่านี้
ทุกคนล้วนดูยากจะต่อกร
(จบตอน)
ตอนนี้ ผมแปลแย่มากๆ เพราะมันแปลยากด้วย โทดทีครับ ตัวนิยายมันเขียนมันแปลมาแปลกๆ
