ตอนที่ 38 มาเป็นคู่ครองของข้า
ตอนที่ 38 มาเป็นคู่ครองของข้า
ธยาน์ต้องการออกไปล่าสัตว์แต่กังวลว่าจะทิ้งไอร่าไว้ในถ้ำตามลำพัง เขาจึงพาเธอออกไปด้วย
เขาเลื้อยข้ามหิมะส่งเสียงกรอบแกรบ
ไอร่าพันหนังสัตว์ไว้รอบ ๆ ตัวเธอ โดยเผยให้เห็นเพียงดวงตาของเธอเท่านั้น งูหลามเคลื่อนตัวรวดเร็วมาก ไอร่ามองเห็นทิวทัศน์โดยรอบ ไม่มีสิ่งมีชีวิตบนดินแดนสีขาวโพลนนี้เลย
เธอสงสัยว่าอาจพบเหยื่อได้ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้
ธยาน์หยุด มีกองหิมะอยู่ข้างหน้าเขาซึ่งหนามาก
ไอร่าถามเบา ๆ “มีอะไรผิดปกติหรือ?”
งูเหลือมหย่อนเธอไว้ที่ต้นไม้ใหญ่ “รอข้าอยู่ที่นี่ อย่าให้หลงทาง” เมื่อเธอพยักหน้า เขาก็เลื้อยลงไปตามต้นไม้
งูเหลือมเงยหางขึ้นแล้วฟาดมันเข้าไปในเนินดิน
มีเสียงดังบูมขณะที่เขาชนเนินดิน หิมะหนาก็จมลงไปทันที
ในเวลาเดียวกัน หิมะบนเนินเขาที่อยู่ไกลออกไปก็ยังคงตกลงมา
หัวใจของไอร่าบีบรัด
มันไม่ใช่หิมะถล่มใช่ไหม
งูเหลือมถอยกลับอย่างรวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงหิมะที่ตกลงมา
ครอบครัวกระต่ายที่จำศีลอยู่ใต้เนินดินไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนที่พวกเขาถูกฝังทั้งเป็นในขณะที่หลับอยู่
งูเหลือมเลื้อยไปและใช้หางของเขาเข้าไปในกองหิมะ พร้อมกับดึงครอบครัวกระต่ายที่โชคร้ายออกมา
มีกระต่ายอยู่ห้าตัว
งูเหลือมพันกระต่ายด้วยเถาวัลย์แห้ง แล้วแขวนไว้บนหาง เขาเลื้อยกลับไปที่ต้นไม้แล้วพูดกับไอร่าว่า “กลับกันเถอะ”
ไอร่าได้เห็นวิธีการล่าสัตว์เช่นนี้เป็นครั้งแรก
เป็นวิธีที่แตกต่างจากวิธีการที่รุนแรงและนองเลือดของเชร์ วิธีการล่าของงูเหลือมนั้นเรียบง่ายและหยาบคาย เขาฝังเหยื่อทั้งเป็นด้วยหิมะ
ไม่มีเลือดสาด!
ไอร่าถูกหางของงูพันไว้อย่างช้า ๆ พวกเขากลับเข้าไปในถ้ำด้วยกัน
งูกลับคืนร่างเป็นมนุษย์ แต่เขาเปลือยเปล่า ร่างที่เปลือยเปล่าของเขาปรากฏตัวต่อหน้าไอร่า โดยไม่มีการแจ้งเตือนล่วงหน้า ทำให้เธอหน้าแดง
เธอรีบปิดตาของเธอ “เหตุใดเจ้าไม่บอกก่อนที่จะกลับร่างมนุษย์”
ธยาน์มองลงไปที่ร่างกายของเขาและขมวดคิ้ว “เจ้าไม่ชอบร่างกายของข้าหรือ”
“ไม่ว่าข้าจะชอบหรือไม่ชอบ เจ้าไม่สามารถเปิดเผยร่างกายของเจ้าต่อหน้าสตรี มันไม่เหมาะสมที่ชายและหญิงจะแตะต้องกัน เข้าใจหรือไม่”
ธยาน์ตอบอย่างจริงจังว่า “ข้าไม่เข้าใจ”
ไอร่า “...”
หลังจากที่ธยาน์แต่งตัวแล้ว เธอก็ลดมือลง เผยให้เห็นแก้มที่แดงระเรื่อ
ธยาน์มองดูใบหน้าที่แดงระเรื่อของเธอ และอดไม่ได้ที่จะโน้มตัวและถูหลังมือเย็นของเขาบนใบหน้าของเธอ
เขาหรี่ตาสีเข้มของเขา ความอบอุ่นก็ปลอบโยน
ไอร่าหน้าแดงและรีบหลบ
ธยาน์อุ้มกระต่ายป่าไปที่ทางเข้าถ้ำเพื่อเอาถอนขนและล้างพวกมัน ไอร่ารู้สึกเบื่อและหยิบเถาวัลย์แห้งที่เขาโยนทิ้งขึ้นมา
ทันใดนั้นระบบแจ้งเตือนก็ดังขึ้นในหัวของเธอ
“ท่านได้กระตุ้นภารกิจที่สามของซีรีย์ฤดูหนาว : โปรดรวบรวมเมล็ดพันธุ์ 300 เมล็ด”
“คำใบของภารกิจ : มีบันทึกของเมล็ดพันธุ์มากมายในภาพประกอบพืชและพืชโบราณ ท่านสามารถอ้าอิงจากมันได้”
ไอร่าหยิบหนังสือภาพประกอบหนังแกะออกมาจากกระเป๋าคาดเอวของเธอทันที หลังจากพลิกดูไปไม่กี่หน้า เธอก็พบต้นไม้ชื่อเถาขนนก
เธอคิดมาโดยตลอดว่ารูปถ่ายในหนังสือดูคุ้นเคย
จนกระทั่งเธอมองเห็นเถาวัลย์แห้งที่ถูกโยนไปด้านข้าง เธอจึงจำได้ว่าสิ่งนี้คือ เถาวัลย์ขนนก
มีบันทึกไว้ในหนังสือว่าผลของเถาขนนกอุดมไปด้วยแป้งหลายชนิด หลังจากทำให้แห้งและบดแล้วอาจกลายเป็นส่วนผสมที่คล้ายกับแป้งได้
แป้ง?!
ไอร่าค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ถ้ามีแป้ง เธอก็สามารถกินหมั่นโถวและบะหมี่ได้ แม้แต่เกี๊ยวซ่าหอม ๆ ก็ได้ด้วยซ้ำ
เธอกลืนน้ำลาย ดวงตาของเธอแทบจะเป็นประกายเมื่อมองดูเถาวัลย์
เถาขนนกมีความเหนียวแน่นมาก หากฝังรากลงในดินและให้แสงแดดเพียงพอและมีความชื้นเพียงพอ พวกมันจะเติบโตเขียวชอุ่มขึ้น
ไอร่าเก็บเถาขนนกอย่างระมัดระวัง เธอวางแผนที่จะปลูกมันลงบนพื้นดิน เมื่อถึงฤดูใบไม้ผลิ เมื่อถึงฤดูใบไม้ร่วง เธอจะทำซาลาเปา เกี๊ยวได้มากมาย
แค่คิดถึงเธอก็มีความสุขมาก
ธยาน์ถือกระต่ายย่างไว้ตรงหน้าเธอ “กินซะ”
ไอร่าเห็นว่านิ้วของเขาถูกไฟลวกอีกครั้ง จึงรีบพูดว่า “คราวหน้าให้ข้าเป็นคนย่างเนื้อเถอะ”
“เจ้ากำลังบ่นว่าเนื้อที่ข้าย่างรสชาติไม่ดีหรือ”
“ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ข้าแค่ไม่อยากให้เจ้าถูกไฟลวกอีก”
ธยาน์จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ “เจ้าเป็นห่วงข้าหรือ”
“ใช่สิ” ไอร่าตอบอย่างตรงไปตรงมา เธอรู้สึกว่าแม้ธยาน์จะดูมืดมนและเข้าด้วยได้ยากมาก แต่จริง ๆ แล้วเขาเป็นอสูรที่ดี เธอปฏิบัติต่อเขาในฐานะเพื่อนแล้ว และเป็นเรื่องปกติที่เธอจะใส่ในเพื่อนของเธอ
ธยาน์เข้าหาเธอแล้วถามอย่างจริงจังว่า “เจ้าอยากมาเป็นคู่ครองกับข้าหรือไม่” ใบหน้าของไอร่าเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม “ฮะ?”
เมื่อกี้พวกเขาไม่ได้พูดถึงเนื้อย่างหรือ จู่ ๆ หัวข้อก็เปลี่ยนเป็นการสมสู่ไปได้อย่างไร
เนื้อย่างกับการสมสู่มีความเกี่ยวข้องกันหรือ
ธยาน์เปิดปากของเขาและสะบัดลิ้นงูสีแดงของเขาไปทั่วใบหน้าของเธอ “มาเป็นคู่ครองของข้านะ ข้าจะดีกับเจ้า”
ไอร่าตกใจกับคำพูดของเขา
เธอถอยออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสของเขา “ข้ามีคู่ครองแล้ว” เธอพูดอย่างรวดเร็ว
“แต่เจ้ายังไม่ได้สมสู่ ดังนั้นเจ้าจึงไม่มีคู่ครองจริง ๆ”
ไอร่าพูดหนักแน่นว่า ในสายตาของเจ้า คู่ครองจะเป็นทางการได้ก็ต่อเมื่อได้สมสู่หรือ แต่สำหรับข้า ตราบใดที่เราชอบกัน เราก็เป็นคู่ครองของกันและกันได้”
ธยาน์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาสีเข้มของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา “เจ้าชอบพวกเขาหรือ”
ไอร่าพยักหน้าโดยไม่ลังเล "ใช่”
“แล้วข้าเล่า เจ้าชอบข้าหรือไม่”
การจ้องมองของเขาเหมือนกับลูกศรน้ำแข็งที่ค่อย ๆ แช่แข็งไอร่า
เธอพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ข้าชอบเจ้าเช่นกัน แต่ข้าชอบเจ้าในฐานะเพื่อนเท่านั้น สิ่งที่เรามีไม่ใช่ความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง...”
“ชายและหญิง?”
“ผู้ชายและผู้หญิง”
ธยาน์มองดูเธออย่างเย็นชา “ข้าไม่ต้องการเพื่อน”
ไอร่างอไหล่ของเธอ “แต่เราเป็นเพียงเพื่อนกันเท่านั้น”
“เพราะเหตุใด” ธยาน์กด “เจ้าสามารถยอมรับพวกเขาได้ แต่ไม่ยอมรับข้า เพียงเพราะข้าเป็นงูใช่หรือไม่”
“มันไม่ใช่อย่างนั้น มันไม่เกี่ยวอะไรกับว่าเจ้าเป็นสายพันธุ์อะไร เป็นเพราะข้าเอง ข้าไม่สามารถมีคู่ครองได้มากเกินไปได้ ข้าจะมีสัตว์ตัวผู้เพียงตัวเดียวเป็นคู่ตลอดชีวิตของข้า...” เธอต้องการเพียงอยู่กับเชร์ไปตลอดชีวิต การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของคอนริเป็นอุบัติเหตุ ถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้ว่าจะยอมรับ ‘อุบัติเหตุ’ นี้ได้อย่างไร
เธอไม่สามารถยอมรับคู่ครองคนที่สามได้
“คู่ครองสามคนไม่มากเกินไปหรอก” ธยาน์กล่าว
ผู้หญิงหลายคนมีคู่ครองหลายสิบคนอยู่รอบตัว สามคนถือว่าน้อยมากเมื่อเทียบกับคู่อื่น
ไอร่าพูดช้า ๆ “มันมากเกินไปสำหรับข้า”
“ถ้าอย่างนั้น ก็รอจนกว่าเราจะพบคู่ทั้งสองของเจ้า เราสามคนจะดวลกัน ผู้ชนะจะได้เป็นคู่ครองของเข้า ส่วนผู้แพ้ขึ้นอยู่กับเจ้า”
ไอร่าตื่นตระหนกทันที “การดวลจะแก้ไขความรู้สึกได้อย่างไร แม้ว่าเจ้าจะชนะพวกเขาได้ ข้าก็ไม่ใช่คู่ครองของเจ้า”
