บทที่ 43: การแทนคุณไม่เคยทำร้ายใคร

บทที่ 43: การแทนคุณไม่เคยทำร้ายใคร

ส่วนประกอบยาที่เหลืออีกสองส่วน หนึ่งถูกบดเป็นผงพร้อมสำหรับใช้ในการวางยาในมื้ออาหาร ส่วนอีกหนึ่งถูกปั้นเป็นธูปซึ่งออกแบบมาเพื่อใช้ในขณะที่คนอื่นๆ กำลังหลับใหลในเวลากลางคืน

อันหนึ่งตรง อีกอันทางอ้อม เข้ากันได้อย่างสมบูรณ์แบบ!

ไม่สิ มันไม่ได้สมบูรณ์แบบขนาดนั้น พวกมันยังมีราคาแพงเกินไป!

ยาสลบสองส่วนสามารถใช้ได้มากที่สุดเพียงสองครั้งเท่านั้น จากนั้นมันก็จะหายไป

แต่ด้วยธรรมชาติของลู่หยวน เขาจะพึงพอใจกับสิ่งที่สามารถช่วยชีวิตเขาได้แค่สองครั้งได้อย่างไร?

ยาสลบเป็นสิ่งของจำเป็นสำหรับการป้องกันตัวเอง ไม่สิ สำหรับการฆาตกรรม... และไม่ว่าจะเมื่อเดินทางหรืออยู่บ้าน การพกมันไว้ก็มีแต่เรื่องดีเท่านั้น

ดังนั้นนับตั้งแต่ที่เขาสามารถปรุงยาสลบได้สำเร็จตั้งแต่เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาจึงใช้โอกาสนี้เมื่อเขาจะเข้าไปในเมืองเพื่อซื้อสมุนไพรสำหรับฝึกฝนวรยุทธ์ในการซื้อสมุนไพรสำหรับทำยาสลบด้วยเลย

น่าเสียดายที่หมอโจวไม่มีสมุนไพรสำรองอยู่ในมือแล้ว ส่วนผสมทั้งสิบที่เขาให้ไปก่อนหน้านี้นั้นคือสมุนไพรหมดทั้งคลังของเขาแล้ว

ท้ายที่สุดแล้ว สำหรับโจวเจ๋อ การรักษาโรคก็เป็นธุรกิจหลักของเขา ซึ่งเพียงพอที่จะเลี้ยงดูทั้งครอบครัวของเขาแล้ว

ดังนั้นสิ่งอื่นๆ อย่างยาสลบถึงแม้จะมีประโยชน์ แต่ก็เช่นเดียวกับลู่หยวน มันจะถูกใช้ในการป้องกันตัวในกรณีฉุกเฉินเท่านั้น

เมื่อไม่สามารถซื้อส่วนผสมยาได้ มันจึงเหลือเพียงยากลิ่นหอมเจ็ดขั้นที่อยู่ในมือของโจวเจ๋อเท่านั้น แต่นั่นก็เป็นวิธีช่วยชีวิตครั้งของเขา ดังนั้นลู่หยวนจึงคงไม่สามารถขอมันได้

และนี่ไม่ใช่แค่เพราะความอับอายเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความจริงที่ว่าแม้ว่าเขาจะขอมัน แต่โจวเจ๋อก็คงจะไม่ยอมขายมันอยู่ดี

ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงทำได้เพียงซื้อสมุนไพรสำหรับการฝึกวรยุทธ์และฝากอีกฝ่ายช่วยมองหาสมุนไพรเหล่านี้ได้เท่านั้น

นี่เป็นเพราะหากเขาต้องออกไปตามหามันด้วยตัวเอง มันก็คงมีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่ามันจะต้องใช้เวลากี่ปีในการรวบรวมสมุนไพรทั้งหมด

ด้วยเหตุนี้เอง ลู่หยวนจึงจ่ายเงินเพิ่มอีกหนึ่งร้อยตำลึงเป็นเงินมัดจำ

เขาไม่มีทางเลือกอื่น

สมุนไพรเหล่านั้นล้วนเป็นของหายาก การซื้อพวกมันจะต้องใช้ต้นทุน และถ้าไม่มีเงินพอ ทำไมคนอื่นถึงจะต้องช่วยคุณซื้อมัน?

การที่โจวเจ๋อเต็มใจที่จะใช้เวลาในนามของเขานั้นถือเป็นความโปรดปรานครั้งยิ่งใหญ่แล้ว

นอกจากความขอบคุณแล้ว ลู่หยวนก็ยังพยายามคิดอยู่ว่าเขาจะตอบแทนหมอโจวในอนาคตได้อย่างไรดี

การแทนคุณไม่เคยทำร้ายใคร

โดยรวมแล้ว หลังจากซื้อสมุนไพรสำหรับยาสลบไปสองครั้ง ลู่หยวนก็ใช้เงินไปทั้งหมดสองร้อยตำลึง

ในเวลานี้ เงินเก็บของเขาก็ไหลออกไปราวกับสายน้ำ

เมื่อพิจารณาถึงค่าใช้จ่ายในการฝึกฝนวรยุทธ์ด้วยแล้ว เงินออมของเขาในตอนนี้จึงลดลงมาต่ำกว่าหนึ่งร้อยอีกครั้ง และมันก็เหลือเพียง 37 ตำลึงเท่านั้น

เงินจำนวนนี้แม้จะใช้จ่ายอย่างประหยัด แต่มันก็ยังสามารถครอบคลุมค่าใช้จ่ายได้เพียงแค่ครึ่งปีเท่านั้น

หากเขาไม่หารายได้เพิ่มในตอนนี้ ความก้าวหน้าด้านวรยุทธ์ของเขาก็จะจำเป็นต้องหยุดลง

ซึ่งนี่เป็นที่ยอมรับไม่ได้

“ตอนนี้ฤดูใบไม้ผลิได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว และยาสลบในมือของฉันก็พร้อมแล้ว”

เมื่อกลับถึงบ้าน ลู่หยวนก็หยิบขวดเล็กๆ หลายขวดออกมาจากตู้ เขามองดูยาสลบที่อยู่ข้างใน และรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

แม้ว่ายาสลบเหล่านี้จะเป็นผลผลิตที่ด้อยคุณภาพหรือเรียกอีกอย่างว่าความล้มเหลว แต่เขาก็ได้เคยนำมันไปทดสอบแล้ว แม้จะไม่ถึงครึ่งส่วน แต่มันก็สามารถทำให้วัวที่แข็งแกร่งล้มทั้งยืนได้แล้ว

เมื่อถึงจุดนี้ เขาก็สามารถรับรองประสิทธิภาพของยาได้แล้ว

เมื่อมองไปที่ผงยาสีเหลืองกองน้อยๆ ลู่หยวนก็เหมือนจะเห็นเหยื่อกำลังโบกมือมาที่เขา

ในบรรดาเหยื่อเหล่านี้ เสือ หมีป่า หมูป่า ฯลฯ รวมทั้งหมดที่เขาเคยพบว่าจับยากก่อนหน้านี้ก็ถูกรวมอยู่ในนี้ด้วย

ไม่ว่าเขาจะรวบรวมเงินทองกลับมาได้อีกครั้งหรือไม่ มันก็ขึ้นอยู่กับผงยาที่น่ารักเหล่านี้แล้ว

เขาเชื่อว่าพวกมันจะไม่ทำให้เขาผิดหวัง

นี่เป็นเพราะสิ่งเหล่านี้เป็นการตกผลึกของหยาดเหงื่อและสติปัญญาของเขาเอง

คนที่ทำงานหนักมักจะโชคดีและประสบความสำเร็จเสมอ

และลู่หยวนก็เชื่อมั่นในสิ่งนี้...