บทที่ 1537 : ฉันมันโง่! (3)

บทที่ 1537 : ฉันมันโง่! (3)

บทที่ 1537 : ฉันมันโง่! (3) “ ใช่แล้ว” หวังเต็งพยักหน้า “ พรสวรรค์ของหยวนหงก็ไม่เลว เพราะเขาสามารถใช้โดเมนในการต่อสู้ได้” “ นี่หมายความว่าหวงซิงฮัวจะแพ้หรอ?” จื่อห่าวเฉินมองไปที้ชายหนุ่ม “ ไม่มีใครรู้จนกระทั่งวินาทีสุดท้าย” ฝ่ายหลังตอบอย่างใจเย็น “ ทำใจแข็งต่อไปก่อนเถอะ” สตาเชตะคอก หวังเต็งเพิกเฉยต่...