บทที่ 194 ไล่อัดจนกว่าจะหงอ (ฟรี)

1/3

บทที่ 194 ไล่อัดจนกว่าจะหงอ (ฟรี)

สารภาพตามตรง แม้แต่ชูเฟิงก็ยังนึกไม่ถึง ว่าชูเซี่ยจะใจกล้าขนาดนี้

แม้เผชิญกับแรงกดดันจากตัวแทนทั่วทุกมุมโลก แต่เขาไม่เพียงไม่ยอมถอย แต่ยังเอ่ยปากท้าอีกฝ่าย!

ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่าชูเซี่ยกำลังพิสูจน์ให้โลกเห็น ว่าแดนมังกร ... ไม่กลัวผู้ใด!

และจะไม่มีใครบังคับให้พวกเขาก้มหัวได้!

เห็นคำตอบของชูเซี่ย มุมปากของชูเฟิงยกยิ้มอย่างปิดไม่มิด “เจ้าเด็กแสบ ...”

หลังหยุดอ่านข้อความพักหนึ่ง ชูเฟิงก็มุ่งหน้าต่อ

และระหว่างทาง เขายังไม่ลืมล็อกอินประจำวัน

เสียงเตือนของระบบ ดังก้องในหูเขา

[ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ คุณล็อกอินสำเร็จ อายุปัจจุบันลดลง 1 ปี ได้รับรางวัล : โอสถบำเพ็ญเพียรร้อยปี!]

สรรพคุณของโอสถนี้ ก็ตามชื่อของมัน

เพียงกลืนลงท้อง ก็จะได้รับพลังที่เหมือนบำเพ็ญมาเป็นร้อยปี!

หลังจากเห็นข้อมูลของโอสถที่ระบุไว้ ชูเฟิงก็โยนมันเข้าปากอย่างไม่ลังเล

อีกทั้งยังไม่เคี้ยว แต่กลืนโอสถทั้งเม็ดลงกระเพาะไป

วินาทีถัดมา ชูเฟิงรู้สึกได้ทันที ว่าพลังงานอันบริสุทธิ์อย่างยิ่ง ทะลักออกมาจากข้างในร่างของตัวเอง

ไม่ต้องสงสัยเลย นี่สมควรเป็นพลังบำเพ็ญเพียรที่เกิดจากการบำเพ็ญนับร้อยปี

พลังงานนี้ ประหนึ่งภูเขาไฟระเบิด

ความจุมหาศาลของมัน กระจายไปทั่วทั้งแขนขาของเขา

พลังงานของมันกระแทกกระทั้นไปในทุกจุดทั่วตัว หากรับพลังงานเหล่านี้ไม่ไหว เช่นนั้นชูเฟิงก็มีโอกาสระเบิดตัวแตก!

ภายใต้สถานการณ์นี้ ชูเฟิงไม่กล้าประมาท เริ่มโคจรวิชาสยบเทพคชสารทันที!

บรึ้มมมม!

แรงกดดันอันไม่มีที่สิ้นสุดปะทุออกมา!

เบื้องหลังชูเฟิง ร่างเงาของคชสารมังกรปรากฏขึ้น แผ่อานุภาพระดับสูงสุด!

เห็นได้ชัดว่าชูเฟิงเร่งพลังของวิชาสยบเทพคชสารถึงขีดสุด!

ไม่นาน ภายใต้การโคจรวิชาสยบเทพคชสาร พลังบำเพ็ญเพียรอันคลุ้มคลั่งภายในร่างของชูเฟิง ก็ค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นพละกำลังแก่เขา

ต้องบอกเลยว่า วิชาสยบเทพคชสารนี่สมแล้วที่เป็นกังฟูระดับเทพ!

ประสิทธิภาพในการย่อสลายพลังงานของมันสูงจนน่าตกใจ

ใช้เวลาเพียงสิบนาที พลังบำเพ็ญเพียรกว่าครึ่งก็ถูกเปลี่ยนเป็นพละกำลังของชูเฟิง

ส่วนพลังงานอีกครึ่งที่เหลือ ชูเฟิงไม่รีบร้อนแปลงพวกมัน แต่เก็บเอาไว้ในตัว ให้พวกมันไหลเวียน กระทบเส้นลมปราณไปเรื่อยๆ เพื่อเสริมความคงทนแก่เส้นลมปราณ

ชูเฟิงประมาณการคร่าวๆ หากพลังของโอสถบำเพ็ญเพียรร้อยปีย่อยสลายสมบูรณ์

เช่นนั้นพลังรบขอบเขตพิเศษของเขา ก็น่าจะทะลุผ่านขั้น 3 ได้อย่างแท้จริง

สำหรับชูเฟิง นีถือว่าเป็นการเพิ่มพลังครั้งสำคัญ!

...

ณ ขณะนี้ ภายในเมืองมังกร นอกจากชูเซี่ยแล้ว ยังมีผู้คนอีกนับร้อยที่มารวมตัวกัน

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเขาคือตัวแทนที่ถูกส่งมาเข้าร่วมสมรภูมิแห่งโชคชะตา

เนื่องจากชูเฟิงเคลียร์หอคอยบาเบลได้สำเร็จ พวกเขาจึงได้รับรางวัลเป็นหีบสมบัติซิลเวอร์หนึ่งกล่องต่อหนึ่งคน

ซึ่งนี่ทำให้พวกเขาได้เปรียบตัวแทนหน้าใหม่จากประเทศอื่นๆ ขึ้นนำเป็นจ่าฝูง

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ใบหน้าของทุกคนกลับเต็มไปด้วยความกังวล

เพราะท้ายที่สุดแล้ว ช่วงบ่ายของวันนี้ ชูเซี่ยจะออกไปทำสัญญาต่อสู้กับตัวแทนทั้ง 7 ประเทศ!

แน่นอนพวกเขารู้ ว่าการกระทำเช่นนี้เสี่ยงขนาดไหน

หลังจากเงียบกันไปนาน ในที่สุดก็มีชายวัยกลางคนลุกขึ้น เขาเชิดหน้า ดันกรอบแว่นตาของตัวเองแล้วเอ่ยว่า “สหายชูเซี่ย ถ้าไม่ไหวจริงๆ งั้นนัดช่วงบ่ายนี้ก็ยกเลิกเถอะ”

“สุดท้ายคนเราก็มีแค่สองหมัดสองเท้า ต่อให้นายแข็งแกร่งขนาดไหน แต่ฝ่ายตรงข้ามมี 7 คน!”

“พูดไปอาจไม่น่าฟัง แต่ถ้าทั้ง 7 คนร่วมมือกัน นายจะถูกบดขยี้จนตาย!”

“ถ้าให้ฉันพูด ครั้งนี้นายไม่จำเป็นต้องแบกรับความรับผิดชอบไปจนตายจริงๆ”

“มันก็แค่หีบสมบัติซิลเวอร์ครึ่งนึงไม่ใช่เหรอ? ต่อให้มอบให้พวกเขาไป แดนมังกรของเราก็ยังรั้งตำแหน่งผู้นำอยู่ดี!”

“เอาไว้รอจนวิกฤตครั้งนี้ผ่านพ้นไป ในอนาคตค่อยชำระบัญชีกับพวกเขาก็ได้!”

หลังจากชายวัยกลางคนพูดแบบนั้น ทุกคนที่อยู่รอบๆ ก็แสดงสีหน้าว่าเห็นด้วย

ชัดเจนว่าพวกเขาไม่ต้องการให้ชูเซี่ยออกไปเผชิญอันตราย!

ณ ขณะนี้ ชูเซี่ยกำลังลับคมดาบซินถิงโหว

เขาลับคมมันอย่างจริงจัง จริงจังราวกับไม่สนใจคนอื่นๆเลย

ใบดาบยิ่งถูกลับคม ความคมของมันก็ยิ่งสะท้อนประกายเย็นเยียบ

ไม่นาน ชูเซี่ยก็เงยหน้าขึ้น

แม้แววตาเขาจะเย็นชาอย่างถึงที่สุด แต่น้ำเสียงกลับสงบอย่างไม่น่าเชื่อ

“พวกนายรู้ไหม ว่าดาบซินถิงโหวในมือฉัน ใครเป็นคนให้มา?”

แม้ทุกคนจะรู้คำตอบอยู่แล้ว แต่ก็ไม่มีใครเอ่ยปาก

ชูเซี่ยได้ยินเพียงความเงียบจึงเอ่ยว่า “พ่อของฉันเป็นคนมอบให้”

“ดังนั้น ... ฉันเลยหวงแหนมันมาก”

“และไม่ใช่แค่ดาบเล่มนี้เท่านั้น แต่พวกหีบสมบัติซิลเวอร์ก็เหมือนกัน เป็นเขาที่ทุ่มเทต่อสู้สุดท้ายได้พวกมันเป็นรางวัล”

“เมื่อเป็นแบบนั้น แล้วฉันจะยกสิ่งที่พ่อฉันทุ่มเทหามาให้คนอื่นได้ยังไง?”

“จะเล่าอะไรให้ฟัง ตอนเด็กฉันเคยถูกเพื่อนรังแกแล้วแย่งของเล่นไป”

“พอกลับบ้านไปร้องไห้กับพ่อ เขาก็สอนว่าถ้ามีคนกล้าแย่งของๆเราไปทั้งๆที่เราไม่ผิด งั้นก็ต้องตอบโต้!”

“ตอบโต้โดยการอัดพวกมันให้หมอบไปข้างจะไม่กล้าขโมยของๆเราไปอีก!”

เมื่อพูดถึงจุดนี้ สายตาของชูเซี่ยวาวโรจน์ ทอแววดุร้ายเหมือนหมาป่าคลั่ง!